Evliliğin başında bu tarz sorunların yaşanması çok normal. Sen onları tanimiyorsun,yaşam tarzlarına adapte olamadın. Aynı şekilde onlarda sana karşı öyle. Esin zamanla görüp kim haklı kim haksız anlayacak. Eğer hakliligina inaniyorsan sakin geri adım atma.
Bizde yeni evlendigimizde kavgalarimız hep size benzer sebeplerden çıkıyordu. Niye aramiyor,niye bu kadar soguk,niye uzak duruyor vs vs... Sakın onlar böyle dedi diye değişme,kendini sevdirmeye çalışma. Çok yorulursun çünkü. Bırak seni böyle kabullensinler. Bende rahatsız oldukları ne varsa inatla degistirmedim o yönlerimi. Aramazlarsa aramiyorum mesela. Cagırmazlarsa gitmiyorum yada çok seyrek gidiyorum. Başlarda eşim doldurusa geliyordu. Ben anlatmaya çalıştıkca ailesini daha haklı görüyordu sanki. Ama zamanla,yasananlarla birlikte haklı olduğum noktaları oda gördü. Mesela ben annen beri uzun zamandır aramiyo dediğimde kendisi söyler o aramadan sen arama diye. Onceden olsa ''annemi ara'' der gecerdi. Biraz sabır,biraz zaman lazım. Eşini sakin doldurusa getirme. Sadece olanı anlat. O kadar cağırmana rağmen yemeğe gelmemişler mesela. Bunu eşini kimseyi suclamadan,sakin bir şekilde anlat. Kırıldığını belli et. Aradaki buzları eritmek istediğini ama artık adım atmayacagini söyle. Güzellikle söyle bunları. Ve bir daha çağırma. Bir süre sessiz kal. Arada yasananlari bilmiyorum ama anladigim kadariyla sen elinden geleni yaptın. Ben olsam bu kadar üstlerine düşmem mesela. Artik sende düşme.
Onemli olan eşinle ilişkin. O insanlar eşinin ailesi. Aralarınin acilmasina sebep olma. Kimsenin sizin aranizi acmasinada musade etme. Bırak ailesiyle aranda mesafe olsun. En güzeli,en temizi bu emin ol.