- 21 Temmuz 2011
- 130
- 138
-
- Konu Sahibi hedefeksielli
- #41
Senden feyz aldım ben de kalktım leslie yaptım.simdilik 1 mil ama başlangıç olsun.
suyu mutlaka arttırmalısınız, bir de kahve daha fazla su atmanıza sebep olur kahve içtiğinizde ekstra su tüketmeye dikkat edin 1-2 bardak da olsa
benim de duygusal açlıkla imtihanim sürüyor canım istersen benim topigime de bir göz at sana destek olacak yazılar okuyabilirsinÇok acıktım sandım! Eski sevgilimin yeni sevgilisiyle fotoğrafını attı arkadaşım bana. Onun instagramında ekli hala. Bunu buraya yazmak aklıma bile gelmedi önce. Sonra nasıl acıktığımı sandığımı ve bununla nasıl baş ettiğimi yazmam faydalı olur belki birilerine diye düşündüm. Otuz beş yaşındayım hepi topu dört sevgilim olmuştur. Herkes gibi ben de en çok sonuncusunu sevdim zannediyorum. Galiba zaman karar verecek neyin ne olduğuna... Aslında mesele sevgili değil mesele her ne olursa olsun içime sıkıntı veren ve beni yemeye sevk eden o "şey". O şey beni yoran, pes ettiren, değiştiren şey! Eskiden -sadece bir hafta önce- aklıma ilk gelen pizza söylemek olurdu doğrusu. Eski fotoğraflara bakmak, diğer kızın hesaplarını incelemek, önce sevgilime sonra da kendime kızmak... Kalktım bir büyük bardak su içtim, süt ısıttım, kahve yaptım ve bir sigara yaktım. Ne duygusal şarkılar açtım ne fotoğraf karıştırdım... Derin derin nefes alıp açlık sandığım o korkunç şeyin geçmesini bekledim. Yedikten sonra nasıl üzüleceğimi nasıl pişman olacağımı kendimden nasıl nefret edeceğimi hayal edip durdurdum kendimi. Ömründe duygusal yeme bozukluğu olmayan hiç kimse neden bahsettiğimi anlayamaz. Bu öyle tuhaf, öyle buyurgan bir duygu ki teslim olmamak imkansız -dı - şimdiye dek... Bir kere olsun teslim olmamak bile delicesine mutlu etti beni. Erkenden uyumaya karar verdim. Yemeyi bir uyuşturucu gibi kullanan herkes -ben de dahil- bundan bir an önce kurtulabiliriz umarım. Henüz on gün bile olmadı ama ben bu sefer bunlarla erkenden yüzleşiyorum. Bu sefer hepsine göğüs geriyorum. Bu sefer tamamen değişmek zorundayım yoksa ömrümde ilk kez hissettiğim bu gücü bir daha içimde bulabilecegimi hiç sanmıyorum...
benim de duygusal açlıkla imtihanim sürüyor canım istersen benim topigime de bir göz at sana destek olacak yazılar okuyabilirsin
önemli olan yalnız olmadigimizi bilmek birçok insan bu sorunu yaşıyor atlatacagiz inşallah :) Topigimin adı -Özgüvenli bir ben için- beklerim :)Destek için çok teşekkür ederim. :) Bakacağım...
önemli olan yalnız olmadigimizi bilmek birçok insan bu sorunu yaşıyor atlatacagiz inşallah :) Topigimin adı -Özgüvenli bir ben için- beklerim :)
İnceledim. Faydalı olacaktır muhakkak zira meseleler hep aynı. Çok tanıdık geldi yazılanlar... Bu konu kafamı uzun süredir kurcalıyor aslında. Yabancı kaynaklardan çok okudum ama bizde daha iyi araştırmalı bu konu diye düşünüyorum. Obez olabilmiş bir insanın duygusal dünyasının çok stabil olması imkansız gibi geliyor bana. Kimi yemekten kesilir üzülünce kimi durmadan yer. Ben genel olarak kendimi eve kapatıp tıka basa yiyenlerdenim. Açıkçası bir yıl boyunca beni en çok zorlayacak şeyin bu olacağını düşünüyorum. Umarım bir an önce herkes kurtulur bu hislerden... Tekrar tekrar teşekkürler... :)
Bu forumda yazan hepimizin az ya da çok yeme bozukluğumuz var zaten diye düşünüyorum. İster 50 kilo olalım, ister 150... Mesela ben kilo olarak çok büyük rakamlara hiç çıkmamış olsam da senin de C cranial 'ın da yazdıklarınızı yaşadım. Umarım sağlıklı ve istediğimiz bedene kavuşurken yemekle olan ilişkimizi de düzeltiriz. İkinizi de takipteyim, sevgiler
Merhaba ben de dün itibariyle 112 ile yeniden diyet moduna girdim. Kimbilir bu kaçıncı diyet. İnşallah sonuncu olur... kırk yaşıma merdiven dayadım. Senin gibi insülin direncim de var. Tiroid nödülüm de... d vitamini eksikliğim de... senin gibi duygusal yiğiciğim. Canım sukkın iştahım hiç yok diyenlere çok şaşırıyorum. Kısacası seni takipteyim. Başarırsan en az kendim başarmış gibi sevineceğim. Başka bir arkadaşın günlüğüne yemek listemi yazmayı planlıyorum senin sayfana da sık sık uğrarım.