..............................
Son düzenleme:
Yok ben Kovayım:)
O zaman İkizlersin..
GÜM GÜM GÜM GÜM ....:)
İşte bu!!!! astroloji eğitimi mi alsam ne yapsam
Bu arada konunu dağıttım iyice, kusura bakma:)
Sana iyi geceler diliyorum Esin, dilerim sorununa çözüm bulursun, aklıma çok enteresan bir fikir gelirse de yazarım...Belki de ben bulmadan önce diğer arkadaşlardan güzel fikirler türeyecektir bile...Konuyu okumaya devam ederim...
Amin...
İstesem dünyanın öbür ucuna gelir, ama yüzünde saklamayı
beceremediği o ' ben neredeyim, benim burada ne işim var' ifadesi
beni çok üzüyor.
Onu istemediği bir şeye zorlamaktan hoşlanmıyorum.
Ben eşime çok saygı duyuyorum, incitmek istemiyorum.
Ama bunaldım çok. Benimle dışarıda olmak zevk vermiyor kendisine
ve iş yerinde görüştüğü arkadaşları haricinde kimseyle görüşmüyor.
birlikte görüştüğümüz bir çift yok bunca yıldır. delireceğim.
benim eşimde böyle...mesela ben müze gezmeyi seven biriyim....geçende yeni duyduğum bir müzeye gidelim dedim bu arada düzenli olarak müze kartlarımız da vardır inanın ben saatlerce objeleri izleyip okumaya çalışırken o sadece kenarda beni izledi be adam hiç mi insan merak etmez...biz 28 senelik evliyiz değişmedi ben kabul ettim değişmiyecek....ama çok iyi bir eş ve baba canı sağolsun....ben kızımla oğlumla geziyorum o da katılıyor zaman zaman....beni kısıtlamadığı için şükrediyorum...ne yapalım herşey dörtdörtlük olmuyor bu dünyada
ortak bir konu açmışsınız..çoğu kişi siiznle aynı sorunu yaşıyor.maalesef benim eşimde öyledir..tv olsun uzansın önünde de atıştıracak birşey olsun 24 saat kalkmaz tv nin önünden....ya birşeyler yapalım gezelim gidelim farklı şeyler yapalım diyorum ben işte yoruluyorum evimde dinlenmek istiyorum diyor ne dersiniz bu duruma..bende ok sıkılıyorumm zaten artık ümidimi kestim eşimden..kk da tanıştığım bir arkadşımla meğer aynı sokakta oturuyormuşuz onunla görüşüyoruz şimdi arada da olsa:)))
Ruhsal yorgunluk... Kendime koyduğum teşhis ...
Sanki beni tarif etmissin tv dısında bütün asosyal faliyetler bende mevcuttu.. Senelerdir çalışıyor olmanın verdigi rehavet, dışarıdaki insanlara karsı hep bı mücadele , isini iyi yapabilmek icin verilen caba , insanların üzerinde oluşturduğu baskı ( hep bir hata yapmani beklemeleri) resmen kurt kapanı
Oysa Evım özelim , huzurum , fırtına sonrası limanım ... Sessizlik , sakinlik , karmasizlik ... Üzerimdeki o zırhı fırlayıp attığım güçlü olmak zorunda olmadığım yegane yer...
Tabii cocuk olana kadar ... Sonrasında kadın ya da erkek fark etmez mecburen sosyalleşen bireyler... ilk baslarda mecburiyetten yapılan temiz hava yürüyüşleri , aynı yas grubu aileler ile iletisİmler derken cocuğun mutlu olduğu anlar da bir liman oluyor insana ,.. Ruhunu dinlendirebilmek icin..
Esimin o Engin cabalarına verdigim cevaplar Mısır patlatır evde otururuz olmaz mı? Ya niye dışarıda yiyelim sonrasında masada bacaklarımı uzatip bir turk kahvesi icerim evse ya da orman yürüyüşü mü lütfen o sessizlik evimde de var
Ne kadar uğraşsa da ben sadece cok coşkulu olduğu anlarda uyum sağlamaya çalıştım gönlü kalmasın diye ama hep bir mecburiyet duygusu ile
Hele ki aileler arAsı muhabBet görüşme kabus oluyordu bana onun arkadaşlarının esleri ile kafa yapımı uydurmak zorunda his ettikçe cenderelere sokuyorlardı beni
Sadece esimi incitmemek icin tahammül ediyordum
Ama şimdi her şey değişti Ortak bir payda var kızım gitmediğimiz yer Orman park KaLmadi sehrimizde
Unuttum asosyal oldugumu belki sana haksızlık olacak ama cocuk olunca esın bütün sosyal faaliyetlere canı gönülden isteyerek katılacak
Zamanla duzelecegini umuyorum
En kısa zamanda ..)). İsin sakası bir yana bu durum yapısal... Değiştirmek icin doktorlara gittim kendi kendime kronik yorgunluk teşhisleri koydum olmadı...
Esim benim kafa yapıma uyan arkadaslarımın esleri ile arkadas olmaya çalıştı arkadas cevrem is çevremden ... Zaten gün icinde hasır nesir oluyorum bir de gece mı göreceğim diye yok dedim bu olmuyor çünkü bir egretilik oluyordu üzerimde
Şimdi ben hadi kalkın pikniğe gidiyoruz diye insanları organize ediyorum , lunapark , sinema , hayvanat bahçesi , koy , yüzme havuzu , müze organizeleri benden sorulur
Esime haksızlık olmadı değil !! Maalesef oldu.. Ama belli etmiyor halinden memnun görünüyor .. Ya adama da cok ayıp ettim şimdi vicdan yapiyorum
Kızlar bir derdim var sizinle paylaşmak, değerli fikirlerinizi duymak istedim.
...Ama altını çizerek söylemek istiyorum 17 yaşını bitirmiş 18 den gün almış evli ve bekar herkes yorum yazabilir.
Sefiyorum hepinizi :=)
Neyse... uzatmadan konuya gireyim.
Malum ben de evli bayanlar kervanındayım ve yaklaşık 4 yıldır evliyim.
Çok özgür büyüdüğüm ve bulunduğumuz şehir ikimizin ailesine de çok uzak olduğu için çok yalnızlık çektim, dolayısıyla evliliğe alışmam kolay olmadı.
Eşim ve ben bazı konularda çok farklıyız.
Evlenmeden önce geniş bir çevrem vardı ve ben (farketmişssinizdir zaten) yapı olarak çok sosyal biriyim.
İnsanları, sosyal sorumluluk etkinliklerini ve sevdiklerimle keyifli vakit geçirmeyi severim. Hep güzel işler yapmak, insanlara faydalı olmak isterim.
Burada eşimi şikayet etmiş gibi olmak hakikaten çok hoşuma gitmiyor, çünkü kendisi hakikaten değerli bir insan, ama üzülerek belirteyim tam bir asosyal.
Hep evde olalım, elele film izleyelim, çay kahve içelim, koltukta oturalım ve ben istersem eğer kendi başıma arkadaşlarımla bir yerlere çıkayım istiyor.
Ancak ben söylersem bir yerlere gidiyoruz, bu da beni bunalttı artık. İnsan bir kerede eşinin hadi dışarı çıkalım, hadi birlikte bir etkinliğe katılalım desin istiyor.
Onu kırmak istemiyorum, ama yanında çok canım sıkılıyor, durmadan dvd izlemekten, tv izlemekten gına geldi. Üstelik ben tv izlemeyi pek sevmem.
Kitap okuyalım, yeni şehirler keşfedelim, birlikte bir şeyler yapalım istiyorum.
Paylaştığımız o kadar az şey var ki....Bunları kendisinede, son derece güzel bir biçimde anlattım, bu durumun beni bunalttığını böyle bir hayat istemediğimi söyledim.
Biz evli bir çiftiz, evli çiftlerle görüşmeli, akşam yemeklerine katılmalı, evimizde misafir ağırlamalıyız, en önemlisi ben eşimle gitmem gereken yerlere yalnız gitmemeliyim.
İki kişilik bir yalnız çekiyorum anlayacağınız. Çünkü insanları sevmiyor, insanlarla iletişimi son derece seviyeli olsada , çok mesafeli.
Ben de ilişkilerimde seviyeyi korurum, vıcık vıcık ilişkileri sevmem , ama insanlarla birlikte olmayı dozunda sosyaleşmeyi severim.
Eşimle birlikte ortak dostlarımız olsun istiyorum, biz hissini yaşamak istiyorum, ama dört senedir ne yapsam bu mümkün olmadı. Gerçekten yanında canım sıkılıyor.
Şuan yarım gün çalışıyor olsamda , hafta sonları bu güzel havalarda evde durmak bana o kadar mantıksız geliyor ki. Anlatamam.
Çok mutsuzum. Böyle bir hayat istemiyorum, böyle bir hayat nasıl geçe hiç bilmiyorum ?:=(
evlilik sabır sanatı be arkadaşım. 5,5 sene evliliği nelere katlandıktan sonra bitirdim bi bilsen. senin durumundaki bazı şeyleri yasadım bende. asosyal değildi ama ben istemeden hiç birşey olmuyordu.
unutma, sevdiğin adamla evlisin. herseyden önce onu olduğu gibi kabullenmeye çalışmalısın, çalışmalıyız. sabrın tükenene kadar ona istediklerini
anlat. nelerden rahatsız olduğunu söyle. konuşamıyorsanız yaz.sabrın tükendiğinde de geriye yapacak pek bir şey kalmıyor zaten.
nedense çevremde gördüğüm sosyal kadınların eşleri tam bir asosyal...
buna katılıyorum ben sosyalım esım asosyal
evlenmeden önce flört ettiyseniz, bu dönemde de öyle miydi?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?