- 6 Nisan 2009
- 160
- 2
canım yürekten desteğin için tşk ederim yazdıkların öyle etkilediki beni şuan gözyaşlarımı tutamıyorum yüreğine sağlık
Rabbim senin ve eşinin sabrını artırsın.............ne zor bir imtihanmış..........eda cennet bebegi olmuş.......canım nasıl dagıttın beni sen yaaaa.......Rabbim sizi edanın hürmetine cennetine koysun........
Canım kızım eda 28yaşında sana hamile olduğumu öğrendiğimde hem sevindim hemde acaba doğru zamanmı diye düşündüm. Ama ne zaman içimde büyümeye başladın kesinlikle doğru zaman dedim. Her geçen gün senin büyümeni izliyor seninle konuşuyordum kızım babanıda çok seviyodun. Bazen öyle hareketli oluyodunki ağrılarım çok oluyodu. Ama baban gelip okşadığında hemen duruyodun. Sanki babamı özledim o gelsin der gibi o geldimi duruyodun. Herşeyini almıştık anneannen ve teyzene o hafta bu kız sabrademicek erken doğcak herhalde diyordum. Çünkü artık çok rahatsız etmeye başlamıştın. Pazartesi günüydü teyzen çantamızı hazırlamak için gelmişti. O mutfaktayken ona yardım olsun diye kovayı ben koyayım dolsun dedim sen alır yerleri silersin dedim. Ama hesapta hiç olmayan birşey oldu. Tam banyodan çıkarken ayağım kaydı ve tam senin üstüne düştüm. Korkmuş ağlıyordum abla nolur bebeğime birşey olmasın diye elim ayağım titriyor karnımda ağrı vardı. O sırada anneannende geldi hemen baktılar bir şey yoktu görünürde hemen dr.umuzu aradım söyledim. Korkma dedi birşey olmaz suyun gelmemiş kanama olmamış dedi. Düştüğümde saat12:00'di. Saat 17:00 civarında lavobaya gittiğimde idrarla karışık kan gelince korktum. Dr.umuzu aradım hemen gel dedi. Ağrılarım vardı daha hastaneye vardık 2.kata çıkçaktık asansörle asansörde sancım arttı. Dr.umuzun yanına girdim ultrasona soktu hemen bana dediği sadece bebeğin kalp atışları zayıf hemen sezeryana almalıyız seni dedi. Yalnız bu düşmeyle alakalı bir olay değil dedi.Bebeğin eşinden ayrılmış dedi. Ameliyathaneye aldılar beni hemen belden aşağımı uyuşturdular.Ama keşke genel anestezi yapsalardı.Çünkü herşeyi gördüm ve duydum.sezeryan başladı tek düşüncem senin sağlıklı bir şekilde doğmandı korkuyordum sana birşey olcak diye ağlıyarak seni bekledim dr.lar seni aldılar yan tarafa yatırdılar ben ne olur kızımı gösterin desemde beni duymuyorlardı sadece tombiş ayaklarını görebildim annem öyle çok istedimki seni kucağıma alıp bağrıma basmak koklamak öpmek ne kadar çok beklemiştim seni annecim ama nasip olmadı doyamadım yavrum sana ama halan seni görmüş pembe beyaz çok tatlıymışsın.Ben seni görmek isterken dr.lar benim derdime düşmüş kanama durmuyor diyorlardı.Hemen başka hastaneyi aradılar acil olarak oraya götürceklerdi fakat ben kendimi kaybetmişim kan kaybından gözümü açtığımda ambulansın içindeydim.Dr.um dikişlerimi geri sökmüş bastırıyordu kanama dursun diye narkozun etkisi geçince dr.um bastırdıkça ben bağırmalara başladım ağrıdan kanama çok olduğundan istifra etmeye başladım kendimi kaybettim tekrar sonra dr.um öznur aç gözlerini diyor onun sesini duydum ama açamıyorum zorlada olsa açtım biraz hastaneye girmiştik ben sedyede hani filmlerde nasıl acil hastaları koşturarak sedyele götürüyorlar aynı öyle hızlı götürüyorlardı ameliyathaneye girmemle narkozu vermeleri bir oldu.Sonrasını hatırlamıyorum. 20:00gibi ameliyatıma başlamışlar 2saat sürmüş.Ben sabah 5-6 gibi kendime geldiğimde yoğun bakımdaydım hemen hemşireye ne olur haber verin aileme hemde kızımın durumunu sorun dedim kızım seni düşünmekten ve narkozun etkisinden babanın telefon numarası bile aklıma gelmedi dayının numarasını verdim.Hemşire aramış geldi yanıma kızını başka hastaneye götürmüşler küveze koymuşlar merak etme dedi.Ogün 13:30 civarı normal odaya çıkardılar seni sordum kızım küvezde dediler.Her tarafımda kablolar olmasına rağmen gayret ettim kızım ya benden önce çıkarsa nasıl bakçam emzircem dedim hep senin için savaştım kızım seni en iyi şekilde bakabilmek için ocağın 12sinde doğumu yaptım çok çabuk kendimi toparladım dr.um bile şaşırdı.kızım 16ocakta dr.um senin durumunun iyi olmadığını ve kanamayı durdurmak için rahmimi almak zorunda kaldıklarını söyledi ogün kahroldum dünyam yıkıldı o anki hislerimi kelimelere bile dökemiyorum.Hayatımın en zor günlerinden biriydi.Bunu bile atlatamadan ertesi gün yani 17ocakta seni kaybettiğimizi söyleyince dr. hıçkırıklara boğuldum hayatım karardı birden dr. bana herhangi bir isteğin varmı elimden geleni yaparım dedi kızımı bana geri getirebilcekmisiniz dr. bey dedim.Herkes ne diyeceğini şaşırdı.Çünkü ben başka birşey istemiyordum sadece annem seni istiyordum rahmim alınmış pek umrumda değildi açıkçası esas benim için sen önemliydin.Yavrum seni kaybedeli yaklaşık 5ay olcak ama acın hala bir kor gibi yüreğimi yakıyor güzel kızım benim babasının küçük prensesi annen ve baban seni çooooook özlüyor yavrum seni hiçbir zaman unutmayacağız.Annem şuan bunları yazarken bile gözyaşlarına boğuldum.Kelimeler boğazıma dizildi bu kadar yazabildim.ANNEN VE BABAN SENİ ÇOOOOK SEVİYOOOOOR YAVRUM GÜZEL KIZIM EDA........:ecrin_bebek: