Görümcem ile aile içinde durduk yere sorun mu çıkarıyorum?

Selamlar herkese,
1 yıllık evliyim. Son 1 aydır aile içinde aklımı karıştıran bir sorun oldu. Konu eşimin kız kardeşiyle ilgili. Kendisi biraz fevri biridir, abisine ve babasına bağırdığına, abisine hakaret ettiğine sık sık şahit oldum. Her tartışma çıktığında genellikle ben de aynı ortamda oluyorum.

Geçen ay eşim, görümcem ve ben bir parkta vakit geçirmeye gidiyorduk. Ayrı ayrı arabalar alıp kalabalık etmeyelim diye sadece görümcemin arabasını aldık. O kullanıyordu. Parka tam vardığımızda, basit bir sebepten (birinci sağdan değil ikinci sağdan dön gibi basit bir sebep) eşim ve görümcem arasında bir tartışma çıktı. Görümcem alışık olduğumuz üzre bağırmaya ve abisine hakaret etmeye başladı. Son olarak da araba benim arabam, in arabamdan dedi. (Bu arada hepimiz 20'li yaşların sonundayız. Tartışmanın abukluğundan onu da belirtmek istedim.) Eşim önceki tüm tartışmaları alttan aldığı için, yine durumu idare etmeye çalıştı. Ne yani, gerçekten inmemi mi istiyorsun gibi bir şey dedi. Görümcem de evet, bugün seninle uğraşmak istemiyorum, bye bye dedi. Ben saçmalamayin falan diye araya girsem de işe yaramadı. Eşim indi arabadan. Hâliyle ben de indim. Görümcem de bastı gitti. Akşam vaktiydi, biraz vakit geçirip güç bela toplu taşıma bulup eve döndük.
(Başka bir ülkede yaşıyoruz, toplu taşıma ayarlamak pek kolay değil.)

Ben hem eşim için üzüldüm hem de kendi adıma. Çünkü yok sayılmış hissettim. Abisine kızmış olsa bile sırf ben de aynı ortamdayım diye bizi arabadan indirmemesi gerekirdi bence. Üstelik aynı gün bu olaydan önce görümceme eşimle birlikte bir hediye almıştık. Yalnız yaşadığı ve her yardıma ihtiyacı olduğunda eşimin koşa koşa gittiğini söylememe bile gerek yok.

Ertesi gün özür bekledik ama gelmedi. Eşime de, beni suçlu hissettiriyorsun gibi manipülatif bir mesaj atmış. Tabiki onlar kardeş oldukları için bir süre sonra olayı unuttular ama benim kalbimde bir soğukluk oldu. Eskisi gibi, arkadaşımmış gibi davranamiyorum artık.

Boyle hissetmemi sağlayan bir diğer olay da, iki kedisini, hiç telefonla beni arayıp "olur mu, müsait misiniz" demeden bizim eve getirmesi oldu. 3 aydır buradalar. Bakamiyormuş. Geri almıyor. Eşim de ne yapayım, kardeşime yardım ediyorum diyor. Tuvaletlerini o temizleyip yemeklerini o veriyor ama ben hem evin genel temizliğini yaptığım için, hem de hayvanlarla yaşamaya alışık olmadığım için rahatsız oluyorum.

Size sorum, sizce aile içinde durduk yere soğukluk mu yaratıyorum? Kendimi görümceme yakın hissedemiyorum artık ama tabiki aynı ortamda bulunmamız gerekiyor. Bu iki sorun da hiç yaşanmamış gibi davranıp yüzüme gülüyor o. Ben onunla bu konuları konuşmadım ama eşime söyledim. Direkt ona söylersem geri dönüşü olmayan aile içi bir tartışma çıkar diye çekiniyorum. Fikirlere ve eleştiriye açığım.

Hayır kendini suçlu hissetme.

Ne okudum ben
Tası tarağı toplayıp ülkeyi terk etmelik gorumceniz, kaçın arkanıza bakmadan

letthelightin .!.:

Selamlar herkese,
1 yıllık evliyim. Son 1 aydır aile içinde aklımı karıştıran bir sorun oldu. Konu eşimin kız kardeşiyle ilgili. Kendisi biraz fevri biridir, abisine ve babasına bağırdığına, abisine hakaret ettiğine sık sık şahit oldum. Her tartışma çıktığında genellikle ben de aynı ortamda oluyorum.

Geçen ay eşim, görümcem ve ben bir parkta vakit geçirmeye gidiyorduk. Ayrı ayrı arabalar alıp kalabalık etmeyelim diye sadece görümcemin arabasını aldık. O kullanıyordu. Parka tam vardığımızda, basit bir sebepten (birinci sağdan değil ikinci sağdan dön gibi basit bir sebep) eşim ve görümcem arasında bir tartışma çıktı. Görümcem alışık olduğumuz üzre bağırmaya ve abisine hakaret etmeye başladı. Son olarak da araba benim arabam, in arabamdan dedi. (Bu arada hepimiz 20'li yaşların sonundayız. Tartışmanın abukluğundan onu da belirtmek istedim.) Eşim önceki tüm tartışmaları alttan aldığı için, yine durumu idare etmeye çalıştı. Ne yani, gerçekten inmemi mi istiyorsun gibi bir şey dedi. Görümcem de evet, bugün seninle uğraşmak istemiyorum, bye bye dedi. Ben saçmalamayin falan diye araya girsem de işe yaramadı. Eşim indi arabadan. Hâliyle ben de indim. Görümcem de bastı gitti. Akşam vaktiydi, biraz vakit geçirip güç bela toplu taşıma bulup eve döndük.
(Başka bir ülkede yaşıyoruz, toplu taşıma ayarlamak pek kolay değil.)

Ben hem eşim için üzüldüm hem de kendi adıma. Çünkü yok sayılmış hissettim. Abisine kızmış olsa bile sırf ben de aynı ortamdayım diye bizi arabadan indirmemesi gerekirdi bence. Üstelik aynı gün bu olaydan önce görümceme eşimle birlikte bir hediye almıştık. Yalnız yaşadığı ve her yardıma ihtiyacı olduğunda eşimin koşa koşa gittiğini söylememe bile gerek yok.

Ertesi gün özür bekledik ama gelmedi. Eşime de, beni suçlu hissettiriyorsun gibi manipülatif bir mesaj atmış. Tabiki onlar kardeş oldukları için bir süre sonra olayı unuttular ama benim kalbimde bir soğukluk oldu. Eskisi gibi, arkadaşımmış gibi davranamiyorum artık.

Boyle hissetmemi sağlayan bir diğer olay da, iki kedisini, hiç telefonla beni arayıp "olur mu, müsait misiniz" demeden bizim eve getirmesi oldu. 3 aydır buradalar. Bakamiyormuş. Geri almıyor. Eşim de ne yapayım, kardeşime yardım ediyorum diyor. Tuvaletlerini o temizleyip yemeklerini o veriyor ama ben hem evin genel temizliğini yaptığım için, hem de hayvanlarla yaşamaya alışık olmadığım için rahatsız oluyorum.

Size sorum, sizce aile içinde durduk yere soğukluk mu yaratıyorum? Kendimi görümceme yakın hissedemiyorum artık ama tabiki aynı ortamda bulunmamız gerekiyor. Bu iki sorun da hiç yaşanmamış gibi davranıp yüzüme gülüyor o. Ben onunla bu konuları konuşmadım ama eşime söyledim. Direkt ona söylersem geri dönüşü olmayan aile içi bir tartışma çıkar diye çekiniyorum. Fikirlere ve eleştiriye açığım.

Genişletmek için tıkla...

Abisine saygısı yok onu anladık zaten de size de saygısı yok. Orada sadece abisi yok siz de varsınız. Alınır mısınız kırılır mısınız hiç umurunda değil. açıkçası böyle biri ile bir daha muhatap olmazdım ben

letthelightin .!.:

Selamlar herkese,
1 yıllık evliyim. Son 1 aydır aile içinde aklımı karıştıran bir sorun oldu. Konu eşimin kız kardeşiyle ilgili. Kendisi biraz fevri biridir, abisine ve babasına bağırdığına, abisine hakaret ettiğine sık sık şahit oldum. Her tartışma çıktığında genellikle ben de aynı ortamda oluyorum.

Geçen ay eşim, görümcem ve ben bir parkta vakit geçirmeye gidiyorduk. Ayrı ayrı arabalar alıp kalabalık etmeyelim diye sadece görümcemin arabasını aldık. O kullanıyordu. Parka tam vardığımızda, basit bir sebepten (birinci sağdan değil ikinci sağdan dön gibi basit bir sebep) eşim ve görümcem arasında bir tartışma çıktı. Görümcem alışık olduğumuz üzre bağırmaya ve abisine hakaret etmeye başladı. Son olarak da araba benim arabam, in arabamdan dedi. (Bu arada hepimiz 20'li yaşların sonundayız. Tartışmanın abukluğundan onu da belirtmek istedim.) Eşim önceki tüm tartışmaları alttan aldığı için, yine durumu idare etmeye çalıştı. Ne yani, gerçekten inmemi mi istiyorsun gibi bir şey dedi. Görümcem de evet, bugün seninle uğraşmak istemiyorum, bye bye dedi. Ben saçmalamayin falan diye araya girsem de işe yaramadı. Eşim indi arabadan. Hâliyle ben de indim. Görümcem de bastı gitti. Akşam vaktiydi, biraz vakit geçirip güç bela toplu taşıma bulup eve döndük.
(Başka bir ülkede yaşıyoruz, toplu taşıma ayarlamak pek kolay değil.)

Ben hem eşim için üzüldüm hem de kendi adıma. Çünkü yok sayılmış hissettim. Abisine kızmış olsa bile sırf ben de aynı ortamdayım diye bizi arabadan indirmemesi gerekirdi bence. Üstelik aynı gün bu olaydan önce görümceme eşimle birlikte bir hediye almıştık. Yalnız yaşadığı ve her yardıma ihtiyacı olduğunda eşimin koşa koşa gittiğini söylememe bile gerek yok.

Ertesi gün özür bekledik ama gelmedi. Eşime de, beni suçlu hissettiriyorsun gibi manipülatif bir mesaj atmış. Tabiki onlar kardeş oldukları için bir süre sonra olayı unuttular ama benim kalbimde bir soğukluk oldu. Eskisi gibi, arkadaşımmış gibi davranamiyorum artık.

Boyle hissetmemi sağlayan bir diğer olay da, iki kedisini, hiç telefonla beni arayıp "olur mu, müsait misiniz" demeden bizim eve getirmesi oldu. 3 aydır buradalar. Bakamiyormuş. Geri almıyor. Eşim de ne yapayım, kardeşime yardım ediyorum diyor. Tuvaletlerini o temizleyip yemeklerini o veriyor ama ben hem evin genel temizliğini yaptığım için, hem de hayvanlarla yaşamaya alışık olmadığım için rahatsız oluyorum.

Size sorum, sizce aile içinde durduk yere soğukluk mu yaratıyorum? Kendimi görümceme yakın hissedemiyorum artık ama tabiki aynı ortamda bulunmamız gerekiyor. Bu iki sorun da hiç yaşanmamış gibi davranıp yüzüme gülüyor o. Ben onunla bu konuları konuşmadım ama eşime söyledim. Direkt ona söylersem geri dönüşü olmayan aile içi bir tartışma çıkar diye çekiniyorum. Fikirlere ve eleştiriye açığım.

Genişletmek için tıkla...

Kendisi deli geçmiş olsun sosyal demokrat bir Avrupa ülkesindeyseniz şikayet edin gereği yapılacaktır. Böyle insanlar neden idare edilmeye çalışılır anlamıyorum.

Gorumce tam bir felaket ama bu konudaki dayaklik kisi kesinlikle esin. Ben olsam kocami darlar gorulceyle de gorusmem.

Bunlara sizi maruz bırakan kişi eşiniz. Sizin fikrinizi almadan, kardeşine yardım etmek için evinizde iki tane kedi beslemesi bana tuhaf geldi. Kardeşi kediden de sıkılmış, her sıkıldığını başından rahatlıkla atabiliyor çünkü kimse ona durması gereken yeri göstermemiş. Sıkılınca arabadan abisini ve dolayısıyla sizi atıyor. Ne kadar ayıp şeyler. Benim eşimin kardeşi de böyle şeyler yapmış eşime, ve o şu an kardeşi ile neredeyse gerekmedikçe görüşmüyor. Onun nazını kaprisini çekemem ben sırf kardeşiz diye. Açıklaması da bu.
Ne görüş derim, ne görüşme derim ama bana bu durumlar yansıyamaz. Yansırsa, kabahat eşimdedir.
Sizin istemediğiniz kişi ile görüşmeme hakkınız var. Eşinizin hatırı falan geçin bunları, eşinizin kendine hatırı yok.

Ne kadar terbiyesiz biri. Abiye bu şekilde ki sebep saçma nasıl davranabiliyor. Direk mesafe koyun. Sizin hiçbir şeyiniz yok

letthelightin .!.:

Selamlar herkese,
1 yıllık evliyim. Son 1 aydır aile içinde aklımı karıştıran bir sorun oldu. Konu eşimin kız kardeşiyle ilgili. Kendisi biraz fevri biridir, abisine ve babasına bağırdığına, abisine hakaret ettiğine sık sık şahit oldum. Her tartışma çıktığında genellikle ben de aynı ortamda oluyorum.

Geçen ay eşim, görümcem ve ben bir parkta vakit geçirmeye gidiyorduk. Ayrı ayrı arabalar alıp kalabalık etmeyelim diye sadece görümcemin arabasını aldık. O kullanıyordu. Parka tam vardığımızda, basit bir sebepten (birinci sağdan değil ikinci sağdan dön gibi basit bir sebep) eşim ve görümcem arasında bir tartışma çıktı. Görümcem alışık olduğumuz üzre bağırmaya ve abisine hakaret etmeye başladı. Son olarak da araba benim arabam, in arabamdan dedi. (Bu arada hepimiz 20'li yaşların sonundayız. Tartışmanın abukluğundan onu da belirtmek istedim.) Eşim önceki tüm tartışmaları alttan aldığı için, yine durumu idare etmeye çalıştı. Ne yani, gerçekten inmemi mi istiyorsun gibi bir şey dedi. Görümcem de evet, bugün seninle uğraşmak istemiyorum, bye bye dedi. Ben saçmalamayin falan diye araya girsem de işe yaramadı. Eşim indi arabadan. Hâliyle ben de indim. Görümcem de bastı gitti. Akşam vaktiydi, biraz vakit geçirip güç bela toplu taşıma bulup eve döndük.
(Başka bir ülkede yaşıyoruz, toplu taşıma ayarlamak pek kolay değil.)

Ben hem eşim için üzüldüm hem de kendi adıma. Çünkü yok sayılmış hissettim. Abisine kızmış olsa bile sırf ben de aynı ortamdayım diye bizi arabadan indirmemesi gerekirdi bence. Üstelik aynı gün bu olaydan önce görümceme eşimle birlikte bir hediye almıştık. Yalnız yaşadığı ve her yardıma ihtiyacı olduğunda eşimin koşa koşa gittiğini söylememe bile gerek yok.

Ertesi gün özür bekledik ama gelmedi. Eşime de, beni suçlu hissettiriyorsun gibi manipülatif bir mesaj atmış. Tabiki onlar kardeş oldukları için bir süre sonra olayı unuttular ama benim kalbimde bir soğukluk oldu. Eskisi gibi, arkadaşımmış gibi davranamiyorum artık.

Boyle hissetmemi sağlayan bir diğer olay da, iki kedisini, hiç telefonla beni arayıp "olur mu, müsait misiniz" demeden bizim eve getirmesi oldu. 3 aydır buradalar. Bakamiyormuş. Geri almıyor. Eşim de ne yapayım, kardeşime yardım ediyorum diyor. Tuvaletlerini o temizleyip yemeklerini o veriyor ama ben hem evin genel temizliğini yaptığım için, hem de hayvanlarla yaşamaya alışık olmadığım için rahatsız oluyorum.

Size sorum, sizce aile içinde durduk yere soğukluk mu yaratıyorum? Kendimi görümceme yakın hissedemiyorum artık ama tabiki aynı ortamda bulunmamız gerekiyor. Bu iki sorun da hiç yaşanmamış gibi davranıp yüzüme gülüyor o. Ben onunla bu konuları konuşmadım ama eşime söyledim. Direkt ona söylersem geri dönüşü olmayan aile içi bir tartışma çıkar diye çekiniyorum. Fikirlere ve eleştiriye açığım.

Genişletmek için tıkla...

Beni küçük çocuğumla arabadan indirecek birdaha ona kardeş demezdim.Esimin çocuğumun yanında bunu yapacak.Gorumce bundan yüz buluyor.

Teşekkürler yorumlarınız için. Ben kendi aklımdan şüphe etmeye başlamıştım. Bu arada eşim bana karşı çok iyidir, beni üzdüğü tek konu bu kediler oldu. Onlarla da duygusal bağ kurdum diyor. Verecek yeni birini bulana kadar idare etmeye çalışıyorum ben de.

Kardeşiyle ilgili ise, evet olgun biri olmadığının eşim de farkında. Eleştirdiğimde hak veriyor, onu savunmuyor. Ama işte kız kardeşi olduğu için nazını tribini çekiyor.

Bu arada üçümüzün son birlikte görüşmesi bir düğünde oldu. Onda da ben pek yakın davranmadim. Görümcem düğünde yeni tanıştığı bir kızla saniyesinde sosyal medyaya fotoğraf atmıştı. Çocukça geldi bana tabi, önceden yakindik da şimdi bana bir şey mi ispat ediyor, anlayamadım.

letthelightin .!.:

Selamlar herkese,
1 yıllık evliyim. Son 1 aydır aile içinde aklımı karıştıran bir sorun oldu. Konu eşimin kız kardeşiyle ilgili. Kendisi biraz fevri biridir, abisine ve babasına bağırdığına, abisine hakaret ettiğine sık sık şahit oldum. Her tartışma çıktığında genellikle ben de aynı ortamda oluyorum.

Geçen ay eşim, görümcem ve ben bir parkta vakit geçirmeye gidiyorduk. Ayrı ayrı arabalar alıp kalabalık etmeyelim diye sadece görümcemin arabasını aldık. O kullanıyordu. Parka tam vardığımızda, basit bir sebepten (birinci sağdan değil ikinci sağdan dön gibi basit bir sebep) eşim ve görümcem arasında bir tartışma çıktı. Görümcem alışık olduğumuz üzre bağırmaya ve abisine hakaret etmeye başladı. Son olarak da araba benim arabam, in arabamdan dedi. (Bu arada hepimiz 20'li yaşların sonundayız. Tartışmanın abukluğundan onu da belirtmek istedim.) Eşim önceki tüm tartışmaları alttan aldığı için, yine durumu idare etmeye çalıştı. Ne yani, gerçekten inmemi mi istiyorsun gibi bir şey dedi. Görümcem de evet, bugün seninle uğraşmak istemiyorum, bye bye dedi. Ben saçmalamayin falan diye araya girsem de işe yaramadı. Eşim indi arabadan. Hâliyle ben de indim. Görümcem de bastı gitti. Akşam vaktiydi, biraz vakit geçirip güç bela toplu taşıma bulup eve döndük.
(Başka bir ülkede yaşıyoruz, toplu taşıma ayarlamak pek kolay değil.)

Ben hem eşim için üzüldüm hem de kendi adıma. Çünkü yok sayılmış hissettim. Abisine kızmış olsa bile sırf ben de aynı ortamdayım diye bizi arabadan indirmemesi gerekirdi bence. Üstelik aynı gün bu olaydan önce görümceme eşimle birlikte bir hediye almıştık. Yalnız yaşadığı ve her yardıma ihtiyacı olduğunda eşimin koşa koşa gittiğini söylememe bile gerek yok.

Ertesi gün özür bekledik ama gelmedi. Eşime de, beni suçlu hissettiriyorsun gibi manipülatif bir mesaj atmış. Tabiki onlar kardeş oldukları için bir süre sonra olayı unuttular ama benim kalbimde bir soğukluk oldu. Eskisi gibi, arkadaşımmış gibi davranamiyorum artık.

Boyle hissetmemi sağlayan bir diğer olay da, iki kedisini, hiç telefonla beni arayıp "olur mu, müsait misiniz" demeden bizim eve getirmesi oldu. 3 aydır buradalar. Bakamiyormuş. Geri almıyor. Eşim de ne yapayım, kardeşime yardım ediyorum diyor. Tuvaletlerini o temizleyip yemeklerini o veriyor ama ben hem evin genel temizliğini yaptığım için, hem de hayvanlarla yaşamaya alışık olmadığım için rahatsız oluyorum.

Size sorum, sizce aile içinde durduk yere soğukluk mu yaratıyorum? Kendimi görümceme yakın hissedemiyorum artık ama tabiki aynı ortamda bulunmamız gerekiyor. Bu iki sorun da hiç yaşanmamış gibi davranıp yüzüme gülüyor o. Ben onunla bu konuları konuşmadım ama eşime söyledim. Direkt ona söylersem geri dönüşü olmayan aile içi bir tartışma çıkar diye çekiniyorum. Fikirlere ve eleştiriye açığım.

Genişletmek için tıkla...

İki konudada haklısın.

Ergenus.

Şımarıkmış kedilere üzüldüm. Ayrıca muhattap olmam eskisi gibi de biter benim için sadece resmi konuşurum. Çok bencil sevmem bu tipleri. Haklısın bence.

Çevire çevire tokatlamalık bir görümcen varmış. Allah sabır versin

Gorumcenizi şöyle iki tokatlayip silkeleyip kendine getirecek biri yok mu ailede bir gün de müsait bı yerde siz indiriverin kendisini canım sıkıldı deyip

Toksik görümce vakası

Evlat olsa sevilmez dedikleri böyle bir şeymiş demek ki. Arkadaşınızmış gibi davranmanıza bence zaten gerek yok çünkü arkadaşınız değil. Görümceniz görümceniz olarak kalmalı. İlk olayda bozulmakta haklısınız ama abi kardeş arası bir mesele. Ucu size de dokunmuş ama sizin şahsınıza yapılan bir şey yok.

Kediler konusuna gelince size danışmalıydı. En başta kapıda niye haber vermedin diye sormalı istemiyorsanız da almamalıydınız. Can bu sorumluluğu çok başka. Emrivakiyle bakılmamalı. Eşiniz burada size kalmadan konuya müdahale etmeliydi.

Yani görümcenizin karakteri bu. Ailesi böyle kabul etmiş. Size bir şey derse elbette verin cevabını kim olursa olsun kendinizi ezdirmeyin ama abisiyle, annesiyle aralarında olanlara karışmayın. Sonunda siz kötü olursunuz

Bilemiyorum ya direkt şahsıma yapılan bir şey değil ama yok sayılmak da değil mi bu? Saygısızlık olmasın diye en azından ben de etkileneceğim diye böyle bir eylemde bulunmaması gerekirdi sanki. Kafam aşırı karıştı.

letthelightin .!.:

Bilemiyorum ya direkt şahsıma yapılan bir şey değil ama yok sayılmak da değil mi bu? Saygısızlık olmasın diye en azından ben de etkileneceğim diye böyle bir eylemde bulunmaması gerekirdi sanki. Kafam aşırı karıştı.

Genişletmek için tıkla...

Gayet şahsınıza yapılmış, arabada yalnız eşiniz yok, onu kovunca sizi de kovmuş oluyor görumceniz. Bu kadar had bilmez insani idare etmek zorunda değilsiniz.
Eşinizin kardeşiyle saygısiz bir ilişkisi olabilir ama ikiside sizi göz önüne alarak hareket etmeli.
Kedilere bakmak zorunda değilsiniz istemiyorsanız.
Eşiniz burada da sizi yok sayıyor.
Mesele daha çok es.

Nevossss .!.:

Toksik görümce vakası

Genişletmek için tıkla...

Of sormayın. Ve bazen hem eşime hem bana tatlı davranan da biri. Manipülatif mi toksik mi ya da direkt öfke kontrol sorunu mu var anlamıyorum. Ne olursa olsun saygısızlığına bahane değil ama Birlikte tatile gittiğimizde de sürekli bir tartışma çıktı. Abisi kahvaltı hazırlamıştı, neden şunu pişirmedin de bunu pişirdin gibi saçma bir sebepten yine. Ben tabi şaştım kaldım hayatımda böyle bir tavır görmediğim için. Sonra abisi kalkıp istediği şeyi pişirdi ama söylene söylene ve tartışma da büyüdü. Kardeşi gitti odasına çekildi. Ama ben tatilin tadını çıkarmak istediğim için gittim aralarını yumuşattım. Tüm bunlar birikince artık hiç vakit geçirmek istemiyorum. Sadece eşimle ve arkadaşlarımızla keyfim yerinde ama bazen ortak arkadaşlarımız olduğu için aynı yerde bulunuyoruz işte. Galiba en iyisi mesafeli durmak.