canım yaa..ben aynı binada yaşadığım halde bu kadar görüşmüyoruz..ilk zamanlarda bende çok sıkıntı çektim..sürekli aşağı çağırırlardı gelin bizde yiyin diye..yada bir misafirleri gelse hemen ararlar, hadi gelin filancalar geldi diye..bunalıma girdim ilaç kullandım..insan evliliğini bile yaşayamıyo..eşime de bişey diyemiyodu,yanlış anlar diye..ama en son eşin kendisi tepkisini koydu,bizi zırt pırt çağırmayın,yumurta kırar yerim yine karnım doyar..ayrı bir ev olduk bunu anlayın artık dedi..yani anlayacağın herşey kocada bitiyo..eşim tavrını belli etmeseydi ben asla bişey diyemezdim,ve yaşadığım sorunlar çığ yumağı gibi büyürdü,ve olan evliliğimize olurdu..şimdi daha rahatım..onlarda anladılar artık..herşeye siz bilirsiniz diyorlar..çok bunaltmıyorlar bizi..ne yap et,eşine bunları anlat,yani ne hissettiğini..içinde biriktirme sakın,çünkü seni kaybetme korkusu herşeyin üstünde gelir..emin ol anne babasını bile gözü görmez..ben yaşadığım için söylüyorum..benim ana babasının lafından çıkmayan kocam şimdi bir an önce ev alıp burdan taşınmayı hayal ediyor..inan ki onun için hayatta en değerli varlık sensin,bunu belki sana hiç söylememiştir,ama bu da senin elinde..biraz gözünü korkut ve birşeylerin farkına varsın artık..