Sizi öyle iyi anlıyorum ki … Allah gerçekten anne ile bagimli ilişkisi olan erkekten uzak etsin.
İnşallah bundan sonrası sizin için çok daha güzel olur
Sizi öyle iyi anlıyorum ki … Allah gerçekten anne ile bagimli ilişkisi olan erkekten uzak etsin.Annesi bu bağımlılık durumundan o kadar memnun ki. Aile olmamıza asla izin vermediler bunda eşimin hatası çok büyük ama ailesi de asla geri çekilmedi. Yaptıkları her plana bizi çağırmaları yüzünden eşimin bir tarafı hala aile evinde kaldı. Birlikte yaşadığımız evde iki yabancı gibi yaşadık paylaştığımız hiçbir şey yoktu bu konuda defalarca rahatsız olduğumu söylememe rağmen. Annesi evliyken bir gün ziyaretine gittiğimizde bana ben seni sevmesem oğlum seninle evlenmezdi ben kabullendiğim için o kabullendi diye zaten sinyal verdi bana adına iyi niyet mi denir salaklık mı ben bunu da görmezden geldim çözebileceğimizi düşündüm
Neden arasın ki… oğluşu dizinin dibinde .. Allah şifa versin ona ama hasta olmasa da oğlu yine ona yapışık olacaktı .. çünkü oğlu sağlıklı değil kendi de öyle.Ve annesi beni bu 1 aylık süreçte bir kez olsun aramadı. Ne ayrılmayın demek için ne nasılsın demek için
Ben zaten gitmesine kesinlikle bir şey söylemiyodum ama benim babam da aynı şekilde hasta. Sen her gün gidersen ben her gün gidersem bizim aynı evde yaşamamızın bir anlamı yok diyordum çünkü bir türlü aile düzenimizi oturtamadık. Gitmediğimiz zamanlarda birbirimize vakit ayırsak yine tolere ederdim çünkü onu en iyi ben anlarım çok küçük yaşlarımdan beri babası hasta olan biri olarak. Ama aynı evde olduğumuzda da paylaşımımız yok ev arkadaşı gibiyiz sürekli telefonuyla ilgileniyor bana yeteri kadar vakit ayırmıyorduNormalde çok sağlıksız bir durum ama benim annem öyle hasta olsa bende giderdim sürekli.
Baştan böyle ise kadın keşke evlenmeseydi.
Çünkü bizim okulda bir öğretmen vardı onunda babası kansere yakalandi.
Hatta karısı tayin istedi vs adam babamı bırakıp gidemem dedi.
Kadın tayin alıp gitti sonra adamın babası vefat etti.
Adam da sonra eşinin peşine gitti.
Yani kanser artık son evreler yaşamın o durumda annesi ile olması çok normal.
Ama sizi de bir şekilde dengede tutması lazimdi.
Bence olay hastalıktan ziyade genel olarak size kendinizi değersiz hissettirmis sanırım.
annemle babam da mı boşanıyor dedin? yanlış anlamadıysam babanız hasta olmasına rağmen anneniz boşanacak... babanız boşanmadan sonra nerede yaşayacak o süreç nasıl olacak bence onu bi netleştirmek olsun işiniz. size ihtiyacı olacak mı yanında kim kalacak... evliliğinizi ve eşinizi sorgulamayı erteleyebilirsiniz bence, eğer boşanmak istiyorsa o açsın davayı siz de sadece babanızla olan durumu kontrol altına alın. kendinize odaklanın sorgulayan ve şikayet eden bırakın o olsun.Anlaşmalı boşanmak için bir senenin dolmasını beklemek gerekiyor. Diğer bir yolu çekişmeli boşanmak ama artık hem kendi evliliğim hem ailemin sorunları yüzünden o kadar çok yıprandım ki öyle bir süreci kaldırabileceğimi düşünmüyorum o yüzden dava için sürenin dolmasını bekliyorum.
Yaşadığımız sorunlar nişan zamanından beri olan sorunlardı zaten ama ben hep kendi içimde onu akladım. Annesi hasta diye yaşadığım her haksızlığı görmezden geldim. Yapmamam gerekiyormuş çünkü annesinin hastalığına onunla birlikte o kadar hassasiyet gösterdim ki benim babamın hastalığını umursamamaya başladı. Annesine bağımlı değil sadece kaybetme korkusu var diye düşünürdüm hep ama artık annesiyle arasında olanın sağlıksız bir ilişki olduğunu kabullendim. En basit örneği daha sevgiliyken konuştuğumuz bir konuydu nikah yerimiz, bizim için özel bir yeri olan bir nikah salonu vardı ve hep nikahımız orda olur diye konuşuyorduk. Daha sonra sıra alma zamanı geldi ve ben direkt orda olur zaten diye düşünüyordum ama annesi orası uzak diye istemedi ve farklı bir yer söyledi. Ama benim eşim olacak kişi annesine biz burayı istiyoruz diyemediği için senin istediğin yerde o tarihte boşluk yokmuş anne diye yalan söyledi. İnsanın gerçekten böyle durumlarda sağlıklı düşünmesi çok zor oluyormuş normalde asla kabullenmeyeceğim şeyleri yaptığımı fark ettim zaten beni bu kadar yaralayan da o beni bu hale getirdiği için.
Kansermiş annesi ama yani bildiğim kadarıyla tedavisi olmayan genelde ölümle sonuçlanan bir hastalık.. buda onu etkiliyordur. 10 ay mı evli kaldınız? Başka neydi sorun 1 ay da uzun bir zaman aramadı mı hiçBen zaten gitmesine kesinlikle bir şey söylemiyodum ama benim babam da aynı şekilde hasta. Sen her gün gidersen ben her gün gidersem bizim aynı evde yaşamamızın bir anlamı yok diyordum çünkü bir türlü aile düzenimizi oturtamadık. Gitmediğimiz zamanlarda birbirimize vakit ayırsak yine tolere ederdim çünkü onu en iyi ben anlarım çok küçük yaşlarımdan beri babası hasta olan biri olarak. Ama aynı evde olduğumuzda da paylaşımımız yok ev arkadaşı gibiyiz sürekli telefonuyla ilgileniyor bana yeteri kadar vakit ayırmıyordu
Başka birçok konu var ki. Beni anlamaması,dinlememesi,aramızdaki sohbetin sadece onunla ilgili olması. Sadece onun annesinin hastalığı,sadece onun ailesi,sadece onun küçüklüğünde yaşadığı sorunlar. Hep o. Çok nadirdir beni dinlediği sorduğu merak ettiği. Bunun açıklamasını da yaşadığın şeyler o kadar ağır ki dinlemeye cesaret edemiyorum diye bilmemeyi tercih ederdi meselaKansermiş annesi ama yani bildiğim kadarıyla tedavisi olmayan genelde ölümle sonuçlanan bir hastalık.. buda onu etkiliyordur. 10 ay mı evli kaldınız? Başka neydi sorun 1 ay da uzun bir zaman aramadı mı hiç
Bu bir basarisizlik değil , duygularıniz çok normal. Yas sürecini yaşayın ve bu süreçte kendinizle ilgilenin. Anneniz babanız ayrı bireyler kendi hayatlarina kendileri baş ağrıtsın.Herkese merhaba. Daha önce eşimin sürekli ailesiyle vakit geçirmek istemesiyle ilgili açtığım konudan sonra maalesef sorunlarımız katlanarak devam ettiği için boşanma kararı aldım. Her ne kadar sınır çizmeye çalışsam da eşimin bencilliği ve asla birlikte kurduğumuz aileyi benimsemesi yüzünden daha 1 sene bile dolmayan yuvamız dağılıyor. Gerçekten ona karşı çok öfkeliyim ve hayal kırıklığı içerisindeyim. Beni her zaman çok sevdiğini söylese de asla beni benimsediğini düşünmüyorum. Önceki konumda da bahsettiğim gibi eşimin annesi hasta bu nedenle onu hep alttan alıyordum ama benim babamın da en az onun annesinin olduğu kadar büyük sağlık problemleri var. Ben de sürekli babamı kaybetme korkusu içindeyim ama o bana asla bu hassasiyetle davranmadı. Beni sürekli görmezden gelmesine,hiçbir zaman anlamamasına, benim derdime sıkıntıma hiçbir zaman kulak asmamasına artık tahammül edemiyorum edemez durumdayım ve çözümü için hiçbir şey yapmıyor. Evlilik terapistine gitmeyi ben teklif ettim daha öncesinde fakat o kabul etmemişti. Şimdi o gidelim diyor ama problemlerimizin evlilik terapistiyle çözüleceğine inancım yok. Annesi ailesi onun her şeyi, benle paylaştığı hiçbir şey yok. İçim çok dolu yazacak çok şey var. 1 aydır annesinde kalıyor. Ben boşanmayı düşündüğüm sırada annemle babam da boşanma kararı aldı. Kendi derdimi unutup bu sefer onları düşünüyorum ama artık boğulmaya başlıyorum gücümün tükendiğini hissediyorum. Kararım kesin sadece boşanmak için 1 senenin dolmasını bekliyoruz 2 ay sonrasında. Beni tanımayan biriyle konuşmaya çok ihtiyacım var evliliğimin böyle olacağını hiç hayal etmemiştim
Doğru tabi insan mutsuzsa boşanmalı da kendimi düşününce.. ya da başka evli insanları.. ne bileyim gereksiz duygusallık yapıyorum galibaBaşka birçok konu var ki. Beni anlamaması,dinlememesi,aramızdaki sohbetin sadece onunla ilgili olması. Sadece onun annesinin hastalığı,sadece onun ailesi,sadece onun küçüklüğünde yaşadığı sorunlar. Hep o. Çok nadirdir beni dinlediği sorduğu merak ettiği. Bunun açıklamasını da yaşadığın şeyler o kadar ağır ki dinlemeye cesaret edemiyorum diye bilmemeyi tercih ederdi mesela
Yaşadığımız sorunlar son zamanlarda yaşanan durumlar değil aslında benim aylardır haykırdığım,görülmek istediğim durumlar. O beni hiçbir zaman görmediği,üstüne ailemle ilgili canımın yandığını bildiği konularda bile değil yanımda olmak karşımda durup beni daha çok acıttığı için daha fazla zaman vermeyi hiç düşünmedim açıkçası. Çünkü değişmeyeceğini biliyorum tüm anlayışı hala daha benden bekliyorDoğru zamanda yapılsaydı belki daha net anlaşılabilirdi bu evliliğin akıbeti. Bu şekilde sorumlu hissedilen durumlar hala güncelliğini korurken evliliğe odaklanamamışsınız. İki tarafta anlaşılmayı, öncelikli olmayı istemiş bu çok normal ama anormal olan ortada çevresel ve kişisel çok sorun varken acele edip evlenmiş olmanız. Bazı erkeklerde sidik yarıştırmak çok oluyor ama bu konuda yorumsuz kaldım çünkü işim içinde hastalık gibi durumlar var. Keşke eşinizde hatta sizde bireysel olarak psikolojik destek alsanız bişeyleri belki daha net görebilirdiniz. Bilmiyorum biraz bekleyebilirsiniz bence zaman verin evliliğinize derim. İkinizde sorunlarınızı çözüp sonra oturup konuşurdunuz.