Merhaba arkadaşlar buraya ilk defa konu açıyorum normalde çok içini açabilen ve derdini paylaşabilen bir karakter değilim ama bu durumu objektif olarak yorum yapabilecek birileri paylaşmazsam artık kabıma sığmayacağım . Uzun olursa şimdiden af diliyorum. Konu ne yazık ki ablam ve bitip tükenmek bilmeyen huysuzlukları artık ruh hastası olduğunu düşünüyorum ama çok az bir zaman sonra beni de edecek. Ablam eşinden boşanmış 2 yetişkin evlat ve bir de torun sahibi bir kadın . Öyle elinde düzgün bir mesleği yok yıllardır tekstil firmasında çalıştı şimdide hasta bakımı işinde hayatını idame ettiriyor . Sorun şu ki asla kimse ile anlaşamıyor . Annem , babam iki evladı ,gelini hatta yengem ve dayımla bile küs. İstediği birşey olmasın veya kafasında kurduğu gibi gitmesin dedikleri olmasın hemen kestirip atar ve çok ufak bir mesele yüzünden yıllarca konuşmadan küs kalabilir karşısındakinin kim olduğunun bir önemi yok gittiği ve çalıştığı her ortamdan şikayet eder herkesten şikayet eder bir kendisi iyi ve haklı . Ona eleştiride bulunamazsınız o zaman da küser ve alır başını gider hep kendisi mağdurdur eğer sen de kendisinden yana olmazsan yine küser bu konularda hiçbir endişe taşımaz hayatta benden başkası yok diye ben de bu zamana kadar hep alttan aldım hep idare ettim onu . Bu yüzden benimle şimdilik iyi şimdilik diyorum çünkü benim de patlama noktasına gelmeme az kaldı. Son olayda yine çok küçük bir mesele yüzünden annem ve babamla küsüp evi terk etti ve bir ege kasabasında bir yaşlıya bakmaya gitti üç aydır orada ama gittiği günden beri oradan da şikayetçi hergün artık taciz boyutuna varan mesajlar gönderiyor bana bıktım , ben zaten kimsenin umrunda değilim ,ben yalnızım ,ölmek istiyorum vs.vs artık içim şişti çok şükür kendi çapımda bir sorunum yok ama taa oralardan beni huzursuz etmeyi ve tüm gün modunu düşürmeyi başarıyor . Ben de artık kendisini yalnız hissetmesin ve ait olduğu bir yeri olsun diye ona birisi var maddi durumu iyi referansları da gayet iyi birisi olduğunu yurt dışında yaşayan mazbut bir adam olduğunu ve evlenmek isteyip istemediğini sordum ablam da kabul etti . Tamam dedim eşim de vesile oldu bize tavsiye eden kişiler ile görüştük onlarda isterseniz hep birlikte bir yemeğe çıkarız tanışırlar isterlerse sonra yalnız görüşürler dedi. Ben de olanı olduğu gibi aktardım sanki yanlış birşey söylemişim gibi vay efendim ben çocuk muyum neden hep birlikte görüşüyoruz. O daha rüştünü ispatlamamış sanki nikahımıza alacağız yiyecek miyiz , neden yalnız görüşmüyoruz istemiyorum ben dedi kestirip attı (bu arada adamın birşeyden haberi yok ) bu durum sadece aracı olan kişi ve bizim aramızda konuşuldu. Yani herzaman yaptığını yapıp herşeyi yanlış anlayıp berbat etti . Açıklamaya çalışmak fayda etmez çünkü o bir kere öyle anladı geri dönüşü yok. Artık o kadar bıktım ki annemle babama söylüyorum onlar da ne yapıyorsan yap bizim huzurumuz daha yeni yerine geldi diye olayı benim başıma yıkıyorlar ama psikolojimi o kadar bozuyor ki eşimle bile tartışıyoruz onun yüzünden iki günde bir migrenim tutuyor sayesinde bırakıp ne halin var gör desem kendine birşey yapacak diye korkuyorum demesem artık manipülasyonlarına dayanacak halim kalmadı atsam atamıyorum satsam satamıyorum nasıl davranmam gerektiği konusunda bana akıl verebilirseniz sevinirim