- 29 Ağustos 2024
- 5
- 11
- 25
-
- Konu Sahibi secretgaardenya
- #1
Merhaba. Öncelikle ben 3 yıllık evliyim. Babam vefat ettigi icin ve o dönem maddi sıkıntılar yaşadığım için ve bence en önemlisi arkamda güçlü bir anne duruşu olmadığı için evlilik sürecinde her şeye okey dedim. Yapı olarak naif birisiyim sesim duruşum sakindir ve kalp kırmaktan korkarım neyse biz evlendik esimin ailesi beni cok seviyordu. Taa ki ben cocuk dogurana kadar o gün ilk kez bazi seyler icin sesimi çıkardım ve hayır dedim. O günden sonra özellikle kv bana düşman oldu. Nefret ettiği arkasından en kötü lafı bile rahatlıkla söyleyebilen kv onunla anne kız gibi oldu. Bebeğim doğdu sadece 1 kez geldiler sonra hep biz gittik onlar gelmedi biz aramazsak arayıp sormazlar torunlarını.(ilk torun bu arada)
Ne zaman gitsek bir olay çıkar ve bundan eşim ve ben sorumlu tutuluruz. Bir kere hayır dedim eşimde beni destekledi diye ikimizde aforoz edildik. Şu an bebeğimi aramazlar sormazlar millet içinde babanne dede hala amca rolü yaparlar. Oy cok seviyoruz dayanamiyoruz biz buna derler biz evimize dönünce bir daha arayip sormazlar (farkli şehirlerde yaşıyoruz ama aramızdaki mesafe 1 saatlik) neyse ben cocugumu sevsinler diye hep foto video atiyordum. Artık atmıyorum ama evladımı arayip sormamalari cok ağrıma gidiyor. Ne yapmaliyim yüzlerini görmek seslerini duymak istemiyorum ama idare etmek zorundayim yapmacık davranamıyorum onlar gibi oynayamiyorum. Eltimle olan iki yüzlülüklerine katlanamıyorum. Hepimiz bir aradayken eltim aileden ben sanki yabancıymışım gibi hissettiriyorlar. Bu arada ben okumuş etmiş mesleğini eline almış bir kadınım. Ilk başta duruşumu korumayamadim su anda dışlandıgm icin bu durumu kendime yediremiyorum haksizliga uğramış gibi hissediyorum. Bu duyguyu üzerimden atmak istiyorum. Tavsiyelerinizi görüşlerinizi büyük bir dikkatle okuyor olacağım. Şimdiden teşekkür ederim. "Nazik ve kibar insanlarin enayi yerine konulduğu bir dünya da çokta bir sey beklememem lazım ama yırtık olamıyorum elimde değil"
Ne zaman gitsek bir olay çıkar ve bundan eşim ve ben sorumlu tutuluruz. Bir kere hayır dedim eşimde beni destekledi diye ikimizde aforoz edildik. Şu an bebeğimi aramazlar sormazlar millet içinde babanne dede hala amca rolü yaparlar. Oy cok seviyoruz dayanamiyoruz biz buna derler biz evimize dönünce bir daha arayip sormazlar (farkli şehirlerde yaşıyoruz ama aramızdaki mesafe 1 saatlik) neyse ben cocugumu sevsinler diye hep foto video atiyordum. Artık atmıyorum ama evladımı arayip sormamalari cok ağrıma gidiyor. Ne yapmaliyim yüzlerini görmek seslerini duymak istemiyorum ama idare etmek zorundayim yapmacık davranamıyorum onlar gibi oynayamiyorum. Eltimle olan iki yüzlülüklerine katlanamıyorum. Hepimiz bir aradayken eltim aileden ben sanki yabancıymışım gibi hissettiriyorlar. Bu arada ben okumuş etmiş mesleğini eline almış bir kadınım. Ilk başta duruşumu korumayamadim su anda dışlandıgm icin bu durumu kendime yediremiyorum haksizliga uğramış gibi hissediyorum. Bu duyguyu üzerimden atmak istiyorum. Tavsiyelerinizi görüşlerinizi büyük bir dikkatle okuyor olacağım. Şimdiden teşekkür ederim. "Nazik ve kibar insanlarin enayi yerine konulduğu bir dünya da çokta bir sey beklememem lazım ama yırtık olamıyorum elimde değil"