- Konu Sahibi letthelightin
-
- #101
Bende öyleydim. Aman kızım ayıp olurlarla büyüdüm. Sonra daha da tepemize çıkıyorlar. Emin olun kendinize değer verip ifade ettiğinizde daha çok seviliceksiniz.
Bende öyleydim. Aman kızım ayıp olurlarla büyüdüm. Sonra daha da tepemize çıkıyorlar. Emin olun kendinize değer verip ifade ettiğinizde daha çok seviliceksiniz.Yeni evli olduğum için hiç beceremedim bu tepki verme işlerini. Aile içinde de ne kadar nazik, anlayışlı olursan o kadar iyisindir gibi yanlış bir yaklaşımla büyütüldüm. Kendimi bir şekilde güçlendirmem gerekiyor bu tip meselelerde.
Ben kızla hiç konuşmuyorum, sosyal medyada da sessize aldım. Çok enerji düşüren bir insan ya. Eşim kızın çocukluktan beri böyle olup tepesine çıktığını, artık tolerans gostermeyecegini söyledi. Kıza da bağırdı çağırdı. Ama ben mecburi durumlarda bile hiç görüşmek istemiyorum. Kendi çekirdek ailemizin huzuru için.Ben olsam kocama akıl veririm onu gazların bak sen daha arkasından koşuyorsun o seni arabadan atıyor ben olduğum halde kocana sende naz yap bazen bağır saygısızlık etme derse senin bacın kardeşinin saygısı yok ben mi saygı gostercem de görüncene laf sok bazen sende bu kedileri başımıza attın almıyorsun de şaka karışım surat salla bazen başım ağrıyor de işte
Aynen öyle en güzelini yapıyorsun takma fazla kafanada önemli olan eşinle mutluluğun bnmde sorunlarım var benimde ikinci evliliğim 1.oglu istemiyor umrumda bile ilk başlarda sorun ediyordum şimdi umrumda bile eşimle mutluluğuma bakıyorumBen kızla hiç konuşmuyorum, sosyal medyada da sessize aldım. Çok enerji düşüren bir insan ya. Eşim kızın çocukluktan beri böyle olup tepesine çıktığını, artık tolerans gostermeyecegini söyledi. Kıza da bağırdı çağırdı. Ama ben mecburi durumlarda bile hiç görüşmek istemiyorum. Kendi çekirdek ailemizin huzuru için.
Bence en önemlisi eşlerin hep birbirini savunması.Aynen öyle en güzelini yapıyorsun takma fazla kafanada önemli olan eşinle mutluluğun bnmde sorunlarım var benimde ikinci evliliğim 1.oglu istemiyor umrumda bile ilk başlarda sorun ediyordum şimdi umrumda bile eşimle mutluluğuma bakıyorum
Aynen öyle önemli olan savunmaBence en önemlisi eşlerin hep birbirini savunması.
Bence haklısınız, görümcenizin davranışları normal değil,hele de kedileri zorla size bırakmak ne demekSelamlar herkese,
1 yıllık evliyim. Son 1 aydır aile içinde aklımı karıştıran bir sorun oldu. Konu eşimin kız kardeşiyle ilgili. Kendisi biraz fevri biridir, abisine ve babasına bağırdığına, abisine hakaret ettiğine sık sık şahit oldum. Her tartışma çıktığında genellikle ben de aynı ortamda oluyorum.
Geçen ay eşim, görümcem ve ben bir parkta vakit geçirmeye gidiyorduk. Ayrı ayrı arabalar alıp kalabalık etmeyelim diye sadece görümcemin arabasını aldık. O kullanıyordu. Parka tam vardığımızda, basit bir sebepten (birinci sağdan değil ikinci sağdan dön gibi basit bir sebep) eşim ve görümcem arasında bir tartışma çıktı. Görümcem alışık olduğumuz üzre bağırmaya ve abisine hakaret etmeye başladı. Son olarak da araba benim arabam, in arabamdan dedi. (Bu arada hepimiz 20'li yaşların sonundayız. Tartışmanın abukluğundan onu da belirtmek istedim.) Eşim önceki tüm tartışmaları alttan aldığı için, yine durumu idare etmeye çalıştı. Ne yani, gerçekten inmemi mi istiyorsun gibi bir şey dedi. Görümcem de evet, bugün seninle uğraşmak istemiyorum, bye bye dedi. Ben saçmalamayin falan diye araya girsem de işe yaramadı. Eşim indi arabadan. Hâliyle ben de indim. Görümcem de bastı gitti. Akşam vaktiydi, biraz vakit geçirip güç bela toplu taşıma bulup eve döndük.
(Başka bir ülkede yaşıyoruz, toplu taşıma ayarlamak pek kolay değil.)
Ben hem eşim için üzüldüm hem de kendi adıma. Çünkü yok sayılmış hissettim. Abisine kızmış olsa bile sırf ben de aynı ortamdayım diye bizi arabadan indirmemesi gerekirdi bence. Üstelik aynı gün bu olaydan önce görümceme eşimle birlikte bir hediye almıştık. Yalnız yaşadığı ve her yardıma ihtiyacı olduğunda eşimin koşa koşa gittiğini söylememe bile gerek yok.
Ertesi gün özür bekledik ama gelmedi. Eşime de, beni suçlu hissettiriyorsun gibi manipülatif bir mesaj atmış. Tabiki onlar kardeş oldukları için bir süre sonra olayı unuttular ama benim kalbimde bir soğukluk oldu. Eskisi gibi, arkadaşımmış gibi davranamiyorum artık.
Boyle hissetmemi sağlayan bir diğer olay da, iki kedisini, hiç telefonla beni arayıp "olur mu, müsait misiniz" demeden bizim eve getirmesi oldu. 3 aydır buradalar. Bakamiyormuş. Geri almıyor. Eşim de ne yapayım, kardeşime yardım ediyorum diyor. Tuvaletlerini o temizleyip yemeklerini o veriyor ama ben hem evin genel temizliğini yaptığım için, hem de hayvanlarla yaşamaya alışık olmadığım için rahatsız oluyorum.
Size sorum, sizce aile içinde durduk yere soğukluk mu yaratıyorum? Kendimi görümceme yakın hissedemiyorum artık ama tabiki aynı ortamda bulunmamız gerekiyor. Bu iki sorun da hiç yaşanmamış gibi davranıp yüzüme gülüyor o. Ben onunla bu konuları konuşmadım ama eşime söyledim. Direkt ona söylersem geri dönüşü olmayan aile içi bir tartışma çıkar diye çekiniyorum. Fikirlere ve eleştiriye açığım.
Aşırı huzursuz hissediyorum son bir aydır. Bu tip enerji vampirleri çok canımı sıkıyor. Yaşadığım yeri, şehri bile değiştirmeyi düşünüyorum uzak kalmak için.Bence haklısınız, görümcenizin davranışları normal değil,hele de kedileri zorla size bırakmak ne demek
Kedileri sahiplendirin..mesaj atın gel al yoksa sahiplendiricem diye. O olaya ilişkin de mesaj atın bana ayıp ettin deyin yaniSelamlar herkese,
1 yıllık evliyim. Son 1 aydır aile içinde aklımı karıştıran bir sorun oldu. Konu eşimin kız kardeşiyle ilgili. Kendisi biraz fevri biridir, abisine ve babasına bağırdığına, abisine hakaret ettiğine sık sık şahit oldum. Her tartışma çıktığında genellikle ben de aynı ortamda oluyorum.
Geçen ay eşim, görümcem ve ben bir parkta vakit geçirmeye gidiyorduk. Ayrı ayrı arabalar alıp kalabalık etmeyelim diye sadece görümcemin arabasını aldık. O kullanıyordu. Parka tam vardığımızda, basit bir sebepten (birinci sağdan değil ikinci sağdan dön gibi basit bir sebep) eşim ve görümcem arasında bir tartışma çıktı. Görümcem alışık olduğumuz üzre bağırmaya ve abisine hakaret etmeye başladı. Son olarak da araba benim arabam, in arabamdan dedi. (Bu arada hepimiz 20'li yaşların sonundayız. Tartışmanın abukluğundan onu da belirtmek istedim.) Eşim önceki tüm tartışmaları alttan aldığı için, yine durumu idare etmeye çalıştı. Ne yani, gerçekten inmemi mi istiyorsun gibi bir şey dedi. Görümcem de evet, bugün seninle uğraşmak istemiyorum, bye bye dedi. Ben saçmalamayin falan diye araya girsem de işe yaramadı. Eşim indi arabadan. Hâliyle ben de indim. Görümcem de bastı gitti. Akşam vaktiydi, biraz vakit geçirip güç bela toplu taşıma bulup eve döndük.
(Başka bir ülkede yaşıyoruz, toplu taşıma ayarlamak pek kolay değil.)
Ben hem eşim için üzüldüm hem de kendi adıma. Çünkü yok sayılmış hissettim. Abisine kızmış olsa bile sırf ben de aynı ortamdayım diye bizi arabadan indirmemesi gerekirdi bence. Üstelik aynı gün bu olaydan önce görümceme eşimle birlikte bir hediye almıştık. Yalnız yaşadığı ve her yardıma ihtiyacı olduğunda eşimin koşa koşa gittiğini söylememe bile gerek yok.
Ertesi gün özür bekledik ama gelmedi. Eşime de, beni suçlu hissettiriyorsun gibi manipülatif bir mesaj atmış. Tabiki onlar kardeş oldukları için bir süre sonra olayı unuttular ama benim kalbimde bir soğukluk oldu. Eskisi gibi, arkadaşımmış gibi davranamiyorum artık.
Boyle hissetmemi sağlayan bir diğer olay da, iki kedisini, hiç telefonla beni arayıp "olur mu, müsait misiniz" demeden bizim eve getirmesi oldu. 3 aydır buradalar. Bakamiyormuş. Geri almıyor. Eşim de ne yapayım, kardeşime yardım ediyorum diyor. Tuvaletlerini o temizleyip yemeklerini o veriyor ama ben hem evin genel temizliğini yaptığım için, hem de hayvanlarla yaşamaya alışık olmadığım için rahatsız oluyorum.
Size sorum, sizce aile içinde durduk yere soğukluk mu yaratıyorum? Kendimi görümceme yakın hissedemiyorum artık ama tabiki aynı ortamda bulunmamız gerekiyor. Bu iki sorun da hiç yaşanmamış gibi davranıp yüzüme gülüyor o. Ben onunla bu konuları konuşmadım ama eşime söyledim. Direkt ona söylersem geri dönüşü olmayan aile içi bir tartışma çıkar diye çekiniyorum. Fikirlere ve eleştiriye açığım.
Delilik ya. Aileleri yıllarca tolere etti diye her tanıştıkları kişi de tolere edecek sanıyorlar. Siz nasıl kendinizi uzak tuttunuz?Bu versiyondan bir tane bende vardı, annesi ile beraber. Hatta daha fenası. Dünya kendi kaprisli, garip ruh hali etrafında dönüyor zannediyor. En azından senin eşin, kp durumun farkindaymis. Ben aile semalarında bozukluk olduğunu anlatınca kadar baya uğramıştır.
Çok çok uzun hikaye. Bende kvde de vardi. Ben en son şunun ayrımına vardım. Bu kadının olduğu yerde huzur yok. Sadece benim için değil kimse için yok. Dedim psikiyatra gidin ama ben degilim buna çözüm bulacak. Ben daha fazla gorusemeyecegim.Delilik ya. Aileleri yıllarca tolere etti diye her tanıştıkları kişi de tolere edecek sanıyorlar. Siz nasıl kendinizi uzak tuttunuz?
Ay ne kadar sinir bozucu ya. En iyisini demişsiniz. Size direkt laf atması ya da şahsınıza yönelik bir davranışı oluyor muydu? Ya da sizi istemediğini hissettiğiniz falan?Çok çok uzun hikaye. Bende kvde de vardi. Ben en son şunun ayrımına vardım. Bu kadının olduğu yerde huzur yok. Sadece benim için değil kimse için yok. Dedim psikiyatra gidin ama ben degilim buna çözüm bulacak. Ben daha fazla gorusemeyecegim.
Aile içi şemaları şu şekildeydi
1. Eşimin ablası
2. Annesi
3. Eşim
4. Babası
Beni de 5.siraya alacaklarını sandılar. Gidip gorussem emin olun yine aynı kafadadirlar cok eminim.
Sorun şuydu ki ev içi kıza dair söyle bir algı oluşmuş. X çok dobradir. İçi dışı birdir. Onun dobralik değil dangalik olduğunu, kaprislerini, aslında bir çeşit kişilik patolojisi olduğunu, girdiği her yerde aşağılık kompleksi nedeniyle çevresindekileri degersizlestirmeye çalıştığını, buna eşimin de aracı olduğunu anlamam ve anlatmam uzun sürdü.Ay ne kadar sinir bozucu ya. En iyisini demişsiniz. Size direkt laf atması ya da şahsınıza yönelik bir davranışı oluyor muydu? Ya da sizi istemediğini hissettiğiniz falan?
Evet aynı şekilde X hiç rol yapmayı bilmez, direkt içinden geçeni söyler algısı var. Tedavilik hareketler ne zamandır övülecek bir şey olduysa. Ben kediler ilk geldiği gün "hayırdır?" diye mesaj atmadığım için çok çok pişmanım. Şimdi üst üste gelen şeylerden sonra irtibatı da kestim ama bunun sebebini soracak aile büyüklerine -babalaridir, teyzeleridir vs.- anlatmak yorucu geliyor. Ama cidden çözüm, susmadan kendini ifade etmek sanırım. İstemiyorsak istemiyoruzdur o iletişimi. Sizin tavrınıza çok imrendim.Sorun şuydu ki ev içi kıza dair söyle bir algı oluşmuş. X çok dobradir. İçi dışı birdir. Onun dobralik değil dangalik olduğunu, kaprislerini, aslında bir çeşit kişilik patolojisi olduğunu, girdiği her yerde aşağılık kompleksi nedeniyle çevresindekileri degersizlestirmeye çalıştığını, buna eşimin de aracı olduğunu anlamam ve anlatmam uzun sürdü.
Direk yaptığından sonra ben duvara dönüştüğüm için direk çok birsey yapamasa da yıllarca annesini gazladi dolayli olarak da esimi.
Yani o kedilerin eve gelmesi ( sizin onayınız yokken) bir nevi degersizlestirme, sen konuş dur böyle istiyorum demek. Mesafeyi koruyun ama eşinize karşı da. Benim eşim de ablasini anlamıştı bir noktada. Ama son senelere kadar sen artık bir susacaksın haddini bileceksin demesi zaman aldı. Ben o noktada çok dik durdum.
Şaka mı? Darısı başınayı bahane edip kıskançlıktan da küsmüş olabilir. Korkunç. Yüzsüzlükleri de cabası.Kendisi bizim nisanda, kardesi ona darısı başına demediği için 1 ay kardesine küsmüş bir kişilik. Gerisini siz düşünün. Sonra da birgun barışmaya karar verir. Siz o gün, orda güler yüzle onu karşılamanız lazım. Çünkü onun "ofkesi" geçmiştir. Sizin duygularınız ne önemi var ki?
Dikkatli olun. Siz mesafe koyunca habire kavga ettiği abisi canım abim olacak. Radarlar size dönecek. Neyse ki eşiniz daha uyanık ve onu pispislayan anne yok. Sizin orada ki tavrınız ben x'in oyuncagi değilim, iyi niyet bir yere kadar demeniz lazım. En son bizimkiler üst komşuyla kavga ediyordu bildiğim kadarı ile. Kişi hep değişiyor senaryo aynı.Evet aynı şekilde X hiç rol yapmayı bilmez, direkt içinden geçeni söyler algısı var. Tedavilik hareketler ne zamandır övülecek bir şey olduysa. Ben kediler ilk geldiği gün "hayırdır?" diye mesaj atmadığım için çok çok pişmanım. Şimdi üst üste gelen şeylerden sonra irtibatı da kestim ama bunun sebebini soracak aile büyüklerine -babalaridir, teyzeleridir vs.- anlatmak yorucu geliyor. Ama cidden çözüm, susmadan kendini ifade etmek sanırım. İstemiyorsak istemiyoruzdur o iletişimi. Sizin tavrınıza çok imrendim.
Dikkatli olmaya çalışıyorum ama çok depresif de hissediyorum. Enerjim sömürülüyor sanki. Bu arada cidden canım abim'e doğru evriliyor. Her gün mesaj atmalar, sosyal medyada kalpler yağdırmalar falan. Son söylediğiniz de çok komik geldi, daha bir süre önce sitesindeki güvenlik görevlileriyle 10 defa falan kavga edip soluğu karakolda almıştı.Dikkatli olun. Siz mesafe koyunca habire kavga ettiği abisi canım abim olacak. Radarlar size dönecek. Neyse ki eşiniz daha uyanık ve onu pispislayan anne yok. Sizin orada ki tavrınız ben x'in oyuncagi değilim, iyi niyet bir yere kadar demeniz lazım. En son bizimkiler üst komşuyla kavga ediyordu bildiğim kadarı ile. Kişi hep değişiyor senaryo aynı.
Çünkü sinir konuldu. Şimdi yeni düşman lazım. Eşiniz de bu semada bağımlı kişilik olabilir. Herkese onu ciddiye bile almadığınız, uzuldugunuzu, tedavi olması için keşke ikna etmeleri gerektiğini lanse edin. Buradan malesef siz de hasarsız çıkamazsınız. Ne kadar erken neyle karşı karşıya olduğunuzu bilip gardinizi alırsanız dolaylı, dolaysız degersizlestirmelerden korunursunuz. Benim bir de buna ek sabit fikirli, zeka seviyesi pek de olarak olmayan, çok az dinleyen ama çok fikir beyan eden kv vardı.Dikkatli olmaya çalışıyorum ama çok depresif de hissediyorum. Enerjim sömürülüyor sanki. Bu arada cidden canım abim'e doğru evriliyor. Her gün mesaj atmalar, sosyal medyada kalpler yağdırmalar falan. Son söylediğiniz de çok komik geldi, daha bir süre önce sitesindeki güvenlik görevlileriyle 10 defa falan kavga edip soluğu karakolda almıştı.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?