- 6 Ekim 2024
- 150
- 466
- 38
-
- Konu Sahibi Pisipatisii
- #21
Engel
Zaten ondan rahattır es ailesi.
Engel olsa kadın burada dertlenmezdı.
Zaten ondan rahattır es ailesi.
Engel olsa kadın burada dertlenmezdı.Niye, bazıları engel olmaya çalışabilir
İşte ben de diyorum ki söyle de engel olsunEngel
Engel olsa kadın burada dertlenmezdı.
Zaten ondan rahattır es ailesi.
Benım gözlemledıgım oğlan çocuklar babadan çekiniyor anne olsa soyler de.İşte ben de diyorum ki söyle de engel olsunçünkü benim çocuğuma çikolata verirdi kp. Ben eşimi evde zararlarıyla ilgili dolduruyordum o da engel olmaya çalışıyordu
Bizde de öyledir. Saygısız insanlarla anlaşmak zor işte napacaksın. Bizimkiler memlekette yaşıyorlar da çocuklar kendi evimize dönünce benim kurallarımı hatırlıyorlarBenım gözlemledıgım oğlan çocuklar babadan çekiniyor anne olsa soyler de.
Burada kaynana pek aktif değil.
Kaynata almıs sazı çalıyor.
İşte laf anlamazlar uğraşmak zor.Bizde de öyledir. Saygısız insanlarla anlaşmak zor işte napacaksın. Bizimkiler memlekette yaşıyorlar da çocuklar kendi evimize dönünce benim kurallarımı hatırlıyorlar
BüyütmüşsünüzMerhaba. Konu açıp açmamak arasında çok kaldım ama çok bunaltıyor bu konular beni. O yüzden nolacaksa olsun dedim.
Genel anlamda eş ailesiyle iyi anlaşıyoruz aslında. Ta ki kp doğum sonrası hergün evin bi yerini tamir etme bahanesiyle çat kapı gelene kadardı. Ben de Yaz günü olduğu ve kucağımda sürekli bebek olduğu için kıyafet anlamında da müsait olamıyordum. Zaten ilk günlerim hep yorgun ve uykusuzdu. Söylediğimde bağırıp kavga edip çıkıp gitmişti. Sonra kendi gelip barıştı tekrar. Her neyse.
Kendi çocuğumuz hakkında kendi kendimize şaka yapamıyoruz hemen ciddiye alıp olay haline getiriyor. Mesela ek gıdaya başlicaz eşim dedi ki ona ( bebeğimize) lahmacun ısmarlicam akşam dedi. Biz gülerken kp ciddileşip kaşlarını çatıp hayır olur mu öyle şey verilmez daha dedi.
Hep negatif konuşuyor hakkında. Çocuk kahkaha atarken sen kızdın mı sen sevmedin mi sen sinirlendin mi vs diyor. Çünkü kendisi gülmeyi sevmez.
Kv de kendi halinde çok karışmaz bize. Ama en ufak Bi şeyi bile abartma huyları var maalesef. Mesela bebeğin ateşi çıktı diyelim. Kendisi duyduğu zaman bütün ailesine haber verir, yazık bebeğin ateşi varmış vs diye birbirlerine anlatırlar ortalık en ufak bir soğuk algınlığında bile yangın yerine döner.
Ben de böyle şeyleri çok abartı buluyorum yani gereksiz. Grip ateş vs hayati olmadığı sürece geçip gidiyor yani diye düşünüyorum.
Daha önce uygun bir dille söyledim, böyle yapmayın ben de panik oluyorum, bi çözüm bulamıyorum böyle yaptığınızda büyütecek bişey değil korkmayın diyorum, bana belli etmemek için yok canım korkmadık çocuk öyle öyle büyür diyor. Çünkü ben ona öyle söylemiştim daha önce. Ama duyan çoktan duymuş, telefonlarımız susmaz hale geliyor
Mesela bebeği bu ay sonu sünnet ettiricez. Kendisi de memleketinde. Evi burda ön sokakta oturuyor eşim sordu ne zaman döncen ay sonu sünnet olcak bebek diye. 3 aydır yaptırmayı düşünüyoduk ama erteledik denk gelmedi vs. Şimdi yaptırmasanız, daha küçük, canı yanacak yani şimdi, bir ay daha bekleyin falan diyo.
Yani çocuk hakkında aldığım her karara müdahale etmek istiyolar, bu da bende ulan acaba çocuğuma kötü bişey mi yapıyorum, ya da hasta olduğunda acaba bakamıyor muyum şimdi ne dicem bunlara vs gibi düşünceler oluşturuyor bende.
Prematüre bir bebekti ve bugüne kadar onlar da biliyor ki tek başıma gerçekten iyi iş çıkardım.
Bebeğim erkek olduğu için paşa kral falan diyerek pohpohlanarak büyümesinden de hiç haz etmem. Ama sadece paşa paşa diye seviyorlar. Kp sen ağasın sen paşasın bi tane çakarsın vs gibi seviyor.
Bebeğimin ayrıcalıklı olduğunu düşünüyorlar. 6 aylık bebeği kucağına alıp bu ev senin, bu araba da senin, diğer ev de senin hangisini istersin vs diye soruyor. Ailenin tek torunu olduğu için üstüne çok düşüyorlar. Anlıyorum. Ama geleceğe baktığım zaman evde babasıyla benim koyduğumuz kuralların onlara gidince altüst olması gözümü korkutuyor açıkçası.
Argo konuşmayın yanında desek nolacak deyip espriye vuruyorlar, kp özellikle bebeğin annesi olarak beni komple yok saymak ister gibi, biraz daha büyü seninle ikimiz kaçıp gitcez vs diyor. Annen baban sana karışıyor mu, sana kimse karışamaz gibi cümleler kuruyor. Üstelik ikiz bebekti ve birini kaybettim. Bu şartlarda onu gözümün önünden hiç ayıracağımı sanmıyorum.
Dışarıdan bakılınca ufak tefek şeyler gibi görünüyor olabilir, ama geleceğe yönelik kaygılarım var onu büyütürken. Uzak durmak gibi şansımız da yok evler yakın. Sürekli her konuda anne baba olarak onları mı uyaralım, çocuğu mu uyaralım bilemiyorum. Dediğim gibi tüm bunlar yüzünden acaba kendi çocuğuma yetersiz mi geliyorum, bakamıyor muyum, yanlış kararlar mı aldım acaba fikirleri doğuyor hep içim doldukça doldu ve bayağı bunaldım. Büyütürken işim zor. Hangisine laf anlatacağımı şaşırıyorum
Mesafe mesafe diyolar da çocuktan sonra sen psikolojik olarak zaten yeterince yıpranmış oluyorsun sadece çocuğa odaklı olduğun için o mesafeyi koruyamayabiliyorsun haliyleKüçük küçük ama aşırı sinir bozucu hareketler. Okudukça çıldırdım. Ben de hiç hoşlanmam bu tarz hareketlerden ve bi oğlum var benim oğluma da bikaç kez oranı buranı yerim (açık açık söylüyordu ben yazmaya utandım) tarzı söylemi oldu kayınpederin. Başta defalarca güzelce uyardım baktım adam beni hiç sallamıyor en son sert bi şekilde söyledim. Gitmiş eşime benim söylemediğin bir sürü şey katarak yalanlar sıralamış. Eşim ne kadar ihtimal vermese de babası işte. Günlerce sürekli arayıp arayıp eşimi doldurdu. Ben arayıp özür diliycekmişim. Bi iki ay hiç aramadım en son aradılar bana hesap sormak için. Eşim de yanımdaydı ben size böyle mi söyledim falan diyorum yok kızım hiç öyle şey olur mu dediler eşim de hepsini duydu. Sonradan da yine onlar yüzünden tartışmıştık. Eşim sinirlendi evden çıktı hava almaya. Annesini aradım her şeye müdahil oluyosunuz sizin yüzünüzden eşimle aram bozuldu. Bu şekilde çekemiycem biz boşanıyoruz dedim. Şoka girdiler. O gün bugündür istemediğim bi şey yapamıyorlar çok şükür.
Eşimle birbirimizi çok seviyoruz. Çok anlayışlı. Ama tek eksisi bu olabilir. O da ailesinin yakınında oturmasından kaynaklı. Uzuuunn uzun açıklama yapıyor. Şu şu yüzden küçükken yaptırıyoruz şöyle olursa böyle olur gibisinden. Ben anne babası olarak biz öyle uygun gördük de geç dediğimde biz zaten istediğimizi yapıyoruz bizim çocuğumuz diyor. Evet ama her şeyin hesabını verdikten sonra bi anlamı kalmıyor kiEsı karısına görmezden gel der.
Eşler başka ne der kı?
Evet. Ben farklı şehirde yaşıyorum arada sırada gördükçe çıldırttılar. Sizi düşünemiyorum Allah yardımcınız olsun. İnsan zaten hassas oluyo bi de böyle sinir bozucu şeyler iyice çileden çıkarıyor.Mesafe mesafe diyolar da çocuktan sonra sen psikolojik olarak zaten yeterince yıpranmış oluyorsun sadece çocuğa odaklı olduğun için o mesafeyi koruyamayabiliyorsun haliyle
Uzaklasmanız lazım.Eşimle birbirimizi çok seviyoruz. Çok anlayışlı. Ama tek eksisi bu olabilir. O da ailesinin yakınında oturmasından kaynaklı. Uzuuunn uzun açıklama yapıyor. Şu şu yüzden küçükken yaptırıyoruz şöyle olursa böyle olur gibisinden. Ben anne babası olarak biz öyle uygun gördük de geç dediğimde biz zaten istediğimizi yapıyoruz bizim çocuğumuz diyor. Evet ama her şeyin hesabını verdikten sonra bi anlamı kalmıyor ki
Defalarca açıkladım çocuk bu ağlaya ağlaya büyür, düşer dizi yararlanır, üşütür hasta olur vs olabilir bunlar, bunları düşünüp kendinizi huzursuz etmeyin dediğim halde önce evet tamam haklısın deyip içten içe ben kendi çocuğumu düşünmüyormuşum gibi fikirleri var. Hele kpnin kurduğu hayallerde sadece oğlum var ben ve babası asla yokuzHepsi fazlasiyla yaşandı, benim çocuğumu bir ben düşünmüyormusum gibi hissettirildi, ya bir yere çarparsa ve bakamadigim soylenirse diye içten geçirildi, benim hayır dediğim çoğu şeye bişey olmaz diyip yapıldı, çocuğun annesi değil bakicisiymisim muamelesi göze sokuldu.
Kızım kreşe başladı ve eşim annesine söylediğinde aldığı ilk tepki ‘kızına vuran olursa o da vursun,bunu sık sık söyle’dedi kayınvalidem.Merhaba. Konu açıp açmamak arasında çok kaldım ama çok bunaltıyor bu konular beni. O yüzden nolacaksa olsun dedim.
Genel anlamda eş ailesiyle iyi anlaşıyoruz aslında. Ta ki kp doğum sonrası hergün evin bi yerini tamir etme bahanesiyle çat kapı gelene kadardı. Ben de Yaz günü olduğu ve kucağımda sürekli bebek olduğu için kıyafet anlamında da müsait olamıyordum. Zaten ilk günlerim hep yorgun ve uykusuzdu. Söylediğimde bağırıp kavga edip çıkıp gitmişti. Sonra kendi gelip barıştı tekrar. Her neyse.
Kendi çocuğumuz hakkında kendi kendimize şaka yapamıyoruz hemen ciddiye alıp olay haline getiriyor. Mesela ek gıdaya başlicaz eşim dedi ki ona ( bebeğimize) lahmacun ısmarlicam akşam dedi. Biz gülerken kp ciddileşip kaşlarını çatıp hayır olur mu öyle şey verilmez daha dedi.
Hep negatif konuşuyor hakkında. Çocuk kahkaha atarken sen kızdın mı sen sevmedin mi sen sinirlendin mi vs diyor. Çünkü kendisi gülmeyi sevmez.
Kv de kendi halinde çok karışmaz bize. Ama en ufak Bi şeyi bile abartma huyları var maalesef. Mesela bebeğin ateşi çıktı diyelim. Kendisi duyduğu zaman bütün ailesine haber verir, yazık bebeğin ateşi varmış vs diye birbirlerine anlatırlar ortalık en ufak bir soğuk algınlığında bile yangın yerine döner.
Ben de böyle şeyleri çok abartı buluyorum yani gereksiz. Grip ateş vs hayati olmadığı sürece geçip gidiyor yani diye düşünüyorum.
Daha önce uygun bir dille söyledim, böyle yapmayın ben de panik oluyorum, bi çözüm bulamıyorum böyle yaptığınızda büyütecek bişey değil korkmayın diyorum, bana belli etmemek için yok canım korkmadık çocuk öyle öyle büyür diyor. Çünkü ben ona öyle söylemiştim daha önce. Ama duyan çoktan duymuş, telefonlarımız susmaz hale geliyor
Mesela bebeği bu ay sonu sünnet ettiricez. Kendisi de memleketinde. Evi burda ön sokakta oturuyor eşim sordu ne zaman döncen ay sonu sünnet olcak bebek diye. 3 aydır yaptırmayı düşünüyoduk ama erteledik denk gelmedi vs. Şimdi yaptırmasanız, daha küçük, canı yanacak yani şimdi, bir ay daha bekleyin falan diyo.
Yani çocuk hakkında aldığım her karara müdahale etmek istiyolar, bu da bende ulan acaba çocuğuma kötü bişey mi yapıyorum, ya da hasta olduğunda acaba bakamıyor muyum şimdi ne dicem bunlara vs gibi düşünceler oluşturuyor bende.
Prematüre bir bebekti ve bugüne kadar onlar da biliyor ki tek başıma gerçekten iyi iş çıkardım.
Bebeğim erkek olduğu için paşa kral falan diyerek pohpohlanarak büyümesinden de hiç haz etmem. Ama sadece paşa paşa diye seviyorlar. Kp sen ağasın sen paşasın bi tane çakarsın vs gibi seviyor.
Bebeğimin ayrıcalıklı olduğunu düşünüyorlar. 6 aylık bebeği kucağına alıp bu ev senin, bu araba da senin, diğer ev de senin hangisini istersin vs diye soruyor. Ailenin tek torunu olduğu için üstüne çok düşüyorlar. Anlıyorum. Ama geleceğe baktığım zaman evde babasıyla benim koyduğumuz kuralların onlara gidince altüst olması gözümü korkutuyor açıkçası.
Argo konuşmayın yanında desek nolacak deyip espriye vuruyorlar, kp özellikle bebeğin annesi olarak beni komple yok saymak ister gibi, biraz daha büyü seninle ikimiz kaçıp gitcez vs diyor. Annen baban sana karışıyor mu, sana kimse karışamaz gibi cümleler kuruyor. Üstelik ikiz bebekti ve birini kaybettim. Bu şartlarda onu gözümün önünden hiç ayıracağımı sanmıyorum.
Dışarıdan bakılınca ufak tefek şeyler gibi görünüyor olabilir, ama geleceğe yönelik kaygılarım var onu büyütürken. Uzak durmak gibi şansımız da yok evler yakın. Sürekli her konuda anne baba olarak onları mı uyaralım, çocuğu mu uyaralım bilemiyorum. Dediğim gibi tüm bunlar yüzünden acaba kendi çocuğuma yetersiz mi geliyorum, bakamıyor muyum, yanlış kararlar mı aldım acaba fikirleri doğuyor hep içim doldukça doldu ve bayağı bunaldım. Büyütürken işim zor. Hangisine laf anlatacağımı şaşırıyorum
Mesela yukarıda çocuğumun pohpohlanmasından, ağa paşa diye sevilmesinden, bu evler arabalar senin diye gazlanmasından hoşlanmadığımı belirtmişim, neden bunda ne var demişler. Çocuğum her konuda her çocukla eşit. Çünkü çocuk çocuktur. Sürekli çocuğa kendi evlerini göstererek bunlar senin demek çok itici ya. 6 aylık bi bebeğe emlak kralı gibi davranmak niye. Çocuk kendini her anlamda ayrıcalıklı hissedecek, her istediğini yaptırabileceğini sanacak büyüdüğünde. Bunun sonuçlarını anne baba çekiyor. Ve bu mesafeyle de alakalı bişey değil. Bunu anlamıyorlar tek açıdan bakıldığı içinKızım kreşe başladı ve eşim annesine söylediğinde aldığı ilk tepki ‘kızına vuran olursa o da vursun,bunu sık sık söyle’dedi kayınvalidem.
İnanılmaz sinir oldum.Benim kızım şiddetin ne olduğunu bilmez.Keşke herkes haddini bilse ya.
Siz net şekilde konuşabilirsiniz ama inanın yine yaparlar.Mesela yukarıda çocuğumun pohpohlanmasından, ağa paşa diye sevilmesinden, bu evler arabalar senin diye gazlanmasından hoşlanmadığımı belirtmişim, neden bunda ne var demişler. Çocuğum her konuda her çocukla eşit. Çünkü çocuk çocuktur. Sürekli çocuğa kendi evlerini göstererek bunlar senin demek çok itici ya. 6 aylık bi bebeğe emlak kralı gibi davranmak niye. Çocuk kendini her anlamda ayrıcalıklı hissedecek, her istediğini yaptırabileceğini sanacak büyüdüğünde. Bunun sonuçlarını anne baba çekiyor. Ve bu mesafeyle de alakalı bişey değil. Bunu anlamıyorlar tek açıdan bakıldığı için
Çok haklısınız. İş sadece mesafeyle bitmiyor dediğiniz gibi maalesef. Anlayan birilerinin olduğunu bilmek çok rahatlatıcı teşekkür ederimSiz net şekilde konuşabilirsiniz ama inanın yine yaparlar.
Kayınvalidem bana değil eşime yapıyor mesela.Çünkü ben mesafe koydum,yine de yapıyorlar.
Sizin de düşüncelerinizi çok beğendim
Sanki benim eşimi anlattınız. Normalde çok şükür çok iyi anlaşırız ama ailesi böyle yapınca açıklama yapmaya çalışıyor. Biz de çocuğu küçükken sünnet ettirdik ona da laf ettiler. Neden el kadar bebeği sünnet ettirmişim. Sanki ben tek başıma karar verdim. Büyüyünce sünnet düğünü yaparmışız. Nefret ederim böyle şeylerden. O gün de eşimle sinir olduk en güzel anlarımızın katilleriEşimle birbirimizi çok seviyoruz. Çok anlayışlı. Ama tek eksisi bu olabilir. O da ailesinin yakınında oturmasından kaynaklı. Uzuuunn uzun açıklama yapıyor. Şu şu yüzden küçükken yaptırıyoruz şöyle olursa böyle olur gibisinden. Ben anne babası olarak biz öyle uygun gördük de geç dediğimde biz zaten istediğimizi yapıyoruz bizim çocuğumuz diyor. Evet ama her şeyin hesabını verdikten sonra bi anlamı kalmıyor ki