Herkes beni dışlıyor, BIKTIM ARTIK!

Aynı şeyi ben de yaşıyorum. Büyüyünce değişir sanıyorsun ama değişmiyor.

İlla ki birileriyle dipdibe, yakın olmadan da yaşayabilirsin. Yalnız kalmaktan gocunma. Ve kimse için olduğundan farklı daha sempatik görünmeye çalışma. Seni olduğun gibi seven insanlar da çıkar karşına

canım benım ben de ılkokulda hep dıslanırdım benım sebebım ıse babamın ogretmen olmasıydı.
arkadaslar ogretmenlerın babamın meslegınden dolayı benı kayırdıgını dusunurlerdı.
cocuk aklı ıse daıma alınmaya musaıttır cok kafaya taktıgım oldu..
sonra yas ılerleyınce bu durumun ozguvenımı sarstıgını hıssettım. kendımı topladım ve kendıme guvenım oldugu ıcın ınsanlar da bana saygı duymaya basladı..
unutma;
her sey sende gızlı..

Kim daha çok iki yüzlü, insan kullanmasını biliyor o daha çok sevilip sayılıyor bakın etrafınıza göreceksiniz.....

Hepinize çok teşekkür ederim. Bugün daha iyiyim. Dün geçe hıçkıra hıçkıra ağladım. Sol gözüm şiş şuan. Ama şunu öğrendim: Yalnız olmak daha iyi, zaten ortaokuldayken de yalnızdım. Bugünden sonra hiç kimseyi umursamayacağım.

tenesemisir .!.:

Aynı şeyi ben de yaşıyorum. Büyüyünce değişir sanıyorsun ama değişmiyor.

Genişletmek için tıkla...

bsrgunes .!.:

İlla ki birileriyle dipdibe, yakın olmadan da yaşayabilirsin. Yalnız kalmaktan gocunma. Ve kimse için olduğundan farklı daha sempatik görünmeye çalışma. Seni olduğun gibi seven insanlar da çıkar karşına

Genişletmek için tıkla...

Ortaokulda ilkokulda cok guzel dostluklar edinmisim hala daha gorusuyorum. Ama şu lisede herkes bir alemdi. Kimseyle yakınlaşamadım. Ankaranın en iyi liselerinden birinde okudum. Herkes kendince bir havlardaydı. Herkesle konusur selamlasirdim. Kimseye yüz vermezdim kendime yanaştırmazdim. Gerekirse tenefuse bile cıkmazdım. Ne gerek var. Konustuklari seyler hep o kimle cikmis bu kimle yatmis bu kimi opmuş vs. Böyle gereksiz sohbetlere girecegine yalnız olmak daha iyi. Kimseye minnet etmeden. Başın dik olacak.

Agrıda dıslanma sebebin babanin meslegi olabilir. Bence sen bunun etkisinde kaldıgın icin Ankarada da insanlara bir ön yargı ile yaklasmis olabilirsin. Dolayisiyla onlarda bu kiz ne garip diye seni elestirmis olabilirler. Sen kendine güven. Insanlara gerektigi yerde gereken sertlikte yaklas kimseyi kirmayayim aman iyi olayim derdine düsme. Sakın karakterinden ödün verme. Yeri gelince hakkini savun kavganıda et. Ama insanlarada gülümseyip arada şaka yapmayı bil. Yoksa insanlarimiz her zaman sömürmek kullanmak pesindedir.

Acaba cokmu sey bekliyosun diger insanlardan be kzum?
Seni sevmelerine gerek yok.
Saygi duymalarina gerek var.
Bu saygiyida bazen yumrugunu masaya vurarak talep ediceksin.

Anliyorum seni agridaki baslangictan snra herseyde az bi pasif devam etmissin. Insanlarin seni sevmesini beklemissin bi umitle ama sonra uzulen yine sen olmussun.

Ayni sebeplerden dolayi degil, ama bazi ogretmenler bnide sevmez. Zaten ogretmenler sevse ne yazar? Notunu adil versinler tamamdir. Bi ogretmene zmaninda kafa tuttugum icin bazen degisik davranir bana kadin, ama taktimmi hic? Yok. Hatta bazen " o ogretmen ayagina gelicekkk" espirileriyle asi kizi oynarim sinifta kendimce arkdaslarla. Ama sonuc olrak seni sevmeyenleri dusunup " onlar beni sevmiyor" dmek yerine " pff, kim onla ugrasicak, o pas vriyor ama ben takmiyorum hic sevmem" havasi yasiycaksin.

Daha çok kucuksun tatlım su yazdıklarıni birkaç sene sonra okusan anlarsın :) çok takma kafaya insanları, insanları gözünde çok büyütme senden bir artıları yok. Herkesle iyi olmak zorunda değilsin. Ben de küçükken çok dislandim, hemde ist'un ortasında hiçbir neden yokken. Şimdi az da olsa surekli gorustugum sağlam insanlar var. Eğitimine, gelişimine tak kafayı bunlara değil :)

Biraz bencil ve egoist ol. Kendini beğenmiş ol,kendini sev. Kendine bayıl. Birak onlar seni sevmesin. Sen kendini sevdiğinde peşinde kuyruk olurlar.