- 6 Temmuz 2023
- 5.551
- 20.850
-
- Konu Sahibi Lady Guinevere
- #101
Allah size de kolaylık versin. bazen kendimi keske baharda veya yazın doğsaydı diye dilerken buluyorum. umarım her sey güzel ve yolunda ilerler ve sadece hatıra olarak kalır tüm bunlarSizi anlıyorum. Ben de Şubat'ta doğun yapacağım. Yaşam koşullarının pek parlak olmadığı bir ülkede görevliyim. Eşim de burada değil. Zor ve hassas bir dönem. Hormonlar da hiç yardımcı değil. Ailenizin yanına gidebileceğiniz için çok şanslısınız.
Sağlıklı doğsunlar da önemli olan o. Böyle düşünmeye çalışıyorum.Allah size de kolaylık versin. bazen kendimi keske baharda veya yazın doğsaydı diye dilerken buluyorum. umarım her sey güzel ve yolunda ilerler ve sadece hatıra olarak kalır tüm bunlar
Allah size de kolaylık versin. bazen kendimi keske baharda veya yazın doğsaydı diye dilerken buluyorum. umarım her sey güzel ve yolunda ilerler ve sadece hatıra olarak kalır tüm bunlar
sanırım yasarken her sey zor geliyor3,5 aylık hamileyim ve yapayalnızım Finlandiya'dayım. Eşim çok yoğun çalışıyor (cerrah) ve ben evde aşırı bunaldım. Buranın dilini öğrenemiyorum bir türlü kafam hiçbir şey almıyor algılamam zayıfladı . Sürekli istifra ediyorum, tuvaletimi tutamıyorum, yemek yapamıyorum, cama çarpmış sinek gibiyim. Sürekli deprem oluyormuş gibi geliyor hep uyuyorum Her öğün kusulur mu ya midem ağzımdan çıkacak içimde hiçbir şey yok kusmaktan gebereceğim bulantı hapları da bişeye yaramıyor. Burada çok sevimli, keyifli, neşeli hamile kadınlar görüyorum ama ben kafamı klozetten kaldıramıyorum evden çıkamıyorum. Çok istiyordum anne olmak - özellikle kız çocuğu hastası eşim - ama kendimi anne gibi hissedemiyorum limon ve pırasa dışında (burada her zaman bulamıyoruz pırasayı) hiçbirşeyi ağzıma sokamıyorum Bir insan gecede 8 kez çişe kalkar mı ?
Ben seni anlıyorum canım benim yalnız kalmak istemiyorum ben de ama mecbur...ailenin yanına git orada doğum yap salla kocanın ailesini..orada kayınlar varken nasıl duş alacaksın offf rahat edilmez orada ya bak ne güzel ağabeyin gelmiş almış seni kıymetini bil canının azıcık
Negatif yorumları da salla gitsin herkesin bünyesi psikolojisi farklı . Hamile veya evli olmayan, evlilik kurumunu sürekli aşağılayan anne olmakla dalga geçen bilgi sahibi olmadan fikir sahibi olan çok bilmiş üyeleri inan hiç umursama ya bak şöyle düşün en azından ailen yanında olacak ben dilini bilmediğim asla da öğrenemeyeceğim bir acayip ülkede yapayalnızım ağama krizlerine giriyorum bazen eşimi arıyorum Türkiye ye geri dönelim diye darlıyorum ama sonra geçiyor bazen bu süreç hiç bitmeyecek gibi hissediyorum keşke aynı ülkede aynı şehirde olabilsek arkadaş olurduk
Sizi ve gebe kalma sürecinizi diğer konu başlıklarından takip etmiştim sizi hatırlıyorum. Bu süreci keyifle ve ne olursa olsun şükrederek geçiriyor olmalısınızBu güne kadar hep duygularımı bastırma konusunda başarılı olduğumu düsünüyordum. Hatta hamile kaldığımda esimin ailesi, arkadasları esimi hep uyarıyordu hani dikkatli ol, hamile o hemen alınır, sinirlenir vs diye. Esim hep “yok bizde hiç öyle inişler çıkışlar olmadı, şanslıyız o konuda” falan diyordu.
Ama son iki haftadır durduk yere her seye ağlayıp zırlamaya başladım. Esim sabah erken işe gidiyor bu aralar ve o giderken ben uyuyor oluyorum. Bazen beni uyandırmamak için öpmeden çıkıyor beni. Ve bunu yaptığı günler ben bütün gün ağlıyorum. Saçma sapan. Öpüp uyandırınca da sinirleniyorum ama..
Bu aralar sürekli ilgisiz kaldığımı düsünüyorum. Esim yok öyle bir sey diyor ama bana öyle geliyor. Çok uyumaya başladım birden. aksam 8-9da yatıp sabah 10-11de uyanıyorum. Haliyle esimle ne aynı anda yatıyorum ne de beraber uyanıyorum. Birlikte aksam yemeği, bir saat yürüyüş sonra ben bayılıyorum zaten.
Bir de üstüne 15 gün önceden memlekete gitmek zorundayım. Birden bire eşimin sehir dısına işi çıktı. Üstleri ertelemesine izin vermedi. Bu yüzden de haftaya bugün abim gelip beni alacak artık. Subat ayında görünüyor doğumum, sonrasında da bebek toparlanana kadar ve havalar biraz düzelene kadar ailemle kalıcam. Esimin ailesi de orda.. Simdiden gerginlikler başladı zaten. Neden benim abim gelip alıyormus beni onlar dururken? Gittiğimde de ailemle kalmamı sorun edecekler yüzde bin.
Benim derdim zaten bana yetiyor. Esimden, evimden ayrı olucam.. Doğumumda esim yanımda olabilecek mi belli değil.. Bir dünya endişem, korkum var bir de bunların egolarını tatmin etmenin derdine düsemem. Esim de bu konuda anlayışlı. Ben konusucam sorun olmaz diyor. Ama bana bir sey demeseler bile esime laf edecekler kesin. Bugün valiz hazırlamaya başladım.. ağladım saatlerce. Ben tüm bu anları esimle yasamak istiyordum. Gizli gizli çantamdan bebeğin tüm ultrason fotoğraflarını almis.. Sorunca da sen göreceksin ordaki kontrollerde ben göremicem bende kalsın lütfen diyor..
O kadar istedim ki bu bebeği ama simdi bazen düsünüyorum acaba bencillik mi ettim? Hem benim, hem esim hem de bebek için bu kadar zor olması gerekmiyordu. 6-7 ay sonra hamile kalsam esimle birlikte şahit olacaktık her anına. Ama sonra böyle düsündüğüm için de kendime kızıp üzülüyorum.. Cocuğuma kıyafet alırken bile babasının yanına döndüğümüzde bu kıyafet olmaz ona artık, babası üstünde göremeyecek diye triplere giriyorum.
Ailem de benim için bu kadar emek verirken onların yanında bu sekilde olmak istemiyorum. Ama aylarca nasıl yapıcam, nasıl geciricem o günleri hiçbir fikrim yok. Öyle daraldım biraz. Valizin başında oturup bunları yazayım dedimm..