Kızlar merhaba.
Evlendim düğünümü elimde olmayan sağlık problemleri yüzünden çok zor şartlar altında yaptım evlendikten kısa süre sonra sanırım üzerimdeki sorumluluğun ağırlığını hissedince bende yavaştan endişe başladı. O günden beri neler neler yaşıyorum anlatılmaz yaşanır. En basitinden evime bir ay kadar misafir alamadım panik yaptım. Mecburen herkese hastayım diyip yalan konuşmak zorunda kaldım. Sonra insanlara hep hasta olduğumu söyleyince insanlar beni hep merak etti. Bu durum beni daha kötüye sürükledi endişe ettirdi. Baktım böyle gitmiyor evimin ne tadı var ne tuzu var Heyecan,endişe kaygı yüzünden psikiyatriye gittim ve 75 mg ile sulinex diye bir ilaca başladım tam rahatlatmadı kısa süre sonra 150 mg a çıktardı. Yavaş yavaş tam kendime geliyorum o süre zarfında bayağı iyi toparlanmıştım kendime güzel bir iş buldum herşey yerli yerinde hayatım tam düzene girmişken plansız bir şekilde hamile kaldığımı öğrendim. 5 haftalıktım hamile olduğumu öğrendiğimde. Hamile olduğumu öğrenir öğrenmez ilacı kestim attım. İlk bir ay ilacın geri çekilme tepkisi başladı sanki duvarlar üzerime üzerime geliyo başıma elektrik çarpıyormuş gibi oluyodum. Üstüne üstük hayatımı kendimi bildiğim günden beri Allak bullak eden mide bulantısı da hamile olduğumu öğrendiğim günden itibaren başlamıştı. Kimseye bişey diyemiyodum eşime dahi. Çünkü bu ona çok anlamsız bi hastalık gibi geliyo ama öyle değil çeken bilir. Bunu kendisine söylediğim zamanlar oluyo yine de anlamıyor dediğim gibi çeken bilir. Bu kadar zorlu bi süreçte 25. Haftaya kadar geldim. Ve son iki haftadır inanılmaz yoklanıyorum. İçime bir daral geliyo. Bunu birine anlattığım da saçma geldiği için anlam veremiyo. O yüzden bende kimseye bişey anlatmak istemiyorum. İçime kapandım tamamen. Çünkü bu lanet süreç ne anlatınca geçiyo nede birinden bi akıl alarak geçiyo. Darmadağın oldum. Hiç bir güç beni kesmiyo. Bebeğimin varlığını hissettiğim gün bile mutlu olamadım bu illet yüzünden. Bu daraltı bana uğradığında avaz avaz bağırmak değil imdaaatt diye çığırmak istiyorum. Beynime güzel enerji yollamaya çalışıyorum. Herşey güzel olucak sen mükemmel bir anne olacaksın bu günler de geçiçek neler neler geçmedi ki kendine gel diye kendime temkinlerde bulunuyorum ama Yok. Tekrar psikiyatrime gittim. Dayanılmaz bir hal aldığımı dile getirdim. Hamileyken ilaç yazabilmem için eşinin imzasını almamız gerekiyor dedi.eşimde bu durumu anlamadığı için kendisine bişey de diyemedim ki hamile olmadan önce psikiyatri ve ilaçlarına karşıydı şimdi durum böuyleyken ölsem de izin vermez. Tek tesellim uyumaktı. Gündüz çalışıyorum akşam tam Yatağa girip uyucam derken beynim beni uyutmuyo kafamda binbir türlü anlamsız acabalaaarrr? Yaaa gidin beni rahat bırakın diyorum dua ediyorum salavat çeviriyorum yine Yok yine Yok.. bu illet başka bişeye benzemezAllah hepimizin yardımcısı olsun
Evlendim düğünümü elimde olmayan sağlık problemleri yüzünden çok zor şartlar altında yaptım evlendikten kısa süre sonra sanırım üzerimdeki sorumluluğun ağırlığını hissedince bende yavaştan endişe başladı. O günden beri neler neler yaşıyorum anlatılmaz yaşanır. En basitinden evime bir ay kadar misafir alamadım panik yaptım. Mecburen herkese hastayım diyip yalan konuşmak zorunda kaldım. Sonra insanlara hep hasta olduğumu söyleyince insanlar beni hep merak etti. Bu durum beni daha kötüye sürükledi endişe ettirdi. Baktım böyle gitmiyor evimin ne tadı var ne tuzu var Heyecan,endişe kaygı yüzünden psikiyatriye gittim ve 75 mg ile sulinex diye bir ilaca başladım tam rahatlatmadı kısa süre sonra 150 mg a çıktardı. Yavaş yavaş tam kendime geliyorum o süre zarfında bayağı iyi toparlanmıştım kendime güzel bir iş buldum herşey yerli yerinde hayatım tam düzene girmişken plansız bir şekilde hamile kaldığımı öğrendim. 5 haftalıktım hamile olduğumu öğrendiğimde. Hamile olduğumu öğrenir öğrenmez ilacı kestim attım. İlk bir ay ilacın geri çekilme tepkisi başladı sanki duvarlar üzerime üzerime geliyo başıma elektrik çarpıyormuş gibi oluyodum. Üstüne üstük hayatımı kendimi bildiğim günden beri Allak bullak eden mide bulantısı da hamile olduğumu öğrendiğim günden itibaren başlamıştı. Kimseye bişey diyemiyodum eşime dahi. Çünkü bu ona çok anlamsız bi hastalık gibi geliyo ama öyle değil çeken bilir. Bunu kendisine söylediğim zamanlar oluyo yine de anlamıyor dediğim gibi çeken bilir. Bu kadar zorlu bi süreçte 25. Haftaya kadar geldim. Ve son iki haftadır inanılmaz yoklanıyorum. İçime bir daral geliyo. Bunu birine anlattığım da saçma geldiği için anlam veremiyo. O yüzden bende kimseye bişey anlatmak istemiyorum. İçime kapandım tamamen. Çünkü bu lanet süreç ne anlatınca geçiyo nede birinden bi akıl alarak geçiyo. Darmadağın oldum. Hiç bir güç beni kesmiyo. Bebeğimin varlığını hissettiğim gün bile mutlu olamadım bu illet yüzünden. Bu daraltı bana uğradığında avaz avaz bağırmak değil imdaaatt diye çığırmak istiyorum. Beynime güzel enerji yollamaya çalışıyorum. Herşey güzel olucak sen mükemmel bir anne olacaksın bu günler de geçiçek neler neler geçmedi ki kendine gel diye kendime temkinlerde bulunuyorum ama Yok. Tekrar psikiyatrime gittim. Dayanılmaz bir hal aldığımı dile getirdim. Hamileyken ilaç yazabilmem için eşinin imzasını almamız gerekiyor dedi.eşimde bu durumu anlamadığı için kendisine bişey de diyemedim ki hamile olmadan önce psikiyatri ve ilaçlarına karşıydı şimdi durum böuyleyken ölsem de izin vermez. Tek tesellim uyumaktı. Gündüz çalışıyorum akşam tam Yatağa girip uyucam derken beynim beni uyutmuyo kafamda binbir türlü anlamsız acabalaaarrr? Yaaa gidin beni rahat bırakın diyorum dua ediyorum salavat çeviriyorum yine Yok yine Yok.. bu illet başka bişeye benzemezAllah hepimizin yardımcısı olsun