- 2 Temmuz 2019
- 1.470
- 1.487
uzun süre yalnızlıktan sonra bana iyi gelen hayatımı olumlu etkileyen ve gerçekten iyi biri diyebileceğim sevgilimden ayrıldım bazı kişisel sorunlarım yüzünden ve iyi hissetmiyorum. travmalarım gün yüzüne çıktı çoğu bastırdığım unuttuğum şeylermiş ve ben onlara hiç odaklanmamışım daha hafif olanlara odaklanmışım.
küçükken sürekli işkence gördüm. annemle babam ben bebekken ayrıldılar. babam dolandırıcılık yapmış anne tarafıma. dedem babama olan öfkesinin hıncını hep benden aldı. gündüzleri iyi davranırdı akşamları ise içip gelip içindeki canavarı gösterirdi. sokaktan bulduğu çalı çırpı türünde ağaç dalı ile eve gelip herhangi bir şeyi bahane edip beni onunla döverdi tüm vücudum çizik yara bere içinde kalırdı. ondan bi keresinde kaçmayı denedim can havli ile koltugun üstüne çıkıp perdeyi açıp camdan çıkacaktım perdeye tutunayım derken perdenin rustiği burnuma düştü ve çok kanadığını hatırlıyorum çok ağlamıştım. annemle anneannem bir şey yapamıyordu ekonomik olarakta ona bağımlıydık o kadar acımasız birisiki kapı önüne koyardı hatta kafaya takıp bulup zarar bile verebilirdi. böyle ben ağlayıp bağırınca her gece geç satte bu sefer komşular yüksek sese tepki gösterdiğinden başka yöntemler buldu. annemle ananemde her ne kadar engelleyemeselerde az çok tepki gösterdikleri için onların uyumasını beklerdi. ben uykumda çişe kalkayım diye bana sevdiğim meyve suyunu alırdı içerdim bende anlamazdım. ben ananemle yatıyordum o ayrı yatıyordu. ama uyanıktı o hep. çişe kalktığımda beni yakalayıp ağzımı bantlayıp öyle döverdi sonra yorulunca beni arka bahçedeki kömürlüğe kapatırdı orada ben uyuyakalınca veya sabah ezanı okununca cıkarırdı ben korkudan bişey diyemezdim kimseye başka bi gün daha ağır şeyler yapmasın diye. bir süre sonra artık o yerden taşındık az daha büyümüştüm bu seferde artık kalın sunta sopalarla dövüyordu hatta bi keresinde belimde kırılmıştı. annemin üstüne bir gün elektrikli sobayı atmıştı annemde onu geri atmıştı ona ve burnu kanamıştı onunda. annem beni alıp çıkmıştı evden ama döndüğümüzde ananemi dövmüştü ve ananem yerde baygındı öldü sanmıştık ama şekeri düşmüş annem iğnesini yapmıştı kendine gelmişti. bu psikolojiyle bir de okula gidiyordum günde 2 saat ya uyuyordum ya uyumuyordum bir de üstüne okulda akran zorbalığı ve öğretmen zorbalığı görüyordum. annem çalışmaya başlamıştı ve ayrıldık o evden ama ben lise cagina kadar çektim yani bu kaosu. bu sefer ergenligimde annemle birbirimizi yemeye başladık iki psikolojisi bozuk insan olarak. annemde iş yerinde mobbing görüyordu. ben ona hep evlen falan diyordum kucuklukten beri ama evlenmiyordu. herhalde dayanamayacsk olduki evlendi biriyle ama başka şehire gitti. ben ise ananemi bırakmamak icin o eve geri döndüm. cunku onu daha cok seviyordum ve düşünüyordum. birde yaşlanmıştı ve dedem ona doğru düzgün bakamıyordu.
babamlada bir yandan gorusmeye baslamistim bu donem ama bana o da iyi gelmedi ona gittigimde diğer cocuklarıyla ayrımcılık yapıyordu. bir gun beni durduk yere yine azarladı kucuk dusurdu. sonra intihar teşebbüsüm oldu atlamaya kalkmıştım terastan son anda ayağımdan tuttu yakaladı ardından beni tımarhaneye yatırdı. bi kaç ay kaldım çıktım.
ananemin eve dondugumde tabi kavgalar dedemle yine başlamıştı ama artık yaşlanmıştı ve bende karşılık verebiliyordum. okulu bırakmıştım bu dönem artık bir de okuldaki olayları kafam kaldırmıyordu. zaten derslerimde kötüydü açığa geçtim. o zamanlar sevgili yapmıştım evi vardı annesiyle yaşıyordu onda kalıyordum gündüzleri ise ananeme bakmaya gidiyordum. parasızdımda hep bu dönemler. sonra dedem öldü ve annem ananemi yanına aldı. benide almak istedi ananen icin gelmiyordun artık hep birlikte gidiyoruz tek basınada bırakamam dedi ama bu seferde sevgilimden kopmak istemedim. sevgilimle tanıştırdım ikna ettik bi şekilde annesi falan devreye girdi. annem cok uğraştı yanında olmam icin evlendiginden beri ama artık çok asi başına buyruk biri haline gelmiştim. neyse liseyi bitirmek uzreyken ananemi kaybettim. artık iyice delirmiştim çok geçmedende o ilişkimde bitti. üni sınsvınada girmiştim ve guzel bi yerden bi bölümde kazanmıştım. ilişkim bitince babamla mecburen yşne görüştüm ev tutturdum kendime üni kazandım bahanesiyle. kyk da almaya başladım. üniye gittimde bir süre hatta guzel arkadaslıklarda edindim ama baktımki artık ben yorulmuşum ve tükenmişim. çünkü en ufak sorunda boşlamaya başlsdım. o ara başka ortamlarada girmeye başladım çevrem muazzam genişledi ve evimin olmasıda bi avantajdı. kyk cebime kalıyordu giderlerim karsılandıgı icin babam tarafından annemde harclık veriyordu gezip tozup günümü gün etmek daha keyifli geldi ve aslında bana iyide geldi sevilen sayılan ilgi gören biri olmak özgüvenim falanda tamir oldu travmalarımda geçmişte kaldı gibi oldu yani hızlı toparlandım. sonra bi **** çocugu girdi hayatıma ve gerçekten öyle biriydiki benim zaaflarımı çözüp baskı altına almak icin ve kullanabilmek icin her türlü duygusal şiddeti uyguladı. benim ona guvenip anlattigim cocukluk travmalarımı bile başka olaylarda taktiksel olarak bana karşı kullandı. senelerce beni böyle istismar etti. ona böyle bağımlı olmuştum ve yine hasta bi vaziyete gelmiştim. sonra beni ve çevremi şizofren olduguma inandırdı ve git tedavi ol gibi laflar edip duruyordu. bende gittim elbette. sorun sadece gecmisim sanıyordum iliskideki sorunlu ise kendim sanıyordum.
beni kaç kez intihara sürükledi uyguladıgı duygusal şiddetle anlatamam hatta açıkça söyleyeyim işleye işeye uzun zamana yayarak beni intihar etmem için manipüle ediyordu. ( hayatın zor, bişeyi beceremiyorsun safsın salaksın vs...) bir yandan başına kalmamdanda korkuyordu zaten o yüzden inandırmıştı çevremide benim hasta oldugumaki herkes arkamdan ona şahitlik yapsın diye. arada sırada ekmek kırıntısı bırakır gibi sevgi ilgi gösteriyordu full kötü olsa biliyor çünkü sevmediğine ikna olucam kafam karışıklığına yer olmayacak. ilişkideki son zamanlarda bir gün metro istasyonunda kavgaya tutuştuk ve kendimi raylara atmaya kalktım hatta bunu o kadar başarmak istedimki metronun geleceği anda hızlıca koşmayı planladımki bari bunu başarayım dedim ( beni aşağılık olduğuma inandırmıştıda ) neyse tam yapıcam ama çevredekiler tartışmamızın şiddetinden dikkat kesilmiş olacaklarki ben koşmaya başladığımda beni yakaladılar yere düştüm. metro kafamın dibinden 30 cm farkla geçti rüzgarını saçımda hissettim. hatta aydınlanmama sebep olan bi olay oldu, çocugun biri bana sarıldı sıkı sıkı yapma kimse için değmez seni tanımıyorum ama cok değerlisin hayatın değerli bi kez geliyoruz dunyaya gibisinden bişi söyledi. o ş*erefsiz ise uzaktan izliyordu. sonra yanına gittim uzaklaştık oradan. beni azarlamaya başlamıştı ve bi yandan sosyal medyaya çıktık mı diye telefona gömülmüştü tek derdi rezil olup olmadığımızdı çünkü o an. neyse ben tabi geçmişimi bitirince psikoterapide konu bunlarada geldi. hatta şöyle düşünmeye başladım, onun bana sarılması gerekirken kaç yıllık sevgilim olarak kalkıp bunu hiç tanımadığım bi kişinin yapması yani beni önemsemesi, ama onun umrunda olan tek şeyin rezil ettigim olması ( bayada azarlamıştı) buradan gelen bi aydınlanmayla, zaman geçtikçe farkındalıgım arttıkça asıl daha büyük sorunlunun o oldugunu anladım. ve cok zor olsada bitirdim. tek sorunum ilişkiselde değildş bu dönemdede maddi ve ailevi zorluklarım oldu. kaç kez ev taşıdım bi yandan fırsat buldukça part time calistim üniyi açıktan bitirmeye calısıyordum vs.. bir de onu memnun etmeyr calısmakla gecen, olmayınca kavgayla gecen gunlerim. it gibi kosturdum her seye yetismeye calisiyodum elimden geldikçe. o zamanlar maddi durumum düzelmişti miras yoluyla.
neyse bitti etti ama enkaz gibiydim kısacası sonra uzunda bi süre yalnız kaldım. ama bana yaptığı şeyleri asla hazmedemiyorum. anlatsam daha neler var ben dusunun tek olayı anlatabildim insan yoruluyor yazarken bile. ki diyorum ben nasıl yaşamışımda yılmamışım onca şeyi. hazmedemiyorum o ayrı. tıpkı dedemin yaptıklarını hazmedemidigim gibi. tek farkları birisi fiziksel şiddet ile psikolojimi mahvetti, diğeri ise duygusal şiddetle. ama artık daha iyiyim en azından parasal kaygım yok. o bile olsa tek, hic degilsembi huzur veriyor. eskisi kadar kaos yok hayatımda. onun beni düşürdüğü bazı bağımlılıklardanda kendi kendime savaşıp kurtuldum. bu arada farkındalığım arttıkça kendimi geliştirmeye başladım hem bozulan sosyal becerileri geri kazanabilmek için hem travmaları duyarsızlaştırmak için hem hayatımın kontrolünü elime almak için, her ne kadar maddi kaygım henüz olmasada hazıra dağ dayanmaz derdi anneannem sonuçta iş hayatına atılmam gerekecek tekrardan. bunun yaşlılığıda var asıl onu düşünüyorum emekli olabileyim yaşlılığımda. yine tabi insanlardan zarar görüyorum görmüyor değilim ama engelleyemiyorum napayım kendimide komple eve kapatamam biliyorumki öyle veya böyle sosyalleşmek iyi geliyor cunku daha öncede öyle aşmıştım bazı şeyleri. uzun sure ilişki yapmadım sonra en son biriyle tanısmıstım ve gerçekten iyi biriydi ama onlada bitirdim yürütemedim. neyse bana bu durumlar bu ara cok ağır gelmeye başladı çok korkuyorum tekrar bağımlı olmaya cunku maddiyatta bi yere kadar yeter ve çevremde bazı kişiler var geçimini sağlamak ve bu bagımlılıklara para yetiştirmek icin onlar gibi kötü yola düşeceğim diye. ( bişeylere bagımlıysanız malesef normal işte çalışamsz hale geliyorsunuz ) bilmiyorum psikoterapi ilaçlar falanda fayda etmemeyr başladı artık bana. ben ne kadar iyileşme odaklı düşünüp sağlam durmaya çalışsamda bu savaşları vermekten cok yoruldum buna ek olarak sağlık problemlerimde var bir de. gerçekten her şeyden cok yoruldum
küçükken sürekli işkence gördüm. annemle babam ben bebekken ayrıldılar. babam dolandırıcılık yapmış anne tarafıma. dedem babama olan öfkesinin hıncını hep benden aldı. gündüzleri iyi davranırdı akşamları ise içip gelip içindeki canavarı gösterirdi. sokaktan bulduğu çalı çırpı türünde ağaç dalı ile eve gelip herhangi bir şeyi bahane edip beni onunla döverdi tüm vücudum çizik yara bere içinde kalırdı. ondan bi keresinde kaçmayı denedim can havli ile koltugun üstüne çıkıp perdeyi açıp camdan çıkacaktım perdeye tutunayım derken perdenin rustiği burnuma düştü ve çok kanadığını hatırlıyorum çok ağlamıştım. annemle anneannem bir şey yapamıyordu ekonomik olarakta ona bağımlıydık o kadar acımasız birisiki kapı önüne koyardı hatta kafaya takıp bulup zarar bile verebilirdi. böyle ben ağlayıp bağırınca her gece geç satte bu sefer komşular yüksek sese tepki gösterdiğinden başka yöntemler buldu. annemle ananemde her ne kadar engelleyemeselerde az çok tepki gösterdikleri için onların uyumasını beklerdi. ben uykumda çişe kalkayım diye bana sevdiğim meyve suyunu alırdı içerdim bende anlamazdım. ben ananemle yatıyordum o ayrı yatıyordu. ama uyanıktı o hep. çişe kalktığımda beni yakalayıp ağzımı bantlayıp öyle döverdi sonra yorulunca beni arka bahçedeki kömürlüğe kapatırdı orada ben uyuyakalınca veya sabah ezanı okununca cıkarırdı ben korkudan bişey diyemezdim kimseye başka bi gün daha ağır şeyler yapmasın diye. bir süre sonra artık o yerden taşındık az daha büyümüştüm bu seferde artık kalın sunta sopalarla dövüyordu hatta bi keresinde belimde kırılmıştı. annemin üstüne bir gün elektrikli sobayı atmıştı annemde onu geri atmıştı ona ve burnu kanamıştı onunda. annem beni alıp çıkmıştı evden ama döndüğümüzde ananemi dövmüştü ve ananem yerde baygındı öldü sanmıştık ama şekeri düşmüş annem iğnesini yapmıştı kendine gelmişti. bu psikolojiyle bir de okula gidiyordum günde 2 saat ya uyuyordum ya uyumuyordum bir de üstüne okulda akran zorbalığı ve öğretmen zorbalığı görüyordum. annem çalışmaya başlamıştı ve ayrıldık o evden ama ben lise cagina kadar çektim yani bu kaosu. bu sefer ergenligimde annemle birbirimizi yemeye başladık iki psikolojisi bozuk insan olarak. annemde iş yerinde mobbing görüyordu. ben ona hep evlen falan diyordum kucuklukten beri ama evlenmiyordu. herhalde dayanamayacsk olduki evlendi biriyle ama başka şehire gitti. ben ise ananemi bırakmamak icin o eve geri döndüm. cunku onu daha cok seviyordum ve düşünüyordum. birde yaşlanmıştı ve dedem ona doğru düzgün bakamıyordu.
babamlada bir yandan gorusmeye baslamistim bu donem ama bana o da iyi gelmedi ona gittigimde diğer cocuklarıyla ayrımcılık yapıyordu. bir gun beni durduk yere yine azarladı kucuk dusurdu. sonra intihar teşebbüsüm oldu atlamaya kalkmıştım terastan son anda ayağımdan tuttu yakaladı ardından beni tımarhaneye yatırdı. bi kaç ay kaldım çıktım.
ananemin eve dondugumde tabi kavgalar dedemle yine başlamıştı ama artık yaşlanmıştı ve bende karşılık verebiliyordum. okulu bırakmıştım bu dönem artık bir de okuldaki olayları kafam kaldırmıyordu. zaten derslerimde kötüydü açığa geçtim. o zamanlar sevgili yapmıştım evi vardı annesiyle yaşıyordu onda kalıyordum gündüzleri ise ananeme bakmaya gidiyordum. parasızdımda hep bu dönemler. sonra dedem öldü ve annem ananemi yanına aldı. benide almak istedi ananen icin gelmiyordun artık hep birlikte gidiyoruz tek basınada bırakamam dedi ama bu seferde sevgilimden kopmak istemedim. sevgilimle tanıştırdım ikna ettik bi şekilde annesi falan devreye girdi. annem cok uğraştı yanında olmam icin evlendiginden beri ama artık çok asi başına buyruk biri haline gelmiştim. neyse liseyi bitirmek uzreyken ananemi kaybettim. artık iyice delirmiştim çok geçmedende o ilişkimde bitti. üni sınsvınada girmiştim ve guzel bi yerden bi bölümde kazanmıştım. ilişkim bitince babamla mecburen yşne görüştüm ev tutturdum kendime üni kazandım bahanesiyle. kyk da almaya başladım. üniye gittimde bir süre hatta guzel arkadaslıklarda edindim ama baktımki artık ben yorulmuşum ve tükenmişim. çünkü en ufak sorunda boşlamaya başlsdım. o ara başka ortamlarada girmeye başladım çevrem muazzam genişledi ve evimin olmasıda bi avantajdı. kyk cebime kalıyordu giderlerim karsılandıgı icin babam tarafından annemde harclık veriyordu gezip tozup günümü gün etmek daha keyifli geldi ve aslında bana iyide geldi sevilen sayılan ilgi gören biri olmak özgüvenim falanda tamir oldu travmalarımda geçmişte kaldı gibi oldu yani hızlı toparlandım. sonra bi **** çocugu girdi hayatıma ve gerçekten öyle biriydiki benim zaaflarımı çözüp baskı altına almak icin ve kullanabilmek icin her türlü duygusal şiddeti uyguladı. benim ona guvenip anlattigim cocukluk travmalarımı bile başka olaylarda taktiksel olarak bana karşı kullandı. senelerce beni böyle istismar etti. ona böyle bağımlı olmuştum ve yine hasta bi vaziyete gelmiştim. sonra beni ve çevremi şizofren olduguma inandırdı ve git tedavi ol gibi laflar edip duruyordu. bende gittim elbette. sorun sadece gecmisim sanıyordum iliskideki sorunlu ise kendim sanıyordum.
beni kaç kez intihara sürükledi uyguladıgı duygusal şiddetle anlatamam hatta açıkça söyleyeyim işleye işeye uzun zamana yayarak beni intihar etmem için manipüle ediyordu. ( hayatın zor, bişeyi beceremiyorsun safsın salaksın vs...) bir yandan başına kalmamdanda korkuyordu zaten o yüzden inandırmıştı çevremide benim hasta oldugumaki herkes arkamdan ona şahitlik yapsın diye. arada sırada ekmek kırıntısı bırakır gibi sevgi ilgi gösteriyordu full kötü olsa biliyor çünkü sevmediğine ikna olucam kafam karışıklığına yer olmayacak. ilişkideki son zamanlarda bir gün metro istasyonunda kavgaya tutuştuk ve kendimi raylara atmaya kalktım hatta bunu o kadar başarmak istedimki metronun geleceği anda hızlıca koşmayı planladımki bari bunu başarayım dedim ( beni aşağılık olduğuma inandırmıştıda ) neyse tam yapıcam ama çevredekiler tartışmamızın şiddetinden dikkat kesilmiş olacaklarki ben koşmaya başladığımda beni yakaladılar yere düştüm. metro kafamın dibinden 30 cm farkla geçti rüzgarını saçımda hissettim. hatta aydınlanmama sebep olan bi olay oldu, çocugun biri bana sarıldı sıkı sıkı yapma kimse için değmez seni tanımıyorum ama cok değerlisin hayatın değerli bi kez geliyoruz dunyaya gibisinden bişi söyledi. o ş*erefsiz ise uzaktan izliyordu. sonra yanına gittim uzaklaştık oradan. beni azarlamaya başlamıştı ve bi yandan sosyal medyaya çıktık mı diye telefona gömülmüştü tek derdi rezil olup olmadığımızdı çünkü o an. neyse ben tabi geçmişimi bitirince psikoterapide konu bunlarada geldi. hatta şöyle düşünmeye başladım, onun bana sarılması gerekirken kaç yıllık sevgilim olarak kalkıp bunu hiç tanımadığım bi kişinin yapması yani beni önemsemesi, ama onun umrunda olan tek şeyin rezil ettigim olması ( bayada azarlamıştı) buradan gelen bi aydınlanmayla, zaman geçtikçe farkındalıgım arttıkça asıl daha büyük sorunlunun o oldugunu anladım. ve cok zor olsada bitirdim. tek sorunum ilişkiselde değildş bu dönemdede maddi ve ailevi zorluklarım oldu. kaç kez ev taşıdım bi yandan fırsat buldukça part time calistim üniyi açıktan bitirmeye calısıyordum vs.. bir de onu memnun etmeyr calısmakla gecen, olmayınca kavgayla gecen gunlerim. it gibi kosturdum her seye yetismeye calisiyodum elimden geldikçe. o zamanlar maddi durumum düzelmişti miras yoluyla.
neyse bitti etti ama enkaz gibiydim kısacası sonra uzunda bi süre yalnız kaldım. ama bana yaptığı şeyleri asla hazmedemiyorum. anlatsam daha neler var ben dusunun tek olayı anlatabildim insan yoruluyor yazarken bile. ki diyorum ben nasıl yaşamışımda yılmamışım onca şeyi. hazmedemiyorum o ayrı. tıpkı dedemin yaptıklarını hazmedemidigim gibi. tek farkları birisi fiziksel şiddet ile psikolojimi mahvetti, diğeri ise duygusal şiddetle. ama artık daha iyiyim en azından parasal kaygım yok. o bile olsa tek, hic degilsembi huzur veriyor. eskisi kadar kaos yok hayatımda. onun beni düşürdüğü bazı bağımlılıklardanda kendi kendime savaşıp kurtuldum. bu arada farkındalığım arttıkça kendimi geliştirmeye başladım hem bozulan sosyal becerileri geri kazanabilmek için hem travmaları duyarsızlaştırmak için hem hayatımın kontrolünü elime almak için, her ne kadar maddi kaygım henüz olmasada hazıra dağ dayanmaz derdi anneannem sonuçta iş hayatına atılmam gerekecek tekrardan. bunun yaşlılığıda var asıl onu düşünüyorum emekli olabileyim yaşlılığımda. yine tabi insanlardan zarar görüyorum görmüyor değilim ama engelleyemiyorum napayım kendimide komple eve kapatamam biliyorumki öyle veya böyle sosyalleşmek iyi geliyor cunku daha öncede öyle aşmıştım bazı şeyleri. uzun sure ilişki yapmadım sonra en son biriyle tanısmıstım ve gerçekten iyi biriydi ama onlada bitirdim yürütemedim. neyse bana bu durumlar bu ara cok ağır gelmeye başladı çok korkuyorum tekrar bağımlı olmaya cunku maddiyatta bi yere kadar yeter ve çevremde bazı kişiler var geçimini sağlamak ve bu bagımlılıklara para yetiştirmek icin onlar gibi kötü yola düşeceğim diye. ( bişeylere bagımlıysanız malesef normal işte çalışamsz hale geliyorsunuz ) bilmiyorum psikoterapi ilaçlar falanda fayda etmemeyr başladı artık bana. ben ne kadar iyileşme odaklı düşünüp sağlam durmaya çalışsamda bu savaşları vermekten cok yoruldum buna ek olarak sağlık problemlerimde var bir de. gerçekten her şeyden cok yoruldum