üzülerek okudum yazını tatlım
her ne olursa olsun yargılamak ve ceza vermek dinimizce yasak...
deden yaptıklarıyla imtahanda,diğer kişilerde imtahanda ama dede bir vesile olarak...
benim eşim oniki yaşında annesini kaybetmiş,ardından babası ve akrabaları sahip çıkmamış
kayınpederim banka müdürü olduğu halde sünnetini işçi maaşıyla geçinen biri yaptırmış...
askerdeyken onsekiz ay kimse sormamış babamda tabii
biriktirdiğini idare etmiş eşim çok zordu diye bahseder...
evlendik bir başına, abisi dahi eltim istemedi diye gelmedi ve eşime nikahta ailem sahip çıktı...babası yine yok...
buraya kadar yazdıklarım eşime acınması için değil,aksine o bunlar sayesinde güçlü biri...
şimdi biz bahsettiğim kişiye, kayınpederime sahip çıktık,oturduğumuz yere taşıdık kirasını verdik,hastalandı özel doktorlara götürdük,daha neler neler...
demedik ve demedi eşim banane diye...bense sana bunu yapmış hayır istemiyorum demedim...kızmıyormuyuz kızıyoruz hatta kızdık ve kapattık eskiyi...oda bunun farkında,çünkü mahçup
suçluysa,aynı zamanda yaşlı ve muhtaç çünkü...
o bu hayatta sınavını verdi yada vermedi bilmiyorum ama biz sınavımızı vermek zorundayız...