- 17 Şubat 2014
- 17
- 6
- Konu Sahibi Papatyam944
- #1
Merhaba ben 3.5 yıllık evliyim bir kızımız var. Eşimle nişanlıyken kendisi ben köyde oturmak istemediğim için köye yakın bir semtten ev aldı. Almadan önce beni görümcemle beraber eve götürdü içine sinerse alırız dedi. O arada görümcemin kızı beğendin mi annem senin için beğenmediyse gider köyde oturur dedi. Ben bu cümleye çok kırıldım fakat cevapta vermedim. Bu olaydan sonra görümcemle hiç iyi olamadık. Nişanlımla buluşurdum sık sık arardı. Bir planımız varsa eğer onu iptal ettirir kendi gitmek istediği yere götürttürürdü. Bir tartışmamız olsa kardeşine siz evlensenizde evliliğiniz yürümez vs gibi hep olumsuz konuşmalar yapardı. Sonuç olarak biz evlendik fakat eşim her ablasına gidip geldiğinde tartışmalarımız oluyordu hep bende bir kusur buluyordu. Eşimde beni aileme yalnız göndermek istemiyordu. Anneme hep onunla gitmemi istiyordu. Tartışmamız oluyordu ama ben yine de tek gidiyordum. Eşim beni bu konuda üzdüğü için bende artık eşimi yalnız göndermemeye başladım sürekli beraber gidip geliyorduk. Fakat bu durum beni yormaya başladı. Onlar abla kardeş tabiki ablasına gidecek beraber vakit geçirecekler bu çok doğal ama ben bu durumu aşamıyorum. Sürekli düşüncemde ablasına gitti şimdi yine tartışıcağız diye düşünüyorum. Beraber balkonda sigara içerken acaba beni şikayet mi ediyor düşünceleri peşimi bırakmıyor. Bir düğüne gidecek olsak hep kardeşini arar gidelim diye kendi eşi başka plan yapar ve eşimde kıramaz hep beraber gideriz. Ablasını gidip alması bile bana dokunuyor. Lütfen beni yargılamayın bu düşüncemin doğru olmadığının farkındayım fakat bunu aşamıyorum. Aile terapistine gidiyoruz. Sizlerden de görüşünüzü bekliyorum bana yardımcı olun lütfen