İstanbula çalışmaya küçük yerden gitmiş karı koca, kızları gelmek istememiş memlekette kalmış. Anneannesinde diye rahat hissediyorlar belli ki. Anneanne bu canım el değil ya... istanbul zor, çalışmak tutunmak ağır, kimbilir nasıl bir yerde oturdular, nasıl bir işte çalıştılar... senden tüpün alındığını, camı kırık odada yattığını bilemezlerdi. Annenin annesi de işte öyle kayıtsız bir kadındı. Annenin ondan gördüğü annelik belli ki azıcıktı. Bugün tacizi öğrendi ne yapabilir, nasıl ispatlayacak... demem o ki insanları affet, oldukları gibi kabul et. Çok hafifleyeceksin affedince. Yaşın kaç, işin var mı bilmiyorum ama arkana bakma kendine şartlar olgunlaşınca bir hayat kur. Evlenmen şart değil , evin ve işin olsun. Bol şans dilerim, bahtın yolun açık olsun inşallah. (Annemle hep soğuk bir ilişkim oldu anlatsam uzun sürer. Şimdi kızıma kızdığımda uzatmıyorum, yaptığına kızsam da onu sevdiğimi bilsin istiyorum. Sen yuva kurmaktan korkma. Başkasında aynı yaraları açmayacağın gerçeğini unutma.)