• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

İkinci Evlilik ve Çocuklar

Fikir sahip olmadigimiz hayatlari babaniz uzerinden de dile getirmeyin o zaman konularinizda.
Kendi kendinize dalasa girebilirsiniz simdi
Gereken insanlar gereken cevaplari gereken yerde zaten verdiler.
Pardon duyar kastilar

Türkçe yama var mı? sen var anlamak? neyse hadi işine güzel kardeşim banlanmayalım.
 
bir de boşanmış aile çocuklarına aaa psikolojisi bozulmuştur mutlaka aa zavallı ailesi yıkıldı aa mutlaka çok üzülüyordur sanan toplumdan nefret ettim hep ben.Boşanmış aile çocuğuyum hiçç te umrumda olmadı çokta mutlu oldum babasız ha ha
 
su anki durumu anlattim. kizimizla ikili ve duzenli iliskim var elbette. su anki sorunum bu oldugu icin bu durumu anlattim hayat hikayemi degil

Ben anladım seni bir üvey anne olarak =)
Ama nasihatımı tekrarlıyorum, uğraşma ve emek verme hak etmeyen insanlarla
Kalbini kırmak istemem ama bir gerçek var ki kocan adam değil
Ben üvey anneyim ve boşanmış bir çiftin de çocuğuyum, hiç bir zaman ne annemin ne de babamın hayatı üzerinde hak iddia etmedim, ben onların çocuğuydum ve bana verebildiklerini yaşadım, 6 yaşındaydım boşandıklarında ve kendi tercihimle 14 yaşıma kadar babamda kaldım ve annemi 8 sene görmedim. Ama maalesef herkes benim gibi de düşünmek zorunda değil, çocuklar ebeveynlerinin hayatını parsellemeyi hak görüyorlar ve ebeveynler de kendilerini boşandıkları için suçlu hissederek bu arsızlığa çanak tutuyorlar. Doğrusu şudur budur diye iddia edemez kimse her hayat kendine özeldir, kendine has şartları vardır.
Senin bakacağın şey gördüğün değerdir, şu durumda değer görmüyorsan emek verme, adam çocuğunu tercih etmişte miş miş geçiniz bunları herif hödük, baba olabilir ama nikahlandığı kadına adil davranamıyorsa adam değildir, iki kere iki dört. Ben emek verdim, çünkü eşim hak etti, bir kez bile incitmedi ne beni ne çocuklarını, aldığım kararlara hep saygı duydu şükür ki düzenimizi oturttuk, eşin bunu sağlayamıyor ise hiç uğraşma.
 
arada babam olmasa ben babamın eşine bu çocuğun size yaptıklarının 1826816 katını yaparım ki yaptım da. ama hep babam frenledi beni. sıkıntı sizin eşinizde o düzelmeden çocuk düzelmez.
cocuklari da anliyorum. senin secenegin var miydi bilemem ama oglunun secenegi var. ayni sehirdr annesi var ve diger kucuk cocukla yasiyor. eski anlatilan yani esimin bana anlattigi sorunlara bakarsak, zaten buyuk kucukle anlasamiyor ve annesi oglunun hep odasinin duzeninden daginikligindan gitar calmasinsan kendisine diklenmesinden bir cok seyinden sikayetciymis. ben ise cocuga kendim onu rahatsiz edecek uyarilarda bulunmadim. bulunamadim. yasanan olay sonrasi heptej irtibatsiz kaldim. sogudum. ama bubsefer meydan bos bulundu cocuk belkide farkinda olmadan eristigi rahatlikla, annesine gidip azar isitmektense kendisine karisilmayan bir ev cazip gelmis olabilir. bir de kardesinden de uzak rahat bir ortam..cunku rahat etmese annesine gitmek ister bir oglan cocugu kanimca ayni sehirde. ben gitsinnde istemedim hic bir zaman. istiyorsa kalsin ama bize bu eve bu evin bu yeni hayatin gerekliliklerine uymak kaydiyla...ona gore yasayip evrilemem maalesef. cocuklar zatej buyuyup kendi hayatlarina bakiyor. bize ayakta tutmak duser simartmak degil. veya yoneltmekek uyarmamak sessiz kalmak hatali bence. bir de babanin veya annenin tercihlerine saygi duymali cocuklar. tabiki beji sevmek zorunda degil ama varligimi bilmek kabullenmek ve benden cekinmek zorunda...kanimca...bilmiyorum terazi nedir bu konularda. babasini sevip guvenip hata mi ettim.
 
Ben anladım seni bir üvey anne olarak =)
Ama nasihatımı tekrarlıyorum, uğraşma ve emek verme hak etmeyen insanlarla
Kalbini kırmak istemem ama bir gerçek var ki kocan adam değil
Ben üvey anneyim ve boşanmış bir çiftin de çocuğuyum, hiç bir zaman ne annemin ne de babamın hayatı üzerinde hak iddia etmedim, ben onların çocuğuydum ve bana verebildiklerini yaşadım, 6 yaşındaydım boşandıklarında ve kendi tercihimle 14 yaşıma kadar babamda kaldım ve annemi 8 sene görmedim. Ama maalesef herkes benim gibi de düşünmek zorunda değil, çocuklar ebeveynlerinin hayatını parsellemeyi hak görüyorlar ve ebeveynler de kendilerini boşandıkları için suçlu hissederek bu arsızlığa çanak tutuyorlar. Doğrusu şudur budur diye iddia edemez kimse her hayat kendine özeldir, kendine has şartları vardır.
Senin bakacağın şey gördüğün değerdir, şu durumda değer görmüyorsan emek verme, adam çocuğunu tercih etmişte miş miş geçiniz bunları herif hödük, baba olabilir ama nikahlandığı kadına adil davranamıyorsa adam değildir, iki kere iki dört. Ben emek verdim, çünkü eşim hak etti, bir kez bile incitmedi ne beni ne çocuklarını, aldığım kararlara hep saygı duydu şükür ki düzenimizi oturttuk, eşin bunu sağlayamıyor ise hiç uğraşma.
dokundugun nokta cok onemli! esim haketti ben de deger verdim demissin. deger gormeyince emek veresim gelmiyor. mesela esim deseydiki bana kapris bile yapmis olsam hadi kapris yaptim diyelim. seni anliyorum bir yolunu buluruz cozer konusuruz diyebilseydi icime su serper belkide yine bunlari soruj etmezdim. Hani sindirilmek yerine dindirilseydim...is öyle bir boyuta geldiki, simdi bunlarindegil esimin tavrini sorun ediyor bunalıyorum
 
dokundugun nokta cok onemli! esim haketti ben de deger verdim demissin. deger gormeyince emek veresim gelmiyor. mesela esim deseydiki bana kapris bile yapmis olsam hadi kapris yaptim diyelim. seni anliyorum bir yolunu buluruz cozer konusuruz diyebilseydi icime su serper belkide yine bunlari soruj etmezdim. Hani sindirilmek yerine dindirilseydim...is öyle bir boyuta geldiki, simdi bunlarindegil esimin tavrini sorun ediyor bunalıyorum

Güzel kardeşim neredeyse 41 yaşındayım, hayat çok kısa, geçip gidiyor, mutsuz olduğun yerde devam etme, bu zihniyetteki bir adam seni aşağı çeker, bir evlilik yaptıysan, yeni bir yaşam şekli içerisine girdiysen bunun sana getirdiği artılar olmalı, terazinin kefesi olumludan yana ağır basmalı. Tabi ki sorunsuz evlilik yok ama bir temeli, bir değeri olmalı, olmuyorsa oldurmaya çalışma, yoluna bak
 
Bosanmis ve cocugun olmasi degil konu.
kizindan ayrilmana sebep olacaksa evlenmeyeceksin kizini birakmayacaksin
Gercek analik bunu gerektirir

Kizim benden ayri buyusun ama ben evlenio keyfime bakayim.dersen seni de boyle elinin tersiyle atar elin adami iste.
kizim ben evlenmeden benden alindi. hostesim yatilara gidiyorum istanbulda o donemde kimsem yok diye...sonra kizim gelmek istemedi. babasini istedi. liseden sonra anne dedi. evlenince gelmesine hic musaade edilmedi. bu olay biraz cetrefilli. yine de yorumunuzda haklilik payiniz da var yok degil...
 
cocuklari da anliyorum. senin secenegin var miydi bilemem ama oglunun secenegi var. ayni sehirdr annesi var ve diger kucuk cocukla yasiyor. eski anlatilan yani esimin bana anlattigi sorunlara bakarsak, zaten buyuk kucukle anlasamiyor ve annesi oglunun hep odasinin duzeninden daginikligindan gitar calmasinsan kendisine diklenmesinden bir cok seyinden sikayetciymis. ben ise cocuga kendim onu rahatsiz edecek uyarilarda bulunmadim. bulunamadim. yasanan olay sonrasi heptej irtibatsiz kaldim. sogudum. ama bubsefer meydan bos bulundu cocuk belkide farkinda olmadan eristigi rahatlikla, annesine gidip azar isitmektense kendisine karisilmayan bir ev cazip gelmis olabilir. bir de kardesinden de uzak rahat bir ortam..cunku rahat etmese annesine gitmek ister bir oglan cocugu kanimca ayni sehirde. ben gitsinnde istemedim hic bir zaman. istiyorsa kalsin ama bize bu eve bu evin bu yeni hayatin gerekliliklerine uymak kaydiyla...ona gore yasayip evrilemem maalesef. cocuklar zatej buyuyup kendi hayatlarina bakiyor. bize ayakta tutmak duser simartmak degil. veya yoneltmekek uyarmamak sessiz kalmak hatali bence. bir de babanin veya annenin tercihlerine saygi duymali cocuklar. tabiki beji sevmek zorunda degil ama varligimi bilmek kabullenmek ve benden cekinmek zorunda...kanimca...bilmiyorum terazi nedir bu konularda. babasini sevip guvenip hata mi ettim.

ben 16 yaşındaydım yazın babamlarda kalıyorum tatilde. ki benim annemle babamın arasında 2 site vardı o derece yakın oturuyorlardı. neyse bir sabah ben geç kalktım gece film filan izlemiştim. babamın eşi beni sertçe uyardı hatta azarladı diyebilirim. burası annenin evi değil,kahvaltı saatinde kalkacaksın vs gibi.

ona orada hayatının şokunu yaşattım. ben istemezsem senin bu evde yiyecek bir lokma ekmeğin yok tarzı şeyler söylemiştim ki hala arkasındayım. o günden sonra bir daha asla yüzüne bakmadım. babama da anlattım böyle böyle oldu ben de böyle söyledim artık onunla muhatap olmam diye. Sen bilirsin dedi. sonrasında da kadına bilerek ve isteyerek eziyet ettim kendisini benden üstün gördüğü için. pişman mıyım hayır çünkü orası benim babamın evi ben oraya onun gül cemali için gitmiyorum.

kadın benim modumu düşürüyorsa ben onunla görüşmem,konuşmam,duymam onu. aynı evin içinde yokmuş gibi yaşarım gerisi beni ilgilendirmez. yani çocuk sizi kabullenmek veya sizden çekinmek zorunda değil. herkes herkesle iyi anlaşamayabilir. siz değil eşiniz konuşacaktı onunla. tamam cericevriyi sevme onunla konuşma ama evin böyle böyle kuralları var bunlara uyacaksın demeliydi.
 
Kusura bakmayın da gördüğünüz gibi kimse sizin gibi evladından vazgeçmiyo çeşitli bahanelerle...Bence eşinizin yaptığı tuhaf değil olması gereken...Herkesi kendiniz gibi sandınız heralde.Ne demişler candan öte bi can vardır onun adı da evlattır.Size de her ikisi de kapıyı göstermişler zaten yapacak bişeyiniz yok. dogru söze ne hacet...
 
ben 16 yaşındaydım yazın babamlarda kalıyorum tatilde. ki benim annemle babamın arasında 2 site vardı o derece yakın oturuyorlardı. neyse bir sabah ben geç kalktım gece film filan izlemiştim. babamın eşi beni sertçe uyardı hatta azarladı diyebilirim. burası annenin evi değil,kahvaltı saatinde kalkacaksın vs gibi.

ona orada hayatının şokunu yaşattım. ben istemezsem senin bu evde yiyecek bir lokma ekmeğin yok tarzı şeyler söylemiştim ki hala arkasındayım. o günden sonra bir daha asla yüzüne bakmadım. babama da anlattım böyle böyle oldu ben de böyle söyledim artık onunla muhatap olmam diye. Sen bilirsin dedi. sonrasında da kadına bilerek ve isteyerek eziyet ettim kendisini benden üstün gördüğü için. pişman mıyım hayır çünkü orası benim babamın evi ben oraya onun gül cemali için gitmiyorum.

kadın benim modumu düşürüyorsa ben onunla görüşmem,konuşmam,duymam onu. aynı evin içinde yokmuş gibi yaşarım gerisi beni ilgilendirmez. yani çocuk sizi kabullenmek veya sizden çekinmek zorunda değil. herkes herkesle iyi anlaşamayabilir. siz değil eşiniz konuşacaktı onunla. tamam cericevriyi sevme onunla konuşma ama evin böyle böyle kuralları var bunlara uyacaksın demeliydi.
fazla haksizlik etmissin sen de...hadsizlik hatta...senin kin dolu iliskin benim actigim kucakla bir degil hayatim. farkli seylerdrn bahsediyoruz
 
fazla haksizlik etmissin sen de...hadsizlik hatta...senin kin dolu iliskin benim actigim kucakla bir degil hayatim. farkli seylerdrn bahsediyoruz

sen kucak açtığını düşünüyorsun ama karşıdaki öyle düşünmüyor hayatım,bir de oradan bak olaya. ;)
 
h
Düzelmez .
Bu zamana kadar bşylerin Çoktan oturması gerekiyordu .
Ayrıca pek çok arkadaşta Yazmış ama kızınızın sizi ihtiyacı var . Bunu da unutmayın . 12 yasında bir kız çocuğu için anne çok gerekli .
haklisiniz. bana da acılı bir tecrube oldu. kizim 15 ine girecek. erken anne oldum...belki gün gelir dersimi almisim yaaa kizim istanbula geldigi vakit birlikte ev acariz artik onunla.
 
Back