Beni kendime getirin diye açıyorum konuyu, biraz hırpalanmam gerek çünkü.
Ben eskiden de böyle aşırı mücadeleci bir tip değildim, yani başarı hırsım hep vardı, başarılı bir okul hayatım oldu ama salınca tam salıyorum işte şimdiki gibi.
Oğlum doğmadan önce iyi giden bir kariyerim vardı, çok istediğim bir firmaya geçiş yapacakken hamile olduğumu öğrendim, sonrasında erken doğum vs olduğu için çalışmaya ara verdim. Sonra devam ederim diye. Büyümesini bekledim, oğlum büyüyünce de çok ara verdiğim için eski işime devam edip tekrar yalpalamak istemedim, sektör değiştirdim tamamen, o sektörü sevdim, 2 sene içinde çok iyi birkaç projede görev aldım, ama işin yurtdışı tarafı olduğu için(geceleri çalışmam gerekebiliyordu) yine aile hayatımı gözeterek işten çıktım.
Şuanki çalışma modelimde evden çalışmam gerek, bir proje çıkarmam gerek ortaya, ama enerjim yok! Projeyi ortaya koyunca çok güzel paralar kazanabilirim ama o bile motive etmiyor. Ve bu projeyi yetiştirmem gerek. Ne zaman motive olsam işe başlasam oğlum hasta oluyor, bir hafta evdeyiz ona bakıyorum, evle uğraş, kendi de uyumuyor akşamları bir saat uyutmakla uğraş, okuldan gelince onunla oyna, sabah okula bırakmak için binbir naz vs. Yani okula gitmesine rağmen, benim evde zamanım olmasına rağmen bütün hayat enerjimi emiyor.(Okula 9-16 gidiyor)
Annelik çok zor geliyor bazen. Annelik, çocukla ilgilenme, ev düzeni, yemek… Kariyerimi düşünüyorum sonra, daha iyi yapabilirim diye ama hevesim kalmadı, komple bırakasım geliyor her şeyi, hepsine yetişemiyorum. Haftada bir temizliğe biri geliyor. Ama ben sürekli iş yapıyorum, çünkü biraz temizlik-düzen takıntım var.
Hiçbir şeyden hevesimi alamadım, evlendikten kısa süre sonra çocuk sahibi olduk, yani rahat rahat tatile gidemedik, gezemedik. Tatile gitsek sürekli oğlumun peşinde koşuyoruz bütün gün onun istekleri de bitmiyor ki. Haftasonları keza öyle. Evlenip 7-8 sene eşiyle vakit geçiren hemen çocuk yapmayan çiftlere özenirken buluyorum kendimi, biz o evreyi yaşayamadık.(Lütfen o zaman doğurmadan önce düşünseydin demeyin farklı birkaç durum var uzatmak istemediğim için yazmıyorum). Bunların hep birikmişliği var sanırım, depresyonda mıyım neyim uyuduğum uykudan da bir şey anlamıyorum sürekli yorgunum. Hayatımda bir şeyler yarım kalmış gibi. Benim gibi çocuktan sonra böyle aşırı yorgun ve her şeyden bıkmış hisseden var mı?