Geçen gün bir yazı okudum o kadar hoşuma gitti ki. Diyor ki, hayatım monoton diye dertlenmeyin o bile bir lüx. Bir gün hayatınıza çok kötü bir şekilde bir şeyler olur ve o monotonluğu özlersiniz diyordu. Gerçekten öyle bazen hamd etmeyip çok şeyler istiyoruz. Olanlarla mutlu olmayı bir türlü beceremiyoruz.Derdimi sıkmadan doğru bir şekilde anlatmak istiyorum. 32 yaşındayım aslında genele bakarsanız insanlara göre iyi bir işim iyi bir ailem iyi bir nişanlım var çok ama çok şanslıyım birçok kişiye göre. Ama neden kendimi tam anlamıyla iyi hissetmediğimi bilmiyorum. Yakın arkadaşlarıma göre bunun sebebi mükemmelliyetçilik olabilirmiş. Örnek vermem gerekirse mesela yüzme bilmiyorum araba süremiyorum hiç uçağa binmedim hiç güzel bir tatil yapmadım şöyle canımdan öte diyebileceğim bir dostum olmadı becerebildiğim bir hobim yok mesela müzik aleti çalmayı denedim beceremedim, boyama elişi vs denedim onu da beceremedim yatkınlığım sıfır yaptığım şeyler asla güzel olmuyor. Mutfakta da aman aman iyi değilimdir tariflerden birkaç kez deneye deneye belki tuttururum ama mutfağa ilgim diğer alanlar kadar olmadı hiçbir zaman. Çok uzun yıllar obezite ile savaştım belki sebebi budur bilmiyorum. Umarım şımarıklık olarak algılanmıyorumdur. Anlatmak istediğim kendimi mutlu edecek küçük sebeplere ihtiyacım var ama ben bunları nasıl başarabilirim bilmiyorum.
Mesela küçük bir sahil kasabasına atanmak istiyordum olmadı istanbulda kalmak zorunda kaldım. Atanınca arabayla yakın illere gidip gezmek gibi hayaller kuruyordum motivasyonum buydu sınava çalışırken. Kazandım atandım da şükür hatta arabamı da aldım ama bir dosya yaktım hala geçemedim ehliyet sınavından ve özgüvenim zedelendi. Tekrar girip denemedim bile. Yüzme kursuna başladım anksiyete sorunum yüzünden yapamadım. Spor salonuna yazıldım çalışma saatlerim yüzünden gidemiyorum. Kendime meşgale arıyorum (iş dışında) ama hiçbirinde başarılı olamıyorum. Ne olacak benim bu halim? Bana önereceğiniz birşeyler olur mu? Sorunum gerçekten ne benim? Ne yapmalıyım. Hayatım iş ev arasından ibaret. Çok bunaldım. Neden bu kadar başarısızım bilmiyorum..
5. Kez girmeye utanıyorum çevremdekiler yüzünden yapabilseydin çoktan yapardın hadi en fazla üçte alsaydın sen trafiğe çıkma fren yerine gaza basarsın onu bunu ezersin gibi gibi sözlerle korkuttular beni. Aslında öyle çok üzülüyorum ki imkanım var ama kullanamıyorum. Sınav anı çok farklı normalde gayet rahat sürüyordum derslerde falan. Ne bileyim kendimi en çok kendim gömüyorum. Kardeşim ilk sınavda aldı mesela kaç yaş küçük çocuk yaptı sen yapamadın diye günlerce kendime acıdımNeden bir özel hoca tutmuyorsunuz . İşini çok güzel yapan profesyonel kadın hocalar dolu instagramda . Kadın olması şart değil tabi .
Ayy o çevredeki enerji emicileri dikkate almayın siz. Yeniden deneyin muhtemelen sınav anında ekstra stres yapıyosunuz.5. Kez girmeye utanıyorum çevremdekiler yüzünden yapabilseydin çoktan yapardın hadi en fazla üçte alsaydın sen trafiğe çıkma fren yerine gaza basarsın onu bunu ezersin gibi gibi sözlerle korkuttular beni. Aslında öyle çok üzülüyorum ki imkanım var ama kullanamıyorum. Sınav anı çok farklı normalde gayet rahat sürüyordum derslerde falan. Ne bileyim kendimi en çok kendim gömüyorum. Kardeşim ilk sınavda aldı mesela kaç yaş küçük çocuk yaptı sen yapamadın diye günlerce kendime acıdım
Biliyor musunuz zaten çok kötü şeyler yaşadığım için hayatın bir ucundan tutma çabasındayım suan. Yoksa normal insanlar işinden evine geldiğince acaba ne yapsamda düşüncelerimden kurtulsam diye plan yapmaz oturup dinlenir. Kendimle baş başa kalmak istemiyorum..Geçen gün bir yazı okudum o kadar hoşuma gitti ki. Diyor ki, hayatım monoton diye dertlenmeyin o bile bir lüx. Bir gün hayatınıza çok kötü bir şekilde bir şeyler olur ve o monotonluğu özlersiniz diyordu. Gerçekten öyle bazen hamd etmeyip çok şeyler istiyoruz. Olanlarla mutlu olmayı bir türlü beceremiyoruz.
Ne kadar güzel umarım birgün bende kendimi sevip, affedip, barışırım.. o kadar üzüp kırıyorum ki kendi kendimi. İnsan kendine kırılır mı? Oysa ne büyük nimet alıp kahveni balkonun köşesinde oturup dinlenmek. Ben kendimle yalnız kaldığım an kendimi üzmekten başka birşey yapmıyorum. Yapamadıklarımı yüzüme vurup duruyorumBen de yüzme bilmiyorum denizi de severim, makarnamı alıp kıyıdan çok uzaklaşmadan yüzüyorum yetiyor bana hiç yüzme öğreneceğim diye kasmıyorum. Ehliyetim yok en ufak bir arzum da yok sizin gene isteğiniz var illa alırsınız ehliyet ne salak erkekler alıp kullanıyor hiç mesele etmeyin bunu. Önemli olan gerçekten istediğiniz şey için ısrarlı olmak tekrar tekrar girin ehliyet sınavına böyle bir sürü insan var. Kendinize hobi konusunda aşırı hedefler koyuyorsunuz müzik aleti resim filan ciddi yetenek işleri. Bende de yok mesela, mandala boyuyorum fotoğraf resim kumaş filan karışık kolajlar yapıyorum çiçek büyütüyorum. Ben de deniz kenarında yaşamak isterdim ama mümkün değil o yüzden yazları Datça’da bir ay mütevazi bir ev tutuyorum en azından yılın en güzel zamanlarını orada çay bahçelerinde sahilde pazarda geçiriyorum. Ya hep ya hiç ya tümü ya da asla insanı olmayım. Ne kadarcığına imkanınız varsa o kadarıyla mutlu olmaya bakın. Bu arada mutfakta değişik tarifler insanı olmasanız da kene yiyeceklerinizi sağlıklı ve basit bit şekilde pişirmey öğrenin hele de obezite geçmişiniz varsa
Bana böyle bir zamanımda kendimden neden kaçtığımı sormuştu psikolog bir arkadaşım. Kendimi işe ve ailem ve arkadaşlarımın sorunlarını çözmeye adamıştım. Sürekli bi koşturma halindeydim. Onun bu sorusu üstüne farkettim kendimden kaçtığımı. Kendim için bir şeyler yapmak isteyip o dönemde astroloji ve numeroloji eğitimi aldım. İyi geldi. zamanla kendimden kaçtığım sorunların sebebininde benden kaynaklandığını farkedip ekarte edip yeni bi düzen oluşturdum hayatımda. Psikolojik destek te aldım tabi. Yani insanız dönem dönem böyle süreçler geçirebiliriz. Siz kendinizi kapatmayın, hoşunuza gidecek bir şeylere yoğunlaşmaya çalışınBiliyor musunuz zaten çok kötü şeyler yaşadığım için hayatın bir ucundan tutma çabasındayım suan. Yoksa normal insanlar işinden evine geldiğince acaba ne yapsamda düşüncelerimden kurtulsam diye plan yapmaz oturup dinlenir. Kendimle baş başa kalmak istemiyorum..
Bence çevrenizdekilere söylemeyin . Onların sizin üzerinizdeki kehanetleri kendinize satın almayın neden yapıyorsunuz bunu kendinize ? Herkes tek de geçecek diye bir kaide mi var isterseniz 15 olsun devlet size bu hakkı vermiş . Bence siz gayet beceriklisiniz ama çevrenizin fikirleri sizde anksiyetik bir durum meydana getirmiş araba kullanmaya karşı . Kimseye söylemeden hazırlanın. Siz yaparsınız5. Kez girmeye utanıyorum çevremdekiler yüzünden yapabilseydin çoktan yapardın hadi en fazla üçte alsaydın sen trafiğe çıkma fren yerine gaza basarsın onu bunu ezersin gibi gibi sözlerle korkuttular beni. Aslında öyle çok üzülüyorum ki imkanım var ama kullanamıyorum. Sınav anı çok farklı normalde gayet rahat sürüyordum derslerde falan. Ne bileyim kendimi en çok kendim gömüyorum. Kardeşim ilk sınavda aldı mesela kaç yaş küçük çocuk yaptı sen yapamadın diye günlerce kendime acıdım
Evet hata yapmamak için dikkat edeyim derken heyecan yapıyorumAyy o çevredeki enerji emicileri dikkate almayın siz. Yeniden deneyin muhtemelen sınav anında ekstra stres yapıyosunuz.
Çok teşekkür ederim güzel yorumunuz ve desteğiniz için. Bende kendimi sorunumu biliyorum ama nasıl çözeceğimi bilmiyorum galiba bu noktada benimde destek almam gerekiyor. Çünkü tüm bunlar nişanlımla aramdaki ilişkiye de yansıyor sürekli kavga ediyoruz hatta bazen çoğu şeyden onu suçluyorumBana böyle bir zamanımda kendimden neden kaçtığımı sormuştu psikolog bir arkadaşım. Kendimi işe ve ailem ve arkadaşlarımın sorunlarını çözmeye adamıştım. Sürekli bi koşturma halindeydim. Onun bu sorusu üstüne farkettim kendimden kaçtığımı. Kendim için bir şeyler yapmak isteyip o dönemde astroloji ve numeroloji eğitimi aldım. İyi geldi. zamanla kendimden kaçtığım sorunların sebebininde benden kaynaklandığını farkedip ekarte edip yeni bi düzen oluşturdum hayatımda. Psikolojik destek te aldım tabi. Yani insanız dönem dönem böyle süreçler geçirebiliriz. Siz kendinizi kapatmayın, hoşunuza gidecek bir şeylere yoğunlaşmaya çalışın
Zaten cesaretimi toparlar denersem hiçkimseye söylemem işe gidiyorum der öyle girerimBence çevrenizdekilere söylemeyin . Onların sizin üzerinizdeki kehanetleri kendinize satın almayın neden yapıyorsunuz bunu kendinize ? Herkes tek de geçecek diye bir kaide mi var isterseniz 15 olsun devlet size bu hakkı vermiş . Bence siz gayet beceriklisiniz ama çevrenizin fikirleri sizde anksiyetik bir durum meydana getirmiş araba kullanmaya karşı . Kimseye söylemeden hazırlanın. Siz yaparsınız
Ay nalaka ya. Bi kere tanıdıkla o iş yürümez. Ben araba aldım İstanbul’da yaşıyordum o dönem. Düşün istanbul trafiğini. Eşim bana kullandırmaya çalışıyordu. Sözde öğretecek. Kızmıyordu ama hissettiriyordu sanki hiç kullanamayacakmışım gibi sanki hiç park edemeyecekmişim gibi. Zaten e5 sahil yolu yasaktı. Tin tin semt içinde geziyordum. En son bi taksiciye denk geldim. O gün de arabam site içine sığmadı, taksiyle geçerken adama gösterdim bu benim arabam diye. Adam gül gül öldü bana inanmadı. Bi umut yanımda anahtarını taşıyordum gösterdim felan. O taksici bana öğretti. Mesela battı çıktıdan çıkarken sağdaki yol önüme birleşince panik olurdum ben eşim görmen gerek gelenleri felan derdi. Adam bana şey dedi sizin sırtınızda gözünüz mü var ?? 300metre ilerlemeden nasıl görebilirsiniz sağ yukardan birleşenleri. Onlar dikkat edip ona göre katılacak trafiğe. Ya da sol ikinci şeride yerleşmemi tavsiye etti. İstanbul’da en sol çok hızlı. Sağ şeritler de büyüyüp küçülebiliyor katılanlar oluyor felan. Neyse uzatmayayım ben bi cesaret kullanmaya başladım. Seneler oldu. Tavsiyem tekrar hoca tut kendine güven ve hiç vazgeçme. Her gün kullan alanını genişlet her gün iki sokak öteye git. Ehliyetin yok sanırım ehliyet sınavının olduğu alana kadar hocayla gidersiniz anlaşmanı ona göre yaparsın. Orda sen kullanırsın mesela.Kardeşim kullanıyor sağolsun beni çalıştırıyor arada özel derste aldım hoca da iyisin dedi ama ben sınavda heyecan yapıp üstüne dosyayı da yakınca çevremdekiler beni dahada çok demotive ettiler olmuyor demekki sakın trafiğe çıkma demekki yapamıyorsun trafiği de tehlikeye atarsın gibi şeyler söylerek iyice korkuttular. Halbuki sınavda öyle çok büyük hatalardan kalmamıştım ama devamını getirmedim işte…
SüpersinizAy nalaka ya. Bi kere tanıdıkla o iş yürümez. Ben araba aldım İstanbul’da yaşıyordum o dönem. Düşün istanbul trafiğini. Eşim bana kullandırmaya çalışıyordu. Sözde öğretecek. Kızmıyordu ama hissettiriyordu sanki hiç kullanamayacakmışım gibi sanki hiç park edemeyecekmişim gibi. Zaten e5 sahil yolu yasaktı. Tin tin semt içinde geziyordum. En son bi taksiciye denk geldim. O gün de arabam site içine sığmadı, taksiyle geçerken adama gösterdim bu benim arabam diye. Adam gül gül öldü bana inanmadı. Bi umut yanımda anahtarını taşıyordum gösterdim felan. O taksici bana öğretti. Mesela battı çıktıdan çıkarken sağdaki yol önüme birleşince panik olurdum ben eşim görmen gerek gelenleri felan derdi. Adam bana şey dedi sizin sırtınızda gözünüz mü var ?? 300metre ilerlemeden nasıl görebilirsiniz sağ yukardan birleşenleri. Onlar dikkat edip ona göre katılacak trafiğe. Ya da sol ikinci şeride yerleşmemi tavsiye etti. İstanbul’da en sol çok hızlı. Sağ şeritler de büyüyüp küçülebiliyor katılanlar oluyor felan. Neyse uzatmayayım ben bi cesaret kullanmaya başladım. Seneler oldu. Tavsiyem tekrar hoca tut kendine güven ve hiç vazgeçme. Her gün kullan alanını genişlet her gün iki sokak öteye git. Ehliyetin yok sanırım ehliyet sınavının olduğu alana kadar hocayla gidersiniz anlaşmanı ona göre yaparsın. Orda sen kullanırsın mesela.
Sınavda heyecan yapıyorsan düşük dozda sakinleştirici almayı düşündünüz mü hiç.Benim bir tanıdığım öyle geçti.O da sizin gibi dosya yakmıştiKardeşim kullanıyor sağolsun beni çalıştırıyor arada özel derste aldım hoca da iyisin dedi ama ben sınavda heyecan yapıp üstüne dosyayı da yakınca çevremdekiler beni dahada çok demotive ettiler olmuyor demekki sakın trafiğe çıkma demekki yapamıyorsun trafiği de tehlikeye atarsın gibi şeyler söylerek iyice korkuttular. Halbuki sınavda öyle çok büyük hatalardan kalmamıştım ama devamını getirmedim işte…
Öyle belkide her yeni gün sıfırdan başlayıp yeni bir başlangıç yapmakHiç bir zaman hiçbir şeye geç kalmış sayilmassin nereden başlasam kârdasın derler hep
Bir fetret dönemi şart :)Çok şey yapmak isteyip hiçbir şey yapamamışsınız gibi hissettim. Her zaman her şey planlandığı gibi gitmez ya da illa bir şey yapmak zorunda değiliz. Hatta hepsinde başarılı olacağız diye bir şey de yok. Bence sakin kalıp gerekirse hiçbir şey yapmayın. Canınız istediğinde kendiliğinden bir hobi sahibi olabilirsiniz. Sizi anlıyorum benzer süreçlerden geçtim :) Kendinizi salın :)
Uöarım en azından bir kısmını keşfetme şansımız olurDünyada milyonlarca insan yeteneklerini açığa çıkaramadan/keşfedemeden yaşlanıyor ve maalesef ölüyor.
Evden işe işten eve şeklinde yaşamak için doğmadık zaten.
Oysa bilsek ki birçok yetenekle doğduk, yer yerinden oynar ve dünya mükemmel bir yer haline gelirdi.