-
- Konu Sahibi merimeriye
- #141
Kolay kolay bu yorumu yapmıyorum ama boşanmanız en iyisi gibi sanki. Sonraki yıllarda bir çocuk daha olabilir ailenizin de desteğiyle çocuğunuzu her şekilde büyütebilirsiniz.
Kolay kolay bu yorumu yapmıyorum ama boşanmanız en iyisi gibi sanki. Sonraki yıllarda bir çocuk daha olabilir ailenizin de desteğiyle çocuğunuzu her şekilde büyütebilirsiniz.Merhabalar evlendiğimden beri içinden çıkamadığım bu sorunları bir de buraya yazmak istedim belki bir çıkar yolu bulurum diye.
3 yıl önce eşimle severek evlendim hatta ailemin tüm karşı çıkmalarına karşı gelerek. Sevgililik nişanlılık dönemimizde şuan ki haliyle
alakası olmayan bir insandı çok düşünceli sevecen kibar bende haliyle böyle tanıdım kendisini. Fakat evlendikten sonra içinden başka bir
insan çıktı resmen. 19 Temmuz da evlendik 20 Temmuz benim doğum günüm düğünden sonraki sabah doğum günümü kutlama gereği bile duymadı. Düğünümüz pandemide olduğu için balayı iptal oldu maalesef gidemedik ama evde bile olsak baş başa vakit geçirmemiz gerekirken kayınvalide kişisine gittik 3 günlük evliyken ve orda kaldık şaka gibi. Maalesef kayınpederim eşim daha bebekken ölmüş ve eşim tek çocuk annesine çok düşkün aynı şekilde annesi de ona. Kendisi çalışıyor ama eşim olmadan hiçbir iş yapamıyor resmen. 3 yıldan beri sayesinde bir hafta sonumuzu evimizde baş başa geçiremedik gecenin olur olmaz saatleri arar saçma sapan konuşur kapar. Daha cuma akşamından arar ne zaman geliyorsunuz diye aynı şekilde döneceğimiz zaman evden çıkmadan daha söyler haftaya gelirsiniz yine diye. Eşimle bekarken oturduğumuz semtler birbirine çok yakın 5 dakikalık mesafe var aramızda. Şuan oturduğumuz bölge ile de dakika ama eşim de sürekli annesinde beni kendi anneme götürüp o kendi annesine gider çünkü orda rahat annesi karışmaz sabaha kadar içer gezer ve bu süre zarfında asla aramaz mesaj atmaz.
Bu arada eşim çok alkol kullanan bir insan. Evlendikten sonra fark ettim ki ikisi de sadece kendilerini ve birbirlerini düşünen bencil
insanların teki. Eşim dediğime bakmayın hitap için kullandığım kelime sadece eskisi gibi bir sevgim asla yok kendisine karşı. İçki yüzünden
sürekli kavga ediyoruz her hafta sonu beni yalnız bırakıp içmeye gider köyünde annesinin yanında kalır. İlk evlendiğim zaman 1 yıl çalıştım
ve eşimin annesine mutfak dolabı yaptırdık bir insan teşekkür edeceği yerde beyaz eşyaların parasını da verin dedi. Asla çalıştığı parasını
harcamaz faturalarını bile biz ödüyoruz resmen. Bu yüzden işten çıktım yeni bir iş bakarken o kadar korunmama rağmen hamile olduğumu
öğrendim ve beni arayıp hayırlı olsun bile demedi kayınvalide kişisi. Hamileyken bir kere arayıp sormadı bir şeye ihtiyacınız var mı diye
eşim o zaman tek maaş asgari ücretle çalılşyordu bir kuruş destekte bulunup bir çöp bile almadı almasında değilim zaten de bu bir gönül
almadır yani. Bu sırada ablam kızının beşiklerini odasını verdi benim annemler ise kızımın a dan z ye her şeyini düzdü eşime de bir şey
almaya gerek kalmadı diyebiliriz. Doğum yaptığım zaman annem yanımda kalmıştı 40 ım çıkana kadar yaz ayı olduğu için düğüne gitmesi
gerekti bir akşam bana eşin gelsin beklesin seni yalnız kalma dedi tamam dedim. Eşimi aradım eve gelmesini istedim çünkü kızım sürekli
ağlıyordu kolik bebekti bende yeni anne olmuşum ne yapmam gerektiğini bilmiyordum o zamanlar. 15 gün olmuştu daha doğum yapalı eşim o gece asla eve gelmedi ben kızımla beraber oturup sabaha kadar ağlarken kendisi düğünde içki içiyor annesiyle beraber oynuyormuş. Sizin anlıycağınız sürekli evde kızımla beraber tek başımayım eşim zaten vardiyalı çalışıyor işte olmadığı zaman annesinin arkadaşlarının yanına içmeye gidiyor evde olunca da sabahtan akşama kadar yatar hiçbir işe elini sürmez telefondan kafasını kaldıramaz. Ben herşeye yetişmeye çalışıyorum çocuğumu resmen evliyken yalnız başıma büyütüyorum. Ne bana ne de kızıma asla para harcamak istemez kızıma aldığım bir kitap için bile dünyanın lafını yaptı ne gerek var diye ama kendisi maviden mont giyer. Kendisinin söylediği kadarıyla maaşı da yüksek ve sürekli ikramiye alıyorlar maaş gününü bile bilmem siz düşünün ama bu kadar para nereye gidiyor anlamıyorum borcumuz da yok kenara yaptığımız yatırım da. Annesi gibi parayı çok tutar ama sadece bana ve kızıma karşı kendine ve arkadaşlarına içki almaya gelince asla acımaz. Resmen kızımı ben zorla sevdirtiyorum kendisine dakika bak duş alıcam diyorum çocuğa televizyonu açar kendisi telefonla oynar. Çok uzun oldu kusura bakmayın ama sizin anlayacağınız eşim eski bekar hayatını yaşamaya çalışıyor ne çocuk umrunda ne ben sürekli bizi yalnız bırakıp annesine gider içmeye gider arkadaşlarına gider asla kuruş para vermez kendime birşey alayım diye. İçip çok küfürler eder kalbimi kırar sürekli ve sonrasında hiçbir şey olmamış gibi benden yakınlaşmamı bekler. Dolabında işe giderken giydiği kıyafeti bile ütülüdür sürekli evde
çeşit yemek vardır bu arada annesi asla ne yemekten ne temizlikten anlayan bir insan hamileyken 3 gün kaldık 1 kere bile yemek yapmadı resmen. Daha yaşadığımız onlarca şey sürekli kavga ederiz yani. Bana bir sebep sunabilir misiniz bunları neden yaşadığıma dair çünkü elimden gelen her şeyin en iyisini yapmaya çalıştığım halde sorun bende mi diye düşünüyorum artık boşanmayı çok düşündüm ailem her zaman arkamdadır. Kızım küçük olduğu için boşanırsam nasıl bir hayatım olacağını inanın kestiremiyorum. Ama böyle devam
etmekte istemiyorum çıkmazdayım resmen. Kendisi babasız büyümüş aynısını kızına neden yapmak istiyorsun diye sordukça cevap bile vermek istemiyor çünkü yaptığı bu hareketlerin hepsini çok normal sanıyor kendisi. Bu arada ben 24 yaşındayım ne olursa olsun bir çocuğum olduğu için inanın çok mutluyum ama hayatımın bu güzel yıllarını da bu şekilde yaşayıp çürüyüp gitmek istemiyorum. Artık o kadar yıprandım ki kendi halime ağlamam gereken yerde gülüyorum ne yapmalıyım?
öncelikle geçmiş olsun ve çocuğunuza da kendinize de daha fazla bu eziyeti yaşatmayın nolur. psikolojik destek alın ve boşanın kurtulun.Merhabalar evlendiğimden beri içinden çıkamadığım bu sorunları bir de buraya yazmak istedim belki bir çıkar yolu bulurum diye.
3 yıl önce eşimle severek evlendim hatta ailemin tüm karşı çıkmalarına karşı gelerek. Sevgililik nişanlılık dönemimizde şuan ki haliyle
alakası olmayan bir insandı çok düşünceli sevecen kibar bende haliyle böyle tanıdım kendisini. Fakat evlendikten sonra içinden başka bir
insan çıktı resmen. 19 Temmuz da evlendik 20 Temmuz benim doğum günüm düğünden sonraki sabah doğum günümü kutlama gereği bile duymadı. Düğünümüz pandemide olduğu için balayı iptal oldu maalesef gidemedik ama evde bile olsak baş başa vakit geçirmemiz gerekirken kayınvalide kişisine gittik 3 günlük evliyken ve orda kaldık şaka gibi. Maalesef kayınpederim eşim daha bebekken ölmüş ve eşim tek çocuk annesine çok düşkün aynı şekilde annesi de ona. Kendisi çalışıyor ama eşim olmadan hiçbir iş yapamıyor resmen. 3 yıldan beri sayesinde bir hafta sonumuzu evimizde baş başa geçiremedik gecenin olur olmaz saatleri arar saçma sapan konuşur kapar. Daha cuma akşamından arar ne zaman geliyorsunuz diye aynı şekilde döneceğimiz zaman evden çıkmadan daha söyler haftaya gelirsiniz yine diye. Eşimle bekarken oturduğumuz semtler birbirine çok yakın 5 dakikalık mesafe var aramızda. Şuan oturduğumuz bölge ile de dakika ama eşim de sürekli annesinde beni kendi anneme götürüp o kendi annesine gider çünkü orda rahat annesi karışmaz sabaha kadar içer gezer ve bu süre zarfında asla aramaz mesaj atmaz.
Bu arada eşim çok alkol kullanan bir insan. Evlendikten sonra fark ettim ki ikisi de sadece kendilerini ve birbirlerini düşünen bencil
insanların teki. Eşim dediğime bakmayın hitap için kullandığım kelime sadece eskisi gibi bir sevgim asla yok kendisine karşı. İçki yüzünden
sürekli kavga ediyoruz her hafta sonu beni yalnız bırakıp içmeye gider köyünde annesinin yanında kalır. İlk evlendiğim zaman 1 yıl çalıştım
ve eşimin annesine mutfak dolabı yaptırdık bir insan teşekkür edeceği yerde beyaz eşyaların parasını da verin dedi. Asla çalıştığı parasını
harcamaz faturalarını bile biz ödüyoruz resmen. Bu yüzden işten çıktım yeni bir iş bakarken o kadar korunmama rağmen hamile olduğumu
öğrendim ve beni arayıp hayırlı olsun bile demedi kayınvalide kişisi. Hamileyken bir kere arayıp sormadı bir şeye ihtiyacınız var mı diye
eşim o zaman tek maaş asgari ücretle çalılşyordu bir kuruş destekte bulunup bir çöp bile almadı almasında değilim zaten de bu bir gönül
almadır yani. Bu sırada ablam kızının beşiklerini odasını verdi benim annemler ise kızımın a dan z ye her şeyini düzdü eşime de bir şey
almaya gerek kalmadı diyebiliriz. Doğum yaptığım zaman annem yanımda kalmıştı 40 ım çıkana kadar yaz ayı olduğu için düğüne gitmesi
gerekti bir akşam bana eşin gelsin beklesin seni yalnız kalma dedi tamam dedim. Eşimi aradım eve gelmesini istedim çünkü kızım sürekli
ağlıyordu kolik bebekti bende yeni anne olmuşum ne yapmam gerektiğini bilmiyordum o zamanlar. 15 gün olmuştu daha doğum yapalı eşim o gece asla eve gelmedi ben kızımla beraber oturup sabaha kadar ağlarken kendisi düğünde içki içiyor annesiyle beraber oynuyormuş. Sizin anlıycağınız sürekli evde kızımla beraber tek başımayım eşim zaten vardiyalı çalışıyor işte olmadığı zaman annesinin arkadaşlarının yanına içmeye gidiyor evde olunca da sabahtan akşama kadar yatar hiçbir işe elini sürmez telefondan kafasını kaldıramaz. Ben herşeye yetişmeye çalışıyorum çocuğumu resmen evliyken yalnız başıma büyütüyorum. Ne bana ne de kızıma asla para harcamak istemez kızıma aldığım bir kitap için bile dünyanın lafını yaptı ne gerek var diye ama kendisi maviden mont giyer. Kendisinin söylediği kadarıyla maaşı da yüksek ve sürekli ikramiye alıyorlar maaş gününü bile bilmem siz düşünün ama bu kadar para nereye gidiyor anlamıyorum borcumuz da yok kenara yaptığımız yatırım da. Annesi gibi parayı çok tutar ama sadece bana ve kızıma karşı kendine ve arkadaşlarına içki almaya gelince asla acımaz. Resmen kızımı ben zorla sevdirtiyorum kendisine dakika bak duş alıcam diyorum çocuğa televizyonu açar kendisi telefonla oynar. Çok uzun oldu kusura bakmayın ama sizin anlayacağınız eşim eski bekar hayatını yaşamaya çalışıyor ne çocuk umrunda ne ben sürekli bizi yalnız bırakıp annesine gider içmeye gider arkadaşlarına gider asla kuruş para vermez kendime birşey alayım diye. İçip çok küfürler eder kalbimi kırar sürekli ve sonrasında hiçbir şey olmamış gibi benden yakınlaşmamı bekler. Dolabında işe giderken giydiği kıyafeti bile ütülüdür sürekli evde
çeşit yemek vardır bu arada annesi asla ne yemekten ne temizlikten anlayan bir insan hamileyken 3 gün kaldık 1 kere bile yemek yapmadı resmen. Daha yaşadığımız onlarca şey sürekli kavga ederiz yani. Bana bir sebep sunabilir misiniz bunları neden yaşadığıma dair çünkü elimden gelen her şeyin en iyisini yapmaya çalıştığım halde sorun bende mi diye düşünüyorum artık boşanmayı çok düşündüm ailem her zaman arkamdadır. Kızım küçük olduğu için boşanırsam nasıl bir hayatım olacağını inanın kestiremiyorum. Ama böyle devam
etmekte istemiyorum çıkmazdayım resmen. Kendisi babasız büyümüş aynısını kızına neden yapmak istiyorsun diye sordukça cevap bile vermek istemiyor çünkü yaptığı bu hareketlerin hepsini çok normal sanıyor kendisi. Bu arada ben 24 yaşındayım ne olursa olsun bir çocuğum olduğu için inanın çok mutluyum ama hayatımın bu güzel yıllarını da bu şekilde yaşayıp çürüyüp gitmek istemiyorum. Artık o kadar yıprandım ki kendi halime ağlamam gereken yerde gülüyorum ne yapmalıyım?