Hic evlenmemis arkadaslara soruyorum

Siteyi uzun zamandır takip ediyorum, bu konuyu görünce bende birşeyler yazmak istedim ve üye oldum.
29 yaşındayım ve bekarım, iyi bir mesleğim var. Bu arada minyom olduğum için yaşımı hiç göstermem, 22-23 sanıyorlar beni.
Ama ben de yalnızım.
Üstelik bir çoğunuzdan farklı olarak kimseyle çıkmadım bu yaşıma kadar. İlişki konusunda tecrübem sıfır.
Birkaç kişi ile tanışmak maksatlı görüştüm ama olmadı, zaten arkadaşlarımın ısrarıyla görüşmeye gitmiştim.
Arkadaş çevresinden benimle görüşmek isteyen birkaç kişi oldu, onlar da kafa yapıma uygun insanlar olmadığı için bir kez bile görüşmeyi kabul etmemiştim.
Yapı olarak çekingen bir insanım, ilk girdiğim ortamlarda hep sessizimdir, insanlarla tanışıp arkadaş olduktan sonra (birkaç görüşmeden sonra ancak) rahatlar ve muhabbetlere dahil olurum.
Bazı zamanlar neden bu kadar yalnızım diye depresif oluyorum.Bazen fiziksel özelliklerime bağlıyorum durumu çünkü boyum kısa (ama yüzüm güzeldir) ama çevreme baktığımda nice boyu kısa insanlar var, evli ve mutlu. Biliyorum ki asıl problem benim çekingen ve soğuk yapım.
Evlilik konusuna gelince; ailem ile yaşıyorum, yediğim önümde yemediğim arkadamda, temizlik- yemek derdi yok. Anlayacağınız çok rahatım ama bazen kendimi o kadar yalnız hissediyorum ki karşı cins tarafından sevmeye sevilmeye ihtiyaç duyuyorum.
Bazen düşünüyorum annem babama birşey olduğunda yalnız kalınca ben ne yapıcam. Eş yok, çocuk yok. Yaşlandığımda kim bana yardımcı olacak, kim bana bakacak. Hiç anne olamayacağım. Bunları düşününce üzülüyorum, evlenmek istiyorum.
Ama bir yandan da yakın arkadaşlarımın eşi ve eşinin ailesi ile sorunlarını dinledikçe oh be iyi ki bekarım, bu yaştan sonra bie erkeğin kahrını çekemem diyorum.
Anlayacağınız zaman zaman kendimi çok yalnız hissetsem de bazen de bekarlık sultanlık diyorum. Yani karışık düşünceler içerisindeyim
Sizlerin yazdıklarını okuyunca ben de birşeyler yazmak istedim.
 
Son düzenleme:
hiç karamsarlık yapmayın. evlilik öyle bir şey ki hiç planlamadığınız düşünmediğiniz anda geliyor. Şu an 25 yaşındayım ve 2,5 aylık evliyim.

benim hikayemde ise ben bu yaşıma kadar hiç evlilik istemiyordum. hatta annem işte kızım şu var bu var bi görüşsen falan diye geliyordu. biz annem ve kız kardeşimden oluşan musmutlu bi aileydik. anneme ne güzel ikimiz beraber takılırız sen beni istemiyo musun falan derdim. öyle birşey oldu ki 1 yıl içinde birine aşık oldum söz nişan derken şu an evliyim. hala derim ben ki evlendim diye..:)

o yüzden kısmet,Rabbim herkese hayırlısını versin..
 
Merhaba;
Konunuza yazmadan geçemedim. İş arkadaşım 32 yaşında 1 ay önce biriyle tanıştı ve bayramdan sonra nişanlanıyorlar. Bu işler kısmet. Belki bugün karşısınıza biri çıkacak ve bikaç ay içinde yuvanızı kuracaksınız. Bi arkadaşım her dışarı çıktığında çok önemli bi buluşmaya gider gibi özenle süslenirdi ve derdi ki belki de o gün bugün. Belki hayatımın aşkıyla bugün karşılaşırım. Bunun için en önemli şey kendine güvenmek ve sosyal olmak. Değişik ortamlara girmek arkadaş canlısı olmak. Siz içinize kapanık olursanız çevrenizdekiler size yaklaşmaktan çekinebilirler.
Allah gönlünüze göre verir inşallah.
 
bende 26 yım ve bekarım . henüz 15 yaşındayken bile görücü gelmek istiyorlardı . ukalalık yapmak istemiyorum ama elim yüzüm düzgün dikkat çekici hoş bir bayanım . bir erkek arkadaşımla tam 3 sene ikincisiylede 6 ay çıktım . birisi beni aldattığı için bıraktım diğerinede ben ısınamadım . bir kaç kişiyle görüştüm ama yok ısınamıyorum . ısınamadığım erkeklede evlenmek istemiyorum . yaş geçtikçe alternatiflerin azalıyor .çünkü senin yaşlarındaki erkekler evlli oluyor çoğu . evli olmayanlarda ya eğlence peşinde oluyor yada problemli oluyor . işi gücü kariyeri olan biraz da yakışıklı tipler hep sana cinsel objeymişsin gibi bakıyor çok sıkıldım . herkes cinsellik bekliyor yapmayıncada bırakılıyorsun . millet nasıl evleniyor bu devirde hala anlamış değilim . neyi nasıl yapıyorlar yada biz neyi yanlış yapıyoruz . herkes sen nasıl evlenmedin bu zamana kadar eyip duruyor . annem babamda çaktırmasalarda üzülüyorlar haliyle herkes kendi evladının mutluluğunu görmek ister .akraba eş dost soruyor neden evlenmiyor . birde tanıştığın erkekler bu yaşa kadar neden evlenmedin çok güzel kızsın vs deyince iyice çıldırıyorum . yani bir şey mi var geçmişinde demeye getiriyorlar . çok yoruldum . bu böle gidicek hiç umudum yok artık evleniceğimden . çünkü öylesine sevmeden bir evlilik yapamam .
 
konuyu okuyunca birşeyler yazmak istedim.
yakın zamanda eşimden ayrıldım. 5 yıllık beraberlik sonucu evlenmiştim.
4 yıllık da evlilik.
hayatımın en kötü 4 senesini geçirdim.
şu an için bırakın evliliği erkek sinek görmeye tahammülüm yok.
geziyorum tozuyorum ailemle arkadaşlarımla kaliteli zamanlar geçiriyorum.
işime gücüme bakıyorum.
mutlu olmak için illaki bir erkeğe ihtiyaç olmamalı.
malesef ülkemizde erkekler hep kadından fedakarlık bekleyip kendinden asla taviz vermiyor.
ağam paşam diye buyutulen erkeklerle evlilik çok yıpratıcı ve hastalıklı oluyor.
illaki böyle olmayanlarda vardır ama ben çevremde hep böyle yürüdüğüne şahit oldum.
demek istediğim o ki, illaki evliliğe odaklı yaşamak geçen zamanın kıymetini bilememktir bana göre.
çünkü o huzur o kadar önemli ki. mumla arıyor insan bekar günlerini.
Allah herkezi hayırlı aklı başında insanlarla karşılaştırsın.
Birde The Secret kitabını mutlaka okumanızı öneriyorum.
Ne demek istediğimi anlayacaksınız.
 

İste bi tane daha ayni ben dedigim arkadasim :)) Bi de farkettiniz mi boyle arkadas ya da aile cevresinin tanistirdigi erkeklerde bi g.tu kalkmislik oluyor. Dusundukleri bu kiz evlenenemis, benim ustume atliycak, zaten kibar davranmama ya da kizi etkilemek icin bir sey yapmama gerek yok. Ulan gerizekali ben kimseyi sevemedim ya da sevdigim biri olduysa da bir sekilde olmadi diye evlenmedim, sen kimsin ki hemen senin ustune atliyim? Boyle bi garip kasinti haller, bi ukalaliklar. Hepsinin sordugu daha once soz, nisan falan oldu mu? Evlilige yaklastigin bi durum oldu mu? Nedir yani amac anlamiyorum. Hadi birbirini seversin, iliski yasamaya baslarsin, icten ice kiskanirsin sevgilinin gecmisini, kirmadan sorarsin merakindan. Ama daha ilk gorusmede sabika kaydi alir gibi bu nedir yaaa?
 

evvet olmadı deyincede inanmazlar zaten . benimkiler abartıp bekaret raporu isteyecekler nerdeyse . ama kendi bulduklarındanda hayır gelmiyor benim gelmedi onlarda cinsellik peşinde . herkes bir garip . ben soğudum bu işlerden . evlenmek isteyen evlensin . demek bizim kaderimizde yalnızlık var . ben kabullendim artık .
 
aslında hiçbirimiz evlenmek istemiyoruz. hepimiz aileden uzakta yaşamak istiyoruz. 25-30 yıldır anne babayla yaşamaktan ve arada bir de olsa azar işitmekten kurtulmak istiyoruz.

türkiye'de ayrı eve çıkmak, anne-babanın evlatlıktan reddetme sebebi olarak görüldüğü için o kadar da kolay olmuyor :) o yüzden tek çözümü evlilik olarak görüyoruz.

evlenmeye bu kadar odaklı olmamak lazım. çok evlenmek isteyen varsa netten birini bulsun evlensin. zaten artık bi sürü kişi netten evleniyo. zor bi yanı yok evliliğin. iyi mi yoksa kötü birimi çıkar derseniz. orasını Allah bilir. çünkü evlilik şans işi. nettten de olsa, dışardan da tanışmış olsanız evlendikten sonra ne olacağını bilemezsiniz. kumar gibi bişey evlilik.
 

Bir de yasin ilerlemisse ve uzun bir iliski yasamissan kesin cinsellikle ilgili bir seyler olmustur diye dusunuluyor evet o yuzden soruyorlar heralde. Cok gicik yaa. Ben de uzun ve cok kotu giden 4 yillik bir iliskiden ciktim yakin zamanda. Son 1 yilda inanilmaz mutsuzdum ama bir turlu son adimi atamiyordum. Cok yakin olmadigim bir arkadasim bile bir seyler mi yasadin ondan mi birakamiyorsun diye sormustu. Akillara boyle seyler geliyor iste. Benimle tanisan bir erkegin aklindan acaba bakire midir sorusunun gectigini gorebiliyorum resmen. Herkesin onem verdigi seyler farklidir, saygi duyarim, bir sekilde ogrenmek istiyor adam. Ben zaten bu zihniyette biriyle beraber olmam ama bu tarz asagilamalara maruz kalmak cok sinir ediyor beni.
 
benim sorunum biraz farkli 25 yasindayim bir kac erkek arkadasim oldu
ama yakinlasma olmuyor galiba sorun bende utangac oldugum icin
bunun ustesinden gelecegimi sanmiyorum sizce alisirmiyim birine?
 

insan istiyor tabi evlenmek yuva kurmak bebek sahibi olmak . bire bir yaştan sonra hamile kalmak bile zor oluyor . hakkımızda hayırlısı olsun . zor cidden hel bu devirde daha zor . evliliği yürütmek daha zor .
 
mrb ben de 27 yaşındayım ben de bekarım..bi ilişkim vardı yeni bitti evlilik hayalleri kuruyoduk çok da seviyoduk ama olmayacağı belliydi bazı sorunlar nedeniyle ayrıldık.şuan özgür olduğum için kimseye hesap vermeden yaşadığım için bi yandan mutluyum ama rahatlık batıyo galiba eskiden bu kadar önemsemezdim ama yaşım geçtikçe korkuyorum evlenemicem diye doğum günüm yaklaştıkça moralim bozuluyo. evli olsam umrumda olmazdı tabiki çünkü kendimi yaşlı hissetmiyorum ama evlenmek için geç kaldığımı ve evlenemiceğimi düşünüyorum bazen. daha erken aslında bunları düşünmek için ama benim korkum ilerde bana kim bakıcak diye değil.ben sevip sevileceğim herşeyi eşimle paylaşacağım bi hayatım olsun istiyorum.çok özeniyorum evlenenlere internette arkadalarımın evlendiklerini görünce bi ben kaldım diyorum :) mutsuz biri değilim herşeyden keyif alırım ama bişeyleri eşimle paylaşmıyo olmak beni üzüyo eksik tat alıyorum herşeyden.. evet özgürlüğüme düşkünüm bazen aile sıkıyo insanı ama asıl amacım bu değil çünkü şuan ailemin yanında kalıyorum ama kendi evim de var benim bazen orda da kalıyorum özgürlüğün tadını çıkarıyorum ama biyerden sonra yalnızlıktan sıkılıyo insan. yemek yapıyorum mesela kendi kendime yiyorum. tek başına geziyorum ya da eş dostla ama keyif vermiyo. evli olsaydım verirdi mutlaka. evlenince sadece kocamla gezip herkesi hayatımdan çıkarcak değilim ama eksiklik duyuyo insan kocası olmayınca.. 4444 kere Salat ı tefriciyeyi okuduk benim için annem ve bir tanıdığın yardımıyla hayırlı bi eş diye niyetlendik onun haricinde de dua ediyorum Allah büyük inşallah kabul olur. bekarlık dünyanın sonu değil bi şekilde yaşıyo insan ama insan o duyguyu tatmak istiyo Allah hayırlısını versin herkese
 
Son düzenleme:
Sanirim herkes o anlattigin duygulari yaşiyor, ben 25 yaşindayim ve bekarim sevgilim falanda yok, bi ara çok takiyordum kafaya ama şimdi nedendir bilinmez artik aklima bile gelmiyor

tabi etrafimdakiler sürekli söylüyor ne zaman evleneceksin diye falan, o zaman birşey diyemiyorum

evde ise keyfim yerinde, çalişiyorum, ama zoruma giden şeylerde oluyor, mesela eve perde alinacak annemle bir türlü anlaşamiyoruz, sonrada ben yok anne bu olsun dedigimde "sen kendi evine alirsin ondan" diyor o zmaan zoruma gidiyor, mobilya içinde ayni şey oluyor, veya en basidinden, mutfak dolaplarini falan yerleştirince ve bir hafta sonra hiçbirşeyin benim koydugum gibi olmadigini görünce çok sinirleniyorum ama yapacak birşey yok neticede annemlerin evi
 

evt bak bu konuda katılıyorum . annem mesela benim mutfağa girip yemek yapmama bile karışıyordu . evdeyken . şimdi allahtan çalışıyorum yapmıyorum zaten dışardan yiyorum bazen ev yemeği yiyorum . herşeye karışıyorlar . istediğin gibi eşyada alamıyorsun .
 

hmm annem tam tersi benim yemek yapmama bayilir, ama işte diger konularda zor oluyor, bazen 25 yaşinda oldugumu unutuyorlar, mesela ben TV de dizi izliyorum yarinda işe gidecegim bir yandan annem diyor "git yat yarin nasil kalkacaksin" bir yandan babam, o zmaanda sinir oluyorum koskoca kadinim geç yatarsam kendim zarari bana dimi

eşya konusu yokmu ah, salondan nefret ediyorum mobilyalarindan falan her seferinde diyorum ama hep cevap ayni "kendi evinde istedigini alirsin"

ama yinede Allah razi olsun ailemden çok iyiler, benim derdim kendimle
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…