5 kişilik bir arkadaş grubum var. On küsür senedir arkadaşız. Öyle çok büyük kavgalar eden büyük dargınlıklar yaşayan bir grup olmadık hiç bir zaman fakat ben çok uzun süredir arkadaşlarıma kırgınım. Sanırım pandemide başladı. Çok yakın olduğum bir arkadaşım var adı gizem olsun. Her şey Gizemi sürekli benim aradığımı fark etmemle başladı. Daha da kötüsü beni uygun olduğunda aramasını söylediğim zamanlarda bile defalarca arayacağını söyleyip sürekli unutması ya da bir türlü canının telefonla konuşmayı istememesi oluyordu bahaneleri.. (Bu arada telefonla konuşmayı sevmediğini söylüyor kendisi ama onun dışında hep mesaj atıyordu) Ben bu durumu fark ettikten sonra aramayı bıraktım. Daha sonra arkadaşlarımın onaylamadığı toksik bir ilişkim vardı ikinci kırgınlık burda başladı benim açımdan. Hepsi değil ama arkadaşlarımdan bir tanesi Hande diyelim adına.. Hande sürekli bir ayrıl bir barış ilişkime geri döndüğüm için bana laf sokuyordu. Açıkçası bu durumda beni çok kırmıştı. Daha sonra bende kendimi biraz çekmeye başladım. Onlar aramadan aramıyordum ya da onlar görüşme teklif etmeden görüşmüyordum. Hatta bu yüzden çok eleştirildim. Başkalarıyla görüşüyorsun bizle niye görüşmüyorsun gibisinden. Daha sonra üçüncü ve en büyük kırılmam şu şekilde oldu; Biz uzun zamandır arkadaşız ve ilk arkadaş olduğumuz zamanlarda daha kalabalık bir gruptuk sekiz dokuz kişi falandık fakat yıllar içerisinde sayımız beşe düştü. Bir gün hepimiz Gizemlerin evde otururken ablası yanımıza geldi ve sohbet etmeye başladık. Eski arkadaşlarımızdan konuştuk sonra ablası birden dedi ki ''Peki sizce şuan gruptan tekrar birisi ayrılacak olsa bu kim olur?'' dedi. Ve tüm arkadaşlarım beni gösterdiler. Şok oldum ve o an bununla alakalı bir tepki veremedim açıkçası. Fakat şuan bile üzerine düşündükçe kırılıyorum. Gel zaman git zaman yer yer inişli çıkışlı bazen kopmalı bazen tekrar bağlanmalı ilişkiler yaşadık pandemiden bu yana. Ben kimden ne görüyorsam onu verdim ya da kimden ne görmüyorsam onu vermedim. Hatta açık açık konuşmalarımız oldu 4-5 kere. Hani neden kendimi çektiğimle alakalı ve neden beni ısrarla aramadıklarını sorduğum arkadaşlarım oldu. Her zaman için bahaneleri oldu. Açık açık bu şekilde devam ederlerse arkadaşlığımı keseceğimi de söyledim. Bir işe yaramadı. Üstüne bir de üç kişilik bir grupları olduğunu öğrendim. Bu durumu zaten saklamadılar hiç bir zaman ama gittikçe daha çok batmaya başladı çünkü her buluşmada onların konularına yetişemez oldum. Bazı konuşmalar olaylar yaşanmıştı ve ben bunları bilmiyordum. Bu grubun neden var olduğunu sordum çünkü hali hazırda beş kişilik bir grubumuz vardı ve zaten ordan da konulabilirlerdi her ne konuşuyorlardıysa. Açıklamaları şu oldu: '' Sen ve Hande yeterince aktif değildiniz grupta, yazdığımız mesajlara cevap vermiyordunuz biz üçümüz daha aktiftik bu sebeple açtık.'' Ve o grupta kesinlikle yanlış bir şey konuşulmadığını ne benimle ne başkasıyla alakalı hiç bir şey konuşmadıklarını söylediler. Yani kısacası yaptıkları ve söyledikleri her şeye her zaman için bir kılıf buldular. Ve tüm bu olaylar içinde, sen yeterince bizimle ilgilenmiyorsun, yeterince arayıp sormuyorsun, yeterince mesaj atmıyorsun bize şeklinde sitemler bile ettiler bana. Açıkçası çok uzun zamandır yaşamış olduğum bu kırgınlığın bir türlü farkedilmemesi daha doğrusu fark ettikleri şeyi yanlış yorumlamaları beni çok üzüyor. Çünkü onlara göre ben onlarla ilgili hiç bir şey merak etmiyorum ve ilgilenmiyorum. Olayı böyle görüyorlar. Defalarca kez yaşanan bazı durumlardan rahatszlığımı dile getirmeme rağmen hiç bir şey değişmediği için tekrar bir konuşma yapmak istemiyorum. Fakat hayatımdan da çıkartamıyorum. Ne yapacağımı bilmiyorum çok dışlanmış hissediyorum. Sizce her şeyi kendi kendime ben mi yaptım?
