"Kimi sevsem,onun uzakta bir sevdiği vardı. Unutamadığı ilk aşkı ya da terk edip giden sevgilisi. .. Kimi derinden sevsem; o, bir başkasını derinden hatırlardı. Öylesine çok sevdim ki onları, başkalarına duydukları sevgilerini anlatmalarını sessizce, içim acıyla kanayarak dinledim. Beni yitirmekten hiç korkmadılar; çünkü onlara göre fazla iyiydim, bu yüzden ilk anda vazgeçebilirlerdi benden. Beni terk edenlerden tek bir dileğim olurdu: "Ne olur, bir daha beni aramayın! Çünkü ben, size duyduğum o akıl dışı aşk yüzünden keder bahçemi dağıtıyorum, çocukluğumun o güzel bahçesini.." Böyle derdim onlara; ama yine de ararlardı beni. Soluksuz ve umutsuz kaldığı bir gecede mutlaka akıllarına ben gelirdim... O, yedek sevgili!..."