Kader;yolun tamamını değil,sadece yol ayrımlarını verir.Güzergah bellidir.Ama tüm dönemeç ve sapaklar yolcuya aittir.Öyleyse,ne hayatın hakimisin,ne de hayat karşısında çaresizsin.
Kollarım sen kadar güçsüz,
Yaralarım ben kadar yamalı,
Seni özlemin en hararetli zamanında iken ben,
Sen içindeki beni susturmaya yelteniyorsun.
Beni öldürmeye teşebbüs edenlere göz yumuyorsun..
...Durma / devam et..
Dedim ya ben seni sensiz yaşayacak kadar büyütmüştüm seni..
Ha sensiz ha senli..
Öylece durmayı seviyorum ben...
Durup ardından bakmayı...
Sen yürümeyi seviyorsun ama arkana bakmadan...
Yaprak seviyorum ben yaprak...
Kuru,yaş ayırmadan...
...Sen ezmeyi seviyorsun,neye bastığına bakmadan...
Bir gün kaldığın yerden başlayacaksın,
Biri seni bulacak.
Önce korkacaksın eski acılara yakalanmaktan,
Biraz ürkeceksin,
Ne kadar dirensen de nafile.
..."İnsansın sonuçta, seveceksin".
Eski acılara bakıp da küsme sevdalara,
Gevura kızıpta oruç bozulmaz.
"Sök at kafandan acabaları,
Bir kemik aynı yerden iki defa kırılmaz."
Hani insan bazen ne ileri, ne geri tek bir adım atamaz ya..
Birini yanında tutmayı bilmez ama onun yokluğunu da istemez.
Kaybetmeyi göze alamaz ama kazanmak için mücadele etmez.
'Bağlanmaya cesaret edemez ama ondan tamamen kopmayı da beceremez'.
Ne sevilmekten vazgeçer, ne sevmeyi bilir.
Hani çok sonra zaman geçer savrulurlar ya,
O zaman dökülür dudaklardan, itiraf edercesine;