- 20 Ocak 2015
- 9.307
- 13.165
- 40
-
- Konu Sahibi BirKulunuCokSevdim
- #21
Sizlik bir durum yok beğenme ya da beğenmemeyle aklıda değil. Apartmandan çıkarken biri kapıyı açsa ,teşekkür ediyoruz. Demek ki kıymet bilmeyen insanlar ya da gerçekten bebekten basjni kaldıramıyordurMsj yazıp sormak da istemiyorum o yüzden genel olarak yersiz bir davranış mi diye size sormam istedim. Yemekler hala tazeler isterse birkaç gün içinde hepsini bitirebilir. Kendi yemez eşi yer belki. Daha önce yemekli de agirladim her yemeğimi severek yedi. Gebeliğin son haftasına kadar görüştük yemekli. Sevmediği bir şey olmadı. Ona güvenerek hazırladım.
Bazı insanlar iyilikleriyle ezer. Benim etrafımda da var bir tane, istemeden verir, hep iyilik yapar, sürekli tebessüm eder filan bazen bir tane cakmak istiyorum öyle bozuluyor ki sinirim. Çünkü bana samimi gelmiyor. Belki siz de öyle algilanmis olabilirsiniz.Merhaba arkadaşlar.
Ben 2 çocuk annesi, 31 yaşında bir kadınım. Doğumlarımdan sonraki ilk birkaç haftalık dönemde fazla destek görmedim. kendi annemle pek aram yoktur. Eşimin annesi 2 kere geldi. yemek yapıp birkaç saat geçirip gitti. Çok beklenti halinde değildim zaten. Ama abimlerle aynı sitede oturuyorduk. Ne abim ne de eşi öyle yemek getirme ya da 2 saat bebege bakayım sen biraz uyu gibi bir destekleri olmadı pek. özellikle ilk doğumda. 2. doğumunda kendim isteme durumunda kaldım birkaç kez, yemek değil de büyük oğlumu parka götürmelerini falan. o da max 3 4 kere olmuştur. Onlara kızmıyorum inanın. İnsan çocuk sahibi olmayınca ne kadar zor durumlarda kalınabileceğini tahmin edemiyor. Yengemin çocuğu olsa ben neler neler yaparım hiç çekinmem. Neyse özellikle ilk doğumda çok bocaladım. Yemek yapamadığım için haftada 3 gün falan sadece fırına patates atıp onu yiyordum. o da unutup yakmazsam ki çok defa yakıp yanık yanık da yemiştim. Merkezden uzak olduğumuz için yemek siparişi falan pek edemiyorduk.
Çok şükür o günler geride kaldı. Ama bende kendimce bir refleks oluştu. Yeni doğum yapanlara en azından yemek götürmek, bebeğe ben sahip çıkayım sen uyu demek istiyordum ve fırsat buldukça yakınımdakilere hep yardımcı olmaya çalıştım kendi bebeğim olduğu halde. Artık 2 aydır 2 oğulum da okula gidiyor. Ben de daha rahat hissediyorum yardım etme konusunda.
Geçen hafta yeni doğum yapan (yeni 40ı çıktı) bir arkadaşıma bir hoşluk yapmak istedim. Aslında çok uzun zamandır arkadaş değiliz. 1,5 2 senedir tanışıyoruz ama ailecek görüşürüz. En kötü 2 haftada 1 bir eşlerin durumundan araya geliriz. Çok tatlı, kibar, nazik bir kız. benden 5 yaş kadar küçük, 26 yaşında. Ailesinden uzakta geçirdi hamileliğini ve ailesi 1 ayın sonunda eve döndüler. Artık yalnız başına gündüz evde.
Her neyse ben 1 hafta boyunca farklı yemeklerden, çorbalardan yapıp birazını ona özel konserve olarak hazırladım ( kaynarken temiz kavanoza koyup kapattım, bu şekilde 1 aydan fazla duruyor yemek) bu şekilde 4 ana yemek, 2 çeşit çorba hazırladım orta boy kavanoza. bir tepsi de kurabiye yaptım. kuruyemiş falan ekledim bir sepet oluşturdum. Arkadaşıma mesaj atıp 1 dk içeri girmeden kapıdan bırakıp döndüm. Kapıda azıcık konuştuk teşekkür etti alırken ama içinde ne olduğunu bilmiyordu. Ben açıkçası birkaç saat sonra sepeti açınca bir mesaj atmasını falan bekledim, not falan da yazmıştım çünkü. Ama 2 gün oldu hiç bir şey yazmadı. Öyle aman zahmet etmişsin, çok düşüncelisin, sen harikasın gibi şeyler tabii ki de beklemiyorum ama bir teşekkür mesajı almamaya bozuldum doğrusu.
Ben aynı sepeti 1 sene önce doğum yapan bir arkadaşıma da hazırlamıştım (hatta kendisine ve bebeğine hediye de koymuştum o arkadaşıma) ve o da aynı şekilde hiçbir şey yapmadı. Ne aradı ne mesaj attı. Ki geçen sene yemek götürdüğüm arkadaşıma ben götürmedim eşi aşağı indi ona verdim, kapıdan kısa bir teşekkür durumu olmadı yani. O zaman bebekten fırsat bulamamıştır diye üzerinde durmadım. Ama ikinciye de aynı şekilde olunca acaba bu davranış hoş bir şey değil mi, haddini aşan bir davranış mı diye sorgulamaya başladım. Sen çocukla bir şey beceremezsin al karnını doyur şeklinde yorumlanacak bir şey mi acaba? Yakın zamanda doğum yapan bir arkadaşım daha olacak ve ona da aynısını yapmak istiyordum. Eğer bu şekilde yorumlanma ihtimali varsa hiç o toplara girmeyeceğim. Size bu konuda danışmak istedim. Böyle saçma sapan bir derdi sonuna kadar okuduğunuz için teşekkür ederim ^^
Merhaba arkadaşlar.
Ben 2 çocuk annesi, 31 yaşında bir kadınım. Doğumlarımdan sonraki ilk birkaç haftalık dönemde fazla destek görmedim. kendi annemle pek aram yoktur. Eşimin annesi 2 kere geldi. yemek yapıp birkaç saat geçirip gitti. Çok beklenti halinde değildim zaten. Ama abimlerle aynı sitede oturuyorduk. Ne abim ne de eşi öyle yemek getirme ya da 2 saat bebege bakayım sen biraz uyu gibi bir destekleri olmadı pek. özellikle ilk doğumda. 2. doğumunda kendim isteme durumunda kaldım birkaç kez, yemek değil de büyük oğlumu parka götürmelerini falan. o da max 3 4 kere olmuştur. Onlara kızmıyorum inanın. İnsan çocuk sahibi olmayınca ne kadar zor durumlarda kalınabileceğini tahmin edemiyor. Yengemin çocuğu olsa ben neler neler yaparım hiç çekinmem. Neyse özellikle ilk doğumda çok bocaladım. Yemek yapamadığım için haftada 3 gün falan sadece fırına patates atıp onu yiyordum. o da unutup yakmazsam ki çok defa yakıp yanık yanık da yemiştim. Merkezden uzak olduğumuz için yemek siparişi falan pek edemiyorduk.
Çok şükür o günler geride kaldı. Ama bende kendimce bir refleks oluştu. Yeni doğum yapanlara en azından yemek götürmek, bebeğe ben sahip çıkayım sen uyu demek istiyordum ve fırsat buldukça yakınımdakilere hep yardımcı olmaya çalıştım kendi bebeğim olduğu halde. Artık 2 aydır 2 oğulum da okula gidiyor. Ben de daha rahat hissediyorum yardım etme konusunda.
Geçen hafta yeni doğum yapan (yeni 40ı çıktı) bir arkadaşıma bir hoşluk yapmak istedim. Aslında çok uzun zamandır arkadaş değiliz. 1,5 2 senedir tanışıyoruz ama ailecek görüşürüz. En kötü 2 haftada 1 bir eşlerin durumundan araya geliriz. Çok tatlı, kibar, nazik bir kız. benden 5 yaş kadar küçük, 26 yaşında. Ailesinden uzakta geçirdi hamileliğini ve ailesi 1 ayın sonunda eve döndüler. Artık yalnız başına gündüz evde.
Her neyse ben 1 hafta boyunca farklı yemeklerden, çorbalardan yapıp birazını ona özel konserve olarak hazırladım ( kaynarken temiz kavanoza koyup kapattım, bu şekilde 1 aydan fazla duruyor yemek) bu şekilde 4 ana yemek, 2 çeşit çorba hazırladım orta boy kavanoza. bir tepsi de kurabiye yaptım. kuruyemiş falan ekledim bir sepet oluşturdum. Arkadaşıma mesaj atıp 1 dk içeri girmeden kapıdan bırakıp döndüm. Kapıda azıcık konuştuk teşekkür etti alırken ama içinde ne olduğunu bilmiyordu. Ben açıkçası birkaç saat sonra sepeti açınca bir mesaj atmasını falan bekledim, not falan da yazmıştım çünkü. Ama 2 gün oldu hiç bir şey yazmadı. Öyle aman zahmet etmişsin, çok düşüncelisin, sen harikasın gibi şeyler tabii ki de beklemiyorum ama bir teşekkür mesajı almamaya bozuldum doğrusu.
Ben aynı sepeti 1 sene önce doğum yapan bir arkadaşıma da hazırlamıştım (hatta kendisine ve bebeğine hediye de koymuştum o arkadaşıma) ve o da aynı şekilde hiçbir şey yapmadı. Ne aradı ne mesaj attı. Ki geçen sene yemek götürdüğüm arkadaşıma ben götürmedim eşi aşağı indi ona verdim, kapıdan kısa bir teşekkür durumu olmadı yani. O zaman bebekten fırsat bulamamıştır diye üzerinde durmadım. Ama ikinciye de aynı şekilde olunca acaba bu davranış hoş bir şey değil mi, haddini aşan bir davranış mı diye sorgulamaya başladım. Sen çocukla bir şey beceremezsin al karnını doyur şeklinde yorumlanacak bir şey mi acaba? Yakın zamanda doğum yapan bir arkadaşım daha olacak ve ona da aynısını yapmak istiyordum. Eğer bu şekilde yorumlanma ihtimali varsa hiç o toplara girmeyeceğim. Size bu konuda danışmak istedim. Böyle saçma sapan bir derdi sonuna kadar okuduğunuz için teşekkür ederim ^^
Ben olsam benimde aklıma gelmez çocuğum yok doğuran birinin ne ihtiyacı olduğunu bilmem genel olarak rahatsız etmemek için uğramam bile çok beklenti halinde hayat yaşıyorsunuz bu kadar düşünce nasıl sizi yormuyor bir de yanlış anlamayın kırmak istemem ama bu devirde biri bana böyle bir sepet getirse yemeden atarım hiç uğraşmayın bence zamanınıza yazıkMerhaba arkadaşlar.
Ben 2 çocuk annesi, 31 yaşında bir kadınım. Doğumlarımdan sonraki ilk birkaç haftalık dönemde fazla destek görmedim. kendi annemle pek aram yoktur. Eşimin annesi 2 kere geldi. yemek yapıp birkaç saat geçirip gitti. Çok beklenti halinde değildim zaten. Ama abimlerle aynı sitede oturuyorduk. Ne abim ne de eşi öyle yemek getirme ya da 2 saat bebege bakayım sen biraz uyu gibi bir destekleri olmadı pek. özellikle ilk doğumda. 2. doğumunda kendim isteme durumunda kaldım birkaç kez, yemek değil de büyük oğlumu parka götürmelerini falan. o da max 3 4 kere olmuştur. Onlara kızmıyorum inanın. İnsan çocuk sahibi olmayınca ne kadar zor durumlarda kalınabileceğini tahmin edemiyor. Yengemin çocuğu olsa ben neler neler yaparım hiç çekinmem. Neyse özellikle ilk doğumda çok bocaladım. Yemek yapamadığım için haftada 3 gün falan sadece fırına patates atıp onu yiyordum. o da unutup yakmazsam ki çok defa yakıp yanık yanık da yemiştim. Merkezden uzak olduğumuz için yemek siparişi falan pek edemiyorduk.
Çok şükür o günler geride kaldı. Ama bende kendimce bir refleks oluştu. Yeni doğum yapanlara en azından yemek götürmek, bebeğe ben sahip çıkayım sen uyu demek istiyordum ve fırsat buldukça yakınımdakilere hep yardımcı olmaya çalıştım kendi bebeğim olduğu halde. Artık 2 aydır 2 oğulum da okula gidiyor. Ben de daha rahat hissediyorum yardım etme konusunda.
Geçen hafta yeni doğum yapan (yeni 40ı çıktı) bir arkadaşıma bir hoşluk yapmak istedim. Aslında çok uzun zamandır arkadaş değiliz. 1,5 2 senedir tanışıyoruz ama ailecek görüşürüz. En kötü 2 haftada 1 bir eşlerin durumundan araya geliriz. Çok tatlı, kibar, nazik bir kız. benden 5 yaş kadar küçük, 26 yaşında. Ailesinden uzakta geçirdi hamileliğini ve ailesi 1 ayın sonunda eve döndüler. Artık yalnız başına gündüz evde.
Her neyse ben 1 hafta boyunca farklı yemeklerden, çorbalardan yapıp birazını ona özel konserve olarak hazırladım ( kaynarken temiz kavanoza koyup kapattım, bu şekilde 1 aydan fazla duruyor yemek) bu şekilde 4 ana yemek, 2 çeşit çorba hazırladım orta boy kavanoza. bir tepsi de kurabiye yaptım. kuruyemiş falan ekledim bir sepet oluşturdum. Arkadaşıma mesaj atıp 1 dk içeri girmeden kapıdan bırakıp döndüm. Kapıda azıcık konuştuk teşekkür etti alırken ama içinde ne olduğunu bilmiyordu. Ben açıkçası birkaç saat sonra sepeti açınca bir mesaj atmasını falan bekledim, not falan da yazmıştım çünkü. Ama 2 gün oldu hiç bir şey yazmadı. Öyle aman zahmet etmişsin, çok düşüncelisin, sen harikasın gibi şeyler tabii ki de beklemiyorum ama bir teşekkür mesajı almamaya bozuldum doğrusu.
Ben aynı sepeti 1 sene önce doğum yapan bir arkadaşıma da hazırlamıştım (hatta kendisine ve bebeğine hediye de koymuştum o arkadaşıma) ve o da aynı şekilde hiçbir şey yapmadı. Ne aradı ne mesaj attı. Ki geçen sene yemek götürdüğüm arkadaşıma ben götürmedim eşi aşağı indi ona verdim, kapıdan kısa bir teşekkür durumu olmadı yani. O zaman bebekten fırsat bulamamıştır diye üzerinde durmadım. Ama ikinciye de aynı şekilde olunca acaba bu davranış hoş bir şey değil mi, haddini aşan bir davranış mı diye sorgulamaya başladım. Sen çocukla bir şey beceremezsin al karnını doyur şeklinde yorumlanacak bir şey mi acaba? Yakın zamanda doğum yapan bir arkadaşım daha olacak ve ona da aynısını yapmak istiyordum. Eğer bu şekilde yorumlanma ihtimali varsa hiç o toplara girmeyeceğim. Size bu konuda danışmak istedim. Böyle saçma sapan bir derdi sonuna kadar okuduğunuz için teşekkür ederim ^^
Aşırı ince düşünen ve görüştüğünüz insanlardan ciddi beklentilere giren birisi gibi gördüm sizi. Tamam teşekkür etseydi çok şık bir davranış olurdu ama etmemesi de bir şey değil bence. Kaldı ki kapıda teşekkür etmiş daha ne olsun, abarta abarta ayyyyyy iyikiiiii canııımmmm filan demesine gerek yok yani.Merhaba arkadaşlar.
Ben 2 çocuk annesi, 31 yaşında bir kadınım. Doğumlarımdan sonraki ilk birkaç haftalık dönemde fazla destek görmedim. kendi annemle pek aram yoktur. Eşimin annesi 2 kere geldi. yemek yapıp birkaç saat geçirip gitti. Çok beklenti halinde değildim zaten. Ama abimlerle aynı sitede oturuyorduk. Ne abim ne de eşi öyle yemek getirme ya da 2 saat bebege bakayım sen biraz uyu gibi bir destekleri olmadı pek. özellikle ilk doğumda. 2. doğumunda kendim isteme durumunda kaldım birkaç kez, yemek değil de büyük oğlumu parka götürmelerini falan. o da max 3 4 kere olmuştur. Onlara kızmıyorum inanın. İnsan çocuk sahibi olmayınca ne kadar zor durumlarda kalınabileceğini tahmin edemiyor. Yengemin çocuğu olsa ben neler neler yaparım hiç çekinmem. Neyse özellikle ilk doğumda çok bocaladım. Yemek yapamadığım için haftada 3 gün falan sadece fırına patates atıp onu yiyordum. o da unutup yakmazsam ki çok defa yakıp yanık yanık da yemiştim. Merkezden uzak olduğumuz için yemek siparişi falan pek edemiyorduk.
Çok şükür o günler geride kaldı. Ama bende kendimce bir refleks oluştu. Yeni doğum yapanlara en azından yemek götürmek, bebeğe ben sahip çıkayım sen uyu demek istiyordum ve fırsat buldukça yakınımdakilere hep yardımcı olmaya çalıştım kendi bebeğim olduğu halde. Artık 2 aydır 2 oğulum da okula gidiyor. Ben de daha rahat hissediyorum yardım etme konusunda.
Geçen hafta yeni doğum yapan (yeni 40ı çıktı) bir arkadaşıma bir hoşluk yapmak istedim. Aslında çok uzun zamandır arkadaş değiliz. 1,5 2 senedir tanışıyoruz ama ailecek görüşürüz. En kötü 2 haftada 1 bir eşlerin durumundan araya geliriz. Çok tatlı, kibar, nazik bir kız. benden 5 yaş kadar küçük, 26 yaşında. Ailesinden uzakta geçirdi hamileliğini ve ailesi 1 ayın sonunda eve döndüler. Artık yalnız başına gündüz evde.
Her neyse ben 1 hafta boyunca farklı yemeklerden, çorbalardan yapıp birazını ona özel konserve olarak hazırladım ( kaynarken temiz kavanoza koyup kapattım, bu şekilde 1 aydan fazla duruyor yemek) bu şekilde 4 ana yemek, 2 çeşit çorba hazırladım orta boy kavanoza. bir tepsi de kurabiye yaptım. kuruyemiş falan ekledim bir sepet oluşturdum. Arkadaşıma mesaj atıp 1 dk içeri girmeden kapıdan bırakıp döndüm. Kapıda azıcık konuştuk teşekkür etti alırken ama içinde ne olduğunu bilmiyordu. Ben açıkçası birkaç saat sonra sepeti açınca bir mesaj atmasını falan bekledim, not falan da yazmıştım çünkü. Ama 2 gün oldu hiç bir şey yazmadı. Öyle aman zahmet etmişsin, çok düşüncelisin, sen harikasın gibi şeyler tabii ki de beklemiyorum ama bir teşekkür mesajı almamaya bozuldum doğrusu.
Ben aynı sepeti 1 sene önce doğum yapan bir arkadaşıma da hazırlamıştım (hatta kendisine ve bebeğine hediye de koymuştum o arkadaşıma) ve o da aynı şekilde hiçbir şey yapmadı. Ne aradı ne mesaj attı. Ki geçen sene yemek götürdüğüm arkadaşıma ben götürmedim eşi aşağı indi ona verdim, kapıdan kısa bir teşekkür durumu olmadı yani. O zaman bebekten fırsat bulamamıştır diye üzerinde durmadım. Ama ikinciye de aynı şekilde olunca acaba bu davranış hoş bir şey değil mi, haddini aşan bir davranış mı diye sorgulamaya başladım. Sen çocukla bir şey beceremezsin al karnını doyur şeklinde yorumlanacak bir şey mi acaba? Yakın zamanda doğum yapan bir arkadaşım daha olacak ve ona da aynısını yapmak istiyordum. Eğer bu şekilde yorumlanma ihtimali varsa hiç o toplara girmeyeceğim. Size bu konuda danışmak istedim. Böyle saçma sapan bir derdi sonuna kadar okuduğunuz için teşekkür ederim ^^
Sen kendin yazmışsın doğumdan sonra bocaladım yemeği zor yaptım diye, bu insanlarda demekki bu tşk etme işini düşünemediler. Sen onlara onlar sana teşekkür etsin, minnet etsin diye mi bu yardımı yaptın yoksa empati yaptığın için mi?
Birde eğer evliysen, tüm bu beklentilerini yapması gereken kişi eşin olmalıydı, mesela yemek konusunda sana o halde yemek yaptırmak yerine kendisi yapması gerekirdi. Evinizin dışındaki üçüncü kişilerden yenge abi gibi kişiler niye yapsınlar.
bir çocuğu büyütmek için bir köy gerekir diye düşünenlerdenim ben de.
tabi ki empati kurduğum için yaptım ama 2dir aynı şekilde tepkisizlikle karşılaşınca yersiz bir davranış mı diye kendimi sorguluyorum.
abim yengem falan yazarak gereksiz uzatmışım konuyu. konu benim beklentim değil. zor bir durum yaşadım, biliyorum zor. bir çocuğu büyütmek için bir köy gerekir diye düşünenlerdenim ben de. Bir şekilde yardım etmek istedim. kırgın değilim de yersiz bir davranış mı bu diye sorguluyorum daha çok.
sırf bu yüzden konserve olarak yaptım. yaptığım günü yazdım falan... haber versem zahmet etme derler diye çok vermek istemedim. geçen seneki arkadaşım çok zor durumdaydı. annesi çok yaşlı ve hastaydı. kayınvalidesi doğuma gelmedi. büyük çocuğunu arkadaşına bırakıp eşi ile doğuma gitti. cidden zor durumdaydı yani. Eşi hatta alırken biz de akşam ne yesek diye düşünüyorduk diyerek aldı.Düşünceli bir davranış olmuş sizinkisi keşke teşekkür etselermiş. Benim tavsiyem böyle jestleri habersiz yapmayın. Ailesi yanında kalıyordu yeni gittiler diyosunuz. Ailesinin giderken evde bir sürü yemek yapıp gitmiş olma ihtimali oldukça yüksek. Belki de yaptıklarınızı hiç tüketemeden bozulup çöpe gitmiş bile olabilir. O yüzden böyle şeyleri haber vererek yapmak çok daha iyi.
tabi ki empati kurduğum için yaptım ama 2dir aynı şekilde tepkisizlikle karşılaşınca yersiz bir davranış mı diye kendimi sorguluyorum.
abim yengem falan yazarak gereksiz uzatmışım konuyu. konu benim beklentim değil. zor bir durum yaşadım, biliyorum zor. bir çocuğu büyütmek için bir köy gerekir diye düşünenlerdenim ben de. Bir şekilde yardım etmek istedim. kırgın değilim de yersiz bir davranış mı bu diye sorguluyorum daha çok.
çok düşünceli bir insansınız, en azından bir teşekkür etseydi diyecek kadar da ince ruhlu, nahifsiniz belli ki. İyilik yap denize at balık bilmezse malik bilir sözünü hatırlayın boşverin.Merhaba arkadaşlar.
Ben 2 çocuk annesi, 31 yaşında bir kadınım. Doğumlarımdan sonraki ilk birkaç haftalık dönemde fazla destek görmedim. kendi annemle pek aram yoktur. Eşimin annesi 2 kere geldi. yemek yapıp birkaç saat geçirip gitti. Çok beklenti halinde değildim zaten. Ama abimlerle aynı sitede oturuyorduk. Ne abim ne de eşi öyle yemek getirme ya da 2 saat bebege bakayım sen biraz uyu gibi bir destekleri olmadı pek. özellikle ilk doğumda. 2. doğumunda kendim isteme durumunda kaldım birkaç kez, yemek değil de büyük oğlumu parka götürmelerini falan. o da max 3 4 kere olmuştur. Onlara kızmıyorum inanın. İnsan çocuk sahibi olmayınca ne kadar zor durumlarda kalınabileceğini tahmin edemiyor. Yengemin çocuğu olsa ben neler neler yaparım hiç çekinmem. Neyse özellikle ilk doğumda çok bocaladım. Yemek yapamadığım için haftada 3 gün falan sadece fırına patates atıp onu yiyordum. o da unutup yakmazsam ki çok defa yakıp yanık yanık da yemiştim. Merkezden uzak olduğumuz için yemek siparişi falan pek edemiyorduk.
Çok şükür o günler geride kaldı. Ama bende kendimce bir refleks oluştu. Yeni doğum yapanlara en azından yemek götürmek, bebeğe ben sahip çıkayım sen uyu demek istiyordum ve fırsat buldukça yakınımdakilere hep yardımcı olmaya çalıştım kendi bebeğim olduğu halde. Artık 2 aydır 2 oğulum da okula gidiyor. Ben de daha rahat hissediyorum yardım etme konusunda.
Geçen hafta yeni doğum yapan (yeni 40ı çıktı) bir arkadaşıma bir hoşluk yapmak istedim. Aslında çok uzun zamandır arkadaş değiliz. 1,5 2 senedir tanışıyoruz ama ailecek görüşürüz. En kötü 2 haftada 1 bir eşlerin durumundan araya geliriz. Çok tatlı, kibar, nazik bir kız. benden 5 yaş kadar küçük, 26 yaşında. Ailesinden uzakta geçirdi hamileliğini ve ailesi 1 ayın sonunda eve döndüler. Artık yalnız başına gündüz evde.
Her neyse ben 1 hafta boyunca farklı yemeklerden, çorbalardan yapıp birazını ona özel konserve olarak hazırladım ( kaynarken temiz kavanoza koyup kapattım, bu şekilde 1 aydan fazla duruyor yemek) bu şekilde 4 ana yemek, 2 çeşit çorba hazırladım orta boy kavanoza. bir tepsi de kurabiye yaptım. kuruyemiş falan ekledim bir sepet oluşturdum. Arkadaşıma mesaj atıp 1 dk içeri girmeden kapıdan bırakıp döndüm. Kapıda azıcık konuştuk teşekkür etti alırken ama içinde ne olduğunu bilmiyordu. Ben açıkçası birkaç saat sonra sepeti açınca bir mesaj atmasını falan bekledim, not falan da yazmıştım çünkü. Ama 2 gün oldu hiç bir şey yazmadı. Öyle aman zahmet etmişsin, çok düşüncelisin, sen harikasın gibi şeyler tabii ki de beklemiyorum ama bir teşekkür mesajı almamaya bozuldum doğrusu.
Ben aynı sepeti 1 sene önce doğum yapan bir arkadaşıma da hazırlamıştım (hatta kendisine ve bebeğine hediye de koymuştum o arkadaşıma) ve o da aynı şekilde hiçbir şey yapmadı. Ne aradı ne mesaj attı. Ki geçen sene yemek götürdüğüm arkadaşıma ben götürmedim eşi aşağı indi ona verdim, kapıdan kısa bir teşekkür durumu olmadı yani. O zaman bebekten fırsat bulamamıştır diye üzerinde durmadım. Ama ikinciye de aynı şekilde olunca acaba bu davranış hoş bir şey değil mi, haddini aşan bir davranış mı diye sorgulamaya başladım. Sen çocukla bir şey beceremezsin al karnını doyur şeklinde yorumlanacak bir şey mi acaba? Yakın zamanda doğum yapan bir arkadaşım daha olacak ve ona da aynısını yapmak istiyordum. Eğer bu şekilde yorumlanma ihtimali varsa hiç o toplara girmeyeceğim. Size bu konuda danışmak istedim. Böyle saçma sapan bir derdi sonuna kadar okuduğunuz için teşekkür ederim ^^
benim elime yapışmadı şahsen.O zaman cocuk yaparken bütün köye danişmak gerekir.
pardon kapıda alırken teşekkür etmiş zatenHer neyse ben 1 hafta boyunca farklı yemeklerden, çorbalardan yapıp birazını ona özel konserve olarak hazırladım ( kaynarken temiz kavanoza koyup kapattım, bu şekilde 1 aydan fazla duruyor yemek) bu şekilde 4 ana yemek, 2 çeşit çorba hazırladım orta boy kavanoza. bir tepsi de kurabiye yaptım. kuruyemiş falan ekledim bir sepet oluşturdum. Arkadaşıma mesaj atıp 1 dk içeri girmeden kapıdan bırakıp döndüm. Kapıda azıcık konuştuk teşekkür etti alırken ama içinde ne olduğunu bilmiyordu. Ben açıkçası birkaç saat sonra sepeti açınca bir mesaj atmasını falan bekledim, not falan da yazmıştım çünkü. Ama 2 gün oldu hiç bir şey yazmadı. Öyle aman zahmet etmişsin, çok düşüncelisin, sen harikasın gibi şeyler tabii ki de beklemiyorum ama bir teşekkür mesajı almamaya bozuldum doğrusu.
Öncelikle bekar anne misiniz? Neden vücudunuzun vitamine Minerale en cok ihtiyaç duyduğu zamanda patates yediniz? Neden eşiniz eve gelince YouTube'dan bakıp size çorba tavuk vs yapmadı? Neden geceden bti şeyler hazirlayip işini kolaylamadi?Yemek yapamadığım için haftada 3 gün falan sadece fırına patates atıp onu yiyordum. o da unutup yakmazsam ki çok defa yakıp yanık yanık da yemiştim.
insanlık yapıp demenize istemsiz güldüm kusura bakmayın :)Yemek götürmek çok sıkıntılı, herkes herkesin elinden yemek yiyemiyor. Birde kadınlar yeni doğum yapmışlar, belki alerji durumları var diyetleri var. Belki başkalarının elinden yemek yemeyen tipler. Evlerinde sorun çıkıyor belki başkası yemek getiriyor diye. Belki yememişlerdir bile.
Birde şu var, sen de insanlık yapıp, canım nasılsın beğendiniz mi diye sorup, iletişime geçebilirdin. Öyle köşene çekişip teşekkür beklentisine girmen doğru değil. Madem iyi niyetle düşündüğün biri sen kızı arayıp sorabilirsin, mesaj atabilirdin.