benimde yemek takımlarım var ama misafirim yok
Bence hayatında bir değişiklik yapmaya çalış, kendi kendine uğraşacağın hobiler edinmek gibi...Bir de benim halimi düşünürsen belki iyi gelir : Ben yurtdışındayım. İlk başta çok zorlanmıştım ama bir seneyi geçtik artık, alışmaya başladım. Evimin kapısını çalan bir insan yok biliyor musun? Yemek takımlarım var, misafirim yok :) Telefonda annemle konuşunca : " aa şimdi teyzendeyim, sarma sarıyoruz" dese, gülümsemeye çalışıyorum ama içim acıyor....
Fakat öyle böyle alışıyorum, alıştım aslında. Peki nasıl yaptım bunu?
Öncelikle eşim çok destek oldu, farklı aktiviteler yaptık, akşamları dışarıda yürüyüşler yaptık, konserlere gittik, spor yaptık vs...Benim özlem duygularım çok kabardı mı da beni mutlu etmek için elinden geleni yapar...
Dolayısıyla eşine de biraz iş düşüyor, belki ona duygusal anlamda nasıl hissettiğini ifade etmelisin. Onların boşluğunu hissettiğini anlatabilmelisin.
Düşün bak ilk arkadaşım İspanyoldu. İngilizce de bilmiyordu fazla, el kol hareketleri ile sözlüklerle anlaşıp buluşuyorduk.
Hayatını değiştirmek için çaba sarf etmelisin ve alışmak için de öyle, yani ben mesela ilk 7 aya kadar çok zorlandığımda, dışarı çıkarken her gün, al bak bu sokak İstanbuldaki sokaklar gibi, ne farkı var, binalar, insanlar, arabalar diye diye, kendimi oraya ait hissettirecek şekilde kendimi yönlendiriyordum.
Ki Ankara-Konya arası da çok uzak değil, sık gitme imkanın yok mu? İki üç ayda bir kere gidebilmen gerekir.
canim bende gurbette 12.yilim ilk yillar bende valizimi hic acmadim aylarca oyle kapinin arkasinda durdu belki donerim diye bende hergece ailemi ruyamda gorurdum hatta 2 yil olunca babam ve annem seni almaya geldik derlerdi ruyamda ellerini uzatirlardi denizin bir ucunda onlar bir ucunda ben bulusamazdik oyle uyanir saatlerce aglardim neden onlara ozlem duyuyorum niye goremiyorum hafizam yerinde olmaz bu sorulari sorardim sonra cocuklar yillar birbirini kovaladi gittim geldim zamanla alistim simdi 3 cocuk oh deyip 1 saatlik zamanim yok en buyuk ilacimmis cocuklarim onlar olamasa kafayi yerdim yoksayalniz burda arkadaslik komsuluk denen hicbirsey yok bunuda ogrendim herkes gemilerini yakip buralara gelmisler kimisi cocuklarini birakip evlenmis baska biriyle kimisi askini birakmis burasi icin bu acilar onlari kati yurekli yapmis iki asik gordulermi ellerinden geleni ardi sira koymuyorlar esimle benimde ilk evliligimiz severekde evlendik diye pek hoslanmiyorlar o yuzden arkadas komsu sIkINtisi cekiyoruz neyseki esimle allaha sukurler olsun cok iyi anlasiyoruz yeri geliyor anne baba oluruz bazen arkadas es cok iyi dost oluyoruz birbirimize yetmeye calisiyoruz bide sosyal aktivetiler yapmaya bak hicbirsey yapamiyorsan cik gez bol bol bende ilk zamanlar burda cimene yatar yabancilar kitap okur muzik dinler bulmaca cozerler bende yapiyordum cok kitap okudum ilk zamanlar yalnizligimi aldi hemde cocuk yetistirmede simdi cok yardimcim oluyor faydasi cok oldu her acidan
canım ankara'dasın sanırım neden sıkılıyorsun? kocana tapunu mu verdin de izin vermiyor gitmene ya niye böyle bu erkeklerkonya dediğin yer 3 saatlik yol günübirlik gidip gelio bazen arkadaşlarım sevgilisini görmeye neden böyle üzülüyorsun bak hamilesin yazık deil mi bebeğine o da etkileniyordur:26: arada yazdıklarını okumadım ama eşinden dolayı şikayetçisin sen , evde bunaldığın için aileni özlüyorsun neden annen baban seni ziyarete gelemiyor sen gidemiosan onlar gelsin? sosyalleşmeni öneririm, hamilesin diye kendini eve kapatma. sosyalleşmeden kastım komşu gezmeleri değil sen bu konudan müzdaripsin anladığım kadarıyla ama büyük şehirlerde genelde çalışan kesim komşuluk olayına gircek vakti olmaz herkes kendi derdindedir o yüzden sana önerim kendine faydalı olabilcek şeyler yap. sinemaya git, tiyatro sezonu ankarada muhteşem oyunlar olur onları izlemeye git, bir kursa yazıl, hobi edin kendine inan yapacak o kadar çok şey var ki...yeter ki istemeyi bil. insanlar karnı burnunda konserden sinemaya koşturuyor buralarda. kocalarınızın bu kadar esiri olmayın, insan 7sinde neyse 70inde de odur, sen böyle kendinden taviz verirsen daha çoook ağlarsın evinde ben de ankaralıyım dertleşmek, danışmak istersen herhangi bir konuda istediğin zaman çekinmeden mesaj atabilirsin.
Ah canım benimm ben de evlenip yurtdışına yerleştim eşimin işi dolayısıyla ben de annemi çok özlüyorum her güm tlf da konuşuyorum şükür eşim gitme etme demez ama her aklıma esince de gidemiyorum çünkü uçak biletleri çok pahalı :/
Ben de hamileyim evdeyim hep çalışmam zor görünüyor..
Ancak eşinin memlekete gitmen konusunda biraz daha hassas olması lazım üstelik hamilelikte insan duygusal oluyor annesini pek bir özlüyor ://
Aah canım inan burda benim canım neler neler çekiyor bulup alıp da yiyemiyorum simit,balık-ekmek, nebileyim ezine peyniri bile yok...
Gurbet zormuş zor zorr....
ben hicbiseye gidemedim dayımın kızımın dügünü enistemin cenazesi oldu onlara bile gidemedim. sadece bayramlarda 2 gün iste. esimin işi bitmiyoki bilgisayar mühendisi iste evde program yazıyor. özel sektör cok acımasız hem esimden bunaldım hem olmayan komsulardan hem annemleri cok özelemekten hem yalnızlıktan hem hamilelik hormonlarından
okurken duydulandım. ben eşimle aynı memlekettenim ama iş icabı çok uzaktayız bende annemle babamı rüyamda görüp uyanınca ağlıyorum hele birde hamileyim annem yanımda olsa çok güzel olurdu. o gelemez yola dayanamaz bende sık gidemem. seni öyle iyi anlıyorum ki...
daha yeni hamilesin sanırsam?
peki belediyelerin hanımlar için açtığı kurslara gitsen?
eşin haftasonu çalışmıyorsa 1 2 günlük kısa bir tatilde güzel olabilir,
hava güzelse pikniğe gidebilirsiniz
Canim butun konuyu okudum. Cok uzuldum senin icin. Kendini bu kadar uzme, esini ikna edemez misin bari birkac ayda bir gidip goresin aileni? Neden istemiyor ki? Kiskaniyor mu, ondan soguyacagini mi saniyor anlamadim.
Ben evli degilim ama yillardir yurtdisinda yasiyorum, anne babam ve kardesimle. Benim cekirdek ailem yanimda oldugu halde cok iyi anlayabiliyorum hissettiklerini. Arkadaslarim, birlikte buyudugum butun akrabalarim Turkiye'de. Iyisiyle kotusuyle neler kacirdim su ana kadar. En guzel zamanlarda en kotu zamanlarda kimseyi goremedim. Akrabalar arkadaslar evlendi cocuklari oldu, hep uzaktan haberlerini izledim, hic yanlarinda olamadim. Saymakla bitmiyor uzaktayken kacirilanlar...O yuzden seni anlayabiliyorum.
Sen yine Ankara'ya gelmissin. Gurbet filan deyince ben yurtdisindasin sandim. Bahsettigin mesafe meger Konya-Ankara mesafesiymis. Bu mesafeden her hafta sonu bile ailenle gorusebilirsin be guzelim. Sen buna gurbet deyip agliyorsan, Ben Amerika-Istanbul mesafesi icin oleyim o zaman :). Senin sorunun gurbet filan degil, esinin koydugu engeller gibi geldi bana. O kadar mesafeye gurbet diyremiyorum ben. Dipdibe iki sehir sonucta, ayni sehirde sayilirsiniz neredeyse.
Sen esinin agzindan gir burnundan cik, ikna et, insallah gidersin ailenin yanina, biraz acilirsin.
canım ne zaman agzından girip brnundan cıksam annen gelsin diyo bayrama ne kaldı diyo ben bu kadar katı insan görmedim kıskanmakmı artık aklına neler geliyo bilmiyorum. buraya alısman lazım gitme diyor. senin ailen artık burası falan filan cok kalamazsın artık annenlerın yanına yakısmazsın neler neler ne laflar.
ben kütahyalıyım bu arada yanlıs anlasılmayı düzelteyim konyada üniversite okudum. 6 yıl gecirdim konyada tek basıma ama simdi evliyim sorumluluklarım var kimisi demiski esine kendini ezdirme falan inanın karsıdan söylemesi kolay. ezdirmiyorum ama genede ona baglıyım istesemde istemesemde böyle malesef. bide bebek beni cok gerdi nasıl anne olucam hep eve hapsolucam basedebilecekmiyim aklıma neler neler geliyo beynim susmuyo
bu kadar zor olacagını bilseydim evlenmezdim. evleneli 1 bucuk yıl oldu ama ben hala gurbete alısamadım ruyalarımda annemlerı görüyorum uyanınca güne üzülerek baslıyorum hatta depresyona giriyorum. carsıda pazarda kardesime benzeyen erkeklere bakıyorum sanki kardesim gibi
kıskanc esim yüzünden gidemiyorum tek basıma göndermiyor annemle cok telefonda konussam bıle kıskanıyor. ona göre bayramlarda gitme hakkım var oda esımle beraber 2 gün. nasıl gittim geldim anlamıyorum yolda geciyor zaten. annem buraya geldi kaldı ama benim özlemim gecmedi gecmiyor.
kızken yasadıgım yerde bütün akrabalar halamlar dayımlar onların kızları arkadasdlarım komsular hepsini o kadar cok özlüyorumki. hic aklıma gelmeyecek komsu teyzeleri bile aklıma geliyo hüzünleniyorum.
ha hicmi ayrı kalmadın derseniz kaldım ben konyada üniversite okudum ama bu duyguların hicbirini hissetmedim. evlenince gurbet gurbetmiş bosa dememisler yüksek yüksek tepelere ev kurmasınlar diye
İyi Geceler;bende gurbetteyim evliyim.Alışmak oldukça güç oldu.Beş sene de ancak alışabildim.Depresyona Girersiniz Sağlığınızdan Olursunuz Allah Korusun.Eşinizle Oturup Konuşun Hem Neden Sıkıyor Ki sizi;Alışma Sürecindeyken...Herşeyin Güzel Olacağına Kendinizi İnandırın.Siz Artık Kendiniz Bir Aile Oldunuz Böyle Düşünün,Huzurlu Mutlu Günler Dilerim
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?