- 8 Mart 2019
- 6.882
- 32.399
- 548
- 39
Çocuk sahibi olana kadar anlaşılmasi zor Cherry
Çocuk sahibi olana kadar anlaşılmasi zor CherryBen yeğen meğen de sevmiyorum anca gürültü yapıp kafa sisiriyorlar çocuk işini asla anlayamicam sanırım
Ben varim. 31yasina yeni girdim. Bekarim mutlu bazen mutsuz yasiyorum. Gecen ablam geldi bi kac haftaligina ev kalabalik oldu diye uzerime geliyodu valla yalnizliga alisinca biraz zor oluyomus bu durumlar onu anladim. Herkes evlen diyo kimse soyle biri var duzgun tanistiralim demiyo ama kisacasi duzgun biri gelse herkes bi sans verir ama yoksa napalim bulundugumuz durumdan zevk aliriz biz de.Sanırım tamamen yanlış anlamışsınız beni. Allah kimseyi sizin bahsettiğiniz duruma düşürmesinEtrafımdaki insanların bu tarz söylemleri beni evlilik düşüncesine sevk etmedi hiçbir zaman. Şu anki (33 yaşımda, bekar, yalnızlıktan keyif alan ve sadece kendimden sorumlu olduğum) halimden oldukça memnunum çok şükür. Kararlarımı kendim alırım her zaman, herhangi birinin, benim özellikle bu konudaki kararımı etkilemesi mümkün değil. Sadece örnekleri merak ettim, kendi isteğiyle bekar bir hayat süren insanlara dair örnekleri. Yorumunuz için çok teşekkür ediyorum.
Bence o durum yalnızlığa alıştığın için değil.bir yaştan sonra insan kendine özel insanlarla vakit geçirmek istiyor.mesela erkek arkadaşın gelse seve seve vakit geçirirsin ama akrabalarla anlaşamamaya başlıyorsun.nedense bir rahatsızlık oluyor.aynı şey olduğunu düşünmüyorum.Ben varim. 31yasina yeni girdim. Bekarim mutlu bazen mutsuz yasiyorum. Gecen ablam geldi bi kac haftaligina ev kalabalik oldu diye uzerime geliyodu valla yalnizliga alisinca biraz zor oluyomus bu durumlar onu anladim. Herkes evlen diyo kimse soyle biri var duzgun tanistiralim demiyo ama kisacasi duzgun biri gelse herkes bi sans verir ama yoksa napalim bulundugumuz durumdan zevk aliriz biz de.
Mademki Kadere inanıyorsun. Bu kadar karamsar düşünme ve yaşayışınla devamlı mutlu ol. Kısmetin gelene kadarÖncelikle mutlu günler diliyorum herkese. 33 yaşındayım, memurum 12 sene oldu atanalı, ailemin yanında yaşıyorum. Bekarım, herhangi bir nişan, söz durumu geçmedi başımdan. Şimdiye kadar evimize benim için bir tane bile görücü gelmedi. Arkadaşlarım vesilesi ile tanıştığım birkaç kişi oldu ancak bazen karşı taraf devam etmedi, bazen de ben devamını getirmek istemedim ısınamadığım için. İkinci görüşme olmadı yani hiçbiriyle. Geçen senelerde ara ara kederlenirdim etrafımda emsallerimin çoluk çocuğa karıştığını görünce, ancak artık kabullendim üzülmüyorum. Yalnızlığı, sessizliği seven bir yapım var zaten. Günlerce evde otursam, bir yerlere gitmesem, kimselerle konuşmasam sıkılmam. İş hayatında arkadaşlarımla iletişimim iyidir, sevdiğim arkadaşlarım vardır ancak genelde onlar gelirler yanıma, bir arada olalım, bir şeyler yapalım isterler, uyum sağlarım, ama hiç arkadaşım olmasa da yalnız hissetmem kendimi, tek başıma bir şeyler yapmaktan daha çok keyif alırım. Yaşım ilerleyince etrafımdaki yetişkin insanlar sürekli evlilik telkinlerinde bulunmaya başladılar. Annen baban başında şimdi, ancak sonrasında kimsenin yanına sığamazsın, bir yuvan olsun, çocukların olsun, şu kişi taliplerini hep reddetti de şimdi sürünüyor, kimsenin yanına sığmıyor, eziliyor, hor görülüyor vs.
Ben kadere inanıyorum, varsa kaderimde evlilik, mutlaka bir şekilde gerçekleşecektir. Olmadı veya olmayacak diye kederlenmek istemiyorum, artık kaygılanmıyorum da, kendimi de tanıyorum. Sorumluluk almak isteyen bir yapım da yok zaten, çocuk yetiştirmek, eş ve aile sorumluluğunu kaldırabilme gücünü bulamıyorum kendimde. Çocuk sevgisini yeğenlerimle alıyorum, sorumluluğu olmadığı için stressiz doya doya seviyorum. Hiç evlenmemiş olmak ilerisi için çok mu travmatik bir durum sizce? Evlenmemiş kadınlar başkalarına yük mü oluyor, bir yere sığamıyorlar mı? Etrafınızda hiç evlenmemiş orta/ileri yaşlara gelmiş kadınlar var mı, nasıl bir yaşayış halindeler?
Benim var tanıdığım hiç evlenmemiş orta yaşlı bir kadın. 50-55 yaşında kendi başına yaşıyor ama annesi hasta olunca vs en çok o ilgilenmek durumunda kalıyotAslında üzülmüyorum, öyle anlaşılmış, muhtemelen benim yanlış ifade etmem sebebiyle. Aynen bu şekilde düşünüyorum, sırf yalnız kalmamak için veyahut yaşım geçiyor diye hiç uyum sağlayamayacağım biriyle bir araya gelme düşüncesi bile beni rahatsız eder. Bugün bir komşumuz bana telkinde bulununca, bekar kadınlar gerçekten bu durumu mu yaşıyorlar ilerleyen yaşlarda diye merak ettim.
Aslında benimki karamsarlık değil. Sadece insanlar böyle mi düşünüyor, bekar bir hayat sürmekten memnun yaşayan kişiler ileride kesin pişman mı oluyor da evlilik sanki yalnız kalmamanın garantisiymiş gibi konuşuyor bazı insanlar diye merak ettiğim için paylaştım.Mademki Kadere inanıyorsun. Bu kadar karamsar düşünme ve yaşayışınla devamlı mutlu ol. Kısmetin gelene kadar
Şu an 80'e yaklaşmış bir akrabamız var, hiç evlenmedi haliyle çocuğu da olmadı. Babadan kalma evinde yine babadan kalma maaş ile yaşıyor. Etrafı akrabaları ile sarılı, kimse onu yalnız bırakmıyor. Kendisi evlenmediği için pişman olmadığını sadece çocuk sahibi olmadığı için pişman olduğunu söylüyor. Çünkü insanlar ne kadar kendisine ilgi gösterse kapısını çalsa da herkesin kendi çekirdek ailesi var ve onların da doğal odakları en çok kendi aileleri oluyor. Bu sebeple bir yalnızlık hissediyor ama öyle kafasını da taşlara vuran bi hali de yok. Toplumda ileri yaşta bekar ve çocuksuz olmak gizli ya da açık küçümseniyor ama bu gerçek. Arkadaşım, annesiyle yaşayan 40'larındaki öğretmen bir komşusundan bahsederken ''ay yazııkkk'' der gibi bahsediyordu. Aynı durumdaki erkeklere de ''ay yazıkkk'' tepkisi veriyor ama toplum kadınlara has değil, eşitlendiğimiz tek konu sanırım :) Ben de sizinle yaşıtım ve kendi isteğimle bekarım ancak kişi tam uyum sağladığı bir yol arkadaşı bulup evlenirse hayatının daha güzel olacağına inanıyorum. O da ne zaman olur bilinmez. Evlenmenin yaşı yok ama çocuk sahibi olabilmenin bir sınır yaşı var, çocuk istemiyorsanız bu kadar sıkıntı hissine ve aceleye gerek yok derim.Aslında benimki karamsarlık değil. Sadece insanlar böyle mi düşünüyor, bekar bir hayat sürmekten memnun yaşayan kişiler ileride kesin pişman mı oluyor da evlilik sanki yalnız kalmamanın garantisiymiş gibi konuşuyor bazı insanlar diye merak ettiğim için paylaştım.
Kesinlikle aynı kafadayım. Biz kadınlara rahat batıyor.Ben hiç evlenmedim. Yurtdışındayım, yanlız yaşıyorum. Evliliğin kadınlara kurulmuş bir tuzak olduğunu düşünüyorum. Şimdi evli hanımlar bana kızar ama evlilik sadece erkeğin konforu için yapılan bişeydir
Bir yere sığmanız gerekmiyorki işiniz var maaşiniz var emekli maasiniz da olacak başınızı sokacak bir eviniz de olursa niye siğınasınizki birilerinin yanina.Her evli olan cocugu olan cocugunun evinemi sığınıyor saçmalamışlar.Ayrica 33 yaş çok genç bir yaş ben 38 yaşımda evlenmistim 40 yaşında da anne olmustum.Öncelikle mutlu günler diliyorum herkese. 33 yaşındayım, memurum 12 sene oldu atanalı, ailemin yanında yaşıyorum. Bekarım, herhangi bir nişan, söz durumu geçmedi başımdan. Şimdiye kadar evimize benim için bir tane bile görücü gelmedi. Arkadaşlarım vesilesi ile tanıştığım birkaç kişi oldu ancak bazen karşı taraf devam etmedi, bazen de ben devamını getirmek istemedim ısınamadığım için. İkinci görüşme olmadı yani hiçbiriyle. Geçen senelerde ara ara kederlenirdim etrafımda emsallerimin çoluk çocuğa karıştığını görünce, ancak artık kabullendim üzülmüyorum. Yalnızlığı, sessizliği seven bir yapım var zaten. Günlerce evde otursam, bir yerlere gitmesem, kimselerle konuşmasam sıkılmam. İş hayatında arkadaşlarımla iletişimim iyidir, sevdiğim arkadaşlarım vardır ancak genelde onlar gelirler yanıma, bir arada olalım, bir şeyler yapalım isterler, uyum sağlarım, ama hiç arkadaşım olmasa da yalnız hissetmem kendimi, tek başıma bir şeyler yapmaktan daha çok keyif alırım. Yaşım ilerleyince etrafımdaki yetişkin insanlar sürekli evlilik telkinlerinde bulunmaya başladılar. Annen baban başında şimdi, ancak sonrasında kimsenin yanına sığamazsın, bir yuvan olsun, çocukların olsun, şu kişi taliplerini hep reddetti de şimdi sürünüyor, kimsenin yanına sığmıyor, eziliyor, hor görülüyor vs.
Ben kadere inanıyorum, varsa kaderimde evlilik, mutlaka bir şekilde gerçekleşecektir. Olmadı veya olmayacak diye kederlenmek istemiyorum, artık kaygılanmıyorum da, kendimi de tanıyorum. Sorumluluk almak isteyen bir yapım da yok zaten, çocuk yetiştirmek, eş ve aile sorumluluğunu kaldırabilme gücünü bulamıyorum kendimde. Çocuk sevgisini yeğenlerimle alıyorum, sorumluluğu olmadığı için stressiz doya doya seviyorum. Hiç evlenmemiş olmak ilerisi için çok mu travmatik bir durum sizce? Evlenmemiş kadınlar başkalarına yük mü oluyor, bir yere sığamıyorlar mı? Etrafınızda hiç evlenmemiş orta/ileri yaşlara gelmiş kadınlar var mı, nasıl bir yaşayış halindeler?
merhaba aynı yaştayız aynı meslek ve durumdayız. ailemde en büyük ablam bekar 53 yasinda 1 ablam daha bekar o da 48 yaşında falan. onlardan büyük ablam patronluk bile yapmış biriydi ama simdi rlinde hicbisey yok. emeklilik var. en büyük pismanligim evlenmemek dedi. diger ablam da nasil anlatayim bi cocuksu oldu, icine kapandı, anksiyete oluştuÖncelikle mutlu günler diliyorum herkese. 33 yaşındayım, memurum 12 sene oldu atanalı, ailemin yanında yaşıyorum. Bekarım, herhangi bir nişan, söz durumu geçmedi başımdan. Şimdiye kadar evimize benim için bir tane bile görücü gelmedi. Arkadaşlarım vesilesi ile tanıştığım birkaç kişi oldu ancak bazen karşı taraf devam etmedi, bazen de ben devamını getirmek istemedim ısınamadığım için. İkinci görüşme olmadı yani hiçbiriyle. Geçen senelerde ara ara kederlenirdim etrafımda emsallerimin çoluk çocuğa karıştığını görünce, ancak artık kabullendim üzülmüyorum. Yalnızlığı, sessizliği seven bir yapım var zaten. Günlerce evde otursam, bir yerlere gitmesem, kimselerle konuşmasam sıkılmam. İş hayatında arkadaşlarımla iletişimim iyidir, sevdiğim arkadaşlarım vardır ancak genelde onlar gelirler yanıma, bir arada olalım, bir şeyler yapalım isterler, uyum sağlarım, ama hiç arkadaşım olmasa da yalnız hissetmem kendimi, tek başıma bir şeyler yapmaktan daha çok keyif alırım. Yaşım ilerleyince etrafımdaki yetişkin insanlar sürekli evlilik telkinlerinde bulunmaya başladılar. Annen baban başında şimdi, ancak sonrasında kimsenin yanına sığamazsın, bir yuvan olsun, çocukların olsun, şu kişi taliplerini hep reddetti de şimdi sürünüyor, kimsenin yanına sığmıyor, eziliyor, hor görülüyor vs.
Ben kadere inanıyorum, varsa kaderimde evlilik, mutlaka bir şekilde gerçekleşecektir. Olmadı veya olmayacak diye kederlenmek istemiyorum, artık kaygılanmıyorum da, kendimi de tanıyorum. Sorumluluk almak isteyen bir yapım da yok zaten, çocuk yetiştirmek, eş ve aile sorumluluğunu kaldırabilme gücünü bulamıyorum kendimde. Çocuk sevgisini yeğenlerimle alıyorum, sorumluluğu olmadığı için stressiz doya doya seviyorum. Hiç evlenmemiş olmak ilerisi için çok mu travmatik bir durum sizce? Evlenmemiş kadınlar başkalarına yük mü oluyor, bir yere sığamıyorlar mı? Etrafınızda hiç evlenmemiş orta/ileri yaşlara gelmiş kadınlar var mı, nasıl bir yaşayış halindeler?
evlenmeyip nasıl bir hayat yaşadığına bağlı. eğer erkeklerle gezmeyi takılmayı, paranı yemeyi seviyorsan, özgürlük hosuna gider ve evlenmekten pişman olmazsın ama anaç bir yapın varsa çocuk sahibi olmak istiyorsan ama evlenmediysen pisman olursun. yaşam biçimin ve değerlerin önemli benceKaramsarlık değil de ben verilen örneklerin ne kadar gerçekçi olup olmadığını merak ediyorum açıkçası. Evlenmediği için herkes pişman olur mu, her evlenmeyen bir başkasına yük mi olur? Evlilik mutlak ilerisi için yalnız kalmama garantisi gibi mi görülüyor insanlar için?
Neden pişmansınız , yani hangi konularda meselaBen de 33 yaşındayım evlenmediğime pişmanım hala daha kimseyi de beğenmiyorum sonum ne olur bilmiyorum
Genç anne olmak isterdim mesela sevilmek isterdim daha değerli bir amacım olsun isterdim bazı şeyler yaşla beraber sönüyor daha içim sıcakken yaşamak isterdimNeden pişmansınız , yani hangi konularda mesela
bazı şeyler dediğiniz şeyleri biraz açabilir misiniz ?Genç anne olmak isterdim mesela sevilmek isterdim daha değerli bir amacım olsun isterdim bazı şeyler yaşla beraber sönüyor daha içim sıcakken yaşamak isterdim
Mesela gezmek eğlenmekbazı şeyler dediğiniz şeyleri biraz açabilir misiniz ?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?