Günümüz ilişkileri

Ben yıllar yillar önce bir işe girmiştim dün bir bugün iki tutturmuşlardi disarda kahve içelim gezelim ama yorgun hissediyordum gitmemistim. Ertesi gün hepside beş karış surat neye uğradığımı sasirmistim 😀 Ben çok havaliymisim suratsizmisim vs. Ben çalışamıyorum bu şekilde ortamlarda.

Çalışmak istiyorsanız siz de öyle davranmalisiniz çoğu iş yerinde. Yani bir çok kişi de mecburiyetten yapıyor bence.
Buna da çok katılıyorum. İşte mecburiyet duygusu sardı beni. Aynı şekilde olan bir iş arkadaşımla yolda karşılaştım, bu hafta izin aldığımı söyledim, o da izin almış. İş ortamındaki bu samimiyetsiz ortam onu yormuş, öyle söyledi. Bende bu sebepten izin aldım. Ancak işe döndüğümde uzun bir süre izin alamıcam ve katlanmam gerekiyor. Nasıl başa çıkarım bilemiyorum.

Ben masamda oturdukça bana daha çok iş geliyor. Onlar Bir köşeye çekilip muhabbet ediyorlar. İş yığılmasa üstüme kim ne yaparsa yapsın umrumda olmazdı.
 
Evet böyle bir durum var malesef günümüzde ama çok tatlı, çok derin ve cok iyi insanlar da var. Hep de olacaklark. Tıpkı kötü ya da sığ insanların olduğu gibi. Düşünce seklinizde iliskilerinizi etkiler.
 
Olabilir. Astlık üstlük çalıştığım yerde görünmez bir kural. Muhabbet edebilirsiniz astınızla üstünüzle ama yemek yerlerimiz bile bellidir. Şöyle diyim astla üst aynı masada yemek yiyemez. Diyelim astımla yemek yedim, hemen üstüm beni üstü kapalı olacak şekilde uyarır.

Üstlerimizle diyaloğumuz bellidir zaten. Astlarla da aynı şekilde.
Geriye sadece aynı kademede olduğum 10 insan kalıyor. Ve evet bu 10 insandan 10 u da böyle.

Ancak ben sosyalleşmek istiyorum bu 10 kişiye bağlı kalmak istemiyorum. Ne yapabilirim nasıl tanışabilirim insanlarla?
Oradaki 10 kişinin tamamından da hoşlanmıyorsunuz peki iş ortamı dışında hiç arkadaşınız yok mu? Ne bileyim çocukluk arkadaşınız olur, üniversiteden olur, ilkokuldan olur, mahalleden ya da eski çalıştığınız yerlerden.
Herkes iş arkadaşlarıyla yakın olmak zorunda değil ama hayatınızda hiç arkadaşınız yoksa biraz güven problemi yaşıyorsunuz gibi görünüyor.
Hayatınızda aslında arkadaşlarınız ve sosyal çevreniz varsa bu sadece iş ortamındaki kişilerden hoşlanmadınız demek, olabilir.
 
Oradaki 10 kişinin tamamından da hoşlanmıyorsunuz peki iş ortamı dışında hiç arkadaşınız yok mu? Ne bileyim çocukluk arkadaşınız olur, üniversiteden olur, ilkokuldan olur, mahalleden ya da eski çalıştığınız yerlerden.
Herkes iş arkadaşlarıyla yakın olmak zorunda değil ama hayatınızda hiç arkadaşınız yoksa biraz güven problemi yaşıyorsunuz gibi görünüyor.
Hayatınızda aslında arkadaşlarınız ve sosyal çevreniz varsa bu sadece iş ortamındaki kişilerden hoşlanmadınız demek, olabilir.
Üniden dostum var aynı işi yapıyoruz ama farklı iş ortamlarında. O da kendi çalıştığı yerdeki iş arkadaşlarından mutsuz.

Arkadaşlarım var ama ben aramasam sormasam aramazlar... sanırım dediğiniz gibi güven problemi yaşıyorum.
 
Üniden dostum var aynı işi yapıyoruz ama farklı iş ortamlarında. O da kendi çalıştığı yerdeki iş arkadaşlarından mutsuz.

Arkadaşlarım var ama ben aramasam sormasam aramazlar... sanırım dediğiniz gibi güven problemi yaşıyorum.
Bunun için bir uzmanla görüşüp yardım alabilirsiniz, hayat kaliteniz artmış olur. Çünkü bu şekilde yaşamak hem sizi hem de çevrenizi zorlar
 
Evet böyle bir durum var malesef günümüzde ama çok tatlı, çok derin ve cok iyi insanlar da var. Hep de olacaklark. Tıpkı kötü ya da sığ insanların olduğu gibi. Düşünce seklinizde iliskilerinizi etkiler.
Ever evet düşünce gücüne inanıyorum. Öyle düşün öyle olsun felsefesi. Sanırım bunu hayatıma daha çok katmam gerekiyor
 
İş yerindeki arkadaşlarımla daha yüzeysel bir ilişkim var. Çünkü derin bağ kurduğum arkadaşlarım var ve onlar yetiyor. O yüzden işteki arkadaşlarımla sizin tabirinizle daha çıkarcı bir ilişkim var.
Mesela okul kapandığından beri okuldan kimseyle görüşmedim. Ama geçen hafta tatile gitmiştim, döndüğümün sonraki günü koşa koşa canım gördüğüm arkadaşlarımla buluşmaya gittim.
 
Bunun için bir uzmanla görüşüp yardım alabilirsiniz, hayat kaliteniz artmış olur. Çünkü bu şekilde yaşamak hem sizi hem de çevrenizi zorlar
Teşekkürler. 4 aydır haftada iki kez psikoloğa gidiyorum zaten. Çocukluk yaşantılarımdan kaynaklı olduğunu, bunu çocukluğumda yaşadığımda ne hissettiğimi soruyor. Uzman olduğu için sende git onlarla takıl politik ol gibi şeyler diyemiyor. Nasıl başa çıkman gerektiğini sen bulacaksın diyor ancak bende sıkıştım bu sorunun içinde. O yüzden buraya sormak istedim.
 
İş yerindeki arkadaşlarımla daha yüzeysel bir ilişkim var. Çünkü derin bağ kurduğum arkadaşlarım var ve onlar yetiyor. O yüzden işteki arkadaşlarımla sizin tabirinizle daha çıkarcı bir ilişkim var.
Mesela okul kapandığından beri okuldan kimseyle görüşmedim. Ama geçen hafta tatile gitmiştim, döndüğümün sonraki günü koşa koşa canım gördüğüm arkadaşlarımla buluşmaya gitti
Gerçekten harika. Peki siz nerelerde tanıştınız bu arkadaşlarınızla yada nasıl sosyalleşilebilir?
 
Eski yaşadığım şehirde gün komşularım vardı. Bir aradayken, orada olmayanı çekiştirirlerdi sürekli. Ama o döngü hiç bozulmazdı. Ertesi gün , dedikodusu yapılan kişi de orada olurdu, bu kez onunla bambaşka birinin dedikodusu dönerdi. Hiçbiri birbirini sevmezdi. Aralarında ayrık otu gibiydim ama ben çok eğleniyordum. Muhtemelen benim hakkımda da yığınla dedikodu olmuştur. Umurumda değil.nNe bahsettikleri kişileri tanırım, ne anlattıkları şeyleri dinlerim doğru düzgün ama insanın sıradan sohbetlere ihtiyacı oluyor çünkü iletişim bir şekilde sürmeli.
Politika her zaman işe yarar. Tamamen toplumdan soyutlanmanın sonu yalnızlık, bunu da görmüşsünüz zaten.
Hem bazen içlerinden samimi ve temiz niyetli ve hatta çok eğlenceli insanlar da çıkabiliyor.
İşinize geldiği kadar dahil olun derim naçizane.
 
Teşekkürler. 4 aydır haftada iki kez psikoloğa gidiyorum zaten. Çocukluk yaşantılarımdan kaynaklı olduğunu, bunu çocukluğumda yaşadığımda ne hissettiğimi soruyor. Uzman olduğu için sende git onlarla takıl politik ol gibi şeyler diyemiyor. Nasıl başa çıkman gerektiğini sen bulacaksın diyor ancak bende sıkıştım bu sorunun içinde. O yüzden buraya sormak istedim.
Terapileri aksatmayın, çözümsüz hiçbir şey yok. Yaşınız kaçtı bilmiyorum ama şöyle de bir durum var, insan belli bir süreden sonra kimseyi hayatına almak istemediği bir noktaya geliyor.
Hayatınızda kemikleşmiş belli dostlarınız oluyor ve daha fazlasına ihtiyaç duymuyor.
Çözüm aramaya başlamanızı takdir ediyorum, hali hazırda görüştüğünüz arkadaşlarınızı arayıp hal hatır sorarak başlamaya çalışın, belki yakın olduğunuz bir arkadaşınızla kahve randevusu
 
Herkes kötü değil ancak ilişkiler bana çok çıkarcı geliyor. Yada insanların birbirine ‘embesil misin, sakat ya bu’ diyip bunlara topluca gülmeleri beni rahatsız ediyor. Herkes bu tarz şeylere gülerken benim rahatsız olmam asıl sorun. En küçük laflara takılıyormuşum gibi geliyor. Ama başkaları da gayet takılıyor. Ama ilişkilerine aynı şekilde devam ediyorlar. Mesela diğer kişi de ona laf sokuyor vs.

Başkalarıyla konuştuğumda politik ol diyorlar. Ancak ben hayatımda hiç politik olmadım nasıl yapacağımı bilmiyorum. Mesela birisine çevrimiçiyken yazsam ve 4-5 saat sonra cevap verse canım sıkılıyor. Ve o kişinin benle konuşmak istemediğini düşünüyorum. Ancak başka insanlara bunu söylediğimde o an canı konuşmak istemiyordur gibi şeyler söylüyorlar. Ancak müsait değilim gibisinden bir mesaj atılabilir.kısacası insanlar birbirine değer vermiyor ama ben veriyorum.

Ve hep bu durum hep benden götürüyor. Nasıl davranmam gerektiğini bilmiyorum.


Sizi uzmek istemem ama bosvermeyi ve politik olmayi bilmemek gunumuz kosullarinda cok saglikli duygular değil, cok uzulursunuz. Cunku kendinizi koruma mekanizmaniz devreye girmeli boyle durumlarda. Kendini korumak da ancak politik olmakla olur, yoksa surekli dislanir yalniz birakilirsiniz.

Psikiyatriste gidiyormussunuz, bu guzel bi gelisme size iyi gelecektir.
 
Eski yaşadığım şehirde gün komşularım vardı. Bir aradayken, orada olmayanı çekiştirirlerdi sürekli. Ama o döngü hiç bozulmazdı. Ertesi gün , dedikodusu yapılan kişi de orada olurdu, bu kez onunla bambaşka birinin dedikodusu dönerdi. Hiçbiri birbirini sevmezdi. Aralarında ayrık otu gibiydim ama ben çok eğleniyordum. Muhtemelen benim hakkımda da yığınla dedikodu olmuştur. Umurumda değil.nNe bahsettikleri kişileri tanırım, ne anlattıkları şeyleri dinlerim doğru düzgün ama insanın sıradan sohbetlere ihtiyacı oluyor çünkü iletişim bir şekilde sürmeli.
Politika her zaman işe yarar. Tamamen toplumdan soyutlanmanın sonu yalnızlık, bunu da görmüşsünüz zaten.
Hem bazen içlerinden samimi ve temiz niyetli ve hatta çok eğlenceli insanlar da çıkabiliyor.
İşinize geldiği kadar dahil olun derim naçizane.
Çok teşekkürler.
Sizi uzmek istemem ama bosvermeyi ve politik olmayi bilmemek gunumuz kosullarinda cok saglikli duygular değil, cok uzulursunuz. Cunku kendinizi koruma mekanizmaniz devreye girmeli boyle durumlarda. Kendini korumak da ancak politik olmakla olur, yoksa surekli dislanir yalniz birakilirsiniz.

Psikiyatriste gidiyormussunuz, bu guzel bi gelisme size iyi gelecektir.
Teşekkürler. Nasıl politik olabilirim?
 
Terapileri aksatmayın, çözümsüz hiçbir şey yok. Yaşınız kaçtı bilmiyorum ama şöyle de bir durum var, insan belli bir süreden sonra kimseyi hayatına almak istemediği bir noktaya geliyor.
Hayatınızda kemikleşmiş belli dostlarınız oluyor ve daha fazlasına ihtiyaç duymuyor.
Çözüm aramaya başlamanızı takdir ediyorum, hali hazırda görüştüğünüz arkadaşlarınızı arayıp hal hatır sorarak başlamaya çalışın, belki yakın olduğunuz bir arkadaşınızla kahve randevusu
Evet mutlaka yapıcam teşekkürler
 
Şimdi iletişim kurmak bile zorlaştı. Ben üniversiteye gittiğim zaman çok rahat ve güzel arkadaşlıklar kurardım pek cıvık kişilerde olmazdı ama şimdi öyle değil. Elbette kafa dengin olmayabilir bu illa ki karşında ki insanda kusur olduğu anlamına gelmez. Ancak ben uzun zamandır yalnızlığı tercih ettim ve inanılmaz mutluyum. Ha hiç mi arkadaşım yok tabi ki var. Ama artık her arayanı açmıyor, buluşmuyorum çünkü kötü enerjisi olanları, laubalilikleri çekemiyorum.
Sosyal medyadan kimseye cevap vermem. Kim olursa olsun çünkü bana oradan yazan biri herkese yazıyordur düşüncesindeyim ve yüz yüze tanışmış olmaktan yanayım. Senin düşünce yapına, yaşam tarzına uymuyorsa yalnız kal daha iyi bence de :)
 
Aklıma Yıldız Tilbe sözü geldi""insanları sevmiyorum ama tek başıma canım çok sıkılıyor ""bayılıyorum bu cümleye bu arada yalnızlığı seviyorum kendimle 💸🤣
 
Herkes kötü değil ancak ilişkiler bana çok çıkarcı geliyor. Yada insanların birbirine ‘embesil misin, sakat ya bu’ diyip bunlara topluca gülmeleri beni rahatsız ediyor. Herkes bu tarz şeylere gülerken benim rahatsız olmam asıl sorun. En küçük laflara takılıyormuşum gibi geliyor. Ama başkaları da gayet takılıyor. Ama ilişkilerine aynı şekilde devam ediyorlar. Mesela diğer kişi de ona laf sokuyor vs.

Başkalarıyla konuştuğumda politik ol diyorlar. Ancak ben hayatımda hiç politik olmadım nasıl yapacağımı bilmiyorum. Mesela birisine çevrimiçiyken yazsam ve 4-5 saat sonra cevap verse canım sıkılıyor. Ve o kişinin benle konuşmak istemediğini düşünüyorum. Ancak başka insanlara bunu söylediğimde o an canı konuşmak istemiyordur gibi şeyler söylüyorlar. Ancak müsait değilim gibisinden bir mesaj atılabilir.kısacası insanlar birbirine değer vermiyor ama ben veriyorum.

Ve hep bu durum hep benden götürüyor. Nasıl davranmam gerektiğini bilmiyorum.
Bence çok hassas ruhlusun. İnsanlara çok ince davranıp bana da öyle davranılsın istiyosun. Çalıştıgım yerde ikinci yılımda kadro tamamen değişip bir tek ben kalmıştım. Üni mezunu olup lise mezunlarının benimle aynı işi yaptıgı bir yerde malesef hedef olmuştum. Bana uymayan hiç biriyle kesinlikle arkadaş olmadım. Bir iki defa adım attım anlayacak insanlar olmadıgını farkedince dönüp arkama bile bakmadım. Hepsi toplanıp sabah kahvaltısı yaparlardı ben tek başıma yapardım ve hiç umrumda olmazdı. Ve bundan hiç pişmanlık duymadım.
 
valla bana da çok sığ geliyor işyeri muhabbetleri
bakıyorum hepsi okumuş,kültürlü güya ama biraraya geldiklerinde saçma sapan pembe dizi kritiği yapıyorlar ,uyuz oluyorum
bir yandan da üzülüyorum ,ülkenin haline bak diyorum,adamlar nerelerden mezun konuştukları ilgilendiklri konulara bak diyorum
ben bir araya gelip sohbet ettiğim insanlarda entellektüel birikim ararım,konuştuğumda bana birşeyler katabilmeli,ekonomik,sosyolojik,felsefi şeyler konuşmak ve ayrıldığım sohbetten bir şeyler almış olarak ayrılmayı seviyorum
boş konuşmalar hiç bana göre değil,o ortamlara girmem hiç
herkesle konuşurum ama bir sınırım vardır,sohbet ve samimi ortamımı o ortamlardan ayırırım
herkes herkesin sohbetini sevmek ,katılmak zorunda da değil.
sizi de olduğunuz gibi kabul etmek zorundalar
ben hiç sorun yaşamadım ,çevrem de çoktur,çünkü her zaman insanlara güleryüzlü,selamı sabahı olan bir insanım ,ama ortama girmem çok ,daha kendim ve samimi arkadaşlarımla takılırım
sanırım dengeyi kurmak önemli olna
hem kendinizi olduğunuz gibi kabul etmelerini sağlamak hem onların boş muhabbetlerine girmeden arkadaşlığınızı devam ettirebilmek
bu ikisin dengesi bu işin şifresi..
 
Back