- 8 Mayıs 2022
- 80
- 50
- 30
-
- Konu Sahibi Mavilim001
- #1
Bunlar güçlü olmaktan daha önemli şeyler . Hem neden güçlü , özgüvenli olmasın ki ?Merhametli olmayı, iyi insan olmayı, saygılı olmayı, güler yüzü ve sevmeyi öğreteceğime eminim çünkü bunları biliyorum.
Biliyorum ve hep iyi bir insan olması önceliğim olacak.. Ama annesi hayallerini yarım bırakmış bir çocuk hayallerinin peşinden koşmayı, hayalleri için savaşacak kadar güçlü olmayı nasıl öğrensin ki?Bunlar güçlü olmaktan daha önemli şeyler . Hem neden güçlü , özgüvenli olmasın ki ?
Hayat insanın önüne her zaman iki seçenek sunar . O neyi seçmek isterse onu seçecek. Siz çok güçlü hissetseydiniz kendinizi çocuğunuz daha sakin , naif biri olsaydı yine aynı şeyi düşünür müsünüz ? Sanmam . Evladınızı suçlamazdınız ama insan kendine gelince hep acımasız davranır ve kendini suçlar.Biliyorum ve hep iyi bir insan olması önceliğim olacak.. Ama annesi hayallerini yarım bırakmış bir çocuk hayallerinin peşinden koşmayı, hayalleri için savaşacak kadar güçlü olmayı nasıl öğrensin ki?
Haklısınız ama işte hayatta yaşadığı o zorlukları aşması için yol gösteren olmam gerekmeyecek mi sizcede? Ben o yollarda güçlü durmasını öğretemeyeceğimden çok korkuyorum..Ben güçlü olmanın öğretilen değil, öğrenilen bir şey olduğuna inanıyorum.
Hayatta zorluklar yaşadıkça insan güçleniyor. Yani, yaş aldıkça kendisi deneyimleyecek bunu.
Siz okumadınız diye eksik bir anne olmayacaksınız, güçsüz olmayacaksınız. Okumanın kâfi olmadığı pek çok konu var burada görüyoruz, ki elinizde bir zanaat var.
Ben ona doğruyu gösterbilseydim de onun güçsüz veya başarısız olma ihtimali olacaktı ama ben onU asla suçlamazdım dediğiniz gibi, hep elini tutardım.Hayat insanın önüne her zaman iki seçenek sunar . O neyi seçmek isterse onu seçecek. Siz çok güçlü hissetseydiniz kendinizi çocuğunuz daha sakin , naif biri olsaydı yine aynı şeyi düşünür müsünüz ? Sanmam . Evladınızı suçlamazdınız ama insan kendine gelince hep acımasız davranır ve kendini suçlar.
Anne olduğunuz için bu tedirginliginiz mevcut ve bu mevcutun eğitimle bir ilgisi yok .Haklısınız ama işte hayatta yaşadığı o zorlukları aşması için yol gösteren olmam gerekmeyecek mi sizcede? Ben o yollarda güçlü durmasını öğretemeyeceğimden çok korkuyorum..
Konu başaramamaktan korkmam ve korkularımın beni güçsüz kılması. Hep ya başaramazsam diye denemekten vazgeçiyorum. Zaten güç başarmak değil denemeye cesaret etmek değilmidir?Güç güçsüzlük eğitimle direk alakalı olmuyor her zaman da asıl mesela bu devir de ortaokul mezunu olmak. Kusura bakmayın ama şimdi bile çoğu anne okumuş . Çalışır çalışmaz karışmam ama çocuğun ileri de annem ortaokul mezunu derdiğinde utanacağını düşünürüm.
28 yaşındasınız. 60 değil. 2.5 yılda açıktan lise bitiyor. Oturur çalışırsınız. Konu özetlerini okuyup çıkmış sınav sorularına çalışın .
Bence liseyi bitirince kendinize olan güveniniz de yeri gelir ve üniversite bile okuyabilirsiniz. Yaşınız genç lütfen aklınızı başınıza alın
Bak belki de korkularının üzerine gitme zamanı gelmiştir. Biliyor musun bende liseyi açıktan bitirdim örgün üniversiteyi kazandım devlette yani az puan da almadım. Belki sana ilham olur. Lütfen cesaret et . Yaşın genç ileride daha çok pişman olacaksın. Şimdi liseye yazılsan 35 olmadan 4 yıllık üniv bile bitirebilirsinKonu başaramamaktan korkmam ve korkularımın beni güçsüz kılması. Hep ya başaramazsam diye denemekten vazgeçiyorum. Zaten güç başarmak değil denemeye cesaret etmek değilmidir?
Yani okumamaktan ziyade okumaya cesaret edememiş olmaktan utanıyorum.
Yapılabilir ve hatta belkide gerçekten başarılı olabilirim. Adım atmak ve korkmadan yürümek istiyorum bunu başarmak istiyorum, mezun olmasam bile. 51 yaşına gelmeden atarım adımımı umarımAnne olduğunuz için bu tedirginliginiz mevcut ve bu mevcutun eğitimle bir ilgisi yok .
Benim annemde okutulmamis hatta zorla evlendirilmis bir kadın ,onunda hayalleri elbet vardı ama hiçbir zaman bize anlatmadı gecmisteki kendisini, hepsini bastırdı . Babamı çok erken yaşta kaybettik ,ayakta hep durdu ve halen şuan 55 yaşında çalışan bir kadın ve gerçek mana da güçlü , asla asosyal değil çünkü hayat ona zaten geri planda durmasını söylemedi.
Yani aslında kendinize kendiniz inanın illa güçlü olacaksınız diye de bişey yok ,bizler insanız bizim zaaflarimiz hassasiyetlerimiz elbet olacak düşe kalka herkesin büyüdüğü gibi anlatacaksınız herşeyi . Biz anne olarak isteriz ki evladım asla kotuluklerle,olumsuz şeylerle karşılaşmasın ama karşılaşınca da ayakta kalabilen insan olsun .
Şuan çok gencsiniz kendinizi illa hafızam zayıf diye otelemeyin ,benim bir tanıdığım 51 yaşında üni bitirdi bu sene ,hayatta yeter ki nefes alın yapılmayacak bişey yok .
Kendinizde o gücü motivasyonu görün ,illa insanların yaparsın edersin laflarına takılmayın.Yapılabilir ve hatta belkide gerçekten başarılı olabilirim. Adım atmak ve korkmadan yürümek istiyorum bunu başarmak istiyorum, mezun olmasam bile. 51 yaşına gelmeden atarım adımımı umarım
İçimde bir şeyler kıpır kıpır oluyor bu yazdıklarınızı okuduğumda. Başarabilir miyim diye düşünmeden denemeye değer demeliyim belkide. Sizin gücünüz ve başarınız ilham olsun yüreğime. Umarım yarın bu adımı 35 olmadan ünv. Bitirebilirsin diye yazan kadının cesaretiyle atarım. Teşekkür ederim..Bak belki de korkularının üzerine gitme zamanı gelmiştir. Biliyor musun bende liseyi açıktan bitirdim örgün üniversiteyi kazandım devlette yani az puan da almadım. Belki sana ilham olur. Lütfen cesaret et . Yaşın genç ileride daha çok pişman olacaksın. Şimdi liseye yazılsan 35 olmadan 4 yıllık üniv bile bitirebilirsin
Yapabilirsin kimsenin sana inanmasına ihtiyacın yok sen kendine inan yeter.İçimde bir şeyler kıpır kıpır oluyor bu yazdıklarınızı okuduğumda. Başarabilir miyim diye düşünmeden denemeye değer demeliyim belkide. Sizin gücünüz ve başarınız ilham olsun yüreğime. Umarım yarın bu adımı 35 olmadan ünv. Bitirebilirsin diye yazan kadının cesaretiyle atarım. Teşekkür ederim..
Yazım diliniz dikkatimi çekti, nice üniversite mezunundan iyi. Yeteneğiniz vardır belki demeye getiriyorum. Kimisi çalışarak öğrenir kimi yeteneklidir. Kendinizi nasıl yaftalarsanız o olursunuz. Evet en azından liseyi bitirmek hedefiniz olsun.Merhaba kızlar.. Son zamanlarda biraz stresli ve kaygılıyım. İnsan zayıf yönlerini tanıdığı birinin gözlerine bakarak anlatamıyor. Bu yüzden burda sizinle dertleşmek istedim.
Biraz uzun olacak, Okursanız çok sevinirim..
Ben ortaokul mezunuyum ve 28 yaşındayım. Bu yaşıma kadar hep liseyi bitirsem, ünv. Okusam diye hayaller kurdum ama hep güvensizdim kendime karşı. Açıktan yazılmıştım ve o dönem çalıştığım iş yeri sınava gitmeme izin vermemişti, bende hiç diretmemiştim çünkü başaramayacağımı düşünüyordum. Hep böyle zayıf bir insan oldum hayatım boyunca. Hayallerimin peşinden gidecek gücü hiç bulamadım.
Birde mesela 14yaşımdan beri tam bir kitap kurduyum ama okuduğum hiç bir kitabın içeriğini 2ay sonra sorsanız hatırlamam. Öyle de hafızam zayıf. Belkide bu yüzden hiç okuyabileceğime inanmadım. Hatta bi ara gitar çalmaya çok heveslenmiş ve ders almaya başlamıştım.
Onu bile nasılsa başaramam diye yarım bırakmıştım.
Eşimle biz sevgiliyken yani 22-23 yaşlarında bana hep gir açıktan şu liseyi bitir derdi ama o zamanlar çok önemsemezdim, amaan okuyup ne yapacağım derdim. Bu arada haliyle ortaokulu bitirip bırakınca babam beni kuaförde işe başlattı ve ben makyözüm ama şimdi o işi de bebekten dolayı yapamıyorum. Zaten çokta sevmemiştim.
Şimdilerde öyle pişmanım ki okumadığıma, çabalamadığıma.. Şu an girişsem diyorum ama hafızam sıfır. Ne matematik, ne tarih hiç biriyle ilgili bir bilgim yok. Hatta itiraf edeyim deneyeyim desem bile gidip kayıt yaptırmayı bile bilmiyorum, sınavlara nasıl gireceğimi bilmiyorum. Birinin elimden tutup gel ben bu bütün işlere seninle koşturacağım, seni hiç yargılamayacağım demesine ihtiyacım var. Ama kendiliğinden diyecek bunu. İşte buda güçsüz karakterimden, cesaretsizliğimden..
Neyse asıl konuya gelecek olursak, oğlum var 1.5 yaşında şimdi. Ve büyüyor, büyüyecek. Ben ona güçlü olmayı başarılı olmayı nasıl öğreteceğim? Hayallerinin peşinden gitmesi gerektiğini nasıl anlatacağım ona?
Merhametli olmayı, iyi insan olmayı, saygılı olmayı, güler yüzü ve sevmeyi öğreteceğime eminim çünkü bunları biliyorum. Ama ya ona güçlü durmayı öğretemezsem ve benim gibi başarısız olursa diye öyle kaygılıyım ki..
Sizce başarısız, güçsüz bir çocuk mu yetiştireceğim? İnsan kendinde olmayanı karşısındakine nasıl verebilir?
Psikolojik yardım mı almalıyım bilmiyorum.. Öyle çaresiz, utanç içinde ve kaygılı hissediyorum ki kendimi anlatamam..
Bir nebze rahatlasın içim, içimde dağ olup söyleyemediklerim dile gelsin diye yazdım. Okuduğunuz için teşekkür ederim..
Kaygılarınızı anlıyorum fakat bu kadar yetersiz ve kaygılı hissetmemelisiniz. Birçok şey eskisi gibi değil artık..Haklısınız ama işte hayatta yaşadığı o zorlukları aşması için yol gösteren olmam gerekmeyecek mi sizcede? Ben o yollarda güçlü durmasını öğretemeyeceğimden çok korkuyorum..