Ev /Nermin Yıldırım
Kitabımızın kahramanı Seher çocukluğunda sürekli ev değiştirmek durumunda kalmış,anne babasından ayrı büyümüş ,kendini hiç bir resme ait hissedememiş bir karakter .Bir gün bir arkadaşı ile Portekiz’den Santiago’ya yürümek oradan da dünyanın sonu olarak bilinen Finisterra ya gitmek üzere yola çıkıyor.
Bu yolculuğu yaparken yaşadıklarına şahit olduğumuz gibi aynı zamanda çocukluktan kalma travmaları ve günümüze kadar yaşadığı olaylar ile ilgili yaptığı içsel yolculuğuna da tanık oluyoruz.
Her iki yolculukta da kendimi Seher in yerine koyup ilerledim .
Yazarın okuduğum ilk kitabı idi.Çok beğendim ,bana gerçekten bazı konularda farkındalıklar kattı.
Biraz alıntı ekleyeceğim
Çocuklar bulunmak için saklanır, yakalanmak için kaçarlar.
Ne meşakkatli şey, insanın taşıması kendi kendini.
Hep kuzeyi gösteren pusula, yorulunca yaslanacağım baston ,nereye gideceğimi anlamak için açıp bakacağım haritaydı. Yolu gösteriyor, aydınlatıyor ve yürürken elimden tutuyordu. Dostluk da bu değil miydi zaten ,ışığı açmak ve elinden tutmak.
Bazı yükler büyütüyor, bazıları sakat bırakıyor.
Haddinden çok istenen şeyler, lüzmundan sıkı tutulan dilekler gerçekleşmez.