- 25 Mart 2008
- 1.782
- 23
- 358
- Konu Sahibi kokohantes
- #1
Arkadaşlar 4 yıllık evliyim toplamda 7 yıldır beraberiz.Evlendiğimden beri sorunlar peşimizi bırakmıyor ama bir şekilde üstesinden geliyorduk.Seviyoruz diyorduk ama şimdi konuşmuyoruz bile.
2 büyük sorunlas boğuşuyorum.Daha önce konu açmıştım eşimin porno alışkanlığı vardı.Bu zaten sinir bozucu bir süreç evlendiğimden beri.
Onu halletmeye uğraşırken bir de ailesiyle boğuşuyorum.Altlı üstlü oturuyoruz.Bu da beraberinde bir sürü sıkıntıyı getiriyor.
Soran olursa birbirlerine çok bağlı bir aileler.Eşim hafta içi çok yoğun çalışıyor bazı geceler şehir dışında da kaldığı oluyor.
Bu 3 aydır falan böyle.Gece 11 de geliyor ben sabah 7de kalkıp işe gidiyorum günde görüştüğümüz yarım saat en fazla 1 saat.
Sürekli yalnızım.Annesi hafta içi eşim evde olsun olmasın gelir 12den önce gitmez.Çocuk yapmayı düşünüyorduk yumurtlama haftamda bile annesinin gitmesini bekliyoruz.
Hafta sonu illaki annesi babası bi iş bulurlar yaptıracak.Vakit geçirelim onlarla desek, kahvaltıya gidiyoruz öğlen yemeğine çağırıyorlar o bitiyor akşam yemeğine çağırıyorlar.Her hafta sonu birileri gelir hemen telefon açarlar x geldi aşağıya inin.Biz plan yapmışız yapmamışız hiç önemli değil.
Ama suç kimsede değil bende ve eşimde.Dünkü olay bardağı taşırdı artık.
PAzar günü akşam üzeri için plan yapmıştık arkadaşlarla yemeğe falan gidecektik.Sabahtan babası aradı şu iş var gel diye.Hatta eşim sinirlendi emrivaki yapıyor sürekli diye.Ben de "olsun huyu böyle zaten gidecektik git yap" 4 gibi eve gelirim hazırlanır çıkarız dedi tamam dedim.3 gibi eve geldi akşama babasının işi varmış onu yapacaklarmış.Sinirlerim bozuldu suratım düştü.Çünkü hep 2.plandayım.Annesi babası bi şey dedi mi akan sular duruyor.Ama benim isteklerim hep geri planda.Ablam gelmiş çay içmeye inelim dedi.Tamam dedim.İndim aşağıya hoşgeldiniz vs konuştuk sonra bi konu açıldı fikrimi söyledim.Babası resmen kafan çalışmıyor dedi güldüm geçtim yaşlıdır dedim.Sonra eşim babası gitti görümcem kayınvalidem kaldık.Hiçbir şey yok sohbet ediyoruz eve çıktım.1-2 saat sonra eşim geldi.Vay efendim beni savunmak zorunda kalıyormuş(halbuki asla savunmaz babasının her dediğine susar) Ben babasına nasıl saygısızlık yaparmışım.Ablası ağlaya ağlaya anlatmış bilmem ne.Beni ablası kardeşi gibi görüyormuş.Dedim ki madem kardeşi gibi görüyor seni doldurup üstüme salacağına abla gibi kenara çekseydi bi hatam varsa uyarsaydı.Ama yok huyları bu.Onlar çok iyi niyetliymiş.Ben alınırım diye bana söylememiş.Erkek kadını ezsin de nasıl ezerse essin.Bi sürü kavga ettik.Daha bir çok olay var.Akşamdan beri konuşmuyoruz.Sabah işe giderken de yüzüğünü takmamış, ne ima etmeye çalışıyorsa artık.
Bana resmen annem babam ne derse susacaksın onlar büyük onlar derler sen konuşma, cevap verme ki kendimi savunmaktan başka yaptığım bir şey yok.
Kafam allak bullak bu adam değişmeyecek.Dün ailesyle benim konumlarımız arasındaki farkı açıkça gösterdi.Ne yapmam gerekiyor bilmiyorum.
Hayatımı bu şekilde sürdürmek istemiyorum.25 yaşındayım ama bıktım baskılarından, mıç mıç ilişkilerinden, hayatımıza bu kadar müdahil olmalarından.
Kültürel yapımız çok farklı başlarda göremedim yaparım sandım ama sevgi yetmiyormuş her zorluğun altından kalkmaya.Onlara göre kadın çocuk doğurur, yemek yapar, temizlik yapar, erkeğin her dediğine evet der.Ama ben öyle değilim.Çalışıyorum bi çevrem var,kendi kararlarım, kişiliğim var.Ama kabullenmiyorlar.
Böyle nasıl sürer bilmiyorum.Farklı gözlerden bakan yorumlara ihtiyacım var.
2 büyük sorunlas boğuşuyorum.Daha önce konu açmıştım eşimin porno alışkanlığı vardı.Bu zaten sinir bozucu bir süreç evlendiğimden beri.
Onu halletmeye uğraşırken bir de ailesiyle boğuşuyorum.Altlı üstlü oturuyoruz.Bu da beraberinde bir sürü sıkıntıyı getiriyor.
Soran olursa birbirlerine çok bağlı bir aileler.Eşim hafta içi çok yoğun çalışıyor bazı geceler şehir dışında da kaldığı oluyor.
Bu 3 aydır falan böyle.Gece 11 de geliyor ben sabah 7de kalkıp işe gidiyorum günde görüştüğümüz yarım saat en fazla 1 saat.
Sürekli yalnızım.Annesi hafta içi eşim evde olsun olmasın gelir 12den önce gitmez.Çocuk yapmayı düşünüyorduk yumurtlama haftamda bile annesinin gitmesini bekliyoruz.
Hafta sonu illaki annesi babası bi iş bulurlar yaptıracak.Vakit geçirelim onlarla desek, kahvaltıya gidiyoruz öğlen yemeğine çağırıyorlar o bitiyor akşam yemeğine çağırıyorlar.Her hafta sonu birileri gelir hemen telefon açarlar x geldi aşağıya inin.Biz plan yapmışız yapmamışız hiç önemli değil.
Ama suç kimsede değil bende ve eşimde.Dünkü olay bardağı taşırdı artık.
PAzar günü akşam üzeri için plan yapmıştık arkadaşlarla yemeğe falan gidecektik.Sabahtan babası aradı şu iş var gel diye.Hatta eşim sinirlendi emrivaki yapıyor sürekli diye.Ben de "olsun huyu böyle zaten gidecektik git yap" 4 gibi eve gelirim hazırlanır çıkarız dedi tamam dedim.3 gibi eve geldi akşama babasının işi varmış onu yapacaklarmış.Sinirlerim bozuldu suratım düştü.Çünkü hep 2.plandayım.Annesi babası bi şey dedi mi akan sular duruyor.Ama benim isteklerim hep geri planda.Ablam gelmiş çay içmeye inelim dedi.Tamam dedim.İndim aşağıya hoşgeldiniz vs konuştuk sonra bi konu açıldı fikrimi söyledim.Babası resmen kafan çalışmıyor dedi güldüm geçtim yaşlıdır dedim.Sonra eşim babası gitti görümcem kayınvalidem kaldık.Hiçbir şey yok sohbet ediyoruz eve çıktım.1-2 saat sonra eşim geldi.Vay efendim beni savunmak zorunda kalıyormuş(halbuki asla savunmaz babasının her dediğine susar) Ben babasına nasıl saygısızlık yaparmışım.Ablası ağlaya ağlaya anlatmış bilmem ne.Beni ablası kardeşi gibi görüyormuş.Dedim ki madem kardeşi gibi görüyor seni doldurup üstüme salacağına abla gibi kenara çekseydi bi hatam varsa uyarsaydı.Ama yok huyları bu.Onlar çok iyi niyetliymiş.Ben alınırım diye bana söylememiş.Erkek kadını ezsin de nasıl ezerse essin.Bi sürü kavga ettik.Daha bir çok olay var.Akşamdan beri konuşmuyoruz.Sabah işe giderken de yüzüğünü takmamış, ne ima etmeye çalışıyorsa artık.
Bana resmen annem babam ne derse susacaksın onlar büyük onlar derler sen konuşma, cevap verme ki kendimi savunmaktan başka yaptığım bir şey yok.
Kafam allak bullak bu adam değişmeyecek.Dün ailesyle benim konumlarımız arasındaki farkı açıkça gösterdi.Ne yapmam gerekiyor bilmiyorum.
Hayatımı bu şekilde sürdürmek istemiyorum.25 yaşındayım ama bıktım baskılarından, mıç mıç ilişkilerinden, hayatımıza bu kadar müdahil olmalarından.
Kültürel yapımız çok farklı başlarda göremedim yaparım sandım ama sevgi yetmiyormuş her zorluğun altından kalkmaya.Onlara göre kadın çocuk doğurur, yemek yapar, temizlik yapar, erkeğin her dediğine evet der.Ama ben öyle değilim.Çalışıyorum bi çevrem var,kendi kararlarım, kişiliğim var.Ama kabullenmiyorlar.
Böyle nasıl sürer bilmiyorum.Farklı gözlerden bakan yorumlara ihtiyacım var.
sanki biz bağlı değiliz . Canım Allah kolaylık versin sana inş. eşine de akıl fikir aminnn
