Görümcem ve kizlari…

Merhaba,
icimdeki dert cok büyük boyutlara geldigi icin ve malesef bu konu üzeri kimseyle konusamadigimdan derdimi buraya dökmek istiyorum..
Esimle yaklasik 3 senedir tanisiyoruz ve cok mutluyuz. Bu bütün zaman icinde görümceme ne yazik ki hic isinamadim. Görümcem kizlariyla esinden ayrildiktan sonra kayinvalidemlerin yanina tasindi. Iliskimize cok karisti, beni cok kiskandi ve kiskaniyorda. Ona karsi mesafemi koruyorum ve hic samimiyetim yok. Kendisinden yasananlardan dolayi hic hoslanmiyorum. Görümcemin iki kizi var 9 ve 5 yasinda. Ben cocuklari cok sevdigim halde onun kizlarina bir türlü isinamadim. Onlar beni cok sevip sayiyorlar ama ben icimden cok nefret ediyorum onlardan. Bu durumdan cok utaniyorum ve kimseye de bahsedemiyorum. Bazen yanima gelip bana sariliyorlar. O kadar tiksiniyorum ki onlardan icime sikintilar basiyor ve migdem bulaniyor. Hemen uzaklasmam lazimin öyle durumlarda. Kendi yegenlerimi cok seviyorum yani genelde cocuklara karsi bi sorunum yok. Sadece görümcemin kizlariyla var.
Bu durum beni cok üzüyor, cok ugrasiyorum, cabaliyorum, esime belli etmemeye calisiyorum ama niye o kizlardan nefret ediyorum bilmiyorum.
Ayni durumu yasamis veya yasayan varmi aramizda? Nasil üstesinden gelebilirim?
Cok caresiz hissediyorum kendimi..
Sizde onları kisianiyirsunuz bence
 
cok cevap ve linc almisim bu konu üzere. mesaj yazan herkese (iyi ve kötü) tesekkür ederim. Kendimde belirtmistim kücük cocuklarin ne sucu olabilir ki benim onlara karsi sevgi hissetmemem icin. Ne yaparlarsa yapsinlar asla suclu onlar olamazlar. Ben görümcemi de suclu olarak görmüyorum bu konuda. Onunla aramizda ciddi sorunlar yasandi (gizli gizli esimin telefonunu alip onunla aramizdaki mesajlari okudu ve konustuklarimizi kendi arkadaslari arasi malzeme yapti, esimle nisanliyken emanet ettigim evimin anahtariyla gizli gizli daireme girdi, yapmadigim ve söylemedigim seylerle esimle aramizi bozmaya calisti, vs..) Cogu kisi kötü kalbli oldugumu belirtmis ve benim onu kiskandigimi ama ben onun bana yaptiklarina hic bir zaman hesap sormadim, ben görmemezlikten geldim, altan aldim. Kayanam görümcemin ciddi piskolojik sorunlari oldugunu hep belirtti. Hep yaptiklarina ve söylediklerine sabrettim ve sabrediyorumda ama artik anlayis gösteremiyorum onca olaydan sonra. Kaybeden ve üzülen hep ben oldum. Bazilari belirtmis onun kizlarini sevmemem kendisini sevmedigimden bagli oldugunu. Bende öyle düsünüyorum onun icin buraya yardim amacli yazdim. Belki aynisini yasayan ve bir fikri olan vardir diye. Bu konu beni ciddi anlamda mesgul ediyor ve cok cabaliyorum. Kendimde piskolojik yardim almayi düsündüm ama önce kendiliginden hal olur diye umdum..
 
hic olmadi. cocuk zaten, ne hatalari olabilir. yetistirilme tarzini begenmiyorum cocuklarin. sadece cok simariklar, kendine begenmis, cok ilgi bekliyorlar
Biri 9 diğeri 5 yaşında. Tabi ilgi beklerler. Bence sizin kalbiniz kötü ve kendiniz bastırılmış çocukluk yaşamışsnz o çocukları kıskanıyorsnz. Burdaki yorumlari okurkn Kanım donuyor çocuktan size sarılıp saygı duyduğu halde nefret etmek sizin psikollojinizin. Normal olmadığnii gösterir!?!!!
 
cok cevap ve linc almisim bu konu üzere. mesaj yazan herkese (iyi ve kötü) tesekkür ederim. Kendimde belirtmistim kücük cocuklarin ne sucu olabilir ki benim onlara karsi sevgi hissetmemem icin. Ne yaparlarsa yapsinlar asla suclu onlar olamazlar. Ben görümcemi de suclu olarak görmüyorum bu konuda. Onunla aramizda ciddi sorunlar yasandi (gizli gizli esimin telefonunu alip onunla aramizdaki mesajlari okudu ve konustuklarimizi kendi arkadaslari arasi malzeme yapti, esimle nisanliyken emanet ettigim evimin anahtariyla gizli gizli daireme girdi, yapmadigim ve söylemedigim seylerle esimle aramizi bozmaya calisti, vs..) Cogu kisi kötü kalbli oldugumu belirtmis ve benim onu kiskandigimi ama ben onun bana yaptiklarina hic bir zaman hesap sormadim, ben görmemezlikten geldim, altan aldim. Kayanam görümcemin ciddi piskolojik sorunlari oldugunu hep belirtti. Hep yaptiklarina ve söylediklerine sabrettim ve sabrediyorumda ama artik anlayis gösteremiyorum onca olaydan sonra. Kaybeden ve üzülen hep ben oldum. Bazilari belirtmis onun kizlarini sevmemem kendisini sevmedigimden bagli oldugunu. Bende öyle düsünüyorum onun icin buraya yardim amacli yazdim. Belki aynisini yasayan ve bir fikri olan vardir diye. Bu konu beni ciddi anlamda mesgul ediyor ve cok cabaliyorum. Kendimde piskolojik yardim almayi düsündüm ama önce kendiliginden hal olur diye umdum..
Eşinden ayrı 2 çocukla anne evine dönmüş onun psikolojik sorunları olması çok normal ama sizin bu durumunuz da olmanız çok normal psikolojiniz olmadığını gösterir biz de onu demeye çalışıyoruz. Siz bir an önce evlenmeden destek almalsnz.
 
Siz de bu durumun yanlış olduğunun farkındasınız, umarım değiştirebilirsiniz bakışınızı.

Ama en azından kötü davranmıyorsunuz; kimse kimseyi sevmek zorunda değil, çocuk olsa bile. Zarar verilmediği sürece sıkıntı yok.
 
Tiksinmek,nefret ve çocuk kelimesini ayni cümle icin de mi okudum ben az once?

Cocuk sevmemek ayri nefret ve tiksinmek cok ayri duygular..

Bence gidip tedavi olun normal degilsiniz..

Dunyada ki en temiz en masum sey cocuklar.. artik ona da dil uzatiliyorsa bu dunya düzelmez..
 
Merhaba,
icimdeki dert cok büyük boyutlara geldigi icin ve malesef bu konu üzeri kimseyle konusamadigimdan derdimi buraya dökmek istiyorum..
Esimle yaklasik 3 senedir tanisiyoruz ve cok mutluyuz. Bu bütün zaman icinde görümceme ne yazik ki hic isinamadim. Görümcem kizlariyla esinden ayrildiktan sonra kayinvalidemlerin yanina tasindi. Iliskimize cok karisti, beni cok kiskandi ve kiskaniyorda. Ona karsi mesafemi koruyorum ve hic samimiyetim yok. Kendisinden yasananlardan dolayi hic hoslanmiyorum. Görümcemin iki kizi var 9 ve 5 yasinda. Ben cocuklari cok sevdigim halde onun kizlarina bir türlü isinamadim. Onlar beni cok sevip sayiyorlar ama ben icimden cok nefret ediyorum onlardan. Bu durumdan cok utaniyorum ve kimseye de bahsedemiyorum. Bazen yanima gelip bana sariliyorlar. O kadar tiksiniyorum ki onlardan icime sikintilar basiyor ve migdem bulaniyor. Hemen uzaklasmam lazimin öyle durumlarda. Kendi yegenlerimi cok seviyorum yani genelde cocuklara karsi bi sorunum yok. Sadece görümcemin kizlariyla var.
Bu durum beni cok üzüyor, cok ugrasiyorum, cabaliyorum, esime belli etmemeye calisiyorum ama niye o kizlardan nefret ediyorum bilmiyorum.
Ayni durumu yasamis veya yasayan varmi aramizda? Nasil üstesinden gelebilirim?
Cok caresiz hissediyorum kendimi..
5 yasında cocugun sarılmasından tiksinmek nedir ya🤢
Allah gelinin de insan olanını versin ne diyim😣
 
Ben sizi çok iyi anlıyorum benzer durumdayız..
Kötü bir görümcem var aramız iyi değil..
Çocuğunu kakalamaya çok çalışır genelde. Oğlan 6 yaşında..
Beni çok seviyor.. ben de ona iyi davranır hediyeler alırım nadir görüşsekte.. çocuğu sevmediğimi hiç belli etmiyorum çocuğa karşı ama içimde gerçekten sevmiyorum..
Tatlı gelmiyor.
Sürekli oğlunu över tatlı diye ama hiç değil gerçekten kuzguna yavrusu kuğu gelir misali normal anneye çocuğunun tatlı gelmesi elbette.

Ama ben hiç haz etmiyorum mesela , haa nefret etmiyorum tabi ya da kin beslemiyorum çocuğa sevmediğimi de belli etmem zaten ama seni çok iyi anlıyorum hislerini..

Dipnot; normalde de çocuk sevmem , ama asla kötü davranmam tiksinme ya da nefret asla değil… sadece tahammül seviyem az olduğu icin böyle..
Allahım daha neler duycaz insta bebesi mi olması lazım tatlı olması icin?
Yazık ya ,yaratılanı severiz yaradan dan ötürü diye bi laf var bilir misiniz?Bu insan yavrısu olur,kus olur,kedi olur köpek olur😒
 
Eltimle aram bozuk ama bozulmadan önce oğlumu çok sevdiğini söylerdi hep ama içimde bir yerde bilmiyorum nedendir sevmediğini hissederdim.sahte gelirdi🤷‍♀️ sonra aramız bozuldu ve birgun balkonda komşuya insan sevmediği kişinin çocuğunu da sevmiyor dedi ben de oradaydım ve dargındık. Bu söz beni öyle incitmişti ki küçücük çocuğuma bile kinleniyor diye. Şimdi takmıyorum gerçi artık. Herkes kendi kalbinin ekmeğini yer 😑🖤

Sizin yazdıklarınizdan okuduğum da da yine aynı şoku yaşadım. InsAllah görümceniz bunu hisseder ve yavrularını sizden uzaklaştırır..
 
Eltimle aram bozuk ama bozulmadan önce oğlumu çok sevdiğini söylerdi hep ama içimde bir yerde bilmiyorum nedendir sevmediğini hissederdim.sahte gelirdi🤷‍♀️ sonra aramız bozuldu ve birgun balkonda komşuya insan sevmediği kişinin çocuğunu da sevmiyor dedi ben de oradaydım ve dargındık. Bu söz beni öyle incitmişti ki küçücük çocuğuma bile kinleniyor diye. Şimdi takmıyorum gerçi artık. Herkes kendi kalbinin ekmeğini yer 😑🖤

Sizin yazdıklarınizdan okuduğum da da yine aynı şoku yaşadım. InsAllah bu hisleriniz tez zamanda geçer..Allah kalbinizin merhametini arttırsin ne diyim 🤷‍♀️🖤
 
Niye linçlenmiş ki? Bir insanın kendisini ve paylaşmaya çekindiği hislerini en rhaat ifade edebileceği anonim bir forum değil mi burası?
Yani "çocukları sevmiyorum, görünce gizli gizli çimdikliyorum. Bana yeni fitne fesatlar öğretin de yapayım" dememiş ki, bu durumdan kurtulmak istemiş.
Ayrıca bir insanın sevmedigi birinin onu çok sevmesi, yapış yapış bir sıcaklık göstermesi de iğrenç bir durum. Karşıdaki kişinin çocuk olması durumu değiştirmez ki.
Konu sahibi, yapacağın en doğru şey mesafeli olmak . Ayda bir uğra kaynanana,onda da sabret. Bu kadar sevmediğin insanlara zirt pırt gidip sinirlerini yipratmanin alemi yok
Normalde yorumlarını çok beğeniyorum ama bu riyakarlık değil mi ? Sevmediğin insanın evine gitmezsin olur biter. Kaynanan da olsun gitmezsin.
Kocasına sence bunları söyleyebiliyor mu ? Çocuktan hoşlanmamak çok ayrı mide bulanması çok ayrı. Böyle kadınlardan cidden midem bulanıyor.
Eşine şunun 10 da birini söylese acaba tepkisi ne olur. Kesin gittiğinde de oy oy oy modundadır.
 
Merhaba,
icimdeki dert cok büyük boyutlara geldigi icin ve malesef bu konu üzeri kimseyle konusamadigimdan derdimi buraya dökmek istiyorum..
Esimle yaklasik 3 senedir tanisiyoruz ve cok mutluyuz. Bu bütün zaman icinde görümceme ne yazik ki hic isinamadim. Görümcem kizlariyla esinden ayrildiktan sonra kayinvalidemlerin yanina tasindi. Iliskimize cok karisti, beni cok kiskandi ve kiskaniyorda. Ona karsi mesafemi koruyorum ve hic samimiyetim yok. Kendisinden yasananlardan dolayi hic hoslanmiyorum. Görümcemin iki kizi var 9 ve 5 yasinda. Ben cocuklari cok sevdigim halde onun kizlarina bir türlü isinamadim. Onlar beni cok sevip sayiyorlar ama ben icimden cok nefret ediyorum onlardan. Bu durumdan cok utaniyorum ve kimseye de bahsedemiyorum. Bazen yanima gelip bana sariliyorlar. O kadar tiksiniyorum ki onlardan icime sikintilar basiyor ve migdem bulaniyor. Hemen uzaklasmam lazimin öyle durumlarda. Kendi yegenlerimi cok seviyorum yani genelde cocuklara karsi bi sorunum yok. Sadece görümcemin kizlariyla var.
Bu durum beni cok üzüyor, cok ugrasiyorum, cabaliyorum, esime belli etmemeye calisiyorum ama niye o kizlardan nefret ediyorum bilmiyorum.
Ayni durumu yasamis veya yasayan varmi aramizda? Nasil üstesinden gelebilirim?
Cok caresiz hissediyorum kendimi..
Bence acilen psikoloğa gitmelisin. Annelerinden nefret ediyorsun diye daha 5 ve 9 yaşında olan 2 çocuktan tiksinmek, nefret etmek hiç sağlıklı gelmedi bana. Üstelik çocuklar sana karşı saygısız da değillermiş, gelip sarılıyorlarmış.
 
Bende görümcemle pek haz etmem ama kavgalı mıyız hayır mesafem hep vardır aramam sormam genelde o arar her şeye karıştığı için nişanlılığımdan beri bende koydum mesafemi ama çocukların ne suçu var anlamadım siz görümceyi sevmediğiniz için çocukları da sevememişsiniz..
 
Allahım daha neler duycaz insta bebesi mi olması lazım tatlı olması icin?
Yazık ya ,yaratılanı severiz yaradan dan ötürü diye bi laf var bilir misiniz?Bu insan yavrısu olur,kus olur,kedi olur köpek olur😒
Bilmediğiniz seyler var Yorum yapmayın o yüzden ayrıca evet insta bebesi bu cocuk :)
ben nefret etmiyor ya da tiksinmiyorum konu sahibi ben değilim. Ama çocuğu sevmek zorunda da değilim yargılama hakkınız yok.
 
X