Bende gurbete geldim.4 senedir evliyim.Atlattım o zor dönemleri...Aynı dediğin gibi hala nasılsa gelen giden yok diye ev işlerimi yapmadığım çok oluyor.Ev de bir ses ihtiyaç oluyor...Çok başka bişey...Ama alışıyorsun ya...Şimdi kabalık bana tuhaf gelior...Bu dönemde eşinin sana destek olması lazım...Tek başına dışarı çıkailmen lazım rahatlaman için...Bebek olunca çıkamıycaksın çünkü bir süre.En azından bu süreyi güzel geçir...Konuş anlat düşüncelerini eşine...
bende evlendiğimden beri yani 4 yıldır gurbetteyim.
hemde aileme 23 saat uzaklıkta.
senede 1 kez gidebiliyorum.
ilk sene çok zordu geceleri gizli gizli ağlardım annemi babamı kardeşlerimi arkadaşlarımı çok özlerdim.
hadi bebek olsunda alışırım bebekle uğraşırım tüm vaktimi alır dedim.
malesef bebeğimizde olmadı bir sürü tedavi gördük ama sonuç hüsran.
tatlım şükret bak dünyalar tatlısı bir bebeğin olacak ve sen onunla belkide vaktin nasıl geçtiğini bile anlamayacaksın.
gurbet duydum bende geldim ah ah ben ne yapiyim kizlat taa fransaya geldim hic kimsem yok cok yanlizim benimde tek umudum oglum olucak insallah cok zor geciyor gunler
verun memlekete gittiğiniz zaman sıkıntı yaşıyomusun kalma konusunda
kaynanam hep bana hep bana diyor ben yarı yarıya böleyim istiyorum çok şükür eşim sen nasıl istersen diyor hayır kaynanamda kalıcam tamamda annem onca yol gelmişsiniz diye gözümün içine bakarken kayınvalidem şunu yapalım bunu yapalım filan diye senelik işlerini bana gördürmek istiyo o sırada eltimin çocuğu benim bebeğimi sıkıştırıyo felan yani eşime hepsini gösterdim tek tek rahatsız oluyorum böyle diye kalmak istersen sen tek kal ben yapamıyorum diyorum onbeş günün 5-6 günü orada kalıyorum tamam kaynanam arkamdan söyleniyomuş surat yapıyormuş filan ama yapacak bişey yok birbirimizden elektrik alamıyoruz
kaynanam hep bana hep bana diyor ben yarı yarıya böleyim istiyorum çok şükür eşim sen nasıl istersen diyor hayır kaynanamda kalıcam tamamda annem onca yol gelmişsiniz diye gözümün içine bakarken kayınvalidem şunu yapalım bunu yapalım filan diye senelik işlerini bana gördürmek istiyo o sırada eltimin çocuğu benim bebeğimi sıkıştırıyo felan yani eşime hepsini gösterdim tek tek rahatsız oluyorum böyle diye kalmak istersen sen tek kal ben yapamıyorum diyorum onbeş günün 5-6 günü orada kalıyorum tamam kaynanam arkamdan söyleniyomuş surat yapıyormuş filan ama yapacak bişey yok birbirimizden elektrik alamıyoruz
bu kadar zor olacagını bilseydim evlenmezdim. evleneli 1 bucuk yıl oldu ama ben hala gurbete alısamadım ruyalarımda annemlerı görüyorum uyanınca güne üzülerek baslıyorum hatta depresyona giriyorum. carsıda pazarda kardesime benzeyen erkeklere bakıyorum sanki kardesim gibi
kıskanc esim yüzünden gidemiyorum tek basıma göndermiyor annemle cok telefonda konussam bıle kıskanıyor. ona göre bayramlarda gitme hakkım var oda esımle beraber 2 gün. nasıl gittim geldim anlamıyorum yolda geciyor zaten. annem buraya geldi kaldı ama benim özlemim gecmedi gecmiyor.
kızken yasadıgım yerde bütün akrabalar halamlar dayımlar onların kızları arkadasdlarım komsular hepsini o kadar cok özlüyorumki. hic aklıma gelmeyecek komsu teyzeleri bile aklıma geliyo hüzünleniyorum.
ha hicmi ayrı kalmadın derseniz kaldım ben konyada üniversite okudum ama bu duyguların hicbirini hissetmedim. evlenince gurbet gurbetmiş bosa dememisler yüksek yüksek tepelere ev kurmasınlar diye
Ben gidecem zaman sevinerek gitmiyorum valla kaynanam başlıyo telefon da ilk nereye gideceksin bayramda nerdesin burda kal ilk bayram ailene git gel anneme geçiyorum ne zaman geleceksin orda şu kadar kaldı burda şu kadar o yüzden gitmek bile istemiyorum nerdeyse
bende gurbetteyim hemde yurt disinda
ama hic problemim yok istedigim zaman aileme gidiyorum , yada tatile gidiyorum
burada istedigim yere gidiyorum özgürüm yani
sizin esinizden kaynakli bence bu depresyon haliniz
özgür degilsinuz
evlilik bu degil
anlayıslı esin var ne güzel. benimkisi iş icin şantiyeye gidiyor 2 hafta kalıyor ama ben kayınvalidemlerde kalmak zorundayım.:84: kaynanamdan elektirik alıyorum seviyorum onu ama cok konusuyor kafa beyin kalmıyor o derece
ilk yıllar böyle olurmus erkekler. normalmis sonra serbest bırakırmıs .herkes bunu söylüyor. kendi annem bileerkekleri bu hale getiren zaten toplum kendilerini erkegiz diye bi halt sanıyorlar
aynı benimki işte bacımhabire arar ilk önce ona gidincede yemeğiniz hazır yataklarıda hazırladım bide banyo yapın yatın der hiç bize konuşmamaıza planlarımıza vakit bırakmaz yani sonra yarında verun.la şunu yaparız biz verun bana bunuda yapar zaten anam beni sen hor kullan diye doğurdu diyesim varda işte susuyorum 3 yıldır daha patlamadım senede 2-3 ay görüyorum nasılsa diye sabrediyorum valla ama bilemem garantim yok
Seni çok çok iyi anlıyorum bende aynı durumdayım 1.5 yıl oldu hala aklım evimde hala bide buraya gelip deli gibi kv ile oturmayı kabul ettim tr de isim vardı sosyal bı hayatım vardı en güzeli ailem yanimdaydi ama şimdi yapayalnizim yeni bebegim oldu kızım benim icin hersey demek ama ailemin yokluğu daha bı acı verdi her telefonda agliyolar uzuluyolar ben burda onlar orda... Yani seni çok iyi anlıyorum dil durumun nasil calisiyomusun hangi ülke tatlım
canim adamda öyle kafa varsa
kendini parcalasanda degismez bence..
iyi yönünden bak ya sana evliliğini zehir etmeye çalışsa bırak konuşsun bazen dinleme yorgunum yatıcam midem bulanıyo v.s felan de ben benimkiyle iki hafta aynı evde kaldığımı düşünemem mesela eşim geldiğinde kesin birimizden biri pert olur
o zamanda benim sabrım iyi niyetim biter bebişimi alır alır giderim kızan yerlerine buz sürsün depresyon mepresyon biyere kadar hep böyle yasayamam ben
ankaradayım ben yurt dısı olsa kacar gelirdim heralde. kaderde varsa cekiyorsun iste allah baska dert vermesin ama zor ya hep bi tarafın eksik. bazen diyorum üc günlük dünya ya annem ölürse ayrı gecirdigim hergüne üzülüyorum ölmeden ayrıyım diyorum aglıyorum. cok zor cok
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?