Bence hayatında bir değişiklik yapmaya çalış, kendi kendine uğraşacağın hobiler edinmek gibi...Bir de benim halimi düşünürsen belki iyi gelir : Ben yurtdışındayım. İlk başta çok zorlanmıştım ama bir seneyi geçtik artık, alışmaya başladım. Evimin kapısını çalan bir insan yok biliyor musun? Yemek takımlarım var, misafirim yok :) Telefonda annemle konuşunca : " aa şimdi teyzendeyim, sarma sarıyoruz" dese, gülümsemeye çalışıyorum ama içim acıyor....
Fakat öyle böyle alışıyorum, alıştım aslında. Peki nasıl yaptım bunu?
Öncelikle eşim çok destek oldu, farklı aktiviteler yaptık, akşamları dışarıda yürüyüşler yaptık, konserlere gittik, spor yaptık vs...Benim özlem duygularım çok kabardı mı da beni mutlu etmek için elinden geleni yapar...
Dolayısıyla eşine de biraz iş düşüyor, belki ona duygusal anlamda nasıl hissettiğini ifade etmelisin. Onların boşluğunu hissettiğini anlatabilmelisin.
Düşün bak ilk arkadaşım İspanyoldu. İngilizce de bilmiyordu fazla, el kol hareketleri ile sözlüklerle anlaşıp buluşuyorduk.
Hayatını değiştirmek için çaba sarf etmelisin ve alışmak için de öyle, yani ben mesela ilk 7 aya kadar çok zorlandığımda, dışarı çıkarken her gün, al bak bu sokak İstanbuldaki sokaklar gibi, ne farkı var, binalar, insanlar, arabalar diye diye, kendimi oraya ait hissettirecek şekilde kendimi yönlendiriyordum.
Ki Ankara-Konya arası da çok uzak değil, sık gitme imkanın yok mu? İki üç ayda bir kere gidebilmen gerekir.
benimde yemek takımlarım var ama misafirim yok
evimin kapısını calan yok benimde sadece cok agladıgım icin gönderilen görümcem geliyor. esim isten basını alıp benle ilgilenemiyor ikimizde ayrı laptoplarda aksamı bitiriyoruz. işten bos kalırsa biseyler yapıyoruz ama bu cok nadir oluyor. iki üc ayda gitmek evet boyle olması gerekiyor ama göndermiyor iste kendimi cok kötü hissediyorum hep aglamaklı
yalniz burda arkadaslik komsuluk denen hicbirsey yok bunuda ogrendim herkes gemilerini yakip buralara gelmisler kimisi cocuklarini birakip evlenmis baska biriyle kimisi askini birakmis burasi icin bu acilar onlari kati yurekli yapmis iki asik gordulermi ellerinden geleni ardi sira koymuyorlar esimle benimde ilk evliligimiz severekde evlendik diye pek hoslanmiyorlar 
o yuzden arkadas komsu sIkINtisi cekiyoruz 
bide sosyal aktivetiler yapmaya bak hicbirsey yapamiyorsan cik gez bol bol bende ilk zamanlar burda cimene yatar yabancilar kitap okur muzik dinler bulmaca cozerler bende yapiyordum cok kitap okudum ilk zamanlar yalnizligimi aldi hemde cocuk yetistirmede simdi cok yardimcim oluyor faydasi cok oldu her acidan
ben de ankaralıyım dertleşmek, danışmak istersen herhangi bir konuda istediğin zaman çekinmeden mesaj atabilirsin. 
ne bileyim herkes evleniyor bebek doguruyor bendeki fırtınalar kimsede kopmuyor diyordum anne anne diye aglarken bebek var karnımda bu nasıl bisey allahım kendimi cok gücsüz hissediyorumm nasıl yapıcam nasıl anne olucam ben :18:
