- 23 Ağustos 2012
- 49.499
- 229.403
"Onlar beni cok sevip sayiyorlar ama ben icimden cok nefret ediyorum onlardan." Nefret??? 9 ve 5 yaşında boşanmış ailesi olan cocuklardan nefret etmek????
Ben olsam çocuklara inadına ilgi gösterirdim annenin gıcığına giderdi çocuklar peşimden koşunca :)Merhaba,
icimdeki dert cok büyük boyutlara geldigi icin ve malesef bu konu üzeri kimseyle konusamadigimdan derdimi buraya dökmek istiyorum..
Esimle yaklasik 3 senedir tanisiyoruz ve cok mutluyuz. Bu bütün zaman icinde görümceme ne yazik ki hic isinamadim. Görümcem kizlariyla esinden ayrildiktan sonra kayinvalidemlerin yanina tasindi. Iliskimize cok karisti, beni cok kiskandi ve kiskaniyorda. Ona karsi mesafemi koruyorum ve hic samimiyetim yok. Kendisinden yasananlardan dolayi hic hoslanmiyorum. Görümcemin iki kizi var 9 ve 5 yasinda. Ben cocuklari cok sevdigim halde onun kizlarina bir türlü isinamadim. Onlar beni cok sevip sayiyorlar ama ben icimden cok nefret ediyorum onlardan. Bu durumdan cok utaniyorum ve kimseye de bahsedemiyorum. Bazen yanima gelip bana sariliyorlar. O kadar tiksiniyorum ki onlardan icime sikintilar basiyor ve migdem bulaniyor. Hemen uzaklasmam lazimin öyle durumlarda. Kendi yegenlerimi cok seviyorum yani genelde cocuklara karsi bi sorunum yok. Sadece görümcemin kizlariyla var.
Bu durum beni cok üzüyor, cok ugrasiyorum, cabaliyorum, esime belli etmemeye calisiyorum ama niye o kizlardan nefret ediyorum bilmiyorum.
Ayni durumu yasamis veya yasayan varmi aramizda? Nasil üstesinden gelebilirim?
Cok caresiz hissediyorum kendimi..
O kadar kötü olsa çocuklar gelip sarılmaz, muhtemelen çocuklara yansıtmıyor+++
Konu sahibesinin kötü bir insan olduğunu düşünüyorum.
ben icimden cok nefret ediyorum onlardan
O kadar tiksiniyorum ki onlardan icime sikintilar basiyor
Kimsenin çocuğunu sevmek zorunda değilsiniz bu anormal değil ama bu alıntıladığım kısımlar hiç normal değil.niye o kizlardan nefret ediyorum bilmiyorum.
Geçmişe gittim resmen aklıma büyük yengemi getirdiniz. o da sizin gibiydi tiksintiyle bakardi bize. Çocuklarına dokunmamizi bile istemezdi 4 yaşındaki kuzenimi ittiğini bile gördüm kötü biriydi net olarak. Büyüyüp kafa bastıkça bizde ona tiskintiyle bakmaya başladık.Merhaba,
icimdeki dert cok büyük boyutlara geldigi icin ve malesef bu konu üzeri kimseyle konusamadigimdan derdimi buraya dökmek istiyorum..
Esimle yaklasik 3 senedir tanisiyoruz ve cok mutluyuz. Bu bütün zaman icinde görümceme ne yazik ki hic isinamadim. Görümcem kizlariyla esinden ayrildiktan sonra kayinvalidemlerin yanina tasindi. Iliskimize cok karisti, beni cok kiskandi ve kiskaniyorda. Ona karsi mesafemi koruyorum ve hic samimiyetim yok. Kendisinden yasananlardan dolayi hic hoslanmiyorum. Görümcemin iki kizi var 9 ve 5 yasinda. Ben cocuklari cok sevdigim halde onun kizlarina bir türlü isinamadim. Onlar beni cok sevip sayiyorlar ama ben icimden cok nefret ediyorum onlardan. Bu durumdan cok utaniyorum ve kimseye de bahsedemiyorum. Bazen yanima gelip bana sariliyorlar. O kadar tiksiniyorum ki onlardan icime sikintilar basiyor ve migdem bulaniyor. Hemen uzaklasmam lazimin öyle durumlarda. Kendi yegenlerimi cok seviyorum yani genelde cocuklara karsi bi sorunum yok. Sadece görümcemin kizlariyla var.
Bu durum beni cok üzüyor, cok ugrasiyorum, cabaliyorum, esime belli etmemeye calisiyorum ama niye o kizlardan nefret ediyorum bilmiyorum.
Ayni durumu yasamis veya yasayan varmi aramizda? Nasil üstesinden gelebilirim?
Cok caresiz hissediyorum kendimi..
Ay korkuncsunuz..Resmen ürktüm sizden.Merhaba,
icimdeki dert cok büyük boyutlara geldigi icin ve malesef bu konu üzeri kimseyle konusamadigimdan derdimi buraya dökmek istiyorum..
Esimle yaklasik 3 senedir tanisiyoruz ve cok mutluyuz. Bu bütün zaman icinde görümceme ne yazik ki hic isinamadim. Görümcem kizlariyla esinden ayrildiktan sonra kayinvalidemlerin yanina tasindi. Iliskimize cok karisti, beni cok kiskandi ve kiskaniyorda. Ona karsi mesafemi koruyorum ve hic samimiyetim yok. Kendisinden yasananlardan dolayi hic hoslanmiyorum. Görümcemin iki kizi var 9 ve 5 yasinda. Ben cocuklari cok sevdigim halde onun kizlarina bir türlü isinamadim. Onlar beni cok sevip sayiyorlar ama ben icimden cok nefret ediyorum onlardan. Bu durumdan cok utaniyorum ve kimseye de bahsedemiyorum. Bazen yanima gelip bana sariliyorlar. O kadar tiksiniyorum ki onlardan icime sikintilar basiyor ve migdem bulaniyor. Hemen uzaklasmam lazimin öyle durumlarda. Kendi yegenlerimi cok seviyorum yani genelde cocuklara karsi bi sorunum yok. Sadece görümcemin kizlariyla var.
Bu durum beni cok üzüyor, cok ugrasiyorum, cabaliyorum, esime belli etmemeye calisiyorum ama niye o kizlardan nefret ediyorum bilmiyorum.
Ayni durumu yasamis veya yasayan varmi aramizda? Nasil üstesinden gelebilirim?
Cok caresiz hissediyorum kendimi..