- 3 Ağustos 2024
- 247
- 476
- 31
-
- Konu Sahibi Flowergirls
- #21
Ben de eşimle yaşadığım şeyleri kimseye anlatmam ailemden. Hani sonra ben unuturum onlar unutmaz mantığıyla. En son ailesinden kaynaklı tartışmamız olmuştu ve ben ciddi anlamda kendimi çıkmazda hissetmiştim. Abimi arayıp her şeyi anlattım. Bana çok farklı bi açıdan bakmam için destek oldu. Resmen aydınlandım. Sizin şu an annenizin durumundan dolayı o pek mümkün değilmiş ama en en azından eşinin ailesinden yakın gördüğün birine anlatsan? Belki bi çıkar yol gösterir.Annem atılma durumunun yaşandığı esnada bir sağlık problemi yaşadı ve şu an konuşamıyor malesef. Ama çok özel olabilecek durumları onunlada paylaşmazdım. Mahkeme olumlu sonuçlanırsa ,geri işe alınırsa eşim kimsenin haberi olmasın dile düşmeyelim diye düşündüm.
Bence eşinizin uzakta çalışması daha iyi çünkü her zaman yanınızda olsa bu yaptığı hatalardan dolayı sürekli tartışma olur çünkü araya bı soğukluk girdimi eskisi gibi olmuyor ve çocuklar kötü etkilenir kafanıza göre çocuklarınızla vakit geçirin parka gidin gezin çocuklarin seçtiği beraber değişik yiyecekler yapmak falan iyi gelebilir Rabbim evlatlarımıza sağlık sıhhat versin gerisi çok önemli değil herkez kendine yakışanı yaparEşimin beni aldattığını görmekte derin bir yara bıraktı bende. Beni çok sevdiğini sanarak aldatacağına ihtimal vermemiştim. İki hafta önce 5 buçuk aydan sonra 10 günlüğüne eve geldi. Ağzından mı kaçırdı bilmiyorum ama güya çalıştığı iş yerindeki bir ablanın isteğiyle , 2 erkek arkadaşıyla daha cluba gitmişler. Ordayken böyle bir şeyden söz etmemişti mesela. Sıcaklığı eskiye göre bir tık düşük gibiydi. Turizm sektörü olunca da daha bir düşündürüyor ve acabalara boğuyor...
Son görülmelerine falan bakıyorum sürekli. Yani oda bir yere kadar , ne yaptığını göremiyorum sonuçta. Kendime çok kızıyorum bunu yaptığım için , hayatımın odağına bu kadar aldığım için. Hala devam ediyorum bu şekilde yapmaya
Aldattığını yakalamam işten atılmasından 3-4 ay önce yaşandı. Çok özürler diledi ,yalvardı, peşimde dolandı. Nasıl bir insanım vs.diye kendini aşağıladı. İşten atıldıktan sonrada aylarca ağladı nerdeyse. Hala da ara ara size bu yaşattıklarımdan dolayı özür diliyorum, beni affet. Bunların hiçbirini haketmiyorsunuz der. Düzeltmeye çabaladığını görüyorum. Arka planda işte başka muhabbetler var mı bilmiyorum. Vesvese mi oldu bana artık, kuruntumu yapıyorum işte onu çözemiyorumLütfen üzülme ama anlattığın şeyde beni en çok ne rahatsız etti biliyor musun eşini yakalamışsın ve o üzüntü ve pişmanlıktan sürüneceğine egomu tatmin ettim demiş. Yani yaptım ettim çok pişmanım demiyo bi de yüzsüz. Çocukların düzenini düşünmüyor ya da sizin gitmeyeceğinizden emin. Bence boşanmayacaksan bile süründür. Her şeyi yüzüne vur. Ben yıllarca çocukları gül gibi büyüttüm işten atıldığında bile sana destek oldum sen bana bunu reva gördün diye konuş. Bi kendine gelsin.
Çok iyi yapmışsınız, bu inanılmaz rahatlatıyor ve başka bir bakış açısı kazandırıyor insana. Ondan bir yaş küçük olan erkek kardeşi var. Kendisi bekar . Onunla araları çok iyi herşeyini ona anlatıyor diyebilirim. Onunla mı görüşsem eşimin haberi olmadan acaba?Ben de eşimle yaşadığım şeyleri kimseye anlatmam ailemden. Hani sonra ben unuturum onlar unutmaz mantığıyla. En son ailesinden kaynaklı tartışmamız olmuştu ve ben ciddi anlamda kendimi çıkmazda hissetmiştim. Abimi arayıp her şeyi anlattım. Bana çok farklı bi açıdan bakmam için destek oldu. Resmen aydınlandım. Sizin şu an annenizin durumundan dolayı o pek mümkün değilmiş ama en en azından eşinin ailesinden yakın gördüğün birine anlatsan? Belki bi çıkar yol gösterir.
Bence mantıklı. Aramızın kötü olmasını istemiyorum. Keşke eskisi gibi mutlu olabilsek minvalinde konuş. Ama sakın eşimin haberi olmasın falan de. O zaten abisine söyler ama eşin de bi ben napıyorum moduna girer.Çok iyi yapmışsınız, bu inanılmaz rahatlatıyor ve başka bir bakış açısı kazandırıyor insana. Ondan bir yaş küçük olan erkek kardeşi var. Kendisi bekar . Onunla araları çok iyi herşeyini ona anlatıyor diyebilirim. Onunla mı görüşsem eşimin haberi olmadan acaba?
Bu sorunları ailenizden birine anlatmayın zaten hatta boşanmayi düşünmüyorsaniz kimseye anlatmayın,belki çok cok yakın bir çocukluk arkadaşı onun dışında her şey anlatılmaz sizinkiler de o priblemlerdenKesinlikle katılıyorum size. İnsanlara bu yüzden güvenemiyor ve anlatamıyorum. Çünkü anlattığımı nerde, ne şekilde bana karşı kullanacaklarını bilmiyorum. Bir yandan da dediğiniz gibi iyi yaptığımı düşünüyorum. Kardeşlerim eşimi kötü bilmelerinden ya da yarın öbür gün eşim hakkında ileri geri arkadan konuşma yapabileceklerinden çekiniyorum
Ne güzel mesleğiniz varmış. Çocuklar belirli bir yaşa gelince tekrar çalışırsınız inşallah. En azından size kapı aralayacak birikiminiz var elinizde.
Aslında kurslara da katılım sağladım. Fitness, pilatese de gittim. Her ne kadar düzenli bir rutin oluşturamasamda spor yapmaya bayılıyorum. Şu an geri bir seviyeden de olsa İngilizce öğrenmeye çalışıyorum. Katiplik için hazırlanıyorum. Kendimi küçük görüyorum ama özgüven eksikliğimin de olduğunu düşünüyorum. ( Kendine bakmaya özen gösteren, güzelde diyebileceğimiz bir bayanım halbuki)
Bir taraftan evet uzak olmak iyi bir taraftan da yıllarca uzak kalınan sürelerden sonra yapayanlız kalmak tüketiyor insanı. Çocuklarımı mutlu etmek iç huzurumu artırıyor. Yıllarca çocuklarımı etkinliklerle, oyunlarla ,parklarda , onlara birşeyler katabilmek ve sağlıklı gelişmeleri için çabaladım. Eskisi gibi oynayamasamda onlarla boş bırakmadan birşeyler yapabilmenin derdindeyim. Parktayız şu anda da onlarla oynuyorum inanın. Amin inşallah. Allah razı olsun, çok şükür her halimizeBence eşinizin uzakta çalışması daha iyi çünkü her zaman yanınızda olsa bu yaptığı hatalardan dolayı sürekli tartışma olur çünkü araya bı soğukluk girdimi eskisi gibi olmuyor ve çocuklar kötü etkilenir kafanıza göre çocuklarınızla vakit geçirin parka gidin gezin çocuklarin seçtiği beraber değişik yiyecekler yapmak falan iyi gelebilir Rabbim evlatlarımıza sağlık sıhhat versin gerisi çok önemli değil herkez kendine yakışanı yapar
Sizi öyle iyi anlıyorum ki, hayatımın bir döneminde konuşmayı dahi unutmuşluğum oldu. Benim önerim ne yapıp edip sosyalleşmeniz. Bir yolunu bulmalısınız. Allah kötülerle karşılaştırmasın hiçbirimizi fakat hayat güzel insanlarla çok çok güzel. Tamamen üzerinizde taşıdığınız enerjiyle ilgili bir durum. Siz bunun için adım attığınızda sizinle aynı şekilde frekansı yüksek insanlar da sizin için bekliyor oluyor. Bu arada çocuklarınız da sizin taşıdığınız negatif enerjiden etkileniyorlardır mutlaka. Herkesin bireysel olarak mutlu hissetmeye, rahatlamaya, güçlenmeye ihtiyacı var. Ve bunun önemli bir adımı da sosyalleşmek. Alın telefonunuzu önce size iyi gelebileceğine inandığınız bir kişiyi arayın ve sadece seni özledim, aramak geldi içimden deyin. Veya mesaj atın. Bu bir akraba olabilir, arkadaş olabilir. Evinize kahveye davet edin. Bir anda sosyal çevreniz olmayacak elbette zaman alacak sağlam yakınlıklar kurmanız. Fakat bi noktadan başlamanız gerek eğer istediğiniz buysa.Merhaba arkadaşlar. 10 yıllık evliyim. 2 çocuğum var. Eşimin işi dolayısıyla belirli sürelerle yer değiştiriyoruz. Kendimi çok yalnız hissediyorum. Yakın dostluk kuranlara çok özeniyorum gerçekten. Eşimle bir sorunumuz olsa, ablalarıma bile anlatamıyorum. Sürekli ya başkasına anlatırlarsa diye güven problemi yaşıyorum. Arkadaşlık kurduğum kişilerle de olan ilişkilerimizde durum bu. Bugüne kadar çalışma hayatım olmadı. Başlarda eşimin tercihlerinden dolayı ve çocuklarımın sevgimden mahrum kalacağı düşüncesi ile(Evliliğim boyunca eşimle genelde hep uzak kaldık. Çocuklarıma tek başıma baktım)sıcak bakmadım. Ama şu an artık birşeyler yapma zamanının olduğunu biliyorum ve bunun için çabalıyorum. KPSS'ye girdim pek yüksek bir puan alamadım. Geç çalışmaya başladığım için. Ama elde ettiğim puanla en azından birşeyler yapabilmenin çabasındayım. Geçen 1 yıl içerisinde de üzücü olaylar yaşadım. Kimseye duygularımı,yaşadıklarımı anlatamadığım için kalbim yangın yeri gibi.Ev artık üzerime üzerime geliyor. Düşmek üzere olduğum an kendimi tekrar ayağa kaldırmayı başarabilen bir kişiliğe sahibim ama yorgun olduğumu hissediyorum. Eşimle de şu an uzaktayız. Çocuklar büyüdükçe babanın evde olmayışı da otorite eksikliğine sebep oluyor. Bu da bir yandan yıpratıcı sebeplerden biri. İçimde bir boşluk var. Mutsuz eden ,acıtan, hayattan zevk aldırmayan bir boşluk. Çocuklarıma baktıkça, güçlü olmaya devam etmem gerektiğini yineliyorum kendime. Ama yanlızlık hissi, kapalı kutu olma durumu beni boğuyor. Çok uzun oldu kusura bakmayın. Varsa öneriniz dinlemek isterim ...
Evet hem içimdeki yangını bir nebzede söndürmüş olurum, öyle yapayım. Ayy İyiki varsınızBence mantıklı. Aramızın kötü olmasını istemiyorum. Keşke eskisi gibi mutlu olabilsek minvalinde konuş. Ama sakın eşimin haberi olmasın falan de. O zaten abisine söyler ama eşin de bi ben napıyorum moduna girer.
Tabiki çocuklar hissediyor, etkileniyorlar bir yerde bu negatif enerjiden. Ama durumu toparlamak için güdülüyorum her zaman. Kesinlikle insan sosyal bir varlık. Hani yaşadığınız şehir size iyi gelmiyorsa orayı terk edin denir ya. Onunda ayrı bir etkisi var . Ama durumu artık şimdilik kabullenip iyi taraflarından bakmaya çalışıyorum. Burda tam kafama uygun evet bu dediğim pek fazla kişiyle tanışamadım.Çabukta arkadaşlık kurabilen de bir yapım var aslında. Eve davet konusunda da biraz temkinli davranmaya çalışıyorum. Çocuklu olunca karşı tarafın çocuklarına davranış şekillerine biraz dikkat ediyorum. Okulda yeterince kötü davranış diyebileceğimiz durumlara maruz kalıyorlar. Birilerini aramak konusunda çok haklısınız. En sevmediğim huylarımdan biri de birilerini kolay kolay aramamak ,görüşmemek. Tavsiyenizi dikkate alacam ama çok teşekkür ederimSizi öyle iyi anlıyorum ki, hayatımın bir döneminde konuşmayı dahi unutmuşluğum oldu. Benim önerim ne yapıp edip sosyalleşmeniz. Bir yolunu bulmalısınız. Allah kötülerle karşılaştırmasın hiçbirimizi fakat hayat güzel insanlarla çok çok güzel. Tamamen üzerinizde taşıdığınız enerjiyle ilgili bir durum. Siz bunun için adım attığınızda sizinle aynı şekilde frekansı yüksek insanlar da sizin için bekliyor oluyor. Bu arada çocuklarınız da sizin taşıdığınız negatif enerjiden etkileniyorlardır mutlaka. Herkesin bireysel olarak mutlu hissetmeye, rahatlamaya, güçlenmeye ihtiyacı var. Ve bunun önemli bir adımı da sosyalleşmek. Alın telefonunuzu önce size iyi gelebileceğine inandığınız bir kişiyi arayın ve sadece seni özledim, aramak geldi içimden deyin. Veya mesaj atın. Bu bir akraba olabilir, arkadaş olabilir. Evinize kahveye davet edin. Bir anda sosyal çevreniz olmayacak elbette zaman alacak sağlam yakınlıklar kurmanız. Fakat bi noktadan başlamanız gerek eğer istediğiniz buysa.
Evet o noktada duraksıyorum işteBu sorunları ailenizden birine anlatmayın zaten hatta boşanmayi düşünmüyorsaniz kimseye anlatmayın,belki çok cok yakın bir çocukluk arkadaşı onun dışında her şey anlatılmaz sizinkiler de o priblemlerden
Evet öyle bakalım cesaretimi toplayıp anlatabilirsem belki iyi olabilir. Boşboğaz demeyelim de bir kardeşime anlattığımı onun gidip öbür kardeşime anlatmasından hoşlanmıyorum. O yüzden öbürüne anlatsa bile benim için sıkıntı olmayacak şeyleri paylaşıyorum sadece.Sonuçta birine anlatmak zorundasınız bu psikiyatri de olur abla veya arkadaşta, ben ablama derim kardeşime de öyle dertlesirim eşinizle aranızdakini niye başkasına anlatsınlar bosbogazlar mi yoksa?
Güvenmek zorundasınız artık bir yerde böyle dolarsiniz. Bu arada bende on yıllık evliyim istediğiniz zaman dert dinlerim kendinize iyi bakın
Eşinizin ilgisi size karşı nasıl?Benimde 10 yılı geçen bi evliliğim 2 çocuğum var yorgun dolmuş mutsuz hissediyorum
Güzel yöntem bulmuşsunuzEskiden anlatırdım. Şimdi aynada kendi kendime anlatıyorum. İşin tuhaf tarafı cevap da veriyorum. Oh kimse duyacak, bana karşı kullanacak korkusu yok . Kafam pırıl pırıl oluyor.Diyorum ki kız resmen gençleştin bu kadar mı fark eder.
Özel meseleler dediğiniz nedir örnegin, eşinizle özeliniz mi, eşinizle sorunlarınız mı, algı vergi, borcunuz mu?Evet dediğiniz doğru, biraz yapı meselesi. Çocukluk arkadaşım var ama bu kadar özel meselelere girmek istemiyorum. Çizgimi bozmak istemiyorum açıkçası. Tatillerde tek gidilen yer memleket olunca , memlekette bir yerden sonra sarmıyor. Ara tatillerde de kaçıp gitmek istiyorum fakat maddi konuları vs.düşününce oturduğum yerde kalakalıyorum. Maddi özgürlük olmayınca maalesefki istekler ve hayaller sınırlı kalıyor. Var öyle bir iki arkadaşlığım ama kendileri akrabadan, işten güçten fırsat bulamıyorlar pek. Bende üzerlerine düşmüyorum artık açıkçası