Benimde o kadar çok travmalarım var ki.
Devamlı aklıma geliyor.
Bayramlarda da şu gelir aklıma, annem baba tarafım ile görüşmüyordu o bayram.
Ben babamla birlikte gittim. Ama nasıl içimde huzursuzluk var.
Neyse gittik, ev kalabalık olmaya başladı halam/ kızı/ torunu geldi.
Torunu babamın elini öptü harçlık verecek babam bana döndü, resmen sinirlenmiş benden çıkarıyor hırsını. Bu kız çok terbiyesiz elimi bile öpmedi dedi. Oysaki öpmüştüm elini. Herkesin içinde azarlmaya başladı, hatta dövecekti resmen. Halamın torununun eline harçlığı verdi. Ve benim harçlığımı yere fırlattı. Sıkıyosa alma yerden eğildim aldım.
Bakın o kadar cok travmalarım var ki…
Ama şu travmam bayramlarımı zehir ediyor aklıma geliyor.
Cok sinirimi bozuyor.
Şu an bile ağladım.
Kusura bakmayın da anne ve babamın suçu yok diyorsunuz ama suç anne ve babanızın.
Şu bayram travmamda bile annemin suçu var. Beni neden gönderdi babamla biliyordu huyunu. Evde bile huzur vermezdi.
Gitmeyeceksiniz, görüşmeyeceksiniz.
Görüştükçe bunlar yaşanacak.
Sonra bana ne oldu demeyin.
Affet affet diyorlarda neyini affedicem ya sürekli travmalarım her gün geliyor aklıma.