Herkes eski yaşamına döndü. Peki ben?

Siz de tünelin ucundaki ışıgı göreceksinizdir elbet, sitemleriniz, veryansınlarınız geçecek. Hırpalamayın kendinizi.
Tekbaşıma 2 bebe büyütmeye çalışıyorum ve evet asosyal oldum, dünyadan bi haber oldum, vücudumu sevmediğim zamanlar oldu dolu dolu. Hepsi geçiyor, başka başka konuların sayfaları açılıyor. Sıcak kahve içebiliyorum, eski sosyalliğime kavuştum, vucudum istediğim gibi ve en önemlisi annelik ilk zamanlardaki gibi kabus gibi gelmiyor. Çünkü ne yapmam gerektiğini biliyorum artık. Siz de hakim olacaksınız ama önce zaman ve sabır! Sağlıkla büyüsün
 
Son düzenleme:
Gel sarılalım
Benim bebe de haftaya 4 aylık olacak.
Mükemmel anneler grubunda degilim maalesef.
2.aydan sonra emmedi.
Dısarıya itiraf pek edemesemde emcek bisey bulamadı bence cocuk.
Sütüm az,sagıyordum artk günde 50 cc anca cıkıyor.
Her kafadan bi ses,hep bi eksik hissetme hali.
Kvdeyle resmiyette adı konulmayan bi küslüğüm var(keske adı konulsa)
Kadını bir kasık suda bogasım var
Annem dahil,tmm takılma artk diyor ama yapamıyorm takılmadan.
Bu yuzden kocama da sogugum.
Bebekle aram iyi coksükür
Bi onunla iyi zaten
Gündüz 30-40 dk anca uyuyor
Haftada 2 gün annem 1 saat yıkamaya gelip,off bu evin hali ne?Düzenli olmayı ögretemedim size nutku cekip gidiyor
Yarım saatte evi mi topla?Yemek mi yap?Kendine mi bak?
Özetle yeni bebeli evler genelde böyle.
Sakin olup oldugu kadar demek lazım.
Gecen hafta tvye baktı diye oturup aglamıs biri olarak
Mümkünse sal bi kendini bacım.önümüzde daha blw var
 
Size yazdıklarınız için olumsuz yorum yazanlar ya çocuk sahibi değil yada zor çocuk büyütmemisler.

Oğlum dün gece tam 20 defa uyandı hepsinde ağlayarak, sakinleştirmem gerekti sürekli ve bu 17 aydır böyle. Ne yaptıysam hangi doktora götürdüysem olmadı çocuk uyumuyor, gündüz uykuları da geceyle yarışır derecede. Göz altlarım mosmor aylardır, 30 yaşıma kadar kapatıcı , fondöten kullanmayan ben sırf aynaya baktıkça moralim bozulmasın diye alıp evde kullanmaya başladım. Mutsuz ve çaresiz hissettiğim zamanlar hala oluyor ki oğlum ikinci bebeğim.

Sizi çok iyi anlıyorum, yanlız değilsiniz tünelin ucu kızımda 2 buçuk yaşında gözükmeye başlamıştı, umarım sizde daha erken olur.

Ama mükemmel olmaya çalışmaktan vazgeçin hatta gerekirse bu konuda destek alın. Evden disarı çıkıp kapıda bekleyecek kadar kimseye güvenmemeniz normal değil. Kendinize zaman ayırın, kuaföre gidin mesela, bir arkadaşınızla kahve için, sinemaya gidin o iki saatte. Siz böyle yaparak süreci daha da zorlaştırıyosunuz.
 
Sİzi cok iyi anliyorum benzer durumlardan ben de gectim zamaninda.
Ama geciyor iste,inanin geciyor. Sadece birazcik sabir. Annelik zor,evde oturmak zor,calismiyor olmak zor. Yasayan bilir. Uzulmeyin ve bu gunlerin sonunda cok mutlu olacaginiz gunlerin de gelecegi hayaline tutunun bence.
 
Şöyleki ben takıntılıyım.
Ne annem ne kayınvalidem olmaz kabul edemem.
Kimse altını değiştirmeyi beceremez gibi geliyor mesela.
Canını yakarlar yüzde yüz diyorum.
Dışarı çıkıyorum her hafta ama aklım hep evde..
Mükemmelliyetçiyimdşr ve ben eksik iş yapmam yapmadım. İşim de evimde evliliğiöde.
Ama annelik çok farklı.
Başaramıyorum.
[/QUOTE]
Psikolojik destege ihtiyacıniz var.siz bu haldeyken bebek nasıl sakin olsun? Her bebek kendi fitratiyla doğar ama sizin ruh haliniz de bir o kadar etkendir.once bir sakin olun.annelik insanin sürekli kendini sorguladigi suçlu hissettiği bir delilik halı.basaramamakla ilgisi yok.gayet de başarmış 4 aylık hale getirmişsiniz.zorlanmak başarısızlık da değildir.hepimiz gectiik geçiyoruz o süreçlerden.
 
4 aylık bebeğine kendin bakabilme nimetine sahipsin.. çoğu kadın maalesef çalışmak zorunda olup işe dönüyor. Bence olaya bu açıdan bak. Şükret . Bebeğine kendin bakabildiğim için. Sosyal hayatınıda aktif hale getirmeye çalış bu seni rahatlatır en azından
 

Sağ olsun annem de 1 ay kaldı o da benim zorumla. Gerçi sonra dedim gittiği iyi oldu.
Bu çocuk çocuk değil 10 çocuğa bedel valla Allah sana yardım etsin dedi gitti.
Şaka gibi.
 
Evet çarşamba günü gidicem.
Artık ne gerekiyorsa ilaç versin...
Belki daha sağlıklı düşünürüm
 
20 aylik oldu oglum lakin hala uyumuyor, beni uykusuzluga uyusamda olur durumuna alistirdi, sizin aylardayken bende aynen siz gibiydim, ama artik ben ogluma uyum sagladim
 
Sağ olsun annem de 1 ay kaldı o da benim zorumla. Gerçi sonra dedim gittiği iyi oldu.
Bu çocuk çocuk değil 10 çocuğa bedel valla Allah sana yardım etsin dedi gitti.
Şaka gibi.

4 ayın 1 ayında anneniz gelip kalmış, bir de yardım eden yok demeniz
Bebeğim daha 2 aylık bile değildi, tam 43 günlüktü annemi kaybettiğimde. 10 gün sonra kayinvalidem de gitti memleketine. Ben de yapayalnız kaldım, ama gerçek anlamda yapayalnız yani.
Bence psikologa mutlaka gidin.
 
Yardım etmedi ki.
Bir kere bile kucağına almadı.
Ben kucağımda yemek yaptım vs.
 
Yardım etmedi ki.
Bir kere bile kucağına almadı.
Ben kucağımda yemek yaptım vs.

Tamam ama çok tutarsız söylemleriniz. Hem kimseye veremem, bakamazlar diyip hep yardım beklemeniz olmuyor. Belki onlar da korkularınızı farkedip almıyorlardır kucaklarına bile?
İlk doğum yaptığım hafta ben de kimseye vermek istemiyordum bebeğimi, annem sorarak alıyordu.
 
Size kendimden örnek vermek isterim, benimde bebeğim şuan 7 aylık. Ve bebeğimi kendim büyüttüm. Maalesef ailem yanımda değildi tabiri caizse hiç kimsem yoktu. Doğumumda daha sadece kayınvalidem vardı. Sabah 5lere kadar uyumayan bir bebek, yalnız tek başına tecrübesiz ben. Ama bırakmadım kendimi. Bana muhtaç olan bebeğime ne kadar uykusuz yorgunda olsam yetmeye çalıştım. O uyuduğunda ev işlerimide hallettim yemeğimide yaptım, gerektiğinde o kucağımdayken bütün işlerimi hallettim. Annelik güçlü olmayı gerektirir. Kendini bırakıp çaresizce oturmayı değil.
 
Ben güçlü bir anne değilim demek ki.
 
Ben güçlü bir anne değilim demek ki.

Bakın ben anne değilim ama yazdıklarınıza bakarak peşin peşin söylüyorum güçlüsünüz hem de çok güçlü
Güçlü olmasanız her şey olduğu kadar deyip rahat takılırdınız, ben çevremde ne anneler gördüm kendinize haksızlık etmeyin. Yaşadığınız sorunları en küçük kardeşimle yaşadık, hiç uyumayan , sürekli mızmız bir oğlanın ardından ikinci oğlan geldi, kardeşim perişan, deli gibi dönüp duruyor yetişiceğim diye, bir gün aldım karşıma böyle resmen omuzlarından tutup sarstım, ne yapıyorsun dedim ne, bir öğün meyva yemesinler, bir gün etkinlik yapmasınlar bu halin nedir dedim. O günden beri biraz daha iyi, çocukları uyutup bir saatte olsa kendisine vakit ayırıyor, kimseye bırakmaz çocuklarını ama başka yollar keşfetti ve şimdi daha iyi.
Dünyada en zor büyüyen şey insan yavrusu ve siz çok büyük bir iş yapıyorsunuz, yıllar sonra bir çocuğum olabilme ihtimalinden bahsettiği zaman doktorum aman kalsın dedim yapamam bu yaştan sonra, o kadar gözümde büyüyen bir durum ki siz bütün hayatınızı değiştirip bu işi yapmışsınız, gayet güçlü, cesur ve güzel bir annesiniz.
Hiç bunalmasaydınız, her şey toz pembe olsaydı o zaman bir sorun var derdim size, gayet normal yaşadığınız durum, anne olmak insanlığını unutmak demek değil bence, çok zor bir sürecin içindesiniz ama kendinize daha fazla yüklenmeyin ne olur, bazen forumda yazdıklarınıza denk geliyorum gayet aklı başında, güçlü ve güzel bir annesiniz emin olun sadece kendinize biraz alan açın, nefes alın, her şey mükemmel olmak zorunda değil
 
Merhaba, tek başına bebek büyütmenin çok zor olduğunu ve zaman zaman insanı çok etkilediğini biliyorum. Tabi her bebek kesinlikle bir değil, kimi uzun uzun uyurken kiminin hiç uykusu yok, kiminin iştahı yok vs. Ek olarak herkesin şartları da birbirinden farklı. Kiminin birçok kişiden yardım alma imkanı var, kiminin hiç yok maalesef. Bu yüzden kendinizi kimse ile kıyaslamayın ve suçlamayın kesinlikle. Eminim bu günler de geçecek ve her şey yoluna öyle ya da böyle girecek. Son olarak bebek bundan sonra da hep huysuz olacak diye de bir şey yok, tamamen değişebilir, her şey için çok erken daha. Allah yardımcınız olsun.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…