Aynen canim yapma etme dedikce bilerek yapiyorlar. Hele benimki asiri merhametsiz.
Ben dedimki babasidir yine bebegini bilmek ister.
Merak etti herhalde ki geldi dedim.
Ama annemi gorunce vazgecti.
Annemde diyo ben ne diycekyim ki ona. Daha ne soyliyim. Konusvak biseyimiz kalmadiki.
Epey soylendi.
Bi de onu sakinlestirdim doktordan sonra.
Biz de doktora giderken diyoruz ki gelir konusmak ister arabayla bizi eve birakmak ister ama konusacak biseyimiz yok ki arbasina da binmek zorunda degiliz diyoduk.
Meger adam hic orali degilmis gormus olduk.
Kayinpederim kayinvalidem doktora gidecegimi biliyor arayip sormadilar iyi mi diye. Belki dusunemediler diyorum. Sence arayip anne babs torununuz iyiymis desem mi? Kotuluk yapmak istrmiyorum. Kendimi naza niyaza cekmek de istemiyorum. Napsam kararsiz kaldim.
Kadınlar Kulübü Mobil uygulaması kullanılarak gönderilmiştir.
Annemle her gün konuşuyorsam annesiyle de konuşacaktım. Tamam dedim.
Haftada bir gün mutlaka annesine gidecektik. Tamam dedim.
Annesine giderken şık giyinecektim. Tamam dedim.
Anneme giderken akrabalarıma giderken izin alacaktım. Tamam dedim.
Bu evden annemlere yakın olduğumuzdan taşınacaktık. Tamam dedim.
Ben ondan 2 şey istedim. Sigarayı bırakması ve tatile gitmek. Olmadı.
inşallah canım. birbirimizi tanımıyoruz ama bebeğim ve benim için en azından şu yazıyı görünce "Allah hayırlısını versin" diye dua edersen mutlu olurum.
Öncelikle rabbim düşmanımın başına vermesin. Bunu okuyunca halinize şükredeceksiniz.
5 aylık hamileyimve eşim evi terketti.
Sebep: ondan izin aldığım halde annemlere gitmem. (O izin verse de gitmeyecekmişim)
Çok zor günler geçiriyorum.
Eşimle düğün gecesi tutunda balayı balayı sonrası evliliğin birinci ay dönümü ikinci ay dönümü ve nihayet aralıklarla 1.5 sene sonrası hep kavga ve tartışmalarla yürüttük.
Evliliğin ilk gecesi korktum ve korkmama kızdı. Trip ata ata yattı. Evliliğin 4 günü arka komşumuz olan annemlere değil de 30km ötedeki kayınvalidemlere önce gitme sebebine yine beni ağlattı. hiç oralı bile olmadı. Balayında cinsel bir sorunumuz oldu üzüldüm o bana ben ona trip attık. Balayının yarısında konuşmadık. Birinci ay dönümündeki kavgayı hatırlamıyorum ama barışmak için yemek yaptım burun kıvırdı döndü yine arkasını gitti yattı, 2 ay dönümünde beni alışveriş merkezinde tıpkı bir çocuk gibi hüngür hüngür ağlattı. Umursamadı.
Neymiş? Kadınlar hem numaradan hem acitasyından ağlarmış. Kadınların ağlaması umrunda değilmiş.
Zaman zaman kavga ettiğimiz de evi terketmek istedi, ev terlikleriyle arkasından koştum bırakmadım.
Bazen beni boşayacağını ayrılacağını söyledi. Çıldırdım. Bir kere elini çizdim. Bir kerede hamileliğin başındaydım ve yüzünü çizdim.
Önceki konumu okuyan bilir. Twitterda siyasi basit bir soru sordum diye beni gece vakti uyandırdı ve bağırmaya yanağımı sertce sıkmya başladı. Yapma bırak dedim ittirdim ve sonunda tokat attım. O da bana okkalı bi tokat attı.
Pişman oldu.hamileydim barıştık.
En son kavgamız, ve evi terketme noktasına gelme olayını da anlatayım. Geçen hafta işi gereği eğitimi vardı. Ben de o gün yengem ve abimle kahvaltı planı yaptım. Eşime de bunu söyledim. Tamam dedi.
Ertesi gün uyanamadı eğitme geç gideceğini söyledi. Ben de kalktım hazırlandım abimlerle buluştum. Saat 3 te onu aradım. Evdeyim dedi. Eğitime gitmemiş. Ben de daha fazla oyalanmadan eve gideyim dedim.
Ertesi gün annesine gittik. Ben dedi gribim yiğenime hastalık bulaştırmıyım(iyileşmişti halbuki neyse) sen annemlerle oturursun dedi. Tamam dedim. Kayınvalideme gittik. Görümcem oğlunu uyutmuş. Bu sefer evdekilere grip bulaştırmıyım dedi, babamın dükkana gideyim dedi. çıktı 3 saat gelmedi. Aradım. Geliyorum dedi. Arkadaşıylaymış. Neyse.
Yolda dedimki ben babama gdiyorum desem de arkadaşımla çıksam sen bana laf edersin ama ben takmıyorum. Kem küm etti.
"Sen de dedi bana abinle buluşurken niye izin almadın" dedi. Dedimki niye izin alacaktım eğitimin vardı zaten. "Olsun en azından plan yapıcam uygun mu diye sor" dedi. Huzursuzluk çıkmasın diye tamam dedim.
Salı günü psikoloğumla görüştüm o da "onu terapi edemiyorum ama mutlu olmak istiyorsan sor gitsin" dedi. Zor değildi benim için.
Çarşamba günü sabah kalkmış, işim var sen taksi tut dedi. Bunu da işime 20 dakika kala söyledi. Bu ilk değildi. Bi çok kez böyle son anda söyledi ve onun yüzünden hep işe geç kaldım hamile hamile işe koşturmam da cabası. Birazda hamile psikolojimden ona söyledindim. Hakkımı helal etmiyorum dedim.eğer bugün başına bişey gelirse benden bile bilirsin dedim. Kafanı kırarım dedi. Çıktım geldim işe.
Sonra bana havadan sudan mesaj attı. Bişey yazmadım. Annemler bize yakın oturuyorlar. Amcamlar gelecekmiş. Uzun zamandır da görmedim.akşam 9da geleceğini yazmış. 9.30da aradım şimdi çıktım dedi. Gönlümü almak için espiriler yaptı telefonda. Bişey demedim. Annmlere amcamlar gelecekmiş gidebilir miyim dedim sadece. Git dedi. Yine espiriler yaptı beni sevdiğini söyledi. Dedimki sen de buraya gel beraber döneriz. Her zamanki gbi "bakarız" dedi. Gelmiyceğini anladım. Önemsemedim. Annemlere gittim.1.5 saat oturdum. Eşimi aradım. Eve gelmiş. Amcamların arabası yok ve uzaktalar bırakabilir misin dedim. Tamam dedi. Amcaları bıraktık. Yol boyunca yine her zamanki gibi soğuktu. Ben amcama belli etmemek için espiriler yaptım.
Amcamı bıraktık.
Suratı asık. Konuşmuyor. Bana 2 saat önce espiri yapan adam yok.
Kusura bakma dedim Allah razı olsun zahmet ettin dedim.(iğneliyici konuştum galiba burda hatalıyım)
Bu açtı ağzınıyumdu gözünü.
Ben sziin şöförünüz müyüm dedi. Dedim arayıp sordum emretmedim ki.
Sen dedi akşam akşam nasıl annenlere gidersin. Gittin madem onlar seni niye geri göndermediler. Dedim izin verdin ya.nasıl izin vermiycekmişim. O izin verse de ben gitmiycrkmişim.dedimki ses tonun çok iyiydi evet derken hayır dediğini anlayamadım. Bu bana bağırıyor. Dedim dengesizsin. Bu daha da bağırdı. Ben de sakin sakin cevap verirken bi bağırdım bağırmam da şu "izin almadım mı?"
Yanağıma bir tokat yapıştırdı, saçımı çekti. Ve ağır bi küfür etti.
Dedi babanın evine bırakıyorum seni.
Deli gibi ağlam krizim tuttu. duramıyorum. 5.5 aylık hamileyim. Babama gerekçeni de söyle dedim.
Sen anlat dedi.
Babamların arka sokağındayız evin önüne geldik. Ağlayarak dedim babamlara bırakcaktın beni hani dedim. Yok dedi. Aradım babamı annemi gelin dedim. Kötüyüm. Onlarda yarım saat önce görmüşlerdi beni şaşırdılar. Eşim eve çıkmıştı. Onlarda geldi ben de çıktım.
Yine bizimki bavulunu toplamış. Annem dur dedi gitme ben de öyle dedim. Yokdedi kızınız anlatsın size.
Neyse oturduk annem babamla konuştu. Ben duramıyorum. Neden bunlar başıma geldi diyorum. Tamam kapris yaptım.
Ama anneme giderken izin aldım. Amcqmları götürür müsün diye sordum. Ben hakedecek ne yaptım diyorum.
Annemle babam bana aşırı düşkün olmalarına rağmen eşimle çok sakin ve güzel konuştular. Yargılamadılar. Bana vurduğunu vsaçımı çektiğiniküfür ettiğini en son söyledim. Benim o sabırsız babam damadına hiç bişey dşyemedi. Sırf barışırız diye.
Onlar işi tatlıya bağlamaya çalıştı. Neyse eşim biz hllederizdedi. Mecbur gittiler.
Sonra geldi özür diledi. Parçalandı ruhum resmen.
Onunhep kuralları vardı.
Annemle her gün konuşuyorsam annesiyle de konuşacaktım. Tamam dedim.
Haftada bir gün mutlaka annesine gidecektik. Tamam dedim.
Annesine giderken şık giyinecektim. Tamam dedim.
Anneme giderken akrabalarıma giderken izin alacaktım. Tamam dedim.
Bu evden annemlere yakın olduğumuzdan taşınacaktık. Tamam dedim.
Ben ondan 2 şey istedim. Sigarayı bırakması ve tatile gitmek. Olmadı.
Sonra eski halimi düşündüm. Ne özgür büyümüştüm.
....
Birbirimize dokunmadan o bir uçta ben bir uçt uyuduk.
Ertesi gün 2 saatlik uykuyla işe gittim. O uyumaya devam etti. Gözlerim şiş enerjim düşük. Millete bingir yalan söyledim.
6 sayfa eşime mektup yazdım masamda. Rapor aldım doktordan. Eve gelip mektubu bıraktım annemlere geldim.
Annem perişandı. Babam eve gelince ağlamıştı.
Düşündüm. Hatam vardı. Kapris yapmam. Ama o sadece akşama kadar görüşemediğimiz ana kadardı. Onu görünce yumuşayacaktım.
Sonra bir de çaresiz kaldığımda ona sinirlenip vurmam. Çok olmadı. Zaten karşılığını gördüm.
Ben onun istediği kişi olamayacaktım. Anladım. Bir küsüpbir barışmaya hele de hamileyken kaldıramayacaktım bunuda anlamdım. Bizim ilişkimiz zaten bitmişti bunuda anladım.
Aradı beni. Napalım dedi. Sen bilirsin dedim. Ben sadece özgür bırakılmak istiyorum. Sen de özgürsün zaten.
Özgürlük ne dedi? Misal 10 metre ötedeki snneme giderken izin almamak dedim. Olmayacak böyle gibisinden tamam diyip kapadı telefonu.
Ben annemlerdeyken eve gelmiş. Aradı nerdesin dedi. Annemlerdeyim dedim.tamam dedi takıl orda. Dedim izin mi veriyorsun, yok dedi takıl orda.
(Annem babam gerilmişti. 10 metre ötede 1.5 senedir oturuyorum, toplasanız 5 kere gelemiştirler eşimin gerilim yaratma korkusuna. Anneme ben de sırf eşim bişey diycek diye rahat gidememişimdir.)
Onlar yine hadi dedi evine gşt huzursuzluk olmasın. Evime geldim.
Toplamış eşyalarını gitmiş.
İnanır mısınız? Rahatladım. Çünkü belki 10 defa gidiecem diye toparlandı kapıdan dönmüştü.
Rahat rahat uyudum.
Aramadı, aramadım.
Bu olay geçen çarşamba akşamı olmuştu. Perşembe akşamı evi terketti.
10 gün sonra baimin düğünü var. Eşim yok. Onu tanımasam ya bu tesadüf diyeceğim sma tanıyorum. Sırf zor durumda kalmamız için yaptı.
Babamın iyi bir çevresi var ve rezil olmamzıı istedi.
Buaraya içimi dökmek için yazdım bunları. Ama yine de sorucam siz olsanız ne yapardınız?
Okuyanlardan Allah razı olsun.
Ben emzirirken dua etcem sana canım.umarım bir mucize olur ve eşin yaptıklarından pişmanlık duyarak sana ve bebeğine dört elle sarılır.yok akıllanmazsa da Rabbim sana güç ve sabır versin.suçu sende bulanları anlayamıyorum.hayata onlarla aynı pencereden bakamıyorum.evlilik insanın hayatını kısıtlayıcı bir şey değil ki birbirimize baskı kuralım.nice kadınlar biliyorum babalarının evinde bulamadıkları özgürlüğü eşleriyle yaşadılar.açıkçası ben de öyleyim.tabi bu nasıl bir hayat yaşadığına bağlı insanın.gecenin 3'ünde tek başına bardan çıkmayı kastetmiyorum elbette.güvende olduğumu bildiği sürece eşim için hiçbir sakınca yoktur bir yere gitmemde.hele de bu ailemse.yani akıl alır gibi değil.benim ailem şehir dışında.4 aylık bir bebeğim var ve her zamankinden daha çok istiyoruz aynı şehirde olmayı.eşim daha şimdi söyledi.keşke birimizden birinin annesi hep yanımızda kalabilse diye.yarın bebeği olduğunda ve tek başınıza her şeye yetişmek zorunda kaldığınızda kıymetini daha iyi anlar ailenin.çünkü benim eşimin annesi yok.o yüzden onun tarafından kimse ilgilenmiyor annem de öyle çok gelip gidemiyor.eşim bunun için çok üzülüyor.yarın babamla annem gelecekler inan ben demeden kendi gitti bir sürü alışveriş yaptı.dün pasta yaptım Annemler geldiğinde yapsaydın hep beraber yerdik diyor o derece yani.hani demem o ki aile insanı bütünleştirir ayrıştırmaz.sorunlu kavgacı tipler olmadıktan yuvanıza zarar vermedikten sonra ne ister bu erkekler aileden.Türk toplumunda böyle bir kanı var.kız alırız artık bizimdir ailesini silmek zorunda.bunu ablamda yaşadık.aynen bu lafı söylüyorlardı.aileni unutacaksın.şimdi ne oldu,ne zaman dara düşseler benim ailem koşuyor.iki çocuğunu annemle biz büyüttük.enişte kaç Defa ameliyat oldu aşağı sokaktaki annesine gitmedi annem baktı.o laflar mazide kaldı.bizzat kendi istiyor gelip gitmeyi.inşallah ailenin iyiliği karşısında eşin de düzelir ve yuvasına sahip çıkar.yoksa zaten ondan koca da baba da olmaz canım.
iPhone 'den Kadınlar Kulübü aracılığı ile gönderildi
Ahh kardeşim.. Allah yardımcın olsun bende hamileyim yedi haftalık okuyunca durumunu çok kötü oldum çok.. Allah büyüktür.. Bol bol dua et.. Dua en büyük silah.. Psikolojini de anlayabiliyorum.. Eğer biraraya gelmeniz hem sana hem ona hemde bebeğinize hayırlı ise inşaallah olsun ama hep böyle mutsuz olacaksan......... Allah yardımcın olsun
beni en çok empati yapabilen anlar. inan eşimi zora sokmamak için aş erdiğim şeyleri bile söylemedim.
bir iki defa söyledim zaten yapmadı.
sebebi de arkadaşlarıyla uzakta oturmasıymış.
5 saat oturacağına 3 saat oturup benim aşımı geçirebilirdi ama yapmadı.
babamı aradım. o gece vakti nerelerden neler buldu getirdi. Allah onlardan razı olsun.
hal böyleyken ben eşimle ailemden uzakta nasıl durucam. beni umursamayan adamla nasıl yapıcam?
olamazdı.
olmadı.
çok şükür bitiricem bu işi. Allah'a namazımda ya da uyumadan önce hep dua ediyorum. hayırlısı neyse onu istet Allah'ım diye. tek başıma olsam, hiç düşünmezdim. ama şimdi yavrumu düşnüüyorum. onu düşününce bu evliliğin hiç olmaması gerektiğine kanaat ediyorum. hiç bir bebek mutsuz anne huzursuz aile istemez. haketmez.
Sonraki gelişmelerini okudum. Esin biraz yumusamıs ama hala burnu Kaf Dagında. Senin içinde sıfırlandıgı bilse böyle davranmaz bence, ayaklarına kapanır. Annenle karsılasmaya da yüzü yok, hamileyken siddet uygulayan birinin yüzü olabilir mi zaten? Hangi söz bunu haklı cıkarabilir ki? Buna da bahane bulmus, işte belki konusurduk bilmem ne demis...Hala lütfediyor sana. Yüzüm yok demektense seni suclu cıkarmak kolay olan. ''Anneni getirmissin, gelmedim, sen hatalısın'' demesi de bundan...Bundan bir yol olmaz, sen iyi niyetle, gelmesini hos görmüşsün, o bunu barısmak istiyorsun gibi algılayıp hemen üste cıkıvermis. Demek ki degismemis, barıssan gene tepende olacak. Bundan da barısmaman gerektigini iyice anlamıssındır umarım. Cocuk için bile cekilecek sey degil; şiddet, sevgisizlik, yalan.
Allah sana da bebeğine de ailene de güç versin inşaallah.. Bende dua edeceğim sana inşaallah namazlarımdan sonra...
canım ortada bir bebek olmasa herkes gibi ben de boşan kurtul derdim ve gene de diyorum ki bebeğin için bile olsa sevilmediğini düşünüyorsan bekleme orda. canım anlattıklarından anladığım eşinin ailenle ciddi bir sıkıntısı var. hatta seninle de severek evlenmediğini düşündüm ne yalan söyliyim. sanki evde bari kalmıyım kem kötü idare ederim ya bana tabii olur ya da boşarım gider demiş sanki. bir sitres topu muamelesi yapmış sana. canım sıkkın iki mihribanla uğraşıyım da sinirimi atıyım demiş hep. gece yatarkan bile bir sarılmayı çok görmüş sana. bir sevgi kırıntısını vermemek için kırk bahane bulmuş. bebeğiniz olacağını bile öğrendiğinde istediğin oldu der gibi hayırlı olsun tarzı sanki zorla çocuk sahibi oldun hatta ona tecavüz etmişsin gibi davranmış. bence seni sevmemiş ya da seni kaybetmekten hiç korkmamış. bence eşine hiçbir cevap verme. zaten boşanmak için bahane arıyormuş her kavgada hazırlayıp bavulunu gitmeye kalkışmış bırak gitsin. bırak ne hali varsa görsün. eğer pişman olur kapına düşerse ki sanmam o zaman da süründür hemen kabul etme. birde birleşseniz bile eğer ki aynı davranışları devam ederse birdaha dönmemek üzere ayrıl ondan ki bu duruma hiç gerek kalmıycak bence adamın egoları tavan durumda o kafdağındaki burnu inmez onun da gelemez sana özür için falan.
evet beni hiç sevmemiş. dün babam ve abim de erkek gözüyle böyle dedi.
ben evliliğimin içinde de acaba sevmiyormu diye düşünüp, yok canım daha neler dediğim anlar çok oldu. inanmak istemedim. ama bir ya da iki kere beni sevmiyorsun sen dediğimde de. bana "seviyorum" dedi ve "bu kadar sevebiliyorum" dedi. bunları hatırlıyorum.
ama benim sevgimden hiç şüphe etmedi.
ben yine de dün "belki onun sevme biçimi böyleydi" dedim aileme. ama bakıyorsun. 30 senelik evli annemle babama, ne yaşarlarsa yaşasın ne kadar yıpransalar da hiç saygılarını sevgilerini yitirmemiş gerektiğinde fedakarca yoluna devam ediyorlar. ama bizim olmadı. çok üzgünüm.
canım Allah senden razı olsun.
çok güzel yazmışsın. ben de sana dua edicem. rabbim yuvanızın huzurunu bereketini daim etsin inşallah.
bana burda diyorlarki eşimin istekleri makulmüş. ben sigara içmesini istememişim bu mantıksızmış.
ben onu sigaradan nefret eden hatta içenlere kızan biri olarak tanıdım. ama iş stresi dedi. başladı. hep kendimde hata aradım benim yüzümden mi diye. çok üzüldüğüm zamanlar oldu. ben mutlu edemiyorum herhalde dedim.
size eşimin "makul isteklerinden" birini anlatayım.
pazar günü eğitimi var. "sabah 9dan akşam 5 e kadar yokum" dedi. tamam dedim. abimle yengem beraber kahvaltı yapalım alışveriş yapalım dedi. eşime tekrar sordum eğitime kesin gidecekmisin diye. hatta cumartesi akşamı sordum evet dedi.
sonra abime dedim tamam kahvaltı ve alışveriş yapalım dedim.
eşime de abim ve yengemle böyle böyle bir program yaptım dedim. "tamam" dedi.
gelelim sonraki hadiseye.
pazar günü ben ondan önce kalkıp giyinip gittim.
saat 3 gibi eşimi aradım. eğitime gitmedim dedi. ben de zaten yorulmuştum abim eve bıraktı.
ertesi günü bana "plan yapıyorsun bana söylemiyorsun" dedi. söyledim ya dedim. tamam da dedi böyle söylemiycektin. nasıl söyliycektim dedim.
"plan yapıyorum senin için uygun mu" diye soracaktın dedi. ama dedim senin eğitimin vardı. ona gidecektin. ben zaten sana söylediğimde "ya hayatım yok uymaz" diyebilirdin dedim.
hayır dedi böyle soracaksın. ben yine dilime yapışmaz tamam öyle sorayım dedim.
işte çarşamba akşamı olayın patladığı akşam da sordum. sonraki olayı biliyorsunuz. "ben izin versem de gidemezsin. gitsen de annenler seni geri göndermeliler vs."
evet eşimin istekleri çok makul ve mantıklı değil mi?
normaldeki tavrıda kibirliydi. çok doğru farketmişsin canım.
ya ben lokantadan hayırlı işler iyi çalışmalar diyip çıktığımda "sen niye garsonla muhatap oluyorsun. kendini niye küçültüyorsun" diyordu.
komşumuz bile selam verecekmi diye yüzüne bakardı. ayıp olmasın diye ben selam verirdim. ya da selam verse almak için en az bi 20 sn durur en sonunda ben alırdım havadaki selamı. bana yine kızardı.
ah ya ben bu adamın kusurlarını önemsememişim. şimdi düşününce dökülüyor.