Hamilelikte kaygi bozuklugu ve xanax

smyraaay .!.:

Yok hayır direk lustral ile basladık 1 ay oldu baslayalı 5gündür 50mg içiyorum

Genişletmek için tıkla...

elnrust .!.:

Arkadaşlar merhaba
Uzun zamandır bakmiyordum buraya .Benimde 13 aylık bir oğlum var . Bende birçoğunuz gibi anksiyete hastasıyım . Yaklaşık 15 yıldır . Bende hamile kaldığımda doktor ilacı kesti . 11. Hafta da ataklar gelmeye başladı . Yerinde duramama uyumama dehşete düşme ateş terleme ya da titreme . Ağlama krizleri . İnanın aşırı derece de kotuydum . Koşa koşa doktora gittim bana selectra verdi . Bana iyi gelmedi daha kötü oldum defalarca kusuyordum bağırsak sağlığım bozulmustu stresten . Sürekli düşünüyordum nasıl yaşayacağım nasıl anne olucam nasıl bakicam diye ? O kadar çok ölmek istiyodum ki hergun yalvariyodum Allah'ım canımı al diye . Evde tek başıma duramiyordum . Kendime bakamiyordum dış fircalamaktam ve duş almaktan acizdim . Annem ve eşim beni dusa sokuyodu. Annem bana kendi elleriyle yemek yediriyordu. Daha önce de çok kez anksiyete yaşamıştım ama bu kadar agirini ilk defa yaşadım . Hayatım artık tamamen bitti diye düşünüyordum . Ya dayanamiycam bünyem bana birşey olacak ya da ben dayanamayıp kendime birşey yapicam diyordum. Deli gibi sürekli kadınlar kulübünde yazan anksiyete hamlilelik bütün basloklari okuyordum . Aynı şeyleri günlerce defalarca okuyordum . Araştırmadigim doktor kalmadı . Hamileliğim ilerledikçe hastalık da ilerledi. Ben bebeğimi istemiyordum . Annelik bana göre değil diyordum . Bakmak istemiyordum . O zamanlar ultrasona girip görmek bile istemiyorum. Böyle düşündüğüm için kendimden nefret ediyodum. Kendime zarar veriyodum . Bacaklarıma vuruyodum . Bacaklarım falan mosmor olmuştu . O kadar umutsuzdum ki ben artık eski ben olamayacaktım. Tek istediğim iyileşmekti . İlacın zararini bile düşünmüyodum . Yeterli iyileseyim dedim . Hamileliğimin yedinci ayında bir doktora gittim . Nasıl dayandın sen böyle dedi . Bana citoles 20 mg başladı . Kullandım ilk başlarda daha kötü oldum . İki haftadan sonra iyileşmeye başladım . Ativam da kullandım . Tam olarak 2 aydan sonra bir iyileşme oldu . Dogumhaneye giderken bile sevememe korkusu vardı içimde . Sezeryan doğum yaptım . Bebeğimi kucağıma verdiler dünyalar benim oldu . O kadar çok sevdim ki herkesten kıskandım . Kimseyle paylaşmak istemiyodum . Şuan da aşığım oğluma . Sizinki de geçecek buna emin olun . Belki size umut olur diye yazdım . Ben o laranlik günlerden aydınlığa ciktiysam herkes çıkar. Dayanamıyorum diye yalvariyodum anneme . Nolur bana yardım edin diyodum. Birgün iyileşip de benim gibi olan insanlara bunları ümit olsun diye yazacağımı hiç düşünmüyordum. Allah'ıma binlerce kez şükürler olsun . İşe bile başladım . Çalışıyorum aynı zamanda. O günlerden eser kalmadi . Sizinde öyle olacak . Bu arada bir sürü ilaç kullanmama rağmen oğlum gayet sağlıklı hiçbir sorun olmadı .
.

Genişletmek için tıkla...

elnrust .!.:

Arkadaşlar merhaba
Uzun zamandır bakmiyordum buraya .Benimde 13 aylık bir oğlum var . Bende birçoğunuz gibi anksiyete hastasıyım . Yaklaşık 15 yıldır . Bende hamile kaldığımda doktor ilacı kesti . 11. Hafta da ataklar gelmeye başladı . Yerinde duramama uyumama dehşete düşme ateş terleme ya da titreme . Ağlama krizleri . İnanın aşırı derece de kotuydum . Koşa koşa doktora gittim bana selectra verdi . Bana iyi gelmedi daha kötü oldum defalarca kusuyordum bağırsak sağlığım bozulmustu stresten . Sürekli düşünüyordum nasıl yaşayacağım nasıl anne olucam nasıl bakicam diye ? O kadar çok ölmek istiyodum ki hergun yalvariyodum Allah'ım canımı al diye . Evde tek başıma duramiyordum . Kendime bakamiyordum dış fircalamaktam ve duş almaktan acizdim . Annem ve eşim beni dusa sokuyodu. Annem bana kendi elleriyle yemek yediriyordu. Daha önce de çok kez anksiyete yaşamıştım ama bu kadar agirini ilk defa yaşadım . Hayatım artık tamamen bitti diye düşünüyordum . Ya dayanamiycam bünyem bana birşey olacak ya da ben dayanamayıp kendime birşey yapicam diyordum. Deli gibi sürekli kadınlar kulübünde yazan anksiyete hamlilelik bütün basloklari okuyordum . Aynı şeyleri günlerce defalarca okuyordum . Araştırmadigim doktor kalmadı . Hamileliğim ilerledikçe hastalık da ilerledi. Ben bebeğimi istemiyordum . Annelik bana göre değil diyordum . Bakmak istemiyordum . O zamanlar ultrasona girip görmek bile istemiyorum. Böyle düşündüğüm için kendimden nefret ediyodum. Kendime zarar veriyodum . Bacaklarıma vuruyodum . Bacaklarım falan mosmor olmuştu . O kadar umutsuzdum ki ben artık eski ben olamayacaktım. Tek istediğim iyileşmekti . İlacın zararini bile düşünmüyodum . Yeterli iyileseyim dedim . Hamileliğimin yedinci ayında bir doktora gittim . Nasıl dayandın sen böyle dedi . Bana citoles 20 mg başladı . Kullandım ilk başlarda daha kötü oldum . İki haftadan sonra iyileşmeye başladım . Ativam da kullandım . Tam olarak 2 aydan sonra bir iyileşme oldu . Dogumhaneye giderken bile sevememe korkusu vardı içimde . Sezeryan doğum yaptım . Bebeğimi kucağıma verdiler dünyalar benim oldu . O kadar çok sevdim ki herkesten kıskandım . Kimseyle paylaşmak istemiyodum . Şuan da aşığım oğluma . Sizinki de geçecek buna emin olun . Belki size umut olur diye yazdım . Ben o laranlik günlerden aydınlığa ciktiysam herkes çıkar. Dayanamıyorum diye yalvariyodum anneme . Nolur bana yardım edin diyodum. Birgün iyileşip de benim gibi olan insanlara bunları ümit olsun diye yazacağımı hiç düşünmüyordum. Allah'ıma binlerce kez şükürler olsun . İşe bile başladım . Çalışıyorum aynı zamanda. O günlerden eser kalmadi . Sizinde öyle olacak . Bu arada bir sürü ilaç kullanmama rağmen oğlum gayet sağlıklı hiçbir sorun olmadı .
.

Genişletmek için tıkla...

elnrust .!.:

Arkadaşlar merhaba
Uzun zamandır bakmiyordum buraya .Benimde 13 aylık bir oğlum var . Bende birçoğunuz gibi anksiyete hastasıyım . Yaklaşık 15 yıldır . Bende hamile kaldığımda doktor ilacı kesti . 11. Hafta da ataklar gelmeye başladı . Yerinde duramama uyumama dehşete düşme ateş terleme ya da titreme . Ağlama krizleri . İnanın aşırı derece de kotuydum . Koşa koşa doktora gittim bana selectra verdi . Bana iyi gelmedi daha kötü oldum defalarca kusuyordum bağırsak sağlığım bozulmustu stresten . Sürekli düşünüyordum nasıl yaşayacağım nasıl anne olucam nasıl bakicam diye ? O kadar çok ölmek istiyodum ki hergun yalvariyodum Allah'ım canımı al diye . Evde tek başıma duramiyordum . Kendime bakamiyordum dış fircalamaktam ve duş almaktan acizdim . Annem ve eşim beni dusa sokuyodu. Annem bana kendi elleriyle yemek yediriyordu. Daha önce de çok kez anksiyete yaşamıştım ama bu kadar agirini ilk defa yaşadım . Hayatım artık tamamen bitti diye düşünüyordum . Ya dayanamiycam bünyem bana birşey olacak ya da ben dayanamayıp kendime birşey yapicam diyordum. Deli gibi sürekli kadınlar kulübünde yazan anksiyete hamlilelik bütün basloklari okuyordum . Aynı şeyleri günlerce defalarca okuyordum . Araştırmadigim doktor kalmadı . Hamileliğim ilerledikçe hastalık da ilerledi. Ben bebeğimi istemiyordum . Annelik bana göre değil diyordum . Bakmak istemiyordum . O zamanlar ultrasona girip görmek bile istemiyorum. Böyle düşündüğüm için kendimden nefret ediyodum. Kendime zarar veriyodum . Bacaklarıma vuruyodum . Bacaklarım falan mosmor olmuştu . O kadar umutsuzdum ki ben artık eski ben olamayacaktım. Tek istediğim iyileşmekti . İlacın zararini bile düşünmüyodum . Yeterli iyileseyim dedim . Hamileliğimin yedinci ayında bir doktora gittim . Nasıl dayandın sen böyle dedi . Bana citoles 20 mg başladı . Kullandım ilk başlarda daha kötü oldum . İki haftadan sonra iyileşmeye başladım . Ativam da kullandım . Tam olarak 2 aydan sonra bir iyileşme oldu . Dogumhaneye giderken bile sevememe korkusu vardı içimde . Sezeryan doğum yaptım . Bebeğimi kucağıma verdiler dünyalar benim oldu . O kadar çok sevdim ki herkesten kıskandım . Kimseyle paylaşmak istemiyodum . Şuan da aşığım oğluma . Sizinki de geçecek buna emin olun . Belki size umut olur diye yazdım . Ben o laranlik günlerden aydınlığa ciktiysam herkes çıkar. Dayanamıyorum diye yalvariyodum anneme . Nolur bana yardım edin diyodum. Birgün iyileşip de benim gibi olan insanlara bunları ümit olsun diye yazacağımı hiç düşünmüyordum. Allah'ıma binlerce kez şükürler olsun . İşe bile başladım . Çalışıyorum aynı zamanda. O günlerden eser kalmadi . Sizinde öyle olacak . Bu arada bir sürü ilaç kullanmama rağmen oğlum gayet sağlıklı hiçbir sorun olmadı .
.

Genişletmek için tıkla...

Bayan_Lady .!.:

kullandım ativan ve paxil D grubuydu Allahıma tevekkül ettim dua ettim hep cok sukur kızım saglıklı dedim ya beynsel bi hasar bırakırsa oda olmadı aksine maşallah çok zeki bir kız 2,5 yaşında ama sen ben gibi konusur eder fiizksel gelişimi 3,5 yaş gibi rabbim kötülükten kazadan beladan hastalıklardan korusun cümlemizin evlatlarnı Allah hiçbir anneyi evlatla imtihan etmesin yüreğimize taşımayacağımız yük vermesin bu sayfaya kim korku ile yazıyorsa yazsn bana. elmden geldıgnce teselli eder bilgilerimi paylasırım hersey rabbimden bol dua

Genişletmek için tıkla...

Bayan_Lady .!.:

kullandım ativan ve paxil D grubuydu Allahıma tevekkül ettim dua ettim hep cok sukur kızım saglıklı dedim ya beynsel bi hasar bırakırsa oda olmadı aksine maşallah çok zeki bir kız 2,5 yaşında ama sen ben gibi konusur eder fiizksel gelişimi 3,5 yaş gibi rabbim kötülükten kazadan beladan hastalıklardan korusun cümlemizin evlatlarnı Allah hiçbir anneyi evlatla imtihan etmesin yüreğimize taşımayacağımız yük vermesin bu sayfaya kim korku ile yazıyorsa yazsn bana. elmden geldıgnce teselli eder bilgilerimi paylasırım hersey rabbimden bol dua

Genişletmek için tıkla...

smyraaay .!.:

Gecenin bir yarısı bi umut diye girdim okadar iyi geldiki yazınız yataktan fırladım okuyunca aynı seyleri yaşıyorum sizinle iyi oldugum gün sözüm var gelip buraya yazacagım birebir yazılarınızla aynı yasadıklarım çok şükür o günleri Rabbim bizede göstersin

Genişletmek için tıkla...

izmirimmmm .!.:

Merhaba yazdıklarınızı okurken sanki kendimi gördüm ve bir daha yaşadım. Allahım kimseye yaşatmasın.

Genişletmek için tıkla...

elnrust .!.:

Amiinn ben o günleri yaşarken kimseye anlatamıyorum düşüncelerimi utaniyodum kendimi sucluyordum . Şuan gayet iyiyim ve çok rahat dile getiriyorum . Çünkü o düşünceler bana ait değildi . Hastalığından kaynayloydi. Sizde çocuğunuz için endişelenmeyin . Yaşadığınız stres ilaçtan çok daha zararlı emin olun .

Genişletmek için tıkla...

izmirimmmm .!.:

Merhaba yazdıklarınızı okurken sanki kendimi gördüm ve bir daha yaşadım. Allahım kimseye yaşatmasın.

Genişletmek için tıkla...

smyraaay .!.:

Siz nasılsınız şimdi bütün yazılarınızı okudum en zor geciren bence siz gibisiniz gerci hepimizinki birbirinden beterde bebeklere baglandınızmı kaygılarınız bittimi hala keşke dogurmasaydım diyomusunuz ben bunu demekten cok korkuyorum

Genişletmek için tıkla...

smyraaay .!.:

Bende kimseye anlatamıyorum eşim sadece çünkü bebegi istemediğimi neden aldırmadım diye duydugum pişmalıgı sadece o anlar hergün pişmanlık duyuyorum bebek kıyafeti görmeye tahammülüm yok benim 8 yasında kızım var onda öyle güzel heyecanlı bi hamilelik gecirdimki elim karnımda gezerdim ama dogdu ben lohusa depresyonu yasadım aylarca benimseyemedim ama cok sevdim cicek gibi baktım 3 ayda ilacsız gecti yıllarca cesaret edemedim yeniden anne olmaya 35 yasındayım Rabbime bıraktım olursa nasip ederse diye 8 yıl sonra oldu öğrendiğim gün cok mutluydum ertesi gün bisey oldu aniden sürekli düşünmeye basladım bogulmaya eşim halimi görünce aldıralım dedi randevu aldık gidecegim gün hayır dedim yaparsam ömür boyu unutamam ben bunu geri dönüşü yok cünkü ama sonra kötüleştikce niye aldırmadım diye aylarca pişmanlık yasayıp Allahım ben yapamadım sen benden al diye dualar ettim heryerde anneyi hisseder yazıları var ilerde kaygılı olur pskolojik sorunlar yazıları var anneye baglanma problemi olur yazılarını okudukca da kendimden nefret ettim ama elimizde değil kim ister böyle olmasını tek cocuklu arkadaslarımı gördükce kızımla yasıt imreniyorum ben diyorum sil baştan düzenim vardı giyinmeyi gezmeyi severim rahatıma cok düşkünüm evimi sistemli düzenlemeyi cok severim okb gecmişim var zaten cok titizim kızım büyüdü hersey düzene girdi bebek olunca hepsi alt üst hala bunu yazarken bile kalbim sıkışıyo düşünün o kargasa beni benden alıyo sanki kendimi unutmus kendime kötülük yapmış ve asla eskisi gibi kendime bakamayacagım gibi geliyo bu yola girdim tam karar vermeden hamile kaldım demekten kendimi suclamaktan cok yoruldum daha sayfalarca yazabilirim biliyomusunuz

Genişletmek için tıkla...

elnrust .!.:

Bana inan doğru doktor ve doğru ilaçla eskisinden bile iyi olacaksın . Ben hamileyken oğluma bir zıbın bile almadım . Çocuk mağazası görünce kaciyordum. Çünkü ankaiyetem artıyordu. Hiçbir hazırlığını ihtiyacını ben almadım . Ailem yaptı hep . Sokakta bile çocuk görünce sinirim bozuluyodu. Gece uyumaktan korkuyodum çünkü korkuyla ateş ve terle yataktan firliyodum . İyi aldirmamissin. Emin ol aldirsaydin bu seferde neden aldırdım diye anksiyete yaşayacaktın . Çünkü bu düşünceler sana ait değil . Hastalıkla alakalı bu . Ben eşime anlatiyodum düşündüklerimi
Bu düşünceler sana ait değil ki sen böyle biri degilsin diyodu bana. Hastalığım geçince bu düşüncelerde gidecek dedi . Gerçekten de öyle oldu . Ya ben günde yüz kere herkese geçecek mi ben eskisi gibi olacak miyim fiye yüzlerce kez soruyodum. Allah'ım affetsin defalarca kez isyan ettim . Neden benim başıma bu geldi . Benim bebeğim bunu mu hakediyor diye . Ama elimde değildi . Hatta adak adamistim iyi olursam kurban kesicem diye . Kestim de çok şükür . Hatta eşime diyodum ki annen baksın bebeğe ben bakmak istemiyorum diye . Eşimde sen iyileşene kadar ben bakarım demişti . Çünkü ben iyileşmeyecegime kendimi çok inandirmistim . Böyle kalbimin üstüne üstüne vururdum . Sen nasıl insansın nasıl bebeğine karşı böyle düşünürsün diye . Ama onu kucağıma alınca aşık oldum . Sezeryan sancima rağmen hickimseye vermedim kendim baktım . Bir gece uyumadım sabah kadar oğlumu izledim. Doğunca ilaç kullandığım için emziremedim . Mamayla besledim. Emmedigi için çok üzüldüm . Sadece bir gün emdi. Ve ben çok sevmiştim emzirmeyi. Sonra ya emmedigi için beni anne olarak benimsemezse diye korktum . Sürekli göğsümde uyuttum . Biliyo musun sadece benim kokumla sakinlesiyordu. Ve herkes çok stresliyim bebeğin sinir stresli olacak sürekli ağlayacak diyodu . Allah'a çok şükür çok akıllı oldu . Hiç çok ağlayan bir bebek olmadı . Ben hep doktora diyordum stresinden kim bilir ne hale geldi diye . Doktor onun keyfi çok yerinde sen kendini düşün diyordu hep bana . Bende oğlum büyüdükten sonra bir de kızım olsun istiyorum . Ve bende aşırı uykuya ve rahata duskunumdur . Oğlum gık dese uyaniyorum . Şuan hem cociguma bakiyorum hem çalışıyorum . İdare ediyorum çok şükür . Hepsi bitti gitti . Seninde öyle olacak ama tedaviyle . İlaçtan korkma sakın. Ben bir sürü içtim . Çocuğum gayet sağlıklı kalbine her yerine bakıldi . Ben onun sayesinde küçük seylerden mutlu olmayı öğrendim . O böyle gülünce benim kalbimde çiçekler açıyor . Bazen yüzüne bakıyorum yaşadıklarım aklıma geliyor ben mıydım bunları yaşayan diyorum . Hayal gibi geliyor .

Genişletmek için tıkla...

elnrust .!.:

Bana inan doğru doktor ve doğru ilaçla eskisinden bile iyi olacaksın . Ben hamileyken oğluma bir zıbın bile almadım . Çocuk mağazası görünce kaciyordum. Çünkü ankaiyetem artıyordu. Hiçbir hazırlığını ihtiyacını ben almadım . Ailem yaptı hep . Sokakta bile çocuk görünce sinirim bozuluyodu. Gece uyumaktan korkuyodum çünkü korkuyla ateş ve terle yataktan firliyodum . İyi aldirmamissin. Emin ol aldirsaydin bu seferde neden aldırdım diye anksiyete yaşayacaktın . Çünkü bu düşünceler sana ait değil . Hastalıkla alakalı bu . Ben eşime anlatiyodum düşündüklerimi
Bu düşünceler sana ait değil ki sen böyle biri degilsin diyodu bana. Hastalığım geçince bu düşüncelerde gidecek dedi . Gerçekten de öyle oldu . Ya ben günde yüz kere herkese geçecek mi ben eskisi gibi olacak miyim fiye yüzlerce kez soruyodum. Allah'ım affetsin defalarca kez isyan ettim . Neden benim başıma bu geldi . Benim bebeğim bunu mu hakediyor diye . Ama elimde değildi . Hatta adak adamistim iyi olursam kurban kesicem diye . Kestim de çok şükür . Hatta eşime diyodum ki annen baksın bebeğe ben bakmak istemiyorum diye . Eşimde sen iyileşene kadar ben bakarım demişti . Çünkü ben iyileşmeyecegime kendimi çok inandirmistim . Böyle kalbimin üstüne üstüne vururdum . Sen nasıl insansın nasıl bebeğine karşı böyle düşünürsün diye . Ama onu kucağıma alınca aşık oldum . Sezeryan sancima rağmen hickimseye vermedim kendim baktım . Bir gece uyumadım sabah kadar oğlumu izledim. Doğunca ilaç kullandığım için emziremedim . Mamayla besledim. Emmedigi için çok üzüldüm . Sadece bir gün emdi. Ve ben çok sevmiştim emzirmeyi. Sonra ya emmedigi için beni anne olarak benimsemezse diye korktum . Sürekli göğsümde uyuttum . Biliyo musun sadece benim kokumla sakinlesiyordu. Ve herkes çok stresliyim bebeğin sinir stresli olacak sürekli ağlayacak diyodu . Allah'a çok şükür çok akıllı oldu . Hiç çok ağlayan bir bebek olmadı . Ben hep doktora diyordum stresinden kim bilir ne hale geldi diye . Doktor onun keyfi çok yerinde sen kendini düşün diyordu hep bana . Bende oğlum büyüdükten sonra bir de kızım olsun istiyorum . Ve bende aşırı uykuya ve rahata duskunumdur . Oğlum gık dese uyaniyorum . Şuan hem cociguma bakiyorum hem çalışıyorum . İdare ediyorum çok şükür . Hepsi bitti gitti . Seninde öyle olacak ama tedaviyle . İlaçtan korkma sakın. Ben bir sürü içtim . Çocuğum gayet sağlıklı kalbine her yerine bakıldi . Ben onun sayesinde küçük seylerden mutlu olmayı öğrendim . O böyle gülünce benim kalbimde çiçekler açıyor . Bazen yüzüne bakıyorum yaşadıklarım aklıma geliyor ben mıydım bunları yaşayan diyorum . Hayal gibi geliyor .

Genişletmek için tıkla...

cayseverim .!.:

Insanlar yemin ederim denyo ya. Karsindaki insan anksiyeteden beynini yakmis insanliktan baska bi forma gecmis bunlar cikip sen streslisin bebegin de stresli olcak demisler. Demiyoki zaten mahvolmus bi yorum yapmiyim ya da iyi konusayim dimi. I na nil maz bir denyoluk. Simdi baska seyler de yazardim da buraya durduk yere atilmiyim.

Genişletmek için tıkla...

smyraaay .!.:

Bana bebegin yüzüne nasıl bakacaksın dedi görümcem ki böyle oldugumu bilmiyor tamamen ayrıntılı cıldırdım bagırdım çağırdım Allah böyle düşünenleri bunu yaşatmadan öldürmesin

Genişletmek için tıkla...

cayseverim .!.:

Insanlar bigun bu durumun o veya bu sebepten kendi baslarina gelebilecegini bilmeden arsizca konusabiliyo. Ben herseyi gectim Allahtan korkarim da yorum yapmam. Insan kinadigini yasamadan olmezmis ya bi de bu laftan korkarim. Tamamen beyin kimyasiyla ilgili bi durum. Birine neden troid hastasi oldun ne hakla demek gibi bisey. Ben keyfimden mi seratonin eksikligi yasiyorum deli miyim ben. Elimde olsa gozumden damlatirim seratonini. Kulagimdan sokustururum beynime. Allah kimseyi sasirtmasin boyle konusturmasin. Hicbirimizi de boyle densizlerle karsilastirmasin.

Genişletmek için tıkla...

elnrust .!.:

Bana inan doğru doktor ve doğru ilaçla eskisinden bile iyi olacaksın . Ben hamileyken oğluma bir zıbın bile almadım . Çocuk mağazası görünce kaciyordum. Çünkü ankaiyetem artıyordu. Hiçbir hazırlığını ihtiyacını ben almadım . Ailem yaptı hep . Sokakta bile çocuk görünce sinirim bozuluyodu. Gece uyumaktan korkuyodum çünkü korkuyla ateş ve terle yataktan firliyodum . İyi aldirmamissin. Emin ol aldirsaydin bu seferde neden aldırdım diye anksiyete yaşayacaktın . Çünkü bu düşünceler sana ait değil . Hastalıkla alakalı bu . Ben eşime anlatiyodum düşündüklerimi
Bu düşünceler sana ait değil ki sen böyle biri degilsin diyodu bana. Hastalığım geçince bu düşüncelerde gidecek dedi . Gerçekten de öyle oldu . Ya ben günde yüz kere herkese geçecek mi ben eskisi gibi olacak miyim fiye yüzlerce kez soruyodum. Allah'ım affetsin defalarca kez isyan ettim . Neden benim başıma bu geldi . Benim bebeğim bunu mu hakediyor diye . Ama elimde değildi . Hatta adak adamistim iyi olursam kurban kesicem diye . Kestim de çok şükür . Hatta eşime diyodum ki annen baksın bebeğe ben bakmak istemiyorum diye . Eşimde sen iyileşene kadar ben bakarım demişti . Çünkü ben iyileşmeyecegime kendimi çok inandirmistim . Böyle kalbimin üstüne üstüne vururdum . Sen nasıl insansın nasıl bebeğine karşı böyle düşünürsün diye . Ama onu kucağıma alınca aşık oldum . Sezeryan sancima rağmen hickimseye vermedim kendim baktım . Bir gece uyumadım sabah kadar oğlumu izledim. Doğunca ilaç kullandığım için emziremedim . Mamayla besledim. Emmedigi için çok üzüldüm . Sadece bir gün emdi. Ve ben çok sevmiştim emzirmeyi. Sonra ya emmedigi için beni anne olarak benimsemezse diye korktum . Sürekli göğsümde uyuttum . Biliyo musun sadece benim kokumla sakinlesiyordu. Ve herkes çok stresliyim bebeğin sinir stresli olacak sürekli ağlayacak diyodu . Allah'a çok şükür çok akıllı oldu . Hiç çok ağlayan bir bebek olmadı . Ben hep doktora diyordum stresinden kim bilir ne hale geldi diye . Doktor onun keyfi çok yerinde sen kendini düşün diyordu hep bana . Bende oğlum büyüdükten sonra bir de kızım olsun istiyorum . Ve bende aşırı uykuya ve rahata duskunumdur . Oğlum gık dese uyaniyorum . Şuan hem cociguma bakiyorum hem çalışıyorum . İdare ediyorum çok şükür . Hepsi bitti gitti . Seninde öyle olacak ama tedaviyle . İlaçtan korkma sakın. Ben bir sürü içtim . Çocuğum gayet sağlıklı kalbine her yerine bakıldi . Ben onun sayesinde küçük seylerden mutlu olmayı öğrendim . O böyle gülünce benim kalbimde çiçekler açıyor . Bazen yüzüne bakıyorum yaşadıklarım aklıma geliyor ben mıydım bunları yaşayan diyorum . Hayal gibi geliyor .

Genişletmek için tıkla...

izmirimmmm .!.:

Teşekkür ederim iyiyim çok şükür ama bu sefer de onlara bir şey olursa ne yapıcam kaygısı var hiç bir günüm güzel geçmiyor, başımı her yastığa koyduğumda o günler aklıma geliyor. Keşke doğurmasaydım demiyorum ama benim yüzümden bir şey olursa nasıl kaldırırım bilmiyorum. Eşim ısrar etmese aldırmayı düşünmüştüm.

Genişletmek için tıkla...