- 26 Nisan 2020
- 198
- 102
- 22
-
- Konu Sahibi Ben lanet bir sismanim
- #101
Burada çocuk doğurup yuvaya bırakan bir muhattabım olmadığı sürece bu konu hakkında başlık açmanın anlamı ne? Normalde bunu da eleştiriyorum zaten.
Burada çocuk doğurup yuvaya bırakan bir muhattabım olmadığı sürece bu konu hakkında başlık açmanın anlamı ne? Normalde bunu da eleştiriyorum zaten.buna birkaç yıl önce şahit oldum. Bir kadın 4. Çocuğunu doğurup yurda birakti ve Sosyal hizmetleri dinlemedi, bağlatmadı da. Eminim 5.yi de yapmıştır. Bu kadının yurda bıraktığı çocuklar annesiz büyüyorsa suçlusu anne olmak için cabalayan kadınlar mı? (Yetim olanlar ayrı tabiki).
1) Keyfimiz çekiyor.Şunu sormak istiyorum, neden herkes kendi kanından bir bebek sahibi olmak için bu kadar yırtınıyor?
2) Herkesin hayır, büyük çoğunluğun evet.Herkesin biyolojik yapısı buna elverişli olmak zorunda mı?
3) Bkz. cvp 1Neden bu kadar kendinizi yıpratıyorsunuz?
4) Doğan her çocuğun biyolojik olarak onlarca kişilik ailesi var zaten. Aile bireylerinin berbat olmasinin vicadani yükünü ben taşımıyorum. Ve üreme isteğimi etkilemiyor.Çocuk evlerinde gönüllü çalışmalara katılan biri olarak, orada bir aileye ihtiyacı olan o kadar fazla küçük çocuk var ki. Bana kalırsa onlara da şans verilmesi gerekiyor. Bu konudaki düşünceleriniz neler?
Yapilan yorumlari okumadim, linçleri de görmedim. Ben size olumsuz yorum yapmayacağım. Ben de tüp bebek yaptırıp bebek sahibi olan bir insan olarak, evet hakli olabilirsiniz lakin insanlar da haklılar. Evet hamileliği yaşamak istiyor olabilirler, evet emzirmek istiyor olabilirler, evet kendi kanlarından bir evlatları olsun istiyor olabilirler.Merhabalar, zaman zaman siteye göz atmak için girip bakıyorum ve bir süredir gözüme takılan bir konu hakkında tartışma açmak istedim. Amacım kimsenin işine karışmak değil, herkes dilediğini yapmakta özgür ama benim şahsi görüşüm bunlar tamamen. Siteye ne zaman girsem çok fazla tüp bebekle ilgili başlıklar önüme düşüyor. Bazen açıp okuyorum, defalarca yapılan düşükler, ölü doğumlar vs. vs. çok yıpratıcı süreçlerden geçiyoruz özellikle kadınlar olarak. Şunu sormak istiyorum, neden herkes kendi kanından bir bebek sahibi olmak için bu kadar yırtınıyor? Herkesin biyolojik yapısı buna elverişli olmak zorunda mı? Neden bu kadar kendinizi yıpratıyorsunuz? Çocuk evlerinde gönüllü çalışmalara katılan biri olarak, orada bir aileye ihtiyacı olan o kadar fazla küçük çocuk var ki. Bana kalırsa onlara da şans verilmesi gerekiyor. Bu konudaki düşünceleriniz neler?
TDK'da yırtınmanın anlamı, bir konuda kendini yoracak kadar çok uğraşmak.
Yazım dilimin gayet seviyeli olduğunu düşünüyorum. Bu soru bu kadar tepki aldığına göre bundan şu iki şeyi çıkarıyorum. Birincisi, kutsal annelik romantizmi ve toplumun kadını anne yapma baskısı hala toplumumuzda çok aktif. İkincisi, herkes çocuğu karında taşımanın, emzirmenin bebekliğine tanık olmanın ne kadar farklı bir şey olduğundan bahsetmiş. Yani herkes aslında bir bebek sahibi olmak için doğuruyor, bir insan ve evlat için değil. Aldığım cevaplara göre sosyolojik bir çıkarım olarak şunları not almak istiyorum ki evlat edinmek cevap veren çoğu kişinin umrunda bile değil. Bu kadar linçlenme sebebi insanların anne olamamayı bir zayıflık olarak görmesi. -Benim anne olup olamayacağımdan vurulmaya geldiğine göre nokta- Daha fazla olumsuz yorumlara cevap vermeyeceğim. Yapılan olumsuz yorumlar da gram yaralamıyor. İyi forumlar dilerim.
Çok güzel yazmişsin.tartışmayı açtığınıza göre baya bir linçleneceksiniz .
özellikle de yıllarca anne baba olamayan çiftler tarafından, bende savaş veren biriyim ve geçtiğimiz yollar asla kolay değil. onca tedaviler ve psikolojik yıpranma çevre baskısı ki bu en kötüsü ve insanları en çok çocuk düşüncesine ve çocuğum olmayacak düşüncesine iten en büyük faktörlerden biri.
1. Öncelikle biz buna “yırtınma “ demeyelim çok çirkin bir laf hem cinsim olarak da yakışmıyor sen yakıştırdıysan sorun yok
2. Evlat sahibi olmak için tabi ki dışarı da bir sürü ailesiz çocuklar var ,bir çocuğa sahip çıkmak onu sahiplenmek eminim güzeldir. Ama sizin deyiminizle siz çocuk hasreti çekip “yırtınmadığınız” için anlamanız zor.. muhtemelen evli değilsiniz, çocuk düşüncenizde yok zaten. Herkes anne baba olmasın , Allah gerçekten anne baba olabilecek insanlara nasip etsin. !
3. Bir çocuğu sahiplenmek başka , bir çocuğu 9 ay karnında taşımak , onun varlığını hissetmek , tekmelerini hissetmek onunla bağ kurmak , onun ilk hareketlerine , ilk anne deyişine , ilk adımlarına , ilk taş gününe şahit olmak bam başka, sizce bu kıyas yapılabilecek birşey mi ? Veya şöyle diyeyim bence gayet yırtınılcak bir durum…. Siz bu yorumu anne adaylarına ve evlat hasreti çekenlere bu yorumu yaparken bir deği bin kere düşünün derim ..bugün benim başıma ,arkadaşımın başına gelir sınavımız olur, yarın senin sınavın olur çok gaddar düşünüyorsun bence. Yazık. Kadın kadına destek moral açısından yardımcı olması gerekirken tam tersi olmuş gitmiş..
bu arada evli olupta yıllarca kendini anne olmaya hazır hissetmeyen arkadaşlarımda var bilerek korunan ve çocuk yapmayan bence herkes aile planlamasını istediği zaman ve istediği şekilde yapmalı 3. Şahıslar bu durumda devre dışı yani siz hani yırtınma diyorsunuz ya bende dış etkenlere b.. yemek düşer diyorum. Allah inşallah senin başına vermez ama çok büyük ve gaddar konuştun.. linçlere katlanacaksın burda ki postlar da silinmediğine göre gören herkes bir yorum yapacak buraya kolay gele
Bu tartışmaya kapalı bir konu.Herkesin kendi hayatı kendı kararı bunu sorgulamak ne bana düşer ne sana nede başkasına kim nasil anne olmak istiyorsa öyle olur yada olmaz.Merhabalar, zaman zaman siteye göz atmak için girip bakıyorum ve bir süredir gözüme takılan bir konu hakkında tartışma açmak istedim. Amacım kimsenin işine karışmak değil, herkes dilediğini yapmakta özgür ama benim şahsi görüşüm bunlar tamamen. Siteye ne zaman girsem çok fazla tüp bebekle ilgili başlıklar önüme düşüyor. Bazen açıp okuyorum, defalarca yapılan düşükler, ölü doğumlar vs. vs. çok yıpratıcı süreçlerden geçiyoruz özellikle kadınlar olarak. Şunu sormak istiyorum, neden herkes kendi kanından bir bebek sahibi olmak için bu kadar yırtınıyor? Herkesin biyolojik yapısı buna elverişli olmak zorunda mı? Neden bu kadar kendinizi yıpratıyorsunuz? Çocuk evlerinde gönüllü çalışmalara katılan biri olarak, orada bir aileye ihtiyacı olan o kadar fazla küçük çocuk var ki. Bana kalırsa onlara da şans verilmesi gerekiyor. Bu konudaki düşünceleriniz neler?
TDK'da yırtınmanın anlamı, bir konuda kendini yoracak kadar çok uğraşmak.
Yazım dilimin gayet seviyeli olduğunu düşünüyorum. Bu soru bu kadar tepki aldığına göre bundan şu iki şeyi çıkarıyorum. Birincisi, kutsal annelik romantizmi ve toplumun kadını anne yapma baskısı hala toplumumuzda çok aktif. İkincisi, herkes çocuğu karında taşımanın, emzirmenin bebekliğine tanık olmanın ne kadar farklı bir şey olduğundan bahsetmiş. Yani herkes aslında bir bebek sahibi olmak için doğuruyor, bir insan ve evlat için değil. Aldığım cevaplara göre sosyolojik bir çıkarım olarak şunları not almak istiyorum ki evlat edinmek cevap veren çoğu kişinin umrunda bile değil. Bu kadar linçlenme sebebi insanların anne olamamayı bir zayıflık olarak görmesi. -Benim anne olup olamayacağımdan vurulmaya geldiğine göre nokta- Daha fazla olumsuz yorumlara cevap vermeyeceğim. Yapılan olumsuz yorumlar da gram yaralamıyor. İyi forumlar dilerim.
Ayyynen. Öyle ! Evlat edinmeye kim niye karşı çıksın zaten onlarında ailelere elbette ihtiyacı var ama dediğim bağları kurmak hissetmek çok farklı benim arkadaşım 4 düşük yaptı içinden biri 6 aylık ölü doğrum yaptırdılar canlı canlı kucağına ölmüş evladını aldı eline defnetti. Pes etmedi 5. Çocuğunu kucağına aldı bu sene çok şükür 2 aylık şuan öyle hıkayeler varki bu çok hassas bir konu herkesin anlayabileceği bir konu değil. Yaşayan bilir dediğiniz çok doğru Allah anne baba olabilecek çiftlere nasip etsin inşallah.. ama bu arkadaş çok büyük konuştu başına gelmez umarm.Çok güzel yazmişsin.
Bende şöyle düşünüyorum. Yaşamayan anlamaz derler ya gerçekten öyle.
Mesela bende daha evlenmeden bekarken şöyle düşünürdüm. Bebegni kaybedenleri duyunca. Çokta üzülmesinler yine yapılır sonuçta diye düşünüyordum. Kimseye bu fikrimi söylemiyordum ama oyle dusunuyordm. Taakii kendi başima geldiginde benim için dünyanin en acı tecrubesiydi. Yani size demek istedigim. Kimsenin ne dusundigni ne yaşadigni bilmedigmz ve yaşamadigmz için. Onlari anlamamiz mümkin degil.
Mesela bende defalarca kayip yaşadim ve Buna ragmen kendi canimdan bebek istedim. Evlat edinmede olabilir karşı degilim. Insanlarin tercihinide saygı duyuyorum. Sizede tavsiye ediyorum!
Bende 42 haftalik dogurdugum bebegimi 2 gün sonra kaybettim. Hiç bir hastaligi vs yoktu. Dogumda başı zorlandigi için öldü. Bizim için ani bir ölüm oldu. Bebegim ölmeden yarım saat öncesinde video alıp eşime göndermiştim. O an bize durumu ölecek kadar ciddi dememişlerdi. Megerse bebegimin ölmemek için verdigi çabayi video almışım o anki fotoları var bir anne için kendi çocugunun o haldeki videosu telefonda hala var olması feci bir şey 1 seneyi geçti bu durum ama içimdeki acıyı kimseye anlatamam. Istesemde anlatamam çünkü anlamazlar. Vah vah derler 2 dakika sonra unuturlar. O anneyse hiç bir gün unutmaz.Ayyynen. Öyle ! Evlat edinmeye kim niye karşı çıksın zaten onlarında ailelere elbette ihtiyacı var ama dediğim bağları kurmak hissetmek çok farklı benim arkadaşım 4 düşük yaptı içinden biri 6 aylık ölü doğrum yaptırdılar canlı canlı kucağına ölmüş evladını aldı eline defnetti. Pes etmedi 5. Çocuğunu kucağına aldı bu sene çok şükür 2 aylık şuan öyle hıkayeler varki bu çok hassas bir konu herkesin anlayabileceği bir konu değil. Yaşayan bilir dediğiniz çok doğru Allah anne baba olabilecek çiftlere nasip etsin inşallah.. ama bu arkadaş çok büyük konuştu başına gelmez umarm.
basiniz saolsun 1 sene oncesi hissediginiz duygulari o taze aciyi an ve an yasiyorum . her sabah uyandigimda o kucagimin bos kalisini icimdeki yangini keskelerimi pismanliklarimi elimden kayip giden cocugumu özluyorum 8 aylikken kaybettim bende 1 ay oldu . yeniden hamilesiniz cok sevindim adiniza hayirlisi ile saglicakla kucaginiza alip evinizde gec kalmis mutlulugunuzu yasayin insallah kem gozlerden de uzak durun mumkunseBende 42 haftalik dogurdugum bebegimi 2 gün sonra kaybettim. Hiç bir hastaligi vs yoktu. Dogumda başı zorlandigi için öldü. Bizim için ani bir ölüm oldu. Bebegim ölmeden yarım saat öncesinde video alıp eşime göndermiştim. O an bize durumu ölecek kadar ciddi dememişlerdi. Megerse bebegimin ölmemek için verdigi çabayi video almışım o anki fotoları var bir anne için kendi çocugunun o haldeki videosu telefonda hala var olması feci bir şey 1 seneyi geçti bu durum ama içimdeki acıyı kimseye anlatamam. Istesemde anlatamam çünkü anlamazlar. Vah vah derler 2 dakika sonra unuturlar. O anneyse hiç bir gün unutmaz.
Öncesinde 1 düşük. Sonra yine bir 2 aylik düşük. Kimyaselleri saymiyorum bile. Suan 35 haftalik hamileyim. Bende çocuk konusunda çok çektim. Hani onlari kaybettikçe daha çok istedim. Hayal edip içimde ukte kalan her şeyi dahada çok ister oldum.
Bir evladı bir yavrusu olsun istemiştir, kimisi çocuk ister kişisel karlardır bunlar.neden herkes kendi kanından bir bebek sahibi olmak için bu kadar yırtınıyor? Herkesin biyolojik yapısı buna elverişli olmak zorunda mı?
Gama Capella ay dayak yemedim bu arada ya bir film repligine gönderme yaptım. Üzgün emoji atinca siz, duzelteyim dedim içime dert oldu. Dayak yedim sanip üzülmeyin.
buna birkaç yıl önce şahit oldum. Bir kadın 4. Çocuğunu doğurup yurda birakti ve Sosyal hizmetleri dinlemedi, bağlatmadı da. Eminim 5.yi de yapmıştır. Bu kadının yurda bıraktığı çocuklar annesiz büyüyorsa suçlusu anne olmak için cabalayan kadınlar mı? (Yetim olanlar ayrı tabiki).
Ah canım okadar üzüldüm ki okurken içim parçalandı. biliyorum çok acı unutması da imkansız .. senin Belkide ilk göz ağrındı ama şuan hamilesin ve asla korkutma kendini bu konularda her gebelikte olmuyor , Hamile halinle kendine yüklenme sakın stress üzüntü hiç iyi değil sana şuan ..Bende 42 haftalik dogurdugum bebegimi 2 gün sonra kaybettim. Hiç bir hastaligi vs yoktu. Dogumda başı zorlandigi için öldü. Bizim için ani bir ölüm oldu. Bebegim ölmeden yarım saat öncesinde video alıp eşime göndermiştim. O an bize durumu ölecek kadar ciddi dememişlerdi. Megerse bebegimin ölmemek için verdigi çabayi video almışım o anki fotoları var bir anne için kendi çocugunun o haldeki videosu telefonda hala var olması feci bir şey 1 seneyi geçti bu durum ama içimdeki acıyı kimseye anlatamam. Istesemde anlatamam çünkü anlamazlar. Vah vah derler 2 dakika sonra unuturlar. O anneyse hiç bir gün unutmaz.
Öncesinde 1 düşük. Sonra yine bir 2 aylik düşük. Kimyaselleri saymiyorum bile. Suan 35 haftalik hamileyim. Bende çocuk konusunda çok çektim. Hani onlari kaybettikçe daha çok istedim. Hayal edip içimde ukte kalan her şeyi dahada çok ister oldum.
Seninde bašin sag olsun isyan etme zamanla acın kabuk bagliyor. Alişiyorsun her kalbin acidiginda you tubeden bebegini kaybedenlerin kazandigi seyleri dinle nihat hatipoğlu gibi bir çok kisinin videolarini. Için ferahlicak. Sonrada onları hatirla.basiniz saolsun 1 sene oncesi hissediginiz duygulari o taze aciyi an ve an yasiyorum . her sabah uyandigimda o kucagimin bos kalisini icimdeki yangini keskelerimi pismanliklarimi elimden kayip giden cocugumu özluyorum 8 aylikken kaybettim bende 1 ay oldu . yeniden hamilesiniz cok sevindim adiniza hayirlisi ile saglicakla kucaginiza alip evinizde gec kalmis mutlulugunuzu yasayin insallah kem gozlerden de uzak durun mumkunse
Şu kısma ben de yazmak istedim. Arkadaşlarımın %80i çocuklu şu anda, başta gerçekten hamileliklerine, çocuk büyütme serüvenlerine ortak olmaktan heyecan duydum. Hayatları değişiyor tabii ki bunu konuşmak istiyorlar dedim ama gelgelelim 2-3 sene oldu hala konular sadece çocuklar. Yani benim hayatımda da önemli değişiklikler yaşanıyor ama onlar için bütün bunlar gelip geçici dertler, asıl çocuğun olunca göreceksin tarzında yorumlar vs. Haliyle ben de sohbeti azalttım çocuksuzlarla devam ediyorum. Siz belki böyle değilsinizdir ama diğer kadınlar belki yorumu okuyup kendilerini, çocuksuz arkadaşlara karşı düzeltirler diye yazıyorum.Çocuklu insanların da yetişkin sohbetlerine en az sizin kadar ihtiyaç duyduğunu biliyor muydunuz? Sırf çocuk sahibi oldu diye terk ettiğiniz kadın dostlarınız konuşacak kimseyi bulamamaktan ve lohusalığın iniş çıkışlarını paylaşamamaktan muzdarip oluyorUzun lafın kısası, eğer fikriniz değişirse lütfen bana yazın. Manevi desteğiniz olurum. Değişmezse de yazın. Hala kadınım ve kadın deneyimleri yaşamaya devam ediyorum çocuğum olmasına rağmen
Kimisi boyle bir travmadan sonra hamile kalmak istemiyor ve ya korkuyor. Ama ben istedim bilmiyorum sancilarla dogurmaya girdigim hastaneden gozun yasli çikinca her şey içinde ukte kaliyor. Kucuk bebek gordugumde çok imrenirdim olucak sey bile olamamasi. Onun yerini tutamaz asla her ikisinin yeride farkli ama tabiki acını hafifletiyor. Onunla yapmak istedigin her seyi yeni bebeginle yapicaksn. Daha kiymetli olucak . Aslinda zaman en iyi ilaç daha çok taze senin. Şöyle dusun zaten insan oglu o topraga giricek. Ha yillar sonra ha bebeklikte sadece çok erken oldu günahsizca gittiler böyle avut kendiniLioo kabullenmekte zorlandigim en kotu his o minik saglam bedeninin toprak altinda olmasi cok zor dusundukce cildirmalik hale geliyorum . herseyimiz yarim kaldi guluslerimiz mutlulugumuz sanki hala onu bekliyorum gun sayiyorum ama o hic gelmeyecek bizim kavusmamiz mahsere kaldi gecmiyo acisi nefes alamiyorum kalbim sıkışıyo yanimda olmayişi mahvediyo ki siz bebeginizi gormus 2 gun yasamis videolara almssiniz bunu kabullenmek ne kadar agir olmustur özleminiz ne kadar agirdir . yeniden gebe kalinca biraz daha hafifliyormu bu aci bunu cok merak ediyorum . yoksa ilk bebeginin acisi hala ayni yerde duruyormu
İsteyen yırtınır derdi tasası sana mı düştü.Kendi fikrini açıklamışsın seninle aynı fikirde değilim.Bana göre yırtınmak, çünkü her vücudun çocuk doğurmak ve taşımak için uygun olduğunu düşünmüyorum ve bunun bir zayıflık veya eksiklik olduğunu da düşünmüyorum. Evlat sahibi olmak sadece doğurarak mümkün olan bir şey değil, bu yüzden neden bu yolun tercih edildiğini soruyorum zaten.
Kurban ol o zebra dediğin kişilere insan müsveddesiNeymiş emzirmeyi tadacaklarmis. Bana zebralar sanki. O kadar binyil boşa evrimlesmisiz valla kültürel olarak. Çöp oldu hepsi