- 31 Mayıs 2019
- 7.259
- 17.453
Sizde onları kisianiyirsunuz bence
Sizde onları kisianiyirsunuz benceMerhaba,
icimdeki dert cok büyük boyutlara geldigi icin ve malesef bu konu üzeri kimseyle konusamadigimdan derdimi buraya dökmek istiyorum..
Esimle yaklasik 3 senedir tanisiyoruz ve cok mutluyuz. Bu bütün zaman icinde görümceme ne yazik ki hic isinamadim. Görümcem kizlariyla esinden ayrildiktan sonra kayinvalidemlerin yanina tasindi. Iliskimize cok karisti, beni cok kiskandi ve kiskaniyorda. Ona karsi mesafemi koruyorum ve hic samimiyetim yok. Kendisinden yasananlardan dolayi hic hoslanmiyorum. Görümcemin iki kizi var 9 ve 5 yasinda. Ben cocuklari cok sevdigim halde onun kizlarina bir türlü isinamadim. Onlar beni cok sevip sayiyorlar ama ben icimden cok nefret ediyorum onlardan. Bu durumdan cok utaniyorum ve kimseye de bahsedemiyorum. Bazen yanima gelip bana sariliyorlar. O kadar tiksiniyorum ki onlardan icime sikintilar basiyor ve migdem bulaniyor. Hemen uzaklasmam lazimin öyle durumlarda. Kendi yegenlerimi cok seviyorum yani genelde cocuklara karsi bi sorunum yok. Sadece görümcemin kizlariyla var.
Bu durum beni cok üzüyor, cok ugrasiyorum, cabaliyorum, esime belli etmemeye calisiyorum ama niye o kizlardan nefret ediyorum bilmiyorum.
Ayni durumu yasamis veya yasayan varmi aramizda? Nasil üstesinden gelebilirim?
Cok caresiz hissediyorum kendimi..
Biri 9 diğeri 5 yaşında. Tabi ilgi beklerler. Bence sizin kalbiniz kötü ve kendiniz bastırılmış çocukluk yaşamışsnz o çocukları kıskanıyorsnz. Burdaki yorumlari okurkn Kanım donuyor çocuktan size sarılıp saygı duyduğu halde nefret etmek sizin psikollojinizin. Normal olmadığnii gösterir!?!!!hic olmadi. cocuk zaten, ne hatalari olabilir. yetistirilme tarzini begenmiyorum cocuklarin. sadece cok simariklar, kendine begenmis, cok ilgi bekliyorlar
Eşinden ayrı 2 çocukla anne evine dönmüş onun psikolojik sorunları olması çok normal ama sizin bu durumunuz da olmanız çok normal psikolojiniz olmadığını gösterir biz de onu demeye çalışıyoruz. Siz bir an önce evlenmeden destek almalsnz.cok cevap ve linc almisim bu konu üzere. mesaj yazan herkese (iyi ve kötü) tesekkür ederim. Kendimde belirtmistim kücük cocuklarin ne sucu olabilir ki benim onlara karsi sevgi hissetmemem icin. Ne yaparlarsa yapsinlar asla suclu onlar olamazlar. Ben görümcemi de suclu olarak görmüyorum bu konuda. Onunla aramizda ciddi sorunlar yasandi (gizli gizli esimin telefonunu alip onunla aramizdaki mesajlari okudu ve konustuklarimizi kendi arkadaslari arasi malzeme yapti, esimle nisanliyken emanet ettigim evimin anahtariyla gizli gizli daireme girdi, yapmadigim ve söylemedigim seylerle esimle aramizi bozmaya calisti, vs..) Cogu kisi kötü kalbli oldugumu belirtmis ve benim onu kiskandigimi ama ben onun bana yaptiklarina hic bir zaman hesap sormadim, ben görmemezlikten geldim, altan aldim. Kayanam görümcemin ciddi piskolojik sorunlari oldugunu hep belirtti. Hep yaptiklarina ve söylediklerine sabrettim ve sabrediyorumda ama artik anlayis gösteremiyorum onca olaydan sonra. Kaybeden ve üzülen hep ben oldum. Bazilari belirtmis onun kizlarini sevmemem kendisini sevmedigimden bagli oldugunu. Bende öyle düsünüyorum onun icin buraya yardim amacli yazdim. Belki aynisini yasayan ve bir fikri olan vardir diye. Bu konu beni ciddi anlamda mesgul ediyor ve cok cabaliyorum. Kendimde piskolojik yardim almayi düsündüm ama önce kendiliginden hal olur diye umdum..
5 yasında cocugun sarılmasından tiksinmek nedir yaMerhaba,
icimdeki dert cok büyük boyutlara geldigi icin ve malesef bu konu üzeri kimseyle konusamadigimdan derdimi buraya dökmek istiyorum..
Esimle yaklasik 3 senedir tanisiyoruz ve cok mutluyuz. Bu bütün zaman icinde görümceme ne yazik ki hic isinamadim. Görümcem kizlariyla esinden ayrildiktan sonra kayinvalidemlerin yanina tasindi. Iliskimize cok karisti, beni cok kiskandi ve kiskaniyorda. Ona karsi mesafemi koruyorum ve hic samimiyetim yok. Kendisinden yasananlardan dolayi hic hoslanmiyorum. Görümcemin iki kizi var 9 ve 5 yasinda. Ben cocuklari cok sevdigim halde onun kizlarina bir türlü isinamadim. Onlar beni cok sevip sayiyorlar ama ben icimden cok nefret ediyorum onlardan. Bu durumdan cok utaniyorum ve kimseye de bahsedemiyorum. Bazen yanima gelip bana sariliyorlar. O kadar tiksiniyorum ki onlardan icime sikintilar basiyor ve migdem bulaniyor. Hemen uzaklasmam lazimin öyle durumlarda. Kendi yegenlerimi cok seviyorum yani genelde cocuklara karsi bi sorunum yok. Sadece görümcemin kizlariyla var.
Bu durum beni cok üzüyor, cok ugrasiyorum, cabaliyorum, esime belli etmemeye calisiyorum ama niye o kizlardan nefret ediyorum bilmiyorum.
Ayni durumu yasamis veya yasayan varmi aramizda? Nasil üstesinden gelebilirim?
Cok caresiz hissediyorum kendimi..
Allahım daha neler duycaz insta bebesi mi olması lazım tatlı olması icin?Ben sizi çok iyi anlıyorum benzer durumdayız..
Kötü bir görümcem var aramız iyi değil..
Çocuğunu kakalamaya çok çalışır genelde. Oğlan 6 yaşında..
Beni çok seviyor.. ben de ona iyi davranır hediyeler alırım nadir görüşsekte.. çocuğu sevmediğimi hiç belli etmiyorum çocuğa karşı ama içimde gerçekten sevmiyorum..
Tatlı gelmiyor.
Sürekli oğlunu över tatlı diye ama hiç değil gerçekten kuzguna yavrusu kuğu gelir misali normal anneye çocuğunun tatlı gelmesi elbette.
Ama ben hiç haz etmiyorum mesela , haa nefret etmiyorum tabi ya da kin beslemiyorum çocuğa sevmediğimi de belli etmem zaten ama seni çok iyi anlıyorum hislerini..
Dipnot; normalde de çocuk sevmem , ama asla kötü davranmam tiksinme ya da nefret asla değil… sadece tahammül seviyem az olduğu icin böyle..
Normalde yorumlarını çok beğeniyorum ama bu riyakarlık değil mi ? Sevmediğin insanın evine gitmezsin olur biter. Kaynanan da olsun gitmezsin.Niye linçlenmiş ki? Bir insanın kendisini ve paylaşmaya çekindiği hislerini en rhaat ifade edebileceği anonim bir forum değil mi burası?
Yani "çocukları sevmiyorum, görünce gizli gizli çimdikliyorum. Bana yeni fitne fesatlar öğretin de yapayım" dememiş ki, bu durumdan kurtulmak istemiş.
Ayrıca bir insanın sevmedigi birinin onu çok sevmesi, yapış yapış bir sıcaklık göstermesi de iğrenç bir durum. Karşıdaki kişinin çocuk olması durumu değiştirmez ki.
Konu sahibi, yapacağın en doğru şey mesafeli olmak . Ayda bir uğra kaynanana,onda da sabret. Bu kadar sevmediğin insanlara zirt pırt gidip sinirlerini yipratmanin alemi yok
Bence acilen psikoloğa gitmelisin. Annelerinden nefret ediyorsun diye daha 5 ve 9 yaşında olan 2 çocuktan tiksinmek, nefret etmek hiç sağlıklı gelmedi bana. Üstelik çocuklar sana karşı saygısız da değillermiş, gelip sarılıyorlarmış.Merhaba,
icimdeki dert cok büyük boyutlara geldigi icin ve malesef bu konu üzeri kimseyle konusamadigimdan derdimi buraya dökmek istiyorum..
Esimle yaklasik 3 senedir tanisiyoruz ve cok mutluyuz. Bu bütün zaman icinde görümceme ne yazik ki hic isinamadim. Görümcem kizlariyla esinden ayrildiktan sonra kayinvalidemlerin yanina tasindi. Iliskimize cok karisti, beni cok kiskandi ve kiskaniyorda. Ona karsi mesafemi koruyorum ve hic samimiyetim yok. Kendisinden yasananlardan dolayi hic hoslanmiyorum. Görümcemin iki kizi var 9 ve 5 yasinda. Ben cocuklari cok sevdigim halde onun kizlarina bir türlü isinamadim. Onlar beni cok sevip sayiyorlar ama ben icimden cok nefret ediyorum onlardan. Bu durumdan cok utaniyorum ve kimseye de bahsedemiyorum. Bazen yanima gelip bana sariliyorlar. O kadar tiksiniyorum ki onlardan icime sikintilar basiyor ve migdem bulaniyor. Hemen uzaklasmam lazimin öyle durumlarda. Kendi yegenlerimi cok seviyorum yani genelde cocuklara karsi bi sorunum yok. Sadece görümcemin kizlariyla var.
Bu durum beni cok üzüyor, cok ugrasiyorum, cabaliyorum, esime belli etmemeye calisiyorum ama niye o kizlardan nefret ediyorum bilmiyorum.
Ayni durumu yasamis veya yasayan varmi aramizda? Nasil üstesinden gelebilirim?
Cok caresiz hissediyorum kendimi..
Bilmediğiniz seyler var Yorum yapmayın o yüzden ayrıca evet insta bebesi bu cocuk :)Allahım daha neler duycaz insta bebesi mi olması lazım tatlı olması icin?
Yazık ya ,yaratılanı severiz yaradan dan ötürü diye bi laf var bilir misiniz?Bu insan yavrısu olur,kus olur,kedi olur köpek olur