ikinci çocuk ağır geldi ;(

meryemcanelif .!.:

herkes ayni saglam psikoloji de olmak durumunda degil ki..
hayat bir çizgi degil ki. herkesin yasadigi üst üste sorunlar olamaz mi.
kimseyi yargılayamazyiz ki.. şikayet degil ama bunalmış olamaz mi..
ben de sizin gibiyim cogunlukla evladıma. nimet bana derim hep. ama bu arkadas cok yipranmis olamaz mi.
oturduğum yerden bir baskasını nasıl yargılarım ki.
ben boyleyim herkes de benim gibi olsun. öyle dusunsun?

Genişletmek için tıkla...

Minaredenatbeni .!.:

Arkadaşım benim de psikolojim sağlam değildi. Ben hasta bir bebek doğurdum. Ben çok hastaydım. Çocuğummu önce ölecek ben mi diye düşünecek kadar dibi görmüştüm. Ama hiç evladımı yük olarak, boğulma nedeni olarak görmedim. Benim kabullenemediğim bu. Doğurup başından atmaya çalışmak çok acı. Ben öncelikle anneye muhtaç bebeğe kıyamıyorum. İstemeden oldu, istemeden doğurdum, şimdide onun yüzünden gençlik gidiyor boğuluyorum diyen bir annenin bebeği olduğunu bir düşünsene.
Yıpranmış olabilir, güçsüz olabilir, bunalmış olabilir, hayalindeki hayatı yaşamıyor olabilir, hepsi kabulüm ama o küçücük ana kuzusunun suçu ne?
Bak anneannenin kuzusu değil,baba kuzusu değil,abla kuzusu değil,bakıcı kuzusu-kreş kuzusu değil, ana kuzusu.
Yargılamak kimsenin haddi değil, herkes görüşünü paylaşıyor, hata gördüğünde eleştiriyor, çok rahatsız edersem sana ne der geçer gider

Genişletmek için tıkla...

meryemcanelif .!.:

Allah şifa versin yavrunuza..
benim cocugum da sağlık sorunlarıyla dünyaya geldi. ben de cok üzüntüler yaşadım. kimse destek olmadi.
Sadece demek istediğim herkes ayni saglam psikolojide olmuyor.
neyse gözüm doldu. yazamıyorum ( iyi geceler...

Genişletmek için tıkla...

seamoms .!.:

Yıllarca çocuk sahibi olmak için uğraştık.Ekim ayında tüp bebekle hamile kaldım.Yani o kadar istediğim bir bebek ama şimdiden kendimle ilgili duygulara kapıldım.Belki bunun adı bencillik,bilmiyorum.Ama öğretmenim.Bu sene çalışmadım önümüzdeki yıl da yaşını doldurana kadar yine evdeyim.Sonra anneme emanet.Ama şimdiden içim korku dolu.Gezmeyi,çalışmayı,süslenmeyi,sosyalliği seven biriyim.Demem o ki çocuk var diye kendimizden vazgeçememeliyiz.Biz mutlu olursak onlar da olur.Kendinizden vazgeçmeyin.Gerçekler belki acıdır ama onlar da yetişkin olunca bu fedakarlıklarımızı belki görmeyecekler bile.İşe girin.Bu size çok iyi gelecektir.

Bir de şunu eklemek istiyorum.Çocuğum yokken ben de diyordum yeter ki olsun katlanırım her şeye.Daha kıymetli şey mi var diye?Çocuğunuz var değerini bilin diye.Tabiki Allah isteyen herkese versin ama çocuğun var artık sadece onu düşün,kendinden vazgeç bu bana çok yanlış geliyor.Diyorum ya belki bencillik,ne olduğunu bilmiyorum ama tekrar söylüyorum önce siz mutlu olun.Işığınızı saçın.O zaman çocuklar da daha mutlu emin olun.

Genişletmek için tıkla...

Cicekkkk01 .!.:

Fetal mr dediler bende sordum ne farkediyor diye doktor beyni çok etkilenmismi diye bakıyoruz dedi birde beyincigi gözükmüyor demişti doktor belki fetal mrda çıkardı bilmiyorum onu da yaptirmadim

Genişletmek için tıkla...

alonedark18 .!.:

alti sene ilk çocuğumu tek başına büyüttüm bu süreçte hep işe girmek istedim aile desteği göremedim bırakıp işe gitmek konusunda eşimde kreslere kesinlikle karşı çıktı hep önüme durdu hiç destek olmadı calisan anne olmama böyle senelerin geçti tam umudum yeniden doğdu iş arayışına çıktım derken hiç beklemedigim zamanda iş başvuruları arasında hamile kaldım kaza kurbanı oldu ..(.olmaz olmaz demeyin oluyor bende hep öyle derdim bu ayrı bir konu !!)
neyse hamilelik doğum evde durma bunalımlari derken zar zor bebeğimi bir yaşına getirdim şükür. bu süreçte büyük çocuğun online eğitimi ve bebek bakımı beni epey yıprattı daha önce konu da açmıştım ....şimdi hep aklımda şu kaldı istemsizce bebeğim olmasaydı çok rahat bir hayatım olacaktı 7 yaşındaki kızımla zaten arkadaş gibi olduk neredeyse bana hiç zararı yok ....TM gençliğimi yaşamaya baslayacakken şimdi de bebek. bu düşünce beni annelikten soğutmaya başladı ... pişmanlık duygusu ne yapacağımı bilmiyorum.....gezmeye gidiyoruz kızım giyiniyor ediyor hallediyor ama şimdide bebeği hazırlamak , zaten hiç durmuyor çok mızmız ne yani diyorum şimdi de otuzlu yıllarım mi yanacak ? hani benim gençliğim diye içimde beni mutsuz eden düşünceler var. bu da beni vicdanen rahatsız ediyor bebeğime karşı ama zamanı tutamıyorum . yasayamadigimi hissediyorum ...arkadaşlarım bir cafede toplanıp beni de cagardiklarinda bir saatlik bari ev ve çocuk ortamından kurtulmak istiyorum ama bırakacak kimse yok ailelerden pek fayda yok. bebeğimle gittim öyle ortaama ama burnumdab geldi kustuu ağladı durmadı emmek istedi ... ha ev ha dışarısı ne farkeder ....ne yapicam ben lutgen bana fikir verin. eşime akşam bir saatligine bırakıyorum bazen takılıyorum anlik iyi geliyor sonra yine rutin.
sanki hayatı kaçırıyorum , gençlik elden gidiyor yasayamadan , ve tutamıyorum zamani
kreşe versem 1 yaş için çok erken ....tamam güzel bir iş bulsam isim otursa yerine kalıcı olarak çalışacağımi bilsem biseler düşünebilirim ama ilk etapta iş bulmam gerek ....annemde kış ayı evde olduğundan bir deneriz bakalım sen iş bak dedi . ise girersem düzelir mi herşey ? canım sıkkın ...

Genişletmek için tıkla...

jeremy .!.:

Cok geçmiş olsun. Bende şu an 22 haftalik hamileyim ve ikinci kez fetal mr a girecegim. Bebegimde arka beyincik olmadığını söylediler ve gebelik sonlandirma önerdiler. Siz de beyincik yok demişsiniz. Doğurdunuz mu acaba bebeğinizi? Nasıl şu an? Lütfen bana cevap verin şu an o kadar çaresiz bir durumdayım ki.

Genişletmek için tıkla...

-pelin .!.:

Allah yardımcınız olsun inşallah

Genişletmek için tıkla...

jeremy .!.:

Amin teşekkür ederim. Dualarinizda bebegime de yer verirseniz çok sevinirim. İsmim Elif.

Genişletmek için tıkla...

alonedark18 .!.:

alti sene ilk çocuğumu tek başına büyüttüm bu süreçte hep işe girmek istedim aile desteği göremedim bırakıp işe gitmek konusunda eşimde kreslere kesinlikle karşı çıktı hep önüme durdu hiç destek olmadı calisan anne olmama böyle senelerin geçti tam umudum yeniden doğdu iş arayışına çıktım derken hiç beklemedigim zamanda iş başvuruları arasında hamile kaldım kaza kurbanı oldu ..(.olmaz olmaz demeyin oluyor bende hep öyle derdim bu ayrı bir konu !!)
neyse hamilelik doğum evde durma bunalımlari derken zar zor bebeğimi bir yaşına getirdim şükür. bu süreçte büyük çocuğun online eğitimi ve bebek bakımı beni epey yıprattı daha önce konu da açmıştım ....şimdi hep aklımda şu kaldı istemsizce bebeğim olmasaydı çok rahat bir hayatım olacaktı 7 yaşındaki kızımla zaten arkadaş gibi olduk neredeyse bana hiç zararı yok ....TM gençliğimi yaşamaya baslayacakken şimdi de bebek. bu düşünce beni annelikten soğutmaya başladı ... pişmanlık duygusu ne yapacağımı bilmiyorum.....gezmeye gidiyoruz kızım giyiniyor ediyor hallediyor ama şimdide bebeği hazırlamak , zaten hiç durmuyor çok mızmız ne yani diyorum şimdi de otuzlu yıllarım mi yanacak ? hani benim gençliğim diye içimde beni mutsuz eden düşünceler var. bu da beni vicdanen rahatsız ediyor bebeğime karşı ama zamanı tutamıyorum . yasayamadigimi hissediyorum ...arkadaşlarım bir cafede toplanıp beni de cagardiklarinda bir saatlik bari ev ve çocuk ortamından kurtulmak istiyorum ama bırakacak kimse yok ailelerden pek fayda yok. bebeğimle gittim öyle ortaama ama burnumdab geldi kustuu ağladı durmadı emmek istedi ... ha ev ha dışarısı ne farkeder ....ne yapicam ben lutgen bana fikir verin. eşime akşam bir saatligine bırakıyorum bazen takılıyorum anlik iyi geliyor sonra yine rutin.
sanki hayatı kaçırıyorum , gençlik elden gidiyor yasayamadan , ve tutamıyorum zamani
kreşe versem 1 yaş için çok erken ....tamam güzel bir iş bulsam isim otursa yerine kalıcı olarak çalışacağımi bilsem biseler düşünebilirim ama ilk etapta iş bulmam gerek ....annemde kış ayı evde olduğundan bir deneriz bakalım sen iş bak dedi . ise girersem düzelir mi herşey ? canım sıkkın ...

Genişletmek için tıkla...

oooobenimo .!.:

Gençliğim elden gidiyor diyorsun da
Gençlik iksiri olsun diye yapmadın herhalde bu çocukları
Erken kalkan yol alır. Erken evlenen de döl alır. Evet artık gençlik heyecanları değil annelik telaşları zamanı. Annelik zaten budur. Sen gideceksin çocukların kalacak dünyada. Hayattan tat alma sırası çocuklarında.

Genişletmek için tıkla...

Yumucuk .!.:

Cok geçmiş olsun. Bende şu an 22 haftalik hamileyim ve ikinci kez fetal mr a girecegim. Bebegimde arka beyincik olmadığını söylediler ve gebelik sonlandirma önerdiler. Siz de beyincik yok demişsiniz. Doğurdunuz mu acaba bebeğinizi? Nasıl şu an? Lütfen bana cevap verin şu an o kadar çaresiz bir durumdayım ki.

Genişletmek için tıkla...

Louder .!.:

Ya yıpranmayı çok iyi anlıyorum ama seneler önce yazılmış da olsa bu konudaki ilk mesaj çok içimi acıttı. İstenmeyen, başa bela gibi yansıtılan 1 yaşında bir bebek... İğrenç tabirler kullanasım geldi, "sahip çıksaydınız şeyinize" gibi. Bu kaza kurbanlığını da hiç anlamıyorum, geri çekilmeyle korunduklarını sanıp sonra da kaza diyorlar bir de. Tık diye hamile kalan biriyim ve doğru düzgün korunuyorum hiç kaza olmadı valla şükür.

Genişletmek için tıkla...

therealsinner .!.:

Ben yapmayın etmeyin anne olamayanlari düşünün demicem.Bu problemi yaşayanların sorumlusu doğum yapan kadınlar değil Bu nasıl saçma bı yaklaşım.İnsan anne oldu diye kendinden mi vazgeçmeli,hayatını sadece çocuklara mi adamali oldu olacak kocadan da vazgeçelim.Bence işe girme sansiniz varsa olabilir.Ben doğumdan sonra ücretli iznim bitince ise donucem Allah izin verirse.Evde oturup napim.Bebege de annem bakicak,zaten sonra da kreşe gitmesi taraftariyim.Yetiskinlerle değil yaşıtlarıyla sosyalleşmeli.

Genişletmek için tıkla...