- 28 Nisan 2014
- 47.409
- 127.869
- 37
-
- Konu Sahibi blankspace1
- #21
oy kıyamamBeni asıl üzen şey geçen seneki arkadaşımın bana yaptığı şey. Ben ona hiçbir şey yapmama rağmen bana "Benden hiçbir şey isteme" dedi, tamam o da o öğretmenimizi çok seviyor anladım. Ben altı üstü bir resim istedim, dünyaları istemedim ki? Atsaydı ne olurdu, ölür müydü?
oy kıyamam
ama sende bıraz fazla duygusalsın bence
:)Evet öyleyim yapım böyle herkesin yapısı farklıİstediğim sadece bir resimdi, sırf bir resim için kalp kırmaya değer mi? Kalp kırmak 70 kere Kabe'yi yıkmaya bedel. Sırf bir resim için Kabe yıkmaya değer mi?
Nicki değiştirebiliyorsun çok önce dediğin de 1 sene olmuş..
Anlatımında çizdiğin nazik şefkatli kırılgan kızı nickin acayip bozuyor
:)
her zaman her konuda boyle dusunulse suan yasadıgımız dunya cok baska olurdu
eger resmı bulamazsanız hanı formatlanmıs bılgısayar ya
benım esım pc muhendısı bu ıslere kafası basar ona sorarım yapabılecegımız bırsey olursa resmı bulmanıza yardımcı oluruz bı sekılde canınızı sıkmayın...
Zaten kırılgan olanların üstüne gelirler. Güçlü olana bişey diyemezler. Sanıyor musun ki bu kız kırılgan aman da dikkatli davranalım diyecekler.İnan ki çok zor. Üstelik bazı insanlar kırılgan olduğumu bildikleri halde hala üstüme üstüme geliyorlar.
Aynen öylebılmıyordum
cok zor bı durum ozaman, ama bence ne olursa olsun buna uzulmemek gerek
hırsızlık yapmıyor vatanı bolmuyor tecavuz etmıyor para aklamıyor
cocuklarınıda pesınden surukleyıp sehır sehır guvenlıgı saglamaya calısıyor.
o kişiler ozaman zaten dıslasın
oyle kısılerın arkadaslıgınıza ıhtıyacınız yok
bi bıtmedıler vallahı..
olurum tabıkı :)Gerçekten mi? Çok sevindim şuan sağolun. O resim benim sevdiğim hocamla hatıra fotoğrafım. Geçen senenin hatırası. Lütfen yardımcı olur musunuz?
ayni benim gencligim ayol :) kuzum hic alinma gucenme onlara ilerde sen padisah olacan padisahİnanın ağlamamak için kendimi zor tutuyorum. Çocukluğumdan beri beni herkes dışlıyor. Taa 1. sınıftan beri. Benim babam uzman çavuştu, Tekirdağ'dan sonra Ağrı'ya taşındık. Ben 2007 yılında orada okula başladım. Ama sınıfım beni dışlıyordu. Babam uzman çavuş diye beni aralarına almazlardı, bende babası asker ya da polis olan arkadaşlarımla gezerdim. Sınıf öğretmenimiz hiçbir suç işlememe rağmen beni tahtaya kaldırır ceza olarak tek ayak üstünde bekletirdi. Orada olaylar olduğu için 1 hafta 10 gün okula gidemezdik. Ağrı'da yaşadıklarım benim panik atak olmama yetti zaten. Benimle yaşıt çocuklar sokakta polis taşlarlardı. Babam operasyonlara çıkardı, onu özlediğim için ağladığım zamanları hatırlıyorum gözümden bir damla yaş akıp gidiyor
Gelelim ortaokula. Ben 3. sınıftayken babam bir gün bizi aradı, ve tayinimizin Ankara'ya çıktığını söyledi. Çok mutlu oldum. Ankara'ya gittik. Yeni evimize gittik, benden 1 yaş büyük iki kızla tanıştım. Binadaki diğer çocuklarla beraber benim gözümün önünde kulaktan kulağa konuşurlardı. Bazen duyardım onları, hakkımda "Salak mal bu kız" gibi şeyler derlerdi. Bu yüzden hiç sokağa çıkıp oyun oynamazdım. Voleybol oynamayı hiç beceremem mesela. Bununla bile dalga geçiyorlardı, hala geçenler var. Okulda da dışlandım yine. Çok çirkin bir kız olduğumu söylerlerdi. Bu yüzden aynalara küstüğüm oldu.
Liseye geçtiğim ilk zamanlar Endüstri Meslek'te idim. Sonra orayı beğenmediğim için İmam Hatip'e gittim. Haliyle nakil sınıftaydım. Okulumdan memnundum. 10. sınıfa geçince sınıfım değişti. Bu seferde öğretmenlerim sevdiği için beni dışlamaya başladılar. Aynı zamanda panik atak hastasıydım, ve ilaç kullanıyordum. Halen kullanıyorum.
11. sınıftayım bu sene. Ama geçen sene ki sevdiğim öğretmenim bana karşı çok soğuk. Neden bilmiyorum. Geçen sene o hocamla bir resmimiz vardı. Kütahya'dayken babam bilgisayara format attığı için o resim ne yazık ki silindi. Bugün arkadaşımın yanına gidip o fotoğrafı bana atmasını rica ettim. Bana, "Of benden isteme Büşra, o resmi ne yapacaksın? Benden hiçbir şey isteme" dedi. Çok kalbim kırıldı. Ben kimseyi kırmamaya dikkat ederim. Ama ne yazık ki hep kırılırım. Artık dışlanmaktan bıktım, ne olur bana birşeyler tavsiye edin
olurum tabıkı :)
esım geldıgınde sıze ozelden msj atıcam ben ,kendısı yonlendırmeler yapar bu sekılde resıme ulasırız ınsallah :)
Insanlari takma bence onlar hep konusur bana da oldu zorbalik bile gordum cok ama su an mutluyum sukur. Meslek lisesi tarzi yerler kotu yerler bence siniflar cok kisi ve cok laylaylom takilan dalgaci insanlar oluyor. Ben son senende temel liseye gecmeni tavsiye ederim herkes ders calisma ve universite odakli ve siniflar cok az kisilik oluyor harika insanlar tanidim.
Benim de maddi olarak cok iyi degil meslek lisesinden staj paralarimdan 1 2 ayini kendim odedim ama cogu okulun aylik 500 gibi bir odemesi var hatta yazin erken kayit yaptirirsan ayda 350 400 gibi bir fiyata bile dusebiliyor bir arastirmani tavsiye ederim :)
hiç unutmam mahallede 5 kızdık yakın arkadas.ikisi bir ara cok yakındılar hatta okula gidip gelirken beraber gidip gelirlerdi bende aglardım niye beni aralarına almıyorlar dıslıyorlar diye:) annem bana kzıım neyapıcan bırak onlarla takılma derdi bende saanki onlarda mutlulugun anahtarı varmıs gibi davranırdım. acaip takardım. ben dıslanacak biriyim diye düsünme . bir silkelen söyle. lisede resim vermeyen arkadasın hödükmüş yani sen hanım hanımsın belliki bazıları laf söyleyebildiği zman ego tatmin ediyor öyle birsey olsa gerek . ki simdilerde inanılmaz dazla bu karakterler. ortaokul daki kızlarıda takma ergenler. ilkokulu hiç takmamalıydın sonucta senin gibi binlerce insan var oralarda. biraz dik dur ve sana laf söyleyene sen yapıstır lafını . mesela lisedeki foto istediğin kız oylemi dedi sen pardon de nedeninin sor sonrada sirek insan degilmisin de birseyde deme bunun gibi. hocanı bilemem ama bir sıkıntısı olabilir birde okadar ögrenci varki hayatlarında yeni yılda sana sıra gelmemiştirİnanın ağlamamak için kendimi zor tutuyorum. Çocukluğumdan beri beni herkes dışlıyor. Taa 1. sınıftan beri. Benim babam uzman çavuştu, Tekirdağ'dan sonra Ağrı'ya taşındık. Ben 2007 yılında orada okula başladım. Ama sınıfım beni dışlıyordu. Babam uzman çavuş diye beni aralarına almazlardı, bende babası asker ya da polis olan arkadaşlarımla gezerdim. Sınıf öğretmenimiz hiçbir suç işlememe rağmen beni tahtaya kaldırır ceza olarak tek ayak üstünde bekletirdi. Orada olaylar olduğu için 1 hafta 10 gün okula gidemezdik. Ağrı'da yaşadıklarım benim panik atak olmama yetti zaten. Benimle yaşıt çocuklar sokakta polis taşlarlardı. Babam operasyonlara çıkardı, onu özlediğim için ağladığım zamanları hatırlıyorum gözümden bir damla yaş akıp gidiyor
Gelelim ortaokula. Ben 3. sınıftayken babam bir gün bizi aradı, ve tayinimizin Ankara'ya çıktığını söyledi. Çok mutlu oldum. Ankara'ya gittik. Yeni evimize gittik, benden 1 yaş büyük iki kızla tanıştım. Binadaki diğer çocuklarla beraber benim gözümün önünde kulaktan kulağa konuşurlardı. Bazen duyardım onları, hakkımda "Salak mal bu kız" gibi şeyler derlerdi. Bu yüzden hiç sokağa çıkıp oyun oynamazdım. Voleybol oynamayı hiç beceremem mesela. Bununla bile dalga geçiyorlardı, hala geçenler var. Okulda da dışlandım yine. Çok çirkin bir kız olduğumu söylerlerdi. Bu yüzden aynalara küstüğüm oldu.
Liseye geçtiğim ilk zamanlar Endüstri Meslek'te idim. Sonra orayı beğenmediğim için İmam Hatip'e gittim. Haliyle nakil sınıftaydım. Okulumdan memnundum. 10. sınıfa geçince sınıfım değişti. Bu seferde öğretmenlerim sevdiği için beni dışlamaya başladılar. Aynı zamanda panik atak hastasıydım, ve ilaç kullanıyordum. Halen kullanıyorum.
11. sınıftayım bu sene. Ama geçen sene ki sevdiğim öğretmenim bana karşı çok soğuk. Neden bilmiyorum. Geçen sene o hocamla bir resmimiz vardı. Kütahya'dayken babam bilgisayara format attığı için o resim ne yazık ki silindi. Bugün arkadaşımın yanına gidip o fotoğrafı bana atmasını rica ettim. Bana, "Of benden isteme Büşra, o resmi ne yapacaksın? Benden hiçbir şey isteme" dedi. Çok kalbim kırıldı. Ben kimseyi kırmamaya dikkat ederim. Ama ne yazık ki hep kırılırım. Artık dışlanmaktan bıktım, ne olur bana birşeyler tavsiye edin