Herkese selam
O kadar bunaldım o kadar bunaldım ki kendimi attım yine buralara…
32 yaşında, hayatı boyunca aslında hep pozitif olan ve maddi manevi şükrettiğim bir hayata sahip olan biriyim/biriydim.
Babamı 11 sene önce maalesef kalp krizi sonucu kaybettik, annem,abim ve ben sarıldık birbirimize ve hayatımızı devam ettirdik. Önce abim, sonra ben evlendik. Allah ikimize de bal gibi evlat nasip etti
annemde hayvanlarıyla,torunlarıyla ilginenen, gelini ve damadı tarafından çok sevilen ve sayılan bir kadın çok şükür.
Ama 3 sene önce çeşitli hastalıkları çıktı, çok badireler atlattı derken bu sene Temmuz ayında çok büyük bir beyin kanaması geçirdi ve bütün hayatım tepetaklak oldu, hatta o zaman da koşa koşa gelip buraya şöyle bir konu açmıştım ; (bilmiyorum link ekleme işini becerebildim mi ?)
Son güncelleme 14.sayfada Buraya annemle ilgili o kadar konu açtım ki … nerden başlasam ne anlatsam bilmiyorum. Kendimi yine buraya attım, belki de ‘bizim de bir tanıdığın başına geldi şimdi hayatını devam ediyor’ ‘düzeldi’ ‘en azından yürüyebiliyor’ vb. Cümleleri duyup rahatlamak için...
O zamandan beri çok değişen bişey olmadı maalesef, hala yürüyemiyor fakat hiç konuşamıyordu şimdi konuşmaya başladı yavaş yavaş
ama böbrekleri kötüleştiği için diyalize girmeye başladı, geçen hafta gece kalbi durdu ve çalıştırdılar tekrar o yüzden terapi vs. yapılamıyor çünkü yoğun bakımda yine …
sanki her bişey sil baştan başladı başa döndü.. ne diyeyim ben de bilmiyorum
Ben 32.haftamda ikizlere hamileyim.. ve bugün beni hastaneye yatırdılar çünkü ikizlerden biri olan oğluma yeterli kan akışı sağlanmıyormuş kordondan.. gelişmesi yavaşladı, haftasına göre küçük kalmış ve böyle giderse mecburen sezaryen ile alacaklar.. çünkü içerde kilo alamıyorsa, dışarda müdahele edilmesi gerekmiş.
kızda herşey yolunda çok şükür ama mecburen o da dünyaya merhaba demiş olacak kardeşi için
evde 2,5 yaşında kızım var, babası ilgileniyor çok şükür.. abim ve eşi var ama mesele birinin ilgilenmesi değil ki, belirsiz bir süre annenin ilgilenememesi
buna da şükür diyorum ama gerçekten çok yoruldum
Son bir kaç aydır yaşadıklarım o kadar yıprattı ki beni anlatamam. Kelimelerle tarif edemiyorum içimdeki korkuyu, üzüntüyü, mutsuzluğu..
Acaba istemeden bilmeden birine bir şey mi yaptım da Allah benim böyle cezamı veriyor diyorum. Böyle şeyler söylenmez ama yardıma, paylaşmaya,sadakaya çok inanan biriyim gerçekten sık sık yapıyoruz ne yapabilirim başka bilemiyorum .. İsyana düşmekten korkuyorum
ya sanki bir çıkmaza ittiler geldikçe geliyor herşey.
Annemi kaybetme korkusu yaşarken, evlatlarımın korkusu sardı beni
Ciğerleri gelişsin diye iğne yaptılar, sanırım 1-2 hafta içinde alacaklar bebekleri, küveze girerler direkt. Ya bir şey olursa onlara ?
Anneme en ihtiyacım olduğu zamanlarda annem orda canıyla cebelleşiyor, kafası bir geliyor bir gidiyor. Her gün gittim yanına hemen hemen en kötü 2 günde bir.. şimdi orda tek başına yatıyor, kim bilir bir daha ne zaman göreceğim? Ya ben göremeden bir şey olursa…
ben burda ne olacak bilmeden yatıyorum, evde evladım ilk kez bensiz uyuyor. Görüntülü aradım, anneciğim gel diye ağlıyor
Ben burda odada tek başıma ağlıyorum. Çok zor durumdayım ya .
Allah gerçekten sonumuzu hayır etsin, inşallah sonunda hepimiz sağ Salim bir araya geliriz tekrar. Allahtan tek isteğim sağlık. Gerçekten hiç başka bir şey istemiyorum.
Buraya yazdım neden yazdım bilmiyorum, içimden geldi günlük gibi döktüm içimi.. okuyanlara teşekkür ederim, okumak istemeyenleri de anlarım çünkü ben de negatif enerji seven biri değilim fakat içimde fırtınalar kopuyor, güçlü görünmeye çalışmakta YO-RUL-DUM
belki rahatlarım yazarsam diye düşündüm.
Böyle acıların kadını modunda olmaktan da nefret ediyorum ama nasıl tekrar ayağa kalkacağım, nasıl kaldıracağım hepsini birden, yeniden güzel günler gelecek mi hiç bilmiyorum…
Eminim benden çok daha zor durumda olan, dertleri olan bir sürü insan vardır onlar da kusura bakmasın ne diyim ama herkes kendi yaşadığını biliyor
Hepinizden pozitif enerjiye, duaya ihtiyacım var
umarım derdi olan herkes /hepimiz en yakın sürede feraha kavuşuruz