20 yıldır kedilerle yaşıyorum evimizden 300 ün üstünde kedi geçti. Oğlum öldükten sonra artık dışarıda bakarım eve istemiyorum bir daha dayanamam o acıya psikolojisinde iken yeni taşındığım evde kızım girdi hayatıma. 2 aylık kadardı, pencerenin önünde beslediğim kedilerden dayak yiyip bir türlü yemek yiyemiyordu, bir gece ben uyurken yatak odasının camına gelmiş hava soğuktu, tele tutunup asılmış tırnaklarıyla eşim duymuş sesini, pencereyi açıp içeri almış sabah bir uyandım eşimin boynunda kıvrılmış yatıyor:) biraz palazlansın yine salarım bahçeye dedim eşime tamam bende evde kalması taraftarı değilim dedi, sahiplenmeyeceğim diye direnerek isim bile koymadım:) adı Kızım kaldı 1,5 yıldır beraberiz:) bu arada sürekli gittiğim bir barınağım ve bir sürü sokak hayvanım da var. 20 yılda çok maceram var kedilerle ama şunu söyleyeyim kedi büyüsü diye bir şey var, ilk gittiğim veteriner söylemişti buna bir bulaşırsanız bir daha iflah olmazsınız demişti , ablam da bende iflah olmadık, bu arada ilk kedimiz ilk halen hayatta 19,5 yaşında kuzum. Ölen oğlum can parçamdı ondan önce ve ondan sonrası diye ayrılır hayatım, bırakın yerine yanına bile koyamam hiç bir şeyi