Banada doktor depresyon panik atak ve anksiyete teshisi koydu bende ölum degilde delirme korkusu var halada oluyor .cunku beynim cok bulanik.gecmis olsun sizede bende atanamayan bi ogretmenim bu psikolojik rahatsizliklar yuzune oturup kpss ye hic hazirlanamadim arkadaslarim atandi ben hala kendimi 20 yasindaki halimde kalmis hic ilerlememis hissediyorum.Öncelikle çok geçmiş olsun, beyin o kadar kolay hükmedilip düzene sokulacak noktalarını törpüleyecek kolay bişey değil. Aynı durumları bu kadar uç noktaya gidecek derecede olmasada ben de yaşadım ve panik atak hastası oldum sürekli hiç olmadık yerlerde nabzım 130 lara fırlayıp bayılıyordum. Çok üzüldüm kariyerimin başındaydı oldukça saygın bir mesleğim var kendimi yarım insan olarak görmeye başladım önemli bir işimin başındayken ilk panik atağımı geçirmiştim. Sonra bir süre ilaç içmek istemedim 5-6 ay kendimi zorladım bilerek gittim metroya bindim asansore bindim neyden korkuyorsam üstüne gittim bi şarkı belirledim kendime nabzım yükseldiği an o şarkıyı söylemeye başlıyordum bile isteye aklınıza ne gelirse aman şuraya gitmeyim aman şunu yapmayım gene panik atak olurum dediğim ne varsa gittim yaptım çok yorucuydu evet bir dönem bu beni çok iyi idare etti sonra gündüzleri panik atak gelmemeye başladı bu seferde sadece gece uyurken oluyordu ben de doktora gittim ve çok küçük doz ilaç başladı ve terapi gibi görüşmelere devam ettim bu yaptıklarım sayesinde durumu çok iyi yönettiğimi söyledi ve dedi ki senin korkun ölüm anksiyten bu güvende hissetmediğin her an bu oluyor. O an rahatladım dedim ölmekten korkmak nedir kelebek Allahtan geldik ona gideceğiz sen patlasanda çatlasanda ölüm geldiğinde zaten buna engel olamayacaksın ölümden korkup rabbimin sana lutfu olan bu hayatı nasıl kendine zindan edersin hadi kalk daha çok yapacak şey var dedim. Ve bitti inanır mısın rabbime şükürler olsun mümkün değil artık panik atak olayım en azından nabzım yükselir belki ama bayılmam. İlacıma 6 ay devam ettim ne olur olmaz diye ve sonra bıraktım ve kurtuldum.
Butcem allaga sukur iyi sizin dediklerinize 100 de yuz katiliyorum suan 30 yasima girdim.univ yillarimda cok bakimliydim psikolojim bozuldukca kendime hic bisey alamaz oldum hatta evime bile.ama bunu atlatmaya calisiyorum cok saolun yorumlariniz icin tecrubeleriniz benim icin cok degerlibak guzelim..
su an gencsın hergecen gun yaslanıyoruz..tabı ınsan gencken yaslılık cok uzak gorunuyor..su ankı genclık guzellık bır daha ele gelmez..alabıldıgınce butcenden kalan neyse butcene gore ufak tefek bır seyler al gıy..sımdı en guzel zamanların..ılerıde bu gunlerını cok anıcaksın..keskelerın olucak..
Butcem allaga sukur iyi sizin dediklerinize 100 de yuz katiliyorum suan 30 yasima girdim.univ yillarimda cok bakimliydim psikolojim bozuldukca kendime hic bisey alamaz oldum hatta evime bile.ama bunu atlatmaya calisiyorum cok saolun yorumlariniz icin tecrubeleriniz benim icin cok degerli
Şu an bende de inanılmaz bir ölüm anksiyetesi başladı. Sürekli şöyle mi olurum böyle mi olurum. Şu mesajı yazarken bile içime mi doğdu ? Yok yok doğmadı ama düşündüğüm için üstüme çekeceğim diyerek kendimi yiyorum. Terapiye bugün ilk kez başladım henüz ilaç kullanmıyorum. Mesajınızı okuyunca umutlandım. İnşallah bende iyi olurum :)Öncelikle çok geçmiş olsun, beyin o kadar kolay hükmedilip düzene sokulacak noktalarını törpüleyecek kolay bişey değil. Aynı durumları bu kadar uç noktaya gidecek derecede olmasada ben de yaşadım ve panik atak hastası oldum sürekli hiç olmadık yerlerde nabzım 130 lara fırlayıp bayılıyordum. Çok üzüldüm kariyerimin başındaydı oldukça saygın bir mesleğim var kendimi yarım insan olarak görmeye başladım önemli bir işimin başındayken ilk panik atağımı geçirmiştim. Sonra bir süre ilaç içmek istemedim 5-6 ay kendimi zorladım bilerek gittim metroya bindim asansore bindim neyden korkuyorsam üstüne gittim bi şarkı belirledim kendime nabzım yükseldiği an o şarkıyı söylemeye başlıyordum bile isteye aklınıza ne gelirse aman şuraya gitmeyim aman şunu yapmayım gene panik atak olurum dediğim ne varsa gittim yaptım çok yorucuydu evet bir dönem bu beni çok iyi idare etti sonra gündüzleri panik atak gelmemeye başladı bu seferde sadece gece uyurken oluyordu ben de doktora gittim ve çok küçük doz ilaç başladı ve terapi gibi görüşmelere devam ettim bu yaptıklarım sayesinde durumu çok iyi yönettiğimi söyledi ve dedi ki senin korkun ölüm anksiyten bu güvende hissetmediğin her an bu oluyor. O an rahatladım dedim ölmekten korkmak nedir kelebek Allahtan geldik ona gideceğiz sen patlasanda çatlasanda ölüm geldiğinde zaten buna engel olamayacaksın ölümden korkup rabbimin sana lutfu olan bu hayatı nasıl kendine zindan edersin hadi kalk daha çok yapacak şey var dedim. Ve bitti inanır mısın rabbime şükürler olsun mümkün değil artık panik atak olayım en azından nabzım yükselir belki ama bayılmam. İlacıma 6 ay devam ettim ne olur olmaz diye ve sonra bıraktım ve kurtuldum.
Gecmis olsunŞu an bende de inanılmaz bir ölüm anksiyetesi başladı. Sürekli şöyle mi olurum böyle mi olurum. Şu mesajı yazarken bile içime mi doğdu ? Yok yok doğmadı ama düşündüğüm için üstüme çekeceğim diyerek kendimi yiyorum. Terapiye bugün ilk kez başladım henüz ilaç kullanmıyorum. Mesajınızı okuyunca umutlandım. İnşallah bende iyi olurum :)
Saolun evet doktor anksiyete teshisi koydu allahim kimseye yasatmasin cok zorYarısını okudum ama yetti.Biz buna kaygı bozukluğu diyoruz..Sizinki ileri derecede ki yaşamınızı kontrol ediyor.Kaygılarınıza rağmen adım atamıyorsunuz yani aksine vazgeçiyorsunuz.Siz bu kadar planlarnızdan vazgeçerken de yaşam akıp gidiyor.
Kendiniz için bişi yapın ve yardım alın.Bunun başka yolu yok. Terapi de veren psikiyatrist bulursanız çok faydası olur.Genelde üniversite hastanelerinde olabiliyor,ücret de özele göre daha makul. Geçmiş olsun.
youtube dan izzet gulluyu izleyin, ben kaygi durumumu onunla cozdumTam başlikta ki gibi hersey surekli kotu olacak hissi yasiyorum yillardir.mesela alisveris yapmak istemiyorum yillardir kendime isteyerek begenerek bisey almadim.netten bakiyorum mesela almim ülkenin durumu ekonomisi zaten kötü savas cikarsa para ya ihtiyacimiz olur almim diyorum.( birikim falanda yaptigim yok yanlis anlasilmasin ivira zivira gidiyor para ) ogretmenim atanmak icin hic caba sarfetmiyorum icimden nasilsa atamalar olmayacak artik ülke kotuye gidiyir diyorum.ya da atansamda orda kesin basima kotu seyler gelecek diye dusunuyorum.hic olumlu dusunemiyorum.instagrama ornegin yillar var ki resim atamiyorum nazar degecek basima kotu seyler gelecek hissindeyim surekli .olumlu olmaya cabaliyorum ama olmuyor zihnim surekli bahane uyduriyor kotu dusunuyorum yine.kotu dusundukcede surekli cagiriyor gibi basima kotu seyler geliyorvar mi benim gibi olan kendimi duzeltmeye pozitif dusunmeye cok ihtiyacim var fakat yillardir boyleyim.boyle oluncada herseyden mutsuz oluyorsun ve belayi sanki cagiriyorsun gibi oluyor.bir dönem hersey kotu gitti ve duzelmedi hayatimda ama geceli yillar oldu o gunlerin fakat o gunlerin etkisiyle artik iyi dusunemez oldum .Kendime kiyafet dahil hic bisey alamiyorum hic kendime bakmiyorum 3 yila yakindir .duzelmeye ihtiyacim vat benim durumumda olanlar var mi nasil atlattiniz.
NOT maddiyati ornek verdim suan aklima bunlar geldigi icin.genel olarak hastalik gelecek basimiza kaza olacak sanki ..bi gun mutlu olim diyorum yarin kesin bunun acisini cikartacak bi kotu bisey gelecek basima.Ayrica asiri acima hissi var diyorum sen kendine mesela bu pantolonu alacaksin ama onca insan zorluk cekiyor insanlar ac sen gidiyorsun marka pantolon mu alacaksin diyorum alamiyorum bu yillardir boyle nerdeyse alsamda vicdan azabi cekiyorum.disarida ornegin cop toplayan birini gorunce oyle vicdan azabi cekiyorum ki sucluluk kapliyor beni yedigim yemekten tutun ayagimdaki ayakkabiya kadar .bu kotu durumdaki insanlara acimamdan dolayida bisey alamiyorum dusunun o derexe etkiliyor beni bunlari anlatmamin sebebi uc noktada artik etkiliyor beni.
Saolun izlicemyoutube dan izzet gulluyu izleyin, ben kaygi durumumu onunla cozdum
Aynen boyle isteBende benzerini yaşıyorum... Mesela eti çok zor yiyorum, hep aklıma kesilen o zavallı hayvanlar geliyor. Sonra dışarıda yemek yiyorsam ve aç bir hayvan gördü isem o yemeği yiyemem...Dediğiniz gibi eskici görsem üzülürüm bir ton dua ederim arkasından. Yağmurun karın keyfini çıkaramam çünkü evsiz yurtsuz nice can var dışarıda... Bozacı geçse üzülürüm ağlarım o kış gecesinde... Bu bööyyyle uzar gider.
Empati duygum çok yüksek bu yüzden böyle.
Sizinki tabi biraz daha zor. Ama aşabilirsiniz bunu. Danışın terapistinize.
Kesinlikle cok iyi olacaksınız buna emin olun, ben de ayni düşünceler içindeydim ağzıma degisik baharat meyve vs koyamıyordum alerji olup olucem sanıyordum kendime küçük ortalar koydum mesela şunu yersem soyle olursa ? Yedim kendime yarim saat koydum 30 dakika da oldu oldu olmadı daha da olmaz artık diyerek kendimi ikna ettim 30 dakika sonra kafamdan o düşünce siliniyordu bunu yemek olarak örnek verdim her sey icin yapabilirsin 1 gun 1 hafta vs .Şu an bende de inanılmaz bir ölüm anksiyetesi başladı. Sürekli şöyle mi olurum böyle mi olurum. Şu mesajı yazarken bile içime mi doğdu ? Yok yok doğmadı ama düşündüğüm için üstüme çekeceğim diyerek kendimi yiyorum. Terapiye bugün ilk kez başladım henüz ilaç kullanmıyorum. Mesajınızı okuyunca umutlandım. İnşallah bende iyi olurum :)
Bende de ölümden sonra küçük bir dönem delirme korkusu oldu cinnet geçircem, aklımı kaybedicecegim gibi bu ama 2 hafta falan sürdü kabullendim bak ilaç bu. dedim kaderde varsa delirmek mümkün yapacak bisey yok dünyada akıl sağlığını yitiren milyonlarca insan var Allahim korusun dedim kabullendim kurtuldum akista yaşamayı öğrenmek zorundayız biliyorum cok zor zihnin hep ugrasiyor gözünün önüne sahneler getiriyor lütfen dalga gec o an gülmeye basla panik atak başladıysa nabzin atmaya hemen dalgaya vurmaya calis amaaan yeter dananın kuyruğu kopsun hadi delirecem yeter de bunlari yap beynin inan ki sana cevap verecek rahatlayacaksinBanada doktor depresyon panik atak ve anksiyete teshisi koydu bende ölum degilde delirme korkusu var halada oluyor .cunku beynim cok bulanik.gecmis olsun sizede bende atanamayan bi ogretmenim bu psikolojik rahatsizliklar yuzune oturup kpss ye hic hazirlanamadim arkadaslarim atandi ben hala kendimi 20 yasindaki halimde kalmis hic ilerlememis hissediyorum.
Terapiyi psikiyatr ile mi yaptınız?Öncelikle çok geçmiş olsun, beyin o kadar kolay hükmedilip düzene sokulacak noktalarını törpüleyecek kolay bişey değil. Aynı durumları bu kadar uç noktaya gidecek derecede olmasada ben de yaşadım ve panik atak hastası oldum sürekli hiç olmadık yerlerde nabzım 130 lara fırlayıp bayılıyordum. Çok üzüldüm kariyerimin başındaydı oldukça saygın bir mesleğim var kendimi yarım insan olarak görmeye başladım önemli bir işimin başındayken ilk panik atağımı geçirmiştim. Sonra bir süre ilaç içmek istemedim 5-6 ay kendimi zorladım bilerek gittim metroya bindim asansore bindim neyden korkuyorsam üstüne gittim bi şarkı belirledim kendime nabzım yükseldiği an o şarkıyı söylemeye başlıyordum bile isteye aklınıza ne gelirse aman şuraya gitmeyim aman şunu yapmayım gene panik atak olurum dediğim ne varsa gittim yaptım çok yorucuydu evet bir dönem bu beni çok iyi idare etti sonra gündüzleri panik atak gelmemeye başladı bu seferde sadece gece uyurken oluyordu ben de doktora gittim ve çok küçük doz ilaç başladı ve terapi gibi görüşmelere devam ettim bu yaptıklarım sayesinde durumu çok iyi yönettiğimi söyledi ve dedi ki senin korkun ölüm anksiyten bu güvende hissetmediğin her an bu oluyor. O an rahatladım dedim ölmekten korkmak nedir kelebek Allahtan geldik ona gideceğiz sen patlasanda çatlasanda ölüm geldiğinde zaten buna engel olamayacaksın ölümden korkup rabbimin sana lutfu olan bu hayatı nasıl kendine zindan edersin hadi kalk daha çok yapacak şey var dedim. Ve bitti inanır mısın rabbime şükürler olsun mümkün değil artık panik atak olayım en azından nabzım yükselir belki ama bayılmam. İlacıma 6 ay devam ettim ne olur olmaz diye ve sonra bıraktım ve kurtuldum.
Evet psikiyatri ile 2 hafta da 1 başladık 1 ay sonra ayda 1 yeterli olacağını söyledi o şekilde devam ettik.Terapiyi psikiyatr ile mi yaptınız?
Evet psikiyatri ile 2 hafta da 1 başladık 1 ay sonra ayda 1 yeterli olacağını söyledi o şekilde devam ettimTerapiyi psikiyatr ile mi yaptınız?
Cekilin anksiyete, panik atak ve okb nin annesi geldiTam başlikta ki gibi hersey surekli kotu olacak hissi yasiyorum yillardir.mesela alisveris yapmak istemiyorum yillardir kendime isteyerek begenerek bisey almadim.netten bakiyorum mesela almim ülkenin durumu ekonomisi zaten kötü savas cikarsa para ya ihtiyacimiz olur almim diyorum.( birikim falanda yaptigim yok yanlis anlasilmasin ivira zivira gidiyor para ) ogretmenim atanmak icin hic caba sarfetmiyorum icimden nasilsa atamalar olmayacak artik ülke kotuye gidiyir diyorum.ya da atansamda orda kesin basima kotu seyler gelecek diye dusunuyorum.hic olumlu dusunemiyorum.instagrama ornegin yillar var ki resim atamiyorum nazar degecek basima kotu seyler gelecek hissindeyim surekli .olumlu olmaya cabaliyorum ama olmuyor zihnim surekli bahane uyduriyor kotu dusunuyorum yine.kotu dusundukcede surekli cagiriyor gibi basima kotu seyler geliyorvar mi benim gibi olan kendimi duzeltmeye pozitif dusunmeye cok ihtiyacim var fakat yillardir boyleyim.boyle oluncada herseyden mutsuz oluyorsun ve belayi sanki cagiriyorsun gibi oluyor.bir dönem hersey kotu gitti ve duzelmedi hayatimda ama geceli yillar oldu o gunlerin fakat o gunlerin etkisiyle artik iyi dusunemez oldum .Kendime kiyafet dahil hic bisey alamiyorum hic kendime bakmiyorum 3 yila yakindir .duzelmeye ihtiyacim vat benim durumumda olanlar var mi nasil atlattiniz.
NOT maddiyati ornek verdim suan aklima bunlar geldigi icin.genel olarak hastalik gelecek basimiza kaza olacak sanki ..bi gun mutlu olim diyorum yarin kesin bunun acisini cikartacak bi kotu bisey gelecek basima.Ayrica asiri acima hissi var diyorum sen kendine mesela bu pantolonu alacaksin ama onca insan zorluk cekiyor insanlar ac sen gidiyorsun marka pantolon mu alacaksin diyorum alamiyorum bu yillardir boyle nerdeyse alsamda vicdan azabi cekiyorum.disarida ornegin cop toplayan birini gorunce oyle vicdan azabi cekiyorum ki sucluluk kapliyor beni yedigim yemekten tutun ayagimdaki ayakkabiya kadar .bu kotu durumdaki insanlara acimamdan dolayida bisey alamiyorum dusunun o derexe etkiliyor beni bunlari anlatmamin sebebi uc noktada artik etkiliyor beni.
Iste bu duygunun aynisini yasiyorum.Kotu gunlerimde daha mutluydum diyorum.Daha bi sarilmistim hayata..On yil once yasamak istediklerimi simdi yasiyorum aslinda..Istedigim gibi bir eve tasindim, sevgilimle aram hep olmasink istedigim gibi iyi, kardesimle hep hayal ettigim durumdayim..Isimde istedigim yerdeyim, saglik sorunum bedenen yok...Ama iste 10 yil once cok daha umutluydum ben..Evet bende arastirdim aynen .kotu gunler gecse bile oylece kaliyor.hatta kotu seyler olurken inanin daha umutluydum suan hersey gecti sorun yok ama ben gun gectikce daha da kotu dusjnuyorum .bu umutsuzluk kotu olacak hissi brni o kadar cok etkiledi ki sacimi bile taramak istemiyorum biliyor musunuz.banyolari zor aki yapiyorum.kucuk bir kizim var yakinda 2 yasina girecek onun icin iyi olmaya calisiyoum ama bu hisler benim onume engel mutlu olamiyorum
Tesekkuler pandemi donemi bitsede biseylere girisebilsek keske.spor cok iyi gelir gercektende gecmis olsun sizeCekilin anksiyete, panik atak ve okb nin annesi geldiyaklasik 15 yildir bogusuyorum bunlarla..Zaman zaman brn kazaniyorum cogunlukla onlar galip geliyor..Hayattan tat almam bile artik kriz donemlerime denk gelmeye başladı. Onlarsiz yapamıyorum..Tum dunya felaketlerini kafamda tasarladim hepsi icin acimi cektim deriiiin derin kaygilandim.Hatta bu felaket senaryolarini günlere bölünmüşlüğüm bile var..Kendi basimi yaktim cevremdekilere de bulastirdim bu kaygilarimi..Belki de delirdim coktan..En az 7 8 psikolog degistirdim..terapi donemlerimde duzeldim sonra ya rehavete kapildim biraktim ya da kaygisiz yasam beni korkuttu biraktim.O kadar bu hastaliga alistim ki onsuz olamam gibi geliyor..Artik kaldirimda yurumeye korkuyorum cunku beynimde o anki felaket icin en az 5 senaryo birden dönüp duruyor..Araba carpmasi, bina yıkılması, koprunun uzerime devrilmesi, yururken ayagimin burkulup dusmem ve kalkamamam vs vs..Galiba artik benim normalim bu diyorum..Bazen soyle bir 5 10 dakika birseye konsantre oluyorum ve kaygilanmiyorum.Aniden irkiliyorum tuylerim diken oluyo " ne yapiyorum ben" diyorum..Cozum ne diye sorarsaniz? Hayatim boyunca tek çözümü 6 yil once buldum..Yine kafayi yedigim bir gun( psikologa da devam ediyordum hani) kick boks a baslamaya karar verdim..Gittim bir salon buldum, fiyatlarda uygundu.Hoca var basimizda deneyimli..Her gun antreman yapiyoruz.Ammma nasil zorlaniyorum..Birlikte calistigim cocuklarin en buyugu 18 yasinda..Enerjileri maksimum yani..Ben gelmisim 30 yasima..Oyle bir spor gecmisim yok..Hoca sana ayri program vereyim dedi cunku cok zor hareketler..Cocuklara uyum saglayacagim hocam dedim..Kütük üzerinden durmadan bir dakika boyunca, bir o taraf bir bu taraf ziplama, durmadan ip atlama hatta kollardan asilma hareketleri vs oyle zorki..Bazen kalbim durdu mu acaba diyordum o kadar kan ter icinde kaliyordum Bir ay devam ettim salona..Yaklasik 15 kilo verdim.Baya baya da kol kasi yaptim..Iste o donem hic kaygi problemi yasamadim..Aklim hep kosmada, yarin atacagim yumruklardaydi..Bilemiyorum tani ama nacizana fikrim sizi cok zorlayacak bir sporla ugrasimln..Yapamam demeyin ben yaptiysam herkes yapar..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?