!!!!!!OLEYOOOOOOO!!!!!!
Bugün tam bir hafta oldu. Bir hafta önce bugün hayatımda çok radikal bir karar aldım. Her şeyi durdurdum. Kilo problemini ertelememe neden olan her işi, her konuyu bir kenara bıraktım. Hedefe odaklandım. Azmettim. Bir hafta başarılı geçti. Yoruldum, aç hissettim, birazdan birini boğuverecekmiş gibi hissettim, biraz daha yersem kusacak gibi hissettim, (akşama kadar aç gezip akşam dünyayı yemeye alışkın bünye ara öğünleri, salatalıkları, domatesleri zor çiğnedi yuttu) yahu daha bir haftada bu kadar zorlanıyorum üstelik beklemek de ayrı zor, nasıl gidecek bu kiloların hepsi diye düşündüm, tam zayıflamaya başlamışken sen biraz kilo mu aldın diyecekleri (et gevşeyince ilk tepkileri bu oluyor genelde) hayal ettim, su içerken kalan kısma diktim gözlerimi, biraz daha spor yaparsam bayılacağımı sandım... Sonra da sadece on iki ay sonra yaşamımın en büyük savaşlarından birini kazanmış biri olarak kendimle duyacağım gururu düşündüm ve yılmadım, pes etmedim. BU SEFER PES ETMEDİM! İçimdeki o umutsuz, mutsuz, vazgeçmeye hazır kadını susturup kalkıp spor yaptım, su içtim... Bir hafta önce tam 122,2 kiloydum. Sadece yedi gün ve gece sonra 120,0 kiloyum. Sonucu görünce gülümsedim. Bu günlüğü açtığımda ilk iletimde cümle kurarken yüz yirmi kiloyum otuz beş yaşındayım yazmış yuvarlamışım önce. Sonra da altına tam boyumu ve kilonu yazmışım. Öncelikle vermem gereken iki kilo iki yüz gram vardı daha. Yedi gün sonra başlangıç noktamdayım :) Bu bir haftada eskisi gibi yaşasa idim belki de 124-125'leri görmüştüm. Hemen yukarı tırmanabilen bir bünyem var çünkü ve işin aslı kilo mutsuz ettikçe daha çok yeme eğilimim var. (DI! :)) Kendimi tam zamanında frene basmış gibi hissediyorum. Bir yıllık hedefim: Şimdiki her şey en güzel haliyle devam etsin, artı o kilolar birer birer gitsin! Çokkkk mutlu olayım çok! :)))))))) 11 ay üç hafta kaldı! :)
